ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 358

เวลานี้ องค์หญิงที่ยังคงสวมผ้าแพรแดงอยู่ พูดพร้อมคารวะว่า “ฝ่าบาท ไทเฮา เสด็จพี่ เป็นหม่อมฉันที่ไม่ยินยอมกลับไป”

“น้องห้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าไม่กลับไปหมายถึงอะไร?” องค์ชายทั้งสองพระองค์แห่งซินเจียงโมโหมากแล้ว น้องสาวของพวกเขานี่เสียสติเป็นบ้าไปแล้วหรือ?

ในใจของเซียวเฉวียนที่เป็นคนในยุคปัจจุบัน ซินเจียงและต้าเว่ย ก็คือประเทศเดียวกัน ทว่าเป็นเพียงการแต่งงานจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเท่านั้น มีอะไรให้พี่ชายภรรยาทั้งสองคนนี้โกรธกัน?

องค์หญิงต้าถงคุกเข่าบนพื้น “หม่อมฉันยินดีละทิ้งฐานะองค์หญิง เพียงได้อยู่ในต้าเว่ย”

เซียวเฉวียนสะท้านไปทั้งตัว

อะไรนะ?

องค์ชายทั้งสองพระองค์แห่งซินเจียง เบิกดวงตากว้างอย่างที่สุด “น้องห้า เจ้า!”

ทุกคนตะลึง องค์หญิงถึงกับยินดีละทิ้งฐานะ เพื่อที่จะอยู่ด้วยกันกับเซียวเฉวียน?

ทุกคนล้วนอึ้งงัน ฮ่องเต้กลับมีสติได้ก่อนใคร ดี ดีมากเลย

หากเป็นเช่นนี้ เซียวเฉวียนก็ไม่ต้องไป

ถึงแม้องค์หญิงต้าถงจะละทิ้งฐานะขององค์หญิงซินเจียง แต่ฮ่องเต้จะรับนางเป็นน้องสาวบุญธรรม นางยังคงเป็นองค์หญิงต้าถงแห่งต้าเว่ย เช่นนี้ มิตรภาพของซินเจียงและต้าเว่ยก็ยังคงไม่สูญเสียไป

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

เซียวเฉวียนกลับไม่รู้ ให้องค์หญิงอยู่ในต้าเว่ย ราคาที่องค์หญิงต้องจ่ายเหตุใดถึงแพงเช่นนี้

องค์หญิงละทิ้งฐานะองค์หญิงซินเจียง เท่ากับตั้งแต่นี้ต่อไปจะไม่มีบ้านตนเองให้กลับ และก็ไม่มีที่พึ่งใหญ่แล้ว

นอกจากความรู้สึกตื้นตันแล้ว กลับมีความรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย “องค์หญิง ท่าน...”

“น้องห้า! ข้าเห็นว่าเจ้าเสียสติไปแล้ว! เจ้ารู้ไหมว่าเสด็จแม่ห่วงหาเจ้ามากเพียงใด?”

องค์ชายทั้งสองแห่งซินเจียงคิดไม่ถึงเลยว่าน้องสาวที่มีเกียรติถูกเลี้ยงดูเป็นอย่างดี เหตุใดถึงยินยอมอยู่ที่ต้าเว่ย?

แม้พวกเขาจะพอใจเซียวเฉวียนพระราชบุตรเขยคนนี้มาก แต่นั่นเกิดขึ้นเพราะเซียวเฉวียนจะต้องไปที่ซินเจียง!

ตอนนี้ พาพระราชบุตรเขยไปไม่ได้ ซ้ำยังสูญเสียน้องสาวผู้ที่งามที่สุดในแผ่นดินไปอีก!

เดิมทีที่องค์ชายซินเจียงมีความชื่นชมและชมชอบเซียวเฉวียน พลันในพริบตา ก็ถูกความเป็นศัตรูอันเข้มข้นเข้ามายึดแทนที่

ฮ่องเต้ไม่พูด นี่เป็นเรื่องดีต่อต้าเว่ย แน่นอนว่าเขายินดีอย่างที่สุด

องค์หญิงต้าถงสะอื้น พูดคารวะต่อพี่ชายทั้งสอง “เสด็จพี่ หม่อมฉันชอบต้าเว่ย ยินดีอยู่ที่นี่ ขออภัยเพคะ... แต่หม่อมฉันจะต้องกลับไปเยี่ยมเยียนเสด็จพ่อเสด็จแม่แน่นอน”

องค์หญิงชอบต้าเว่ยที่ไหน แต่เพราะต้าเว่ยมีคนที่องค์หญิงชอบ องค์หญิงถึงได้อยู่ที่ต้าเว่ยต่างหาก!

“เฮอะ!” องค์ชายทั้งสองพระองค์แห่งซินเจียงโกรธจนพูดไม่ออกสักประโยค ติดอยู่เรื่องเกียรติ พวกเขาทำได้เพียงกระดกสุราไม่กี่คำแทน

“ท่านทั้งสองพระองค์โปรดวางใจ ชั่วชีวิตนี้เซียวเฉวียนจะดีต่อองค์หญิง ชีวิตของกระหม่อม เป็นของนาง”

เซียวเฉวียนนอบน้อม ทีละคำทีละประโยค พูดอย่างจริงใจ หนักแน่น องค์หญิงมองเขาอย่างตื้นตัน ใบหน้าแดงเล็กน้อย น้ำตายิ่งมากขึ้น

องค์ชายทั้งสองพระองค์แห่งซินเจียงกลับส่งเสียงเย็นเสียงหนึ่ง ทั้งยังไม่ยอมรับคำสัญญานี้ของเซียวเฉวียน

ดูท่า พี่ชายภรรยาทั้งสองคนนี้เห็นว่าน้องสาวตนเองผักกาดขาวหัวนี้ถูกหมูขุดไปแล้ว จึงโกรธมาก

และเซียว

เฉวียนหมูตัวนี้ ยังเป็นพระราชบุตรเขยที่พวกเขาสองคนจะเอามาให้ได้ด้วย คิดๆแล้ว พวกเขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

องค์หญิงมักจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเหล่าพี่ชาย เมื่อเห็นพี่ชายทั้งสองคนโกรธจนไม่สนใจนาง ดังนั้นนางจึงร้องไห้ออกมา

องค์หญิงเป็นองค์หญิงห้าในซินเจียง องค์ชายห้าเป็นพี่น้องฝาแฝดของนาง ดังนั้นทั้งสองคนจึงอยู่ในลำดับที่ห้า องค์ชายห้าและองค์หญิงยิ่งมีความรู้สึกที่เชื่อมถึงกัน

เพียงได้ยินน้องสาวร้องไห้ พี่ห้าขององค์หญิงก็ใจอ่อนในทันที กำลังจะปลอบน้องสาว พี่สามขององค์หญิงกลับมีสีหน้ามืดครึ้ม “เอาเถอะ!”

ความหมายของคำว่าเอาเถอะ ก็คือแล้วแต่องค์หญิง องค์หญิงแสดงการคารวะ “ขอบพระทัยเสด็จพี่...”

ฮ่องเต้ยินดียิ่ง!

ยินดียิ่งจริงๆ!

องค์หญิงช่างเป็นคนที่ทำให้ผู้อื่นรักจริงๆ!

ไม่พูดถึงที่ให้คนมีความสามารถคนหนึ่งอยู่ในต้าเว่ยต่อ ซ้ำยังไม่กระทบต่อมิตรภาพระหว่างต้าเว่ยและซินเจียง องค์หญิงเป็นฝ่ายอยู่ต่อเอง ซินเจียงไม่มีทางต่อว่าได้แน่นอน

ฮ่องเต้ส่งสายตา ขันทีหม่าส่งเสียงดังทันที “พิธีเสร็จสิ้น! เข้าห้องหอ!”

ห้องหอ คืออยู่ในจวนเซียว

หลังจากพิธีของเซียวเฉวียนและองค์หญิงเสร็จสิ้น คำนับลาฮ่องเต้และเหล่าขุนนางทั้งหลาย ก็กลับไปยังจวนเซียว

เซียวเฉวียนและองค์หญิงนั่งเกี้ยวที่ฮ่องเต้ประทานให้ ออกจากพระราชวังท่ามกลางเสียงตีฆ้องร้องป่าว เสียงดังอย่างที่สุด

และเหล่าขุนนางทั้งหลายก็ยังคงอยู่ต่อ กินดื่มฉลองพิธี

ฉินซูโหรวสั่นไปทั้งร่างกาย เขาไปแล้ว เซียวเฉวียนไปเช่นนี้แล้ว ไปอย่างหน้ายังไม่หันมามอง!

ท่ามกลางสายตาของผู้คน ฉินซูโหรวไม่กล้าร้องไห้ เป็นนางที่ประทับตราลายมือบนหนังสือหย่าก่อน

เป็นนางที่หย่าก่อน

ทั้งหมดนี้ ไม่อาจย้อนกลับคืนมาได้แล้ว

เซียวเฉวียน... ไม่ได้เป็นนายท่านแห่งจวนฉินอีกแล้ว

เหล่าขุนนางทั้งหลายกินดื่มในพิธี มองดูการเต้นรำ แต่กลับไม่ได้มีความยินดี เพราะพวกเขาไม่อาจเห็นเรื่องน่าขำเกี่ยวกับเซียวเฉวียน

พวกเขาโกรธไปทั้งตัว อย่าพูดว่ายินดีเลย พวกเขาแทบอยากจะแย่งองค์หญิงมาเดี๋ยวนี้ แล้วยัดใส่ลูกชายตนเอง!

พิธีนี้ นอกจากฮ่องเต้และเว่ยอวี๋ ก็มีสวีซูผิงที่ยินดีที่สุด