ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 362

ในจวนเว่ยเจียนกั๋ว เว่ยเจียนกั๋วที่มีฐานะสูงเสียดฟ้า เงยศีรษะขึ้นสูงอยู่ทุกวัน เฝ้ารอให้เซียวเฉวียนนำเซี่ยวเฟิงมาส่งให้

วันแรกหลังจากที่เซียวเฉวียนแต่งงาน เซียวเฉวียนก็ไม่มา

คนในจวนเว่ยเจียนกั๋วคิดว่าเซียวเฉวียนโง่และสมองตั้งตัวไม่ทัน

วันที่สอง เซียวเฉวียนก็ยังไม่มา

หรือว่าส่งนางหมิงเยว่ไป ไม่ได้ปรนนิบัติรับใช้เซียวเฉวียนให้ดี? คงไม่ใช่ หมิงเยว่เป็นนางระบำที่มีชื่อเสียง หน้าตาและหุ่นระดับต้นๆ จะปรนนิบัติไม่ดีได้อย่างไร?

วันที่สาม อย่าว่าแต่เซียวเฉวียนไม่โผล่มา แม้คนรับใช้ของจวนเซียวก็ไม่มาสักคน

เว่ยเจียนกั๋วเริ่มนั่งไม่ค่อยติดแล้ว แต่ศีรษะอันสูงส่งนั้นยังนิ่งทื่ออยู่ มีเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของจวนเจียนกั๋วและพวกสมุนที่ร้อนใจ

ถ้ายังไม่มาอีก เว่ยเจียนกั๋วอาจจะโมโหกินรังแตนหรือมากินพวกมันได้!

วันที่สี่ เซียวเฉวียนไม่มา แต่มีจดหมายมาจากสวนหรงหยวน ขันทีบอกว่าส่งมาจากเจ้าอ๋องเว่ยชิง

ได้ยินมาว่าเป็นข่าวดี เว่ยเจียนกั๋วก็ลืมเรื่องเซียวเฉวียนที่ไม่ให้เกียรติไปทันที ความโกรธเป็นไฟบนใบหน้าหายเป็นปลิดทิ้ง และสั่งให้คนไปเชิญเว่ยชิง

ผลปรากฏว่า เว่ยชิงไม่ได้อยู่ที่สวนหรงหยวน

วันที่ห้า.

......

......

วันที่สิบ

เว่ยเจียนกั๋วหาไม่พบเว่ยชิงไม่ว่า ทั้งเงาของเซียวเฉวียนก็ยังไม่เห็น

พวกสมุนต่างก็ร้อนใจหัวหมุนติ้ว ทำไมเซียวเฉวียนยังไม่นำเซี่ยวเฟิงมาให้อีก?

“หรือว่า เซียวเฉวียนจงใจไม่มา?” มีคนถามตรงๆ

”บ้า มันกล้าหรือ! ถึงเซียวเฉวียนจะใจกล้ากินใจหมีและดีเสือดาวมาก็ตาม เขาก็ไม่กล้าที่จะฝ่าฝืนเจตจำนงของเจียนกั๋ว!”

”แล้วทำไมเขาไม่มาล่ะ” หนึ่งในสมุนโต้คำเดียวจนคนเมื่อกี้ปากพูดไม่ออก

”บางที......อาจป่วยมาไม่ได้?”

”ป่วยเหรอ? ข้าได้ยินมาว่าเขาและเจ้าอ๋องสิบหกกินเนื้อกินปลาอย่างอิ่มหนำสำราญในหอปี้เซิ่งทุกวัน คุณชายโย่วอาการบาดเจ็บดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว เวทีได้ตั้งขึ้นมาใหม่ เขาร้องเพลงให้เซียวเฉวียนและเจ้าอ๋องสิบหกฟังทุกวัน ชีวิตเซียวเฉวียนเป็นไปอย่างชุ่มชื่นมาก!”

”ไม่มีมโนธรรมจริงๆ ปีศาจกวีเพิ่งตายไปไม่กี่วัน เขาก็หาความสนุกสำราญใส่ตัวแบบนี้แล้ว”

"ใช่แล้ว ได้แต่งงานกับองค์หญิง เป็นเวลาที่มีความสุขเสียด้วยสิ!"

”เขาจะเสพสุขได้นานแค่ไหน? ได้ยินมาว่าหลังจากแต่งงานกับองค์หญิงแล้ว เซียวเฉวียนทำให้ตระกูลฉินไม่พอใจ ยังทำให้เจ้าอ๋องเว่ยชิงแค้นเคืองด้วย ตอนนี้เว่ยเจียนกั๋วของเราใส่ใจเจ้าอ๋องมาก เซียวเฉวียนไม่ให้ความเคารพ เจียนกั๋วจะต้องจัดการกับเซียวเฉวียนเพื่อเจ้าอ๋องแน่!"

“ใต้เท้าเหลียง ท่านว่าใช่หรือเปล่า”

สมุนของเว่ยเจียนกั๋วเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากพวกนักพเนจร พวกเขานิยมชมชอบในตัวเหลียงไหวโหรวซึ่งมาจากตระกูลยากจนมากที่สุด

ตอนนี้เหลียงไหวโหรวได้รับการยกย่องมากจากเว่ยเจียนกั๋ว ฝ่าบาทก็เห็นดีในตัวเขาเช่นกัน

ตอนนี้เหลียงไหวโหรวได้เป็นระดับ 5 แล้ว มีอำนาจอยู่ในมือ ร้ายกาจยิ่งกว่าเซียวเฉวียนซึงเป็นเจ้าของโรงเรียนชิงหยวนเสียอีก

ลูกหลานจากตระกูลยากจนที่ดิ้นรนมาได้ถึงวันนี้ ถือได้ว่าเป็นดาวเด่นในหมู่ชน

เหลียงไหวโหรวมีใบหน้าสองด้าน ซ่อนเร้นไว้อย่างดี แม้แต่ฝ่าบาทก็ไม่รู้ว่าปางเหยี่ยน (ตำแหน่งอันดับสองรองจากจ้วงหยวน) คนใหม่คนนี้ ได้ตกเป็นคนของเว่ยเจียนกั๋วไปแล้ว

เป็นหนุ่มที่มีพรสวรรค์ด้วยกัน แต่เหลียงไหวโหรวมีไหวพริบเฉียบแหลมกว่าเซียวเฉวียน เขารู้แต่แรกแล้วว่าควรกอดต้นขาของใครก่อน

”เซียวเฉวียนทำตัวเอาแน่เอานอนไม่ได้มาตลอด ฉันก็ไม่รู้ว่าเขามีเจตนาอะไร”

เหลียงไหวโหรวเป็นผู้รู้หนังสือแบบดั้งเดิม พูดช้าๆ และนุ่มนวล ชอบวางมาด

พอพูดจบ เหลียงไหวโหรวก็จากไปยุ่งอย่างอื่น ไม่สนใจเหล่าสมุนพวกนี้อีก

”เฮ้ ไปถามเขาทำไม ข้าราชสำนักอย่างเขาจะคุยกับเจ้าหน้าที่ระดับใกล้เคียงเท่านั้น คนอย่างพวกเรา เขาไม่ตอแยด้วยหรอก”

”อย่าไปสนๆ ! กินเหล้าๆ ! พวกเราเฝ้าประตูไว้ให้ดีก็พอแล้ว เว่ยเจียนกั๋วตามหาเจ้าอ๋องเว่ยชิงไม่พบซะที เกรงว่าจะตกอยู่ในอันตราย”

”ใช่ พวกเราก็ต้องเฝ้าดูจวนเจียนกั๋วให้ดีด้วย”

สมุนกลุ่มนี้ดูท่าตื่นเต้น แต่ปากนั้นไม่สามารถหยุดพูดได้ "พวกเจ้าได้ยินไหมว่า คุณหนูของตระกูลฉินกำลังตั้งครรภ์ ยังต้องมาหย่าร้างกันเช่นนี้ ตระกูลฉินแทบอยากจะฆ่าเซียวเฉวียนให้ตาย!"

”ไม่ได้บอกว่าเจ้าหญิงเป็นคนปั๊มลายนิ้วมือก่อนและตกลงที่จะแยกทางเหรอ?”

”ให้ตายเถอะ ดูเหมือนจะยินดีตกลง แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย”