ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 362

ในจวนเว่ยเจียนกั๋ว เว่ยเจียนกั๋วที่มีฐานะสูงเสียดฟ้า เงยศีรษะขึ้นสูงอยู่ทุกวัน เฝ้ารอให้เซียวเฉวียนนำเซี่ยวเฟิงมาส่งให้

วันแรกหลังจากที่เซียวเฉวียนแต่งงาน เซียวเฉวียนก็ไม่มา

คนในจวนเว่ยเจียนกั๋วคิดว่าเซียวเฉวียนโง่และสมองตั้งตัวไม่ทัน

วันที่สอง เซียวเฉวียนก็ยังไม่มา

หรือว่าส่งนางหมิงเยว่ไป ไม่ได้ปรนนิบัติรับใช้เซียวเฉวียนให้ดี? คงไม่ใช่ หมิงเยว่เป็นนางระบำที่มีชื่อเสียง หน้าตาและหุ่นระดับต้นๆ จะปรนนิบัติไม่ดีได้อย่างไร?

วันที่สาม อย่าว่าแต่เซียวเฉวียนไม่โผล่มา แม้คนรับใช้ของจวนเซียวก็ไม่มาสักคน

เว่ยเจียนกั๋วเริ่มนั่งไม่ค่อยติดแล้ว แต่ศีรษะอันสูงส่งนั้นยังนิ่งทื่ออยู่ มีเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของจวนเจียนกั๋วและพวกสมุนที่ร้อนใจ

ถ้ายังไม่มาอีก เว่ยเจียนกั๋วอาจจะโมโหกินรังแตนหรือมากินพวกมันได้!

วันที่สี่ เซียวเฉวียนไม่มา แต่มีจดหมายมาจากสวนหรงหยวน ขันทีบอกว่าส่งมาจากเจ้าอ๋องเว่ยชิง

ได้ยินมาว่าเป็นข่าวดี เว่ยเจียนกั๋วก็ลืมเรื่องเซียวเฉวียนที่ไม่ให้เกียรติไปทันที ความโกรธเป็นไฟบนใบหน้าหายเป็นปลิดทิ้ง และสั่งให้คนไปเชิญเว่ยชิง

ผลปรากฏว่า เว่ยชิงไม่ได้อยู่ที่สวนหรงหยวน

วันที่ห้า.

......

......

วันที่สิบ

เว่ยเจียนกั๋วหาไม่พบเว่ยชิงไม่ว่า ทั้งเงาของเซียวเฉวียนก็ยังไม่เห็น

พวกสมุนต่างก็ร้อนใจหัวหมุนติ้ว ทำไมเซียวเฉวียนยังไม่นำเซี่ยวเฟิงมาให้อีก?

“หรือว่า เซียวเฉวียนจงใจไม่มา?” มีคนถามตรงๆ

”บ้า มันกล้าหรือ! ถึงเซียวเฉวียนจะใจกล้ากินใจหมีและดีเสือดาวมาก็ตาม เขาก็ไม่กล้าที่จะฝ่าฝืนเจตจำนงของเจียนกั๋ว!”

”แล้วทำไมเขาไม่มาล่ะ” หนึ่งในสมุนโต้คำเดียวจนคนเมื่อกี้ปากพูดไม่ออก

”บางที......อาจป่วยมาไม่ได้?”

”ป่วยเหรอ? ข้าได้ยินมาว่าเขาและเจ้าอ๋องสิบหกกินเนื้อกินปลาอย่างอิ่มหนำสำราญในหอปี้เซิ่งทุกวัน คุณชายโย่วอาการบาดเจ็บดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว เวทีได้ตั้งขึ้นมาใหม่ เขาร้องเพลงให้เซียวเฉวียนและเจ้าอ๋องสิบหกฟังทุกวัน ชีวิตเซียวเฉวียนเป็นไปอย่างชุ่มชื่นมาก!”

”ไม่มีมโนธรรมจริงๆ ปีศาจกวีเพิ่งตายไปไม่กี่วัน เขาก็หาความสนุกสำราญใส่ตัวแบบนี้แล้ว”

"ใช่แล้ว ได้แต่งงานกับองค์หญิง เป็นเวลาที่มีความสุขเสียด้วยสิ!"

”เขาจะเสพสุขได้นานแค่ไหน? ได้ยินมาว่าหลังจากแต่งงานกับองค์หญิงแล้ว เซียวเฉวียนทำให้ตระกูลฉินไม่พอใจ ยังทำให้เจ้าอ๋องเว่ยชิงแค้นเคืองด้วย ตอนนี้เว่ยเจียนกั๋วของเราใส่ใจเจ้าอ๋องมาก เซียวเฉวียนไม่ให้ความเคารพ เจียนกั๋วจะต้องจัดการกับเซียวเฉวียนเพื่อเจ้าอ๋องแน่!"

“ใต้เท้าเหลียง ท่านว่าใช่หรือเปล่า”

สมุนของเว่ยเจียนกั๋วเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากพวกนักพเนจร พวกเขานิยมชมชอบในตัวเหลียงไหวโหรวซึ่งมาจากตระกูลยากจนมากที่สุด

ตอนนี้เหลียงไหวโหรวได้รับการยกย่องมากจากเว่ยเจียนกั๋ว ฝ่าบาทก็เห็นดีในตัวเขาเช่นกัน

ตอนนี้เหลียงไหวโหรวได้เป็นระดับ 5 แล้ว มีอำนาจอยู่ในมือ ร้ายกาจยิ่งกว่าเซียวเฉวียนซึงเป็นเจ้าของโรงเรียนชิงหยวนเสียอีก

ลูกหลานจากตระกูลยากจนที่ดิ้นรนมาได้ถึงวันนี้ ถือได้ว่าเป็นดาวเด่นในหมู่ชน

เหลียงไหวโหรวมีใบหน้าสองด้าน ซ่อนเร้นไว้อย่างดี แม้แต่ฝ่าบาทก็ไม่รู้ว่าปางเหยี่ยน (ตำแหน่งอันดับสองรองจากจ้วงหยวน) คนใหม่คนนี้ ได้ตกเป็นคนของเว่ยเจียนกั๋วไปแล้ว

เป็นหนุ่มที่มีพรสวรรค์ด้วยกัน แต่เหลียงไหวโหรวมีไหวพริบเฉียบแหลมกว่าเซียวเฉวียน เขารู้แต่แรกแล้วว่าควรกอดต้นขาของใครก่อน

”เซียวเฉวียนทำตัวเอาแน่เอานอนไม่ได้มาตลอด ฉันก็ไม่รู้ว่าเขามีเจตนาอะไร”

เหลียงไหวโหรวเป็นผู้รู้หนังสือแบบดั้งเดิม พูดช้าๆ และนุ่มนวล ชอบวางมาด

พอพูดจบ เหลียงไหวโหรวก็จากไปยุ่งอย่างอื่น ไม่สนใจเหล่าสมุนพวกนี้อีก

”เฮ้ ไปถามเขาทำไม ข้าราชสำนักอย่างเขาจะคุยกับเจ้าหน้าที่ระดับใกล้เคียงเท่านั้น คนอย่างพวกเรา เขาไม่ตอแยด้วยหรอก”

”อย่าไปสนๆ ! กินเหล้าๆ ! พวกเราเฝ้าประตูไว้ให้ดีก็พอแล้ว เว่ยเจียนกั๋วตามหาเจ้าอ๋องเว่ยชิงไม่พบซะที เกรงว่าจะตกอยู่ในอันตราย”

”ใช่ พวกเราก็ต้องเฝ้าดูจวนเจียนกั๋วให้ดีด้วย”

สมุนกลุ่มนี้ดูท่าตื่นเต้น แต่ปากนั้นไม่สามารถหยุดพูดได้ "พวกเจ้าได้ยินไหมว่า คุณหนูของตระกูลฉินกำลังตั้งครรภ์ ยังต้องมาหย่าร้างกันเช่นนี้ ตระกูลฉินแทบอยากจะฆ่าเซียวเฉวียนให้ตาย!"

”ไม่ได้บอกว่าเจ้าหญิงเป็นคนปั๊มลายนิ้วมือก่อนและตกลงที่จะแยกทางเหรอ?”

”ให้ตายเถอะ ดูเหมือนจะยินดีตกลง แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย”

เซียวเฉวียนเห็นแก่หน้าของเด็ก จะอยู่กับเธอต่อไปอย่างแน่นอน

ยามไม่มีใครอยู่ด้วย ในใจของฉินซูโหรวจะรู้สึกตัวเองต่ำต้อยนักสำหรับเซียวเฉวียน

แต่เมื่อไรที่มีคนอยู่ด้วย ฉินซูโหรวจะแสดงออกอย่างหยิ่งผยองจนหาที่สุดไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะต่ำต้อยหรือหยิ่งผยอง เซียวเฉวียนก็ไม่มาตอแยเธอแล้ว

"น่าโมโหเสียจริง!" ในอ่างอาบน้ำ ฉินซูโหรวใช้มือตบผิวน้ำอย่างแรง!

น้ำกระเซ็นไปรอบด้าน ราวกับหยาดน้ำค้างที่ตกลงบนดอกไม้อันงามละเอียดอ่อน ดึงดูดความเอ็นดูของผู้คน

ฮึ ไม่ได้เธอ คือความสูญเสียของเซียวเฉวียน! ฉินซูโหรวจ้องตาเขม็ง ตอนนี้ลูกหลานทุกคนในตระกูลผู้ดีล้วนต้องการแต่งงานกับเธอ พวกเขาไม่ติดใจว่าเธอเคยแต่งงานมาแล้วหรือไม่ เธอสามารถเลือกคนที่ดีกว่าเซียวเฉวียนได้เสมอ

อย่างเช่น อี้กุย ก็ยอดเยี่ยมไม่เลว

เมื่อนึกถึงอี้กุยที่อ่อนโยนและใจดี ฉินซูโหรวถึงกับหน้าแดงขึ้น

"พวกเจ้าเป็นใคร!"

ข้างนอกห้องน้ำ อาเซียงกรีดร้องเสียงดัง แล้วก็สลบเงียบไป

”อาเซียง?”

ฉินซูโหรวร้องออกมาด้วยความสับสน "เธอร้องอะไร?"

”อาเซียง?”

ฉินซูโหรวที่ระวังตัวตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอรีบสวมเสื้อผ้า หน็อยแน่ ไอ้บ้ากามคนไหนจะกล้ามาแอบดูเธออาบน้ำเหรอ?

หรือจะเป็นเซียวเฉวียน?

หึ ฉินซูโหรวยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ผู้ชายล้วนชอบย้อนกลับมากินหญ้าเก่า

ยิ่งไปกว่านั้น เธอ ฉินซูโหรวไม่ใช่หญ้า แต่เป็นดอกไม้ที่งามละเอียดอ่อน

ดูเหมือนว่าเซียวเฉวียนจะนึกเสียดายของเก่า

ฉินซูโหรว ซึ่งสวมเสื้อผ้าแล้ว ดึงมันลงเล็กน้อยเพื่อรอให้เซียวเฉวียนกลับมามุดขอเป็นคนรับใช้ใต้กระโปรงของเธอ