ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 432

ครั้งนี้ ผู้อารักขาที่ล้วนเป็นทาสคุนหลุน ไปยังหนานโตวตามคำสั่งของฮ่องเต้

ผู้อารักขาแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกคือทาสคุนหลุน และอีกกลุ่มคือชาวยุทธ์แท้

ผู้อารักขาที่สามารถได้ยินเสียงเรียกของตราประทับเหวินอิ้น และถูกตราประทับเหวินอิ้นควบคุม มีเพียงผู้อารักขาที่เป็นทาสคุนหลุนเท่านั้น

ผู้อารักขาที่เกิดจากชาวยุทธ์แท้ เป็นอาวุธยอดมนุษย์ที่เหนือชั้นกว่าในด้านกำลัง อาวุธต่าง ๆ จะถูกเลือกตามสิ่งที่ชำนาญและความถนัดมือ เช่นต่งจัว ซึ่งมีพลังแขนที่แข็งแกร่งอย่างน่าทึ่ง เป็นมือยิงธนูอันดับต้น ๆ และการใช้ดาบที่เป็นที่ยอมรับ

ผู้ที่ไม่เคยเรียนหนังสือหรือรากจิตอักษรขาดเท่านั้น จึงจะสามารถเป็นชาวยุทธ์แท้ได้ พวกเขาไม่รู้จักตัวอักษร มีความเข้าใจตามปกติทั่วไปแต่ไม่สามารถเข้าใจบทกวีและโคลงกลอนได้ เทียบเท่ากับผู้ที่ไม่รู้หนังสือ

ผู้อารักขาที่เกิดจากทาสคุนหลุน เฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง สามารถอ่านหนังสือและรู้จักตัวอักษร แต่จำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยศักยภาพของเจ้านาย หากเจ้านายแข็งแกร่งมากเท่าใด พวกเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่านั้น อาวุธก็ยึดตามความชอบของเจ้านาย เช่นไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า เซียวเฉวียนให้ดาบจิงหุนแก่พวกเขา นั่นก็คือาวุธที่ถูกลิขิตไว้แล้ว

รัฐไป๋ลู่เป็นสถานที่ที่ผู้พเนจรในยุทธภพเที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่ และมักชอบใช้กำลัง ดังนั้นผู้อารักขาที่เป็นทาสคุนหลุนจะมีจำนวนไม่มาก

รวมทั้งรัฐไป๋ลู่มีจำนวนปัญญาชนไม่มาก มีเพียงสามสี่หมื่นคน ซึ่งนับเป็นครึ่งหนึ่งของเมืองหลวง

ผู้อารักขาสามสี่หมื่นคนนี้ นอกจากผู้อารักขาที่เป็นชาวยุทธ์แท้ เหลือผู้อารักขาเพียงหนึ่งหมื่นคนเท่านั้นที่เซียวเฉวียนสามารถใช้ประโยชน์ได้

ตามความคิดของขุนนางเมืองหลวง หากเปรียบเทียบผู้อารักขาหนึ่งหมื่นคนกับผู้พเนจรในยุทธภพที่มีราวหนึ่งแสนคน มีความเหลื่อมล้ำกันค่อนข้างมาก แต่ถึงแม้จะมอบผู้อารักขาทั้งหนึ่งหมื่นคนให้แก่เซียวเฉวียน และใช้ศักยภาพที่มีอยู่ของเซียวเฉวียน ก็ไม่อาจขับเคลื่อนผู้อารักขามากมายเช่นนี้ได้!

เหล่าขุนนางทั้งหลายของเมืองหลวง ได้ยินมาว่าเซียวเฉวียนใช้ตราประทับเหวินอิ้น จึงได้ร่วมกันคัดค้านอย่างตื่นตระหนก พวกเขาคิดว่าเซียวเฉวียนผู้นี้ไร้ความยำเกรง! ไม่เจียมตัว!

หลังจากอัครเสนาบดีจูเสียชีวิต ตำแหน่งอัครเสนาบดีก็ว่างมาโดยตลอด ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่จ้าวจินไหลจึงกลายเป็นหัวหน้าอันดับต้นของเหล่าขุนนาง เดิมทีเขาก็พูดจาตรงไปตรงมาอยู่แล้ว ตอนนี้ไม่มีอัครเสนาบดีอยู่ด้วย เขาคิดไปเองด้วยซ้ำว่าเขามีความรับผิดชอบและหน้าที่ในการให้คำแนะนำ “ฝ่าบาท! พระองค์ไม่ควรเชื่อผู้มีความผิดที่ถูกเนรเทศอย่างเซียวเฉวียนนะพะยะค่ะ!”

“หาก หาก หากว่าเขาสามารถเอาชนะได้ หม่อมฉันยอมกินอุจจาระ! ไม่สิ หม่อมฉันยอมเดินขบวนประจานตัวเองเลยพะยะค่ะ!”

“ฝ่าบาท! ส่งผู้อื่นไปปราบกบฏอีกเถิดพะยะค่ะ!”

คำพูดของจ้าวจินไหลทำให้เหล่าขุนนางทั้งหลายต่างตกใจ เกรงว่าวันนี้ขุนนางจ้าวผู้ยิ่งใหญ่จะถูกฝ่าบาทปั่นหัวจนโกรธเป็นบ้าเป็นหลัง ยอมแม้กระทั้งกินอุจจาระและเดินขบวนประจานตัวเอง

เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้นึกไม่ถึง ว่าจ้าวจินไหลยอมพูดว่าะกินอุจจาระอย่างห้าวหาญเช่นนี้ ส่งผู้อื่นไปงั้นหรือ?

ความหมายโดยนัยของจ้าวจินไหล ก็คือการที่ฮ่องเต้ไปขอร้องเว่ยเชียนชิว

ในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้แล้ว นอกจากการขอร้องเว่ยเชียนชิว เหล่าขุนนางทั้งหลายก็คิดวิธีอื่นไม่ออกแล้ว

ผู้ใดสั่งให้รัฐไป๋ลู่มีดินแดนครึ่งหนึ่งเป็นของเว่ยเชียนชิวกันเล่า? เว่ยชิงที่อยู่ข้างฮ่องเต้ก็ตายไปแล้ว รัฐไป๋ลู่จึงสูญเสียการควบคุม ผู้พเนจรในยุทธภพเหล่านั้นหากไม่ฟังเว่ยชิง ย่อมต้องฟังเว่ยเชียนชิวแน่นอน เหล่าขุนนางทั้งหลายคิดว่า การขอร้องเว่ยเชียนชิวเป็นวิธีที่จะทำให้เกิดการสูญเสียน้อยที่สุด

ท่ามกลางเหล่าขุนนางทั้งหลาย คาดว่ามีคนจำนวนครึ่งหนึ่งที่เป็นคนในค่ายของเว่ยเชียนชิว

ดังนั้น การที่ฮ่องเต้ไปขอร้องเว่ยเชียนชิวถือเป็นสถานการณ์ที่ถูกบีบบังคับ

จ้าวจินไหลจึงทำไปตามสถานการณ์เท่านั้น “ฝ่าบาท พระองค์ไม่ควรนำความปลอดภัยของรัฐไป๋ลู่ และเกียรติภูมิของต้าเว่ยฝากไว้กับบุคคลอัปมงคลเช่นนี้!”

“นับตั้งแต่เซียวเฉวียนปรากฏตัวในเมืองหลวง บุคคลที่ใกล้ชิดกับเขา ไม่ว่าจะเป็นแม่ทัพฉิน เหวินฮั่น เหวินคุนต่างก็ต้องถึงแก่ความตาย บุคคลเหล่านี้เป็นสมบัติล้ำค่าของต้าเว่ย แต่กลับต้องตายเพราะคนอัปมงคลอย่างเซียวเฉวียน!”

จ้าวจินไหลส่ายหัว “เขาเป็นคนอัปมงคล เขาจะพาต้าเว่ยไปพบกับชะตากรรมที่ไม่ดี มิควรให้บุคคลเช่นนี้มากำหนดความเป็นความตายของรัฐไป๋ลู่นะพะยะค่ะ!”

“ฝ่าบาท! ไปขอร้องเขาเถอะพะยะค่ะ!”

จ้าวจินไหลกัดฟันกรอด แต่ก็ยังประสงค์จะพูดออกมาเช่นนี้ เหล่าขุนนางทั้งหลายแอบตกใจ กลุ่มคนของเว่ยเชียนชิวแอบดีใจ จ้าวจินไหลโน้มน้าวฮ่องเต้ได้ผลดีมากกว่าขุนนางผู้น้อยเสียอีก

จ้าวจินไหลพูดออกมาเช่นนี้ สีหน้าเฉาสิงจือบูดบึ้ง เขาเม้มริมฝีปากแต่ไม่พูดสิ่งใดออกมา ฮ่องเต้เลิกคิ้ว ได้ นี่ก็คือขุนนางที่ดีของเขา