ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 355

“หุบปาก!” เว่ยอวี๋หันกลับมาตะคอก “พวกเจ้าตาแก่ไร้ประโยชน์ อย่าเอาแค่ความเฒ่าชราของตัวเองมาดูถูกผู้อื่น โวยวายกันน่ารำคาญ!”

ทันทีที่เว่ยอวี๋กล่าวออกมา ขุนนางไม่น้อยต่างก็สำลักเหล้าที่อยู่ในปาก

ราชสำนักมีกลุ่มขุนนางเฒ่า พูดจาเรื่อยเปื่อย แม้แต่ฮ่องเต้ยังหลบทางให้

ได้ยินมานานแล้วว่า ท่านอ๋องสิบหกถูกเลี้ยงให้กำเริบเสิบสาน คิดไม่ถึงว่าจะกำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้

ไทเฮาก็มีสีหน้าตกตะลึง นี่ยังเป็นลูกชายของนางอยู่หรือไม่? เหตุใดนิสัยจึงเปลี่ยนไปเช่นนี้?

เหล่าขุนนางเฒ่าถูกท่านอ๋องสิบหกตำหนิอย่างไม่อ้อมค้อม จึงรีบหุบปากในทันที

เซียวเฉวียนเลิกคิ้ว ไม่เลวเลย ต่อไปพาเว่ยอวี๋ไปด้วยทุกที่ เช่นนั้นคงสบายหูน่าดูเชียว

เซียวเฉวียนกลับไม่เป็นอย่างที่ผู้อื่นกล่าวว่าเขาไม่ยินยอมที่จะหย่า ในทางกลับกันเขารีบรุดหน้าขึ้นมา และประทับรอยนิ้วมือลงบนหนังสือหย่าอย่างสบายใจ

“เซียวเฉวียน เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าก่อนท่านพ่อจะสิ้นลม ท่านฝากฝังสิ่งใดไว้กับเจ้า?”

ก่อนที่เซียวเฉวียนจะประทับรอยนิ้วมือลงไปนั้น พ่อฉินเอ่ยถึงชื่อของฉินปาฟางเป็นครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้าย

มือของเซียวเฉวียนแข็งทื่อ คำสั่งเสียของท่านปู่ ยังคงดังก้องอยู่ในหัว

“อย่า อย่าให้จวนฉินเป็นเหมือนกับตระกูล...เซียว!”

“ดู...แลซูโหรว...ปกป้องตระกูลฉิน...เจ้า...เจ้ารับปากหรือไม่?”

คำถามข้อนี้ของพ่อฉิน เซียวเฉวียนได้เตรียมคำตอบไว้แล้ว

เขาเก็บมือกลับ แสดงความเคารพต่อพ่อฉิน “ท่านแม่ทัพฉิน คำสั่งเสียของท่านปู่ก่อนสิ้นใจ ข้าไม่มีวันลืมได้ แม้ว่าข้ามิใช่นายท่านตระกูลฉิน แต่ข้าก็จะรักษาสัญญาและทำในสิ่งที่รับปากไว้ให้ได้”

ปกป้องจวนฉิน ดูแลฉินซูโหรว

พ่อฉินพึมพำที่ริมฝีปาก เซียวเฉวียนพูดต่อ “ข้าเกิดในตระกูลที่ต้อยต่ำ ไม่คู่ควรกับท่านหญิง ความรู้สึกที่มีต่อกันยิ่งแล้วใหญ่ หากแยกจากกันวันนี้ นับเป็นเรื่องดีต่อเราทั้งสองคน”

“วันหน้าข้ายังยอมตายเพื่อจวนฉิน แต่หากอยู่ด้วยกันกับท่านหญิง ข้าน้อยคงไม่มีวาสนา”

ทันทีที่เซียวเฉวียนพูดจบ ทุกคนต่างตกตะลึง

เซียวเฉวียนยอมตาย แต่ไม่ยอมอยู่กับท่านหญิงเช่นนั้นหรือ?

พูดประโยคนี้โดยไม่มีท่าทีอับอาย! เหล่าขุนนางทั้งหลายแสดงสีหน้าดูแคลน เหล่าขุนนางเฒ่าที่กำลังเปิดปากพูด เมื่อเห็นสายตาของเว่ยอวี๋ พวกคนแก่ชราก็ไม่กล้าเอ่ยสิ่งใดออกมา

ฉินซูโหรวน้ำตานอง เอามือปิดหน้า อยากร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก

หากร้องไห้ออกมา จวนฉินคงเสียหน้าไม่น้อย

ความเด็ดขาดของเซียวเฉวียน พ่อฉินและแม่ฉินก็ยังนึกไม่ถึง

ยอมตาย แต่ไม่ยอมเป็นนายท่านจวนฉินงั้นหรือ?

ในใจของแม่ฉิน เซียวเฉวียนที่เข้ามาเป็นนายท่านและคอยประจบประแจงจวนฉินอยู่ตลอด ที่ผ่านมาไม่ยอมออกไปง่าย ๆ แต่ในวันนี้เขาจริงจัง...

“ไทเฮา...”

แม่ฉินขอร้องไทเฮา ไทเฮากำลังเอ่ยปากพูด เว่ยอวี๋กลับตรงไปที่เบาะหมึกตราประทับ “ท่านพี่! รีบประทับเร็วเข้า!”

ในขณะที่ไทเฮาและแม่ฉินกำลังตกตะลึง เซียวเฉวียนรีบไปที่หนังสือหย่าอย่างว่องไว และประทับนิ้วโป้งลงไป

ฮ่องเต้ถอนหายใจโล่งอย่างเห็นได้ชัด

การหย่าของจวนฉินและตระกูลเซียว สำเร็จลุล่วง

ร่างกายที่บอบบางของฉินซูโหรวก็อ่อนแอลง ราวกับร่างกายเหลือเพียงความว่างเปล่า ราวกับกำลังฝันอยู่ หย่าแล้วงั้นหรือ?

หย่ากันแบบนี้เลยหรือ?

เซียวเฉวียนเด็ดขาดเช่นนี้เลยหรือ?

ฉินซูโหรวเป็นท่านหญิงคนหนึ่ง มีทั้งความสามารถและหน้าตางดงาม เซียวเฉวียนกลับไม่ลังเลเลยหรือ?

ลังเล? เซียวเฉวียนอดรนทนไม่ไหวประทับนิ้วทั้งสิบลงไป!

หลุดพ้นห้วงแห่งความทุกข์แล้ว!

ข้าไม่ต้องเป็นลูกเขยอีกต่อไปแล้ว!

หากไม่ใช่เพราะเหล่าขุนนางทั้งหลายอยู่ที่นี่ด้วย เขาคงหัวเราะร่าขึ้นมาแล้ว

พ่อฉินสายหัวอย่างผิดหวัง พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสียดาย น่าเสียดาย

“ยินดีด้วยขอรับท่านหญิง!”

“ยินดีด้วยขอรับ ยินดีด้วย!”

“ยินดีกับจวนฉินด้วย!”

ขณะนี้ เหล่าขุนนางทั้งหลายต่างพากันยินดีกับจวนฉิน ที่ได้ไล่เซียวเฉวียนคนไม่ดีผู้นี้ออกไปเสียที!

นอกจากความดีใจแล้ว เหล่าขุนนางทั้งหลายวางแผนที่จะเป็นแม่สื่อให้กับลูกชายและญาติ อย่างไรซะท่านหญิงก็มีฐานะสูงส่ง ผู้ใดก็อยากแต่งงานด้วย!

ท่ามกลางการแสดงความยินดีอย่างต่อเนื่อง คนตระกูลฉินฝืนทำหน้ายิ้ม ฉินซูโหรวยิ่งต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

นางหลบอยู่ด้านหลังท่านพ่อ และแอบเช็ดน้ำตา