ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 449

ฉินเซิงทอดถอนใจ เพราะไม่มีใครรู้สึกว่าเซียวเฉวียนเคยสัมผัสกับกวีสมุทรคุนหลุนมาก่อน

ในต้าเว่ย สามีภรรยาแยกจากกัน ขอแค่เซ็นหย่าก็พอ สัญญาเลือดมีแค่ในนามเท่านั้น เพราะไม่เคยมีใครสัมผัสกับกวีสมุทรคุนหลุนมาก่อน ดังนั้นสัญญาเลือดจึงไม่ได้สร้างผลกระทบต่อใคร

ภาพตรงหน้าของเซียวเฉวียนดับวูบ ที่แท้การมีคนรูปหล่อเกินไปเป็นสิ่งที่ผิด

เขากัดฟันมองฉินซูโหลว สัญญาเลือด

ต้าเว่ยมีของมหัศจรรย์อะไรที่เขายังไม่รู้อีกบ้าง！

เด็กน้อยเอ๊ย

นี่คงไม่ได้จะรังแกคนที่ซื่อสัตย์หรอกนะ！

เซียวเฉวียนโกรธจนแทบเป็นลม วันนี้ฉินเซิงให้โอกาสอย่างหนึ่งกับเขา พอจะสั่งสอนสตรีผู้ไม่รู้จักความตายอย่างฉินซูโหรวได้เป็นอย่างดี

ผลปรากฎว่าได้สัญญาเลือด！

ฉินซูโหรวคือดาวชั่วร้ายของเขา！

“นายท่าน นั่ง นั่งลงเถิด”

ไป๋ฉีประคองเซียวเฉวียนนั่งลง เวลานี้ฉินเซิงและฉินซูโหรวเหงื่อแตกพล่าน

ฉินซูโหรวมองเซียวเฉวียนอย่างขลาดกลัว บัดนี้ชีวิตรักษาไว้ได้แล้ว แต่สถานการณ์ไม่ได้ดีเพียงนั้น

เซียวเฉวียนกดดันนางตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ เรื่องนี้ช่างเถอะ แต่ในทางการทหารเซียวเฉวียนยังกดดันผู้เป็นพ่อของนางอีกด้วย เพราะอยากช่วยฉินเฟิง จึงไม่มีความหวัง

ฉินซูโหรวไม่ได้ดิ้นรน “หงอวี้ เจ้าออกไปก่อน”

“เจ้าค่ะ”

หงอวี้หายตัวไปในชั่วพริบตาเดียว

ความเร็วนี้ทำให้ฉินซูโหรวเย็นสะท้าน ประการแรก ศักยภาพนี้ไม่ใช่ศักยภาพของนางเอง นางรู้สึกผิด

ประการที่สอง นี่หมายความว่าไป๋ฉีเร็วกว่า

เซียวเฉวียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ ดื่มชาที่เย็นชืดไปแล้วสามแก้ว พอจะคลายความขุ่นมัวในใจลงได้บ้าง

ตึง！

กวีอันน่าตกใจนี้เต็มไปด้วยพลังที่เต็มเปี่ยม

เซียวเฉวียนยังอยู่เลยว่า ความรู้สึกของการได้สัมผัสกับกวีสมุทรคุนหลุนมันน่ามหัศจรรย์มาก ทว่าพอเป็นเช่นนี้กลับไม่ได้น่าตื่นต้นแต่อย่างใด

ไป๋ฉีกลับมีพัฒนาการมากขึ้น

เมื่อเห็นไป๋ฉี ศีรษะก็ปวดร้าวขึ้นมาทันที

เว่ยไป๋ไม่เพียงแต่เป็นพี่น้องกับเซียวเฉวียนแล้ว ยังเป็นพ่อของไป๋ฉีอีกด้วย！

แต่เว่ยไป๋สู่ขอแม่ของไป๋ฉี ทั้งยังให้กำนิดบุตรสองคนคือไป๋ฉีและมั่วสี่ เรื่องนี้กลายเป็นข่าวฉาวทั่วทั้งต้าเว่ย

ราชวงศ์นรเทศว่ยไป๋ออกไปอย่างไม่ลังเล และต้องทำลายข่าวฉาวนี้ให้สิ้นซาก บัดนี้ฉินเซิงยังอยู่ เซียวเฉวียนไม่มีทางเปิดโปงความสัมพันธ์ระหว่างไป๋ฉีและเว่ยไป๋แน่นอน

ไม่อย่างนั้น ฮ่องเต้ไม่เพียงแต่ไม่ซักไซ้ไล่ถามเรื่องที่ฉินซูโหรวฆ่าวีรชนเหล่านี้ ฉินซูโหรวยังได้สร้างบุญกุศลอีกด้วย

ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ ราชวงศ์ต่างไล่ฆ่าไป๋ฉีและมั่วสี่ ทำลายหลักฐานที่บ่งบอกว่าราชวงศ์และทาสคุนหลุนอยู่ด้วยกัน

คงพูดไม่ได้ พูดไม่ได้ เซียวเฉวียนเงยหน้า แล้วหันไปถามฉินเซิงโดยไม่ปรายตามองไป๋ฉีสักเสี้ยวเดียว “แม้ว่าฉินซูโหรวกับข้าจะมีสัญญาเลือด แต่ตราบใดที่ชีวิตของฉินซูโหรวยังไม่อันตราย ข้าก็ไม่เป็นอะไร ใช่ไหม?”

“ใช่” ฉินเซิงพยักหน้า หากชีวิตไม่เสี่ยง อีกฝ่ายแทบไม่เป็นอะไรเลย

ก็ถูก

ถูกบ้าอะไร！ร่างอรชรอ้อนแอ้นของฉินซูโหรวสั่นระริก เซียวเฉวียนดูไม่น่าจะปล่อยนางไป

เซียวเฉวียนอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว เขาส่งเสียงฮึดฮัด “ฉินซูโหรวได้รับการยกเว้นโทษประหารชีวิต แต่ไม่มีทางหนีรอดจากความผิดบาป ！เจ้าฆ่าเว่ยไป๋ ฉินเฟิงข้าก็เนรทศสิ้นแล้ว เจ้าไม่มีทางหนีรอดจากความผิดบาปนี้ไปได้แน่”

“เจ้าคิดว่าอย่างไร?” ฉินซูโหรวหายใจถี่ เซียวเฉวียนได้รับความเสียหายมาก บัดนี้กลับแข็งแกร่งเพียงนี้ เขาจะต้องทำให้นางอยู่หมือนตายแน่นอน

เซียวเฉวียนโพล่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เข้าจวนเซียวของข้า ก็ต้องปรนนิบัติคนตระกูลเซียว”

แม้ว่าเซียวเฉวียนและนางจะมีสัญญาเลือดต่อกัน เซียวเฉวียนก็ต้องไว้ชีวิตฉินซูโหรว ไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เขาเหนื่อยก็ได้

ประการที่สอง เซียวเฉวียนอาจต้องหาหนทาง และต้องแก้ไขสัญญาเลือดนี้ จึงต้องจับจ้องฉินซูโหรวอยู่ในสายตาตลอด ไม่กลัวว่านางจะหนี

นางยอมแพ้เร็วเช่นนี้ เซียวเฉวียนไว้หน้าของฉินเซิง เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ดี หลังกลับเมืองหลวง ก็ต้องเข้าไปทาสรับใช้ในจวนของข้า แม่ทัพฉิน ท่านคงไม่มีความคิดเห็นหรอกนะ”

ฉินเซิงกระพริบตาปริบ ๆ เขาจะมีความคิดเห็นอะไร ฉินเฟิงทำเรื่องอย่างนั้นในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ต่อหน้าเซียวเฉวียน ฉินเซิงไม่ไว้หน่าสักนิด ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ

เซียวเฉวียนรักษาชีวิตของฉินซูโหรวไว้ ทว่าต้องขึ้นยอู่กับสถานะของสัญญาเลือด

ถ้าไม่มีสัญญาเลือด วันนี้ฉินซูโหรวคงปกป้องไว้ไม่ได้

แม้ว่าฉินเซิงจะโกรธกับสิ่งที่ลูก ๆ เขาทำ แต่ถึงอย่างไรก็ยังเป็นลูกในไส้ เขาทนเห็นลูก ๆ ตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้

ทว่าเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ ฉินเซิงผิดหวังกับลูก ๆ กระทั่งปล่อยพวกเขาอยู่เงียบ ๆ

คนสมัยก่อนก็เป็นเช่นนี้ ให้กำเนิดลูกมาก ก็เพื่อตระกูล

โดยส่วนใหญ่ไม่ได้เรื่อง แต่ก็ยังพอมีส่วนน้อย

ฉินซูโหรวเป็นบุตรสาวที่ดี ไม่ต้องเป็นขุนนาง ไม่ต้องแบกรับหน้าที่ที่หนักเกินไป

แต่ฉินเฟิงบุตรคนนี้ แม้ว่าจะได้ดำรงตำแหน่งสำคัญในอนาคต แต่ก็ยากจะเอาชนะได้

คุณธรรมไม่สมบูรณ์ หายนะย่อมเกิด

แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะไม่ได้ทำร้ายตระกูลฉิน แต่ถ้ายังมีทายาทอย่างฉินเฟิง ตระกูลฉินก็พินาศได้เองเช่นกัน

ในใจของฉินเซิงตั้งใจจะอบรมฉินหนานและฉินเป่ยอยู่แล้ว

เรื่องที่น่าอนาถที่สุดในโลกใบนี้คือการถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง โดยเฉพาะในสมัยโบราณ การไม่มีพ่อแม่และตระกูลคอยประคับประคอง ยากจะก้าวหน้า

การใช้อนาคตของฉินเฟิงและชีวิตที่สวยหรูของฉินซูโหรามาเปลี่ยนชะตากรรม เซียวเฉวียนไม่เห็นด้วย

ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงเสนิเงื่อนไขที่ทำให้ฉินเซิงตกตะลุง

เซียวเฉวียนเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “นอกเหนือจากนี้ ข้ายังต้องการผู้นำสักคนในตระกูลฉิน”

“ใคร?” สีหน้าของฉินเซิงซีดเผือด