ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 421

โลกกลมเสียจริง บุคคลที่ไม่ปรารถนาจะพานพบแต่กลับพบกันเสียได้

ไม่ว่าอยู่แห่งหนใดทุกคนย่อมมีโอกาสได้พบกันอีก

เซียวเฉวียนส่ายศีรษะ แล้วทำเสียงจึ๊ เป็นไปตามคาด ฉินซูโหรวและสาวใช้ทั้งสองของนางถูกจับตัว

ฉินซูโหรวกำลังรอข่าวดีของท่านพ่อและพี่ชายบนเรือที่จอดอยู่ริมทะเล สุดท้ายยังไม่ทันรอให้มาถึง กลับถูกเหล่าจอมยุทธ์พบเข้า

บนเรือของฉินซูโหรวมีธงของราชวงศ์และของตระกูลฉิน เหล่าจอมยุทธ์จะแยกแยะและรู้ตัวตนของนางอย่างไม่ลำบากเลย

จะว่าบังเอิญก็บังเอิญ ในครั้งนี้ฉินซูโหรวไม่ได้พาองครักษ์หรือคนคุ้มกันหยกสีชาดอันงดงามออกเดินทางด้วย ครั้นแล้วเรื่องถูกจับก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว

ฉินซูโหรวน่าจะพยายามหนีแล้วและก็ดิ้นรนขัดขืนแล้ว ผมเผ้าสยาย ไยยังเหลือท่าทางเยี่ยงคุณหนูอีก

นางถูกคนพาเข้าไป เห็นในทันทีว่าฉินเฟิงถูกมัดเอาไว้ที่ลานบ้าน สีหน้าของนางจึงซีดขาว “ท่านพี่! ท่านพี่! ทำไมพี่ถึงเป็นเยี่ยงนี้! ฮือฮือ!”

ศีรษะของฉินเฟิงตกลงคอพับ เขาสลบไปแล้ว ไยจะยังได้ยินเสียตะโกนร่ำไห้ของฉินซูโหรว

ฉินซูโหรวเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง เฉินอี้เป็นคนรัฐไป๋ลู่ย่อมเคยได้ยินมา

ผู้คนต่างพูดกันว่า ฉินซูโหรวมีรูปลักษณ์ที่สวยสดงดงามพร้อมด้วยความสามารถเลิศล้ำ ทั้งยังเกิดในตระกูลสูงศักดิ์ ได้เห็นวันนี้แล้ว โอ้โฮ ใบหน้าเล็กสวยและสดใส มือที่ขาวนวลลออ ช่างสมคำร่ำลือยิ่ง!

เห็นหน้าดีก็เกิดความรู้สึกชั่วร้าย ดวงตาเบิกโตเป็นประกาย สายตาคู่นั้นสอดส่องเรือนร่างของฉินซูโหรว

รัฐไป๋ลู่ก็ถือเป็นสถานที่ที่เกิดสาวงามมากมาย ในช่วงที่เฉินอี้ปกครองรัฐไป๋ลู่ พบเจอสาวงามทุกรูปแบบก็ล้วนเอาสาวงามที่ตนปรารถนามาไว้ในครอบครองทั้งหมด แต่สาวงามเยี่ยงฉินซูโหรวนี้ ยังสวยสดงดงามยิ่งเสียกว่าสาวงามรัฐไป๋ลู่มากนัก แล้วยังดึงดูดใจผู้คนให้หลงใหลได้!

ผู้ชายจะรู้ผู้ชายด้วยกันดีที่สุด เซียวเฉวียนจ้องมองสายตาลามกของเฉินอี้นั้นแวบเดียวแล้วก็รู้แล้วว่าเจ้านั่นปรารถนาฉินซูโหรวเข้าแล้ว

แต่เซียวเฉวียนก็ไม่คิดจะช่วยฉินซูโหรว

นอกเสียว่าฉินซูโหรวจะเปิดปากพูดอ้อนวอนเขา

เฉินอี้สั่งคนคลายเชือกที่มัดฉินซูโหรวออก “เฮ้เฮ้เฮ้ ปฏิบัติต่อหญิงงามมิอาจหยาบกระด้างเช่นนี้ได้ ยิ่งกว่านั้นหญิงงามที่งดงามขนาดนี้แล้ว”

เป็นไปตามการคาดเดาของเซียวเฉวียน เมื่อฉินซูโหรวเพิ่งถูกคลายเชือก ด้วยนิสัยปากจัดอารมณ์ร้ายของนางก็พุ่งตัวขึ้นทันที ยกมือตบหน้าเฉินอี้ “เป็นเจ้าที่ทำร้ายท่านพี่ของข้าจนมีสภาพเช่นนี้?”

“นิสัยยังจัดจ้านยิ่ง!” เฉินอี้เป็นผู้ชายที่อายุสามสิบกว่าปีคนหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่บึกบึน อดีตใช้ชีวิตมาดั่งฆ่าคนดื่มเลือด เขาย่อมไม่กลัวสาวน้อยอย่างฉินซูโหรวอยู่แล้ว

ฉินซูโหรวต้องการจะตบตีเขา นิสัยโดดเด่นนี้ตรงใจเขาพอดี แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนใดกล้าแสดงความแกร่งของตนต่อหน้าเขามาก่อน

เปลือกนอกที่งดงาม บวกกับจิตวิญญาณที่น่าสนใจแล้ว สายตาของเฉินอี้นั้นราวกับพบเจอคนรักคู่แท้ในโลกมนุษย์แล้ว

เซียวเฉวียนส่ายหน้า ชายใดก็แล้วแต่มีบางครั้งที่ชั่วร้าย ชอบโดนกระทำตบตี เฉินอี้ไปชอบหญิงสาวที่อ่อนโยนไม่ดีอย่างนั้นหรือ ดันมาชอบฉินซูโหรวต้องมีวันที่เขามานั่งเสียใจภายหลังแน่!

เฉินอี้จับมือเล็กขาวเนียนของฉินซูโหรวเอาไว้ “สาวงามเอ๋ย ไยต้องโกรธเช่นนี้? ผู้ชนะคือราชา ผู้แพ้เป็นโจร ตอนนี้พี่ชายเจ้าก็แพ้แล้วย่อมถูกปฏิบัติเช่นนี้”

“ทว่า” เฉินอี้ยิ้มด้วยสายตาขำขัน “หากเข้าติดตามข้า พี่ชายของเจ้าก็ถือเป็นพี่ชายข้า ข้าจะปล่อยเขาไปเห็นเยี่ยงไร?”

“ไม่เพียงปล่อยเขาไป พ่อเจ้าแม่ทัพฉินเซิงข้าก็ไม่ตามสังหารแล้ว”

คำพูดนี้ของเฉินอี้ทำให้บรรดาผู้นำเหล่าจอมยุทธ์แต่ละพากันหัวเราะชอบใจเสียงดังลั่น

ฉินซูโหรวโมโหจนดวงตางามจ้องเขม็ง ตระกูลฉินเป็นตระกูลแม่ทัพไยจำเป็นต้องให้ศัตรูกลุ่มนี้รั้งมือยั้งไมตรีกัน?

นางส่งเสียง ฮึ ออกมาอย่างดูแคลน และถ่มน้ำลายใส่หน้าเฉินอี้ “ถุย! เจ้านับเป็นสิ่งใดได้! บังอาจกล้าใช้สายตาตัณหาจ้องความงามท่านหญิงอย่างข้า! เจ้ามันคนถ่อยสารเลว ไม่คู่ควรกระทั่งนิ้วมือของข้าสักนิด!”

โอโฮ้! เซียวเฉวียนคาดไม่ถึงว่าฉินซูโหรวค่อนข้างกล้ามาก!

เซียวเฉวียนดื่มเหล้าด้วยท่าทางสบายใจในมุมที่ฉินซูโหรวไม่ได้สนใจ

ตกสู่รังโจร ฉินซูโหรวยังคงท่าทางอยู่สูงส่ง คิดเองเออเองว่าฐานะท่านหญิงจะสามารถขู่ใครได้?

ตามคาดเฉินอี้โมโหมาก เขาเช็ดน้ำลายบนใบหน้าแล้วบีบคอฉินซูโหรว “สาวน้อย! เจ้าหยิ่งยโสอะไรใส่ข้ากัน! ตอนนี้ข้าจับตัวเจ้าไว้อยู่! เจ้าควรจะคุกเข่าอ้อนวอน! เจ้ากลับทำกับข้าเช่นนี้ได้!”