ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 412

หลังจากที่พี่เขยออกจากเมืองหลวงไปแล้ว สถานการณ์ที่จวนเซียวก็ยิ่งเลวร้ายลง

ถึงแม้จะมีองค์หญิงนั่งบัญชาการรักษาการณ์ด้วยตันเอง และยังมีอี้กุยช่วยดู แต่ทุกวันจวนเซียวก็ยังไม่ดีขึ้น

เริ่มแรกจวนเซียวนั้นขายผักกับข้าวมิได้ ต่อมาประตูก็เต็มไปด้วยมูลสัตว์ จนถึงตอนนี้ กิจการหอปี๋เซิ่งก็ทำต่อไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

เมื่อไม่มีเซียวเฉวียนอยู่ ในอดีตบรรดาผู้ที่ไม่ชอบเซียวเฉวียน ผู้ที่เคยถูกพรสวรรค์ของเซียวเฉวียนกดหัว หรือผู้ที่สูญเสียความมั่งคั่งทั้งหมดเพราะเซียวเฉวียนสร้างความวุ่นวายที่หอปี๋เซิ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วจะมีกล้ามีผู้ใดกล้ามากิน

ชิงหยวนรอดพ้นได้เพราะถูกถ่ายโอนไปยังฝ่ายบริหารของเฉาสิงจือ

บัดนี้จวนฉิน นับวันยิ่งเหมือนกับเกาะร้างเข้าไปทุกที

ไร้ผู้คนเข้ามา และไม่ผู้ใดกล้าเข้ามา

ได้ยินมาว่ากษัตริย์ซีเจียงวางแผนที่จะให้องค์หญิงต้าถงกลับไปยังซีเจียง ถ้าหากองค์หญิงไปไม่มีแม้แต่คนเดียวที่มีสถานะที่แท้จริงในตระกูลเซียว เกรงว่าจะถูกคนรังแกเหยียดยามขึ้นมาจริงๆ

ถึงแม้จะมีอี้กุยอยู่ แต่อี้กุยก็เป็นเพียงพ่อค้าคนหนึ่งเป็นแค่ลูกคนรวยคนหนึ่ง ถ้าจะเปรียบเทียบฝีมือกับเซียวเฉวียนล่ะก็คงห่างชั้นกันมากโข

ถึงแม้ทุกคนล้วนพูดกันว่าเซียวเฉวียนไม่ทีทางกลับมาอีกแล้ว

แต่ฉินหนานผู้นี้เชื่อว่าเขาจะต้องกลับมา

ฉินหนานได้ยินมาว่า พี่เขยเคยพูดกับคนตระกูลฉินเอาไว้ เขาจะต้องกลับมาแน่นอน

คำที่พี่เขยกล่าวเอาไว้ ล้วนเป็นจริง

เพราะฉะนั้น ฉินหนานไม่อยากเห็นพี่สาวคนโตของตนโง่งมเยี่ยงนี้ เขาจึงควบม้าออกไป ไม่ว่าพี่สาวคิดจะทำอะไร ตนก็จะหยุดหล่อนไว้ให้ได้

มิใช่เพียงแต่มิตรภาพของตนและเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนยังคงสามารถดูแลตระกูลฉินได้

ถ้าหากพี่สาวทำเรื่องอะไรที่ไม่เป็นเรื่อง ตระกูลฉินเห็นทีคงจะจบสิ้นเสียแล้ว

หนานฉินไตร่ตรองไปควบม้าไปด้วย ไม่รู้ตัว ตนก็ถึงที่ประตูจวนฉิน โชคดีที่พี่สาวตนไม่ได้ก่อเริ่องวุ่นวายอะไร

ถึงฉินซูโหรวไม่อยู่ แต่กลับมีคุณชายตระกูลขุนนางสองสามคนโยนประทัดเข้าไปในจวนเซียวด้วยกำลังทั้งหมด หัวโจกไม่ใช่คนอื่นแต่อย่างใด เป็นจูโชง

“ปัง”

“ปังปังปัง!”

เสียงประทัดดังลั่น ด้านในก็มีเสียงกรีดร้องของหญิงสาวออกมา

“พวกเจ้าทำอะไรกัน?” เซียวหนานตะคอก ดูจากวิธีที่พวกเขาคุ้นเคยกับถนนแล้ว เกรงว่าพวกเขาจะทำแบบนี้หลายครั้งแล้ว

“โอ้ นี่ไม่ใช่คุณชายฉินสามหรอกหรือ? ทำไมเล่า? เจ้ายังอาลัยอาวรณ์กับเจ้าพี่เขยคนเก่าอยู่อีกหรือ? วันวันมาแต่จวนเซียว เจ้าไม่เบื่อหรือไร?

คุณชายตระกูลขุนนางสองสามคนหัวเราะดังลั่น ต่างก็ว่าสมองของคุณชายสามฉินไม่ดี เรียนหนังสือไม่ได้ ทำได้แค่เรื่องไร้สาระไปวันๆ

เมื่อตอนเซียวเฉวียนอยู่จวนฉิน ฉินหนานก็คอยออกโรงปกป้อง ตอนนี้เซียวเฉวียนไม่ใช่นายท่านของจวนฉินอีกต่อไปแล้ว ฉินหนานมาที่จวนเซียวของเซียวเพื่อส่งข้าวและน้ำมัน

เจ้าน้องเมียเก่าคนนี้ เรียกง่ายๆก็คือประจบสอพลอนั่นแหละ!

และไม่ได้ประจบสอพลอธรรมดาเสียด้วยสิ!

แต่ตอนนี้ตลอดทั้งชีวิตของเซียวเฉวียนก็เป็นได้แค่คนพเนจร แม้ว่าฉินหนานจะทำดีกับเซียวเฉวียนดีเยี่ยงนี้ จะได้อะไรตอบแทนบ้างเล่า?

ตอนนี้ตระกูลเซียวเต็มไปด้วยผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์ ความใจดีของฉินหนานนี้ก็เหมือนเตะหมูเข้าปากหมา ไร้ทีท่าได้กลับคืนมา ฮ่าฮ่าฮ่า

“ข้าเต็มใจที่จะมา! พวกเจ้าไม่ต้องมายุ่ง! ฉินหนานชักกระบี่ออกมา แล้วตะโกนว่า “พวกเจ้าไสหัวไปให้พ้นหน้าข้า! ถ้าไม่ไสหัวไปล่ะก็ ตัวข้าผู้นี้จะฆ่าพวกเจ้าให้สิ้น!”

เมื่อเห็นทีท่าจริงจังของฉินหนาน คุณชายตระกูลขุนนางจากที่หัวเราะก็หัวเราะดังขึ้นอีก พวกเขาล้วนมีราชองครักษ์คุ้มกัน แต่เจ้าฉินหนาไร้ความรู้ผู้นี้นี่สิ ยิ่งไปกว่านั้นจูโชงได้พูดจาดูถูกว่า “นี่นี่นี่ดูสิพวกเจ้า คุณชายสามฉินโมโหใหญ่แล้ว!พบเห็นได้ยากเสียจริง ที่โมโหแทนเจ้าคนพเนจรแค่หนึ่งคน! ฮ่าฮ่าฮ่า!

“บัดนี้จวนเซียวเกิดวิกฤติอีกครั้ง และนั่นก็ยังเป็นที่พำนักขององค์หญิงด้วย!องค์หญิงต้าถงเป็นถึงน้องสาวบุญธรรมของฝ่าบาท แค่พวกเจ้าไม่กลัวในการล่วงเกินตระกูลเซียวก็แย่พอแรงอยู่แล้ว พวกเจ้ายังจะไม่เกรงกลัวล่วงเกินฝ่าบาทด้วยอย่างนั้นหรือ?

คำพูดที่ฉินหนานพูดออกไป คุณชายตระกูลขุนนางสองสามคนก็ส่งเสียงหึในลำคอ กับแค่เจ้าหญิงที่มาจากที่อื่นมาต้าเว้ยจะมีอำนาจบาตรใหญ่อะไรนัก?

ที่เรียกกันว่าองค์หญิงต้าถง เป็นแค่ชื่อเท็จเท่านั้น

ถ้าหากองค์หญิงผู้นี้ชื่อเสียงมีอำนาจจริง แล้วเหตุเซียวเฉวียนจึงต้องถูกเนรเทศด้วยเล่า?

ฝ่าบาทอาจไม่ชอบเซียวเฉวียนมานานแล้ว และตอนนี้เขาอาจจะลืมเซียวเฉวียนไปแล้ว

ในสใชมัยโบราณผู้ชายก็เปรียบดั่งเทพสวรรค์ หากบ้านใดไม่มีผู้ชาย แม้ว่าผู้หญิงนี้จะเป็นองค์หญิง แล้วมันจะมีประโยชน์ใดเล่า?

“พวกเจ้า” ฉินหนานคไม่ถึงมาก่อน ว่ากลุ่มคนพวกนี้จะใจกล้ามากเพียงนี้ แม้แต่องค์หญิงก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตา!

“ปัง!”

จูโชงที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉินหนาน ก็ได้วางประทัดหนึ่งตับเข้าที่จวนเซียวอีกครั้ง

จพวกจูโชงต่างหัวเราะกันลั่น “สนุกจังเลยโว้ย!”

“พวกเจ้ารักแกข้าเกินไปแล้ว!” ฉินหนานโมโหถึงขีดสุด