ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 382

รอ......รอ?

เว่ยเจียนกั๋วเต็มใจที่จะรอเขางั้นเหรอ?

เว่ยเจียนกั๋วเป็นผู้ที่ทรงอำนาจบาตรใหญ่แท้ๆ ฆ่าคนมานับจำนวนไม่ถ้วน คิดไม่ถึงว่าจะยอมรอเซียวเฉวียน?

อย่าว่าแต่เหลียงไหวโหรวจะตะลึงงง แม้แต่พวกองครักษ์ยังตกตะลึง

ตอนนี้ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายาอายุวัฒนะของเซียวเฉวียนนั้นเป็นของจริงหรือเท็จ ทำไมเว่ยเจียนกั๋วถึงสุภาพกับเขาขนาดนี้?

เว่ยเจียนกั๋วทำกับองค์จักรพรรดิยังไม่เห็นสุภาพขนาดนี้!

เมื่อใดก็ตามที่เว่ยเจียนกั๋วต้องการเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ เขาจะเข้าไปหาโดยตรงเลยโดยไม่รอส่งคำขออนุญาตเข้าเฝ้า

ตอนนี้เซียวเฉวียนเป็นเพียงข้าราชสำนักระดับ 4 แต่เว่ยเจียนกั๋วเต็มใจที่จะลดบทบาทของตน? ท่าทางยาอายุวัฒนะมีแรงดึงดูดเว่ยเจียนกั๋วอย่างมหาศาล

เหลียงไหวโหรวตัวสั่น ให้ตายเถอะ เว่ยเจียนกั๋วให้ความสำคัญกับเซียวเฉวียนมาก เดี๋ยวถ้าเซียวเฉวียนจะขอให้ เหลียงไหวโหรวกินอึ เว่ยเจียนกั๋วก็คงเห็นด้วย!

แต่ว่า มีผู้คนมากมายเฝ้ามองอยู่อย่างนี้ เหลียงไหวโหรวจะยอมให้เซียวเฉวียนเหยียดหยามเช่นนี้เหรอ?

ในเวลานี้ มีชาวบ้านชาวมุงไม่น้อยห้อมล้อมอยู่รอบๆ ส่งเสียงเป็นระลอกๆ สีหน้าประหลาดใจ

”โอ้พระเจ้า! เซียวเฉวียนก่อเรื่องอีกแล้ว! ไม่คิดว่าเขาจะล่วงเกินเว่ยเจียนกั๋ว!”

ชาวบ้านเอามือปิดปาก จบกัน จบกัน เซียวเฉวียนเที่ยวนี้จบกันแล้วจริงๆ!

ใครไม่ไปล่วงเกิน แต่มาล่วงเกินอันธพาลหมายเลขหนึ่งของต้าเว่ย!

"ข้าว่านี่ไม่ใช่ล่วงเกินเจียนกั๋วหรอก! ลองคิดดู เหลียงไหวโหรวเป็นเขยของตระกูลฉิน และเซียวเฉวียนเป็นเขยในอดีต สองคนนี้ต้องไม่ถูกชะตากัน! เว่ยเจียนกั๋วต้องมาหนุนหลังให้เหลียงไหวโหรวอย่างแน่นอน!”

”ว้าว! เหลียงไหวโหรวผู้นี้ฮึกเหิมเกินไปแล้ว! น่ากลัวจริงๆ! แต่เซียวเฉวียนเป็นเจ้าของโรงเรียนชิงหยวนแล้วไม่ใช่หรือ?”

”นั่นมันไร้สาระ! เจียนกั๋วครอบครองทั่วต้าเว่ยอยู่ในมือ จะสั่งสอนเจ้าของโรงเรียนชินหยวน มันยากตรงไหน?”

”เซียวเฉวียนช่างน่าสมเพชมาก หลังจากออกจากจวนฉินแล้ว ยังคงถูกคนตระกูลฉินรังแกอยู่ร่ำไป!”

ไม่ต้องพูด ไม่ต้องพูด!

เหลียงไหวโหรวผู้อ่อนโยนมาโดยตลอดส่งเสียงคำรามอยู่ในใจ ตอนนี้ยิ่งเหยียบเซียวเฉวียนมากเท่าไร เหลียงไหวโหรวก็จะยิ่งขายหน้ามากเท่านั้น!"

อย่างว่า เว่ยเจียนกั๋วเลิกคิ้ว "เจ้า ไปเคาะประตูสิ"

เหลียงไหวโหรวรู้ว่า ประตูนี้ ถึงเคาะก็ไม่เปิด

เซียวเฉวียน มันจงใจล่อเว่ยเจียนกั๋วมาที่นี่

แต่เขาทำได้แต่กัดฟันไปเคาะ

"ก๊อกๆ "

ที่กองอารักขา

เหลาหลี่อารมณ์เดือดๆ มาแล้ว "ต้าหลี่ ต้าหลี่! ไม่ ไม่ ไม่ ใต้เท้าหลี่ จวนเซียวเที่ยวนี้แย่แล้ว!"

เหลาหลี่กระโจมเข้ามาอย่างกะลมกรด ตอนนี้หลี่มู่กำลังทำความสะอาดดาบของเขา เหลาหลี่ทิ้งตัวเข้ามาและชนยังตัวหลี่มู่พอดี

ถ้าหลี่มู่ไม่แข็งแกร่งพอ เขาอาจถูกชนจนกระเด็น

เหลาหลี่จับมือหลี่มู่เอาไว้ "เซียวเฉวียนมีเรื่องอีกแล้ว! กำลังจะแย่แล้ว! คราวนี้มันต้องจบแน่ๆ !"

”เขาก่อปัญหาทุกวัน ไม่จบสิแปลก” หลี่มู่ดูนิ่งๆ เขาชินกับมันแล้ว

”คราวนี้มันไม่เหมือนกัน!” เหลาหลี่กระทืบเท้าอย่างร้อนใจ “เขา ๆ ๆ ไปแหย่เอาเว่ยเจียนกั๋วเข้า!”

“ตอนนี้ เว่ยเจียนกั๋วกำลังนำผู้คนจำนวนมาก อยู่หน้าจวนเซียว ด้วยสีหน้าอารมณ์ฉุนเฉียว!”

”ปัง!” ดาบของหลี่มู่ร่วงลงกับพื้น สะดุ้งตกใจเป็นอย่างมาก “อะไรนะ?”

ไอ้สารเลวเอย! เพิ่งจะปราบพู่กันจินหลุนเฉียนคุนได้ คิดจะไปท้าทายกับเว่ยเจียนกั๋วซึ่งหน้าแล้ว?

ทุกคนในกองอารักขารู้ว่า เซียวเฉวียนส่งเซี่ยวเฟิงไป เพราะเขามีแผนสำหรับเว่ยเจียนกั๋ว ไม่ใช่เพราะเขาจะสวามิภักดิ์ต่อเว่ยเจียนกั๋วจริง

โดยไม่คาดคิด เว่ยเจียนกั๋วจะมาสังหารเขาเร็วขนาดนี้ และมาถึงที่ประตูบ้านของเซียวเฉวียนด้วยตัวเอง!

นี่เป็นลักษณะจะทำลายล้างทั้งตระกูลนะนี่!

คราวนี้ ตระกูลเซียวต้องหนาวแน่ๆ !

”ทำไงดี ทำไงดี?”

เหลาหลี่ร้อนใจกระทืบเท้า แม้ว่าเจ้าหน้าที่หลายคนในกองอารักขาไปช่วย ก็ยังไม่สามารถช่วยชีวิตเซียวเฉวียนจากเว่ยเจียนกั๋วได้!

ประตูใหญ่ของจวนเซียวปิดสนิทอย่างแน่นหนา บรรยากาศที่ดูคึกคักแต่แรกกลายเป็นเคร่งขรึมยิ่งนัก

ชาวบ้านพูดคุยกันอึกทึกมาเป็นระยะหนึ่ง ค่อยๆ เงียบสงบลง

ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่ประตูใหญ่ซึ่งปิดอยู่ของจวนเซียว ใบหน้าของเว่ยเจียนกั๋ว ยิ่งดูยิ่งเครียด และยิ่งหมดความอดทนมากขึ้น

มือของเหลียงไหวโหรวเคาะจนจะบวมอยู่แล้ว อย่าว่าแต่ประตูบ้านเซียวไม่เปิด ไม่มีแม้กระทั่งสาวรับใช้มาส่งเสียง

”อะไรนี่อะ!” เหลียงไหวโหรวร้อนใจตับจะแตก เซียวเฉวียนกล้าดียังไงมาเพิกเฉยเว่ยเจียนกั๋วแบบนี้!

ข้างในประตู ไป่ฉีได้ยินเสียงดุด่ามาจากข้างนอกและพูดอย่างกังวล "เจ้านาย ท่านพร้อมหรือยัง พวกเขาดูท่ากำลังจะลุยเข้ามาแล้ว!"

"แกร้บ"

"แกร้บ"

"แกร้บ"

เซียวเฉวียนแคะเมล็ดแตงโม "รีบไปทำไม รอให้ข้าแคะเมล็ดแตงโมกำมือนี้ให้หมดก่อน!"

ภายในประตู ในลานบ้านที่หันหน้าไปทางประตูใหญ่ เซียวเฉวียนได้สั่งให้คนจัดโต๊ะที่มีผลไม้และเมล็ดแตงโมวางอยู่ ดังนั้นตอนที่เว่ยเจียนกั๋วมาถึง เขาก็รู้ก่อนแล้ว แต่เขาแค่ยังไม่อยากจะเปิดประตู.

ไป่ฉีและเหมิงเอ้าตั้งท่ารออย่างเคร่งขรึม เซียวเฉวียนนั่งบนเก้าอี้ กินลูกแพร์ก่อนหนึ่งผล แล้วต่อด้วยแคะเมล็ดแตงโม

เหลียงไหวโหรวเคาะประตูดังมาก แต่เซียวเฉวียนไม่แม้แต่จะเลื่อนตาขึ้น ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย

ท่านี้เรียกว่ากลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับ

เซียวเฉวียนมียาอายุวัฒนะอยู่ในมือ เขาจึงต้องวางท่าอยู่สูงเหนือหัวไว้ และวางมวยให้ครบสูตร!

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาเซียวเฉวียน จะพลิกสถานการณ์แล้ว!

ฮึ!

เจ้านายกำลังเล่นกับไฟ ไป่ฉีอดไม่ได้ที่จะเตือนเขาว่า "เจ้านาย น้อยหน่อยเถอะ ยาอายุวัฒนะนั้นเป็นของปลอม หลอกเขาไม่ได้นานหรอก!"

”จุ๊ๆ !” เซียวเฉวียนและเหมิงเอ้าเอ่ยปากพร้อมกัน ไป่ฉีเด็กซื่อคนนี้! รู้แล้วก็ทำเป็นไม่รู้หน่อยสิ!

เซียวเฉวียนลุกขึ้นจากเก้าอี้ ยืดตัวออก บิดขี้เกียจวงใหญ่ไปทีหนึ่ง อ้าปากกว้างๆ หาวทีหนึ่ง จ้องมองที่ประตูใหญ่บ้านเซียว ส่งสายตาที่เฉียบคม "เปิดประตู! ต้อนรับเขา!"