ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 486

ขันทีหม่าก็ไม่เข้าใจ จริงสิ เซียวเฉวียนจะทำสิ่งใด

ฮ่องเต้ครุ่นคิดอย่างละเอียด ด้วยความตัวสั่นงันงก

เซียวเฉวียนกำลังต่อต้านเว่ยเชียนชิว ถ้าบอกว่าเมื่อก่อนเซียวเฉวียนต่อกรกับเว่ยเชียนชิวเป็นแค่เรื่องเล็ก เจ้าฆ่าข้า ข้าก็ฆ่าเจ้า ตอนนี้เซียวเฉวียนจึงสร้างอำนาจของตัวเองขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

บ่อนพนันและโรงเหล้ามีอี้กุยและโย่วควนอยู่แล้ว

กององครักษ์มีหลี่หมู่ที่มีความสามารถมากอยู่คนหนึ่ง

ชิงหยวนมีเว่ยอวี๋ผู้สูงส่ง

เทือกเขาคุนหลุนที่ต้าเว่ยให้ความเคารพ มีชิงหลง

สัตว์สงครามมีเซี่ยวเฟิงที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ

สถานะคือประมุขแห่งชิงหยวนและพระราชบุตรเขย

สู่ขอองค์หญิง อำนาจภายนอกคือซินเจียง

เกี่ยวกับอาณาเขต เซียวเฉวียนมีสิทธิ์ครอบครองรัฐไป๋ลู่ครึ่งหนึ่ง

แต่ทั้งหมดนี้ แม้ว่าทั้งหมดนี้จะเป็นของขวัญที่ได้รับพระราชทานมาจากฮ่องเต้ ความจริงแล้วเป็นความพยายามของเซียวเฉวียนเอง

แต่ความพยายามครั้งแล้วครั้งเล่านี้ ขณะที่รอให้ฮ่องเต้ได้สติกลับมา เซียวเฉวียนฝึกฝนพลังของตัวเองอย่างเงียบ ๆ

แม้ว่าตอนนี้อำนาจของแต่ละคนจะยังอ่อนแอ แต่มหาสมุทรเริ่มต้นจากกว่าสะสมเล็ก ๆ น้อย ๆ

ฮ่องเต้ที่ประทับอยู่บนเก้าอี้มังกรขมวดคิ้วแน่น เซียวเฉวียนเอาจริง

ใตที่เต็มไปด้วยความแค้นของเซียวเฉวียน ไม่ใช่ความคิดชั่ววูบ และไม่ใช่เพราะความใจร้อน

แต่เพราะความยาวนาน ความร้อน เด็ดเดี่ยว ไม่ปล่อยวาง

การเปลี่ยนแปลงที่ละนิดทีละน้อย ฮ่องเต้ดูออก ใจที่เซียวเฉวียนต่อต้านเว่ยเชียนชิวไม่มีใครต้านทานได้

ฮ่องเต้ดีใจ เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ เซียวเฉวียนไม่ทำให้เขาผิดหวังแน่นอน

“ฝ่าบาท เซียวเฉวียนหัวรั้น มีความสามารถโดดเด่น วันนี้เขาใช้ประโยชน์จากฝ่าบาทได้ แล้วอนาคตจะไม่ใช้ประโยชน์จากฝ่าบาทหรือ?”

“ไม่มีทาง”

ฮ่องเต้เข้าใจเขา “เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ เชื่อมั่นในคุณงามความดี...”

“ฝ่าบาท เรื่องในราชสำนักเกี่ยวข้องกับร่างกาย แล้วจะเชื่อใจคนที่มีคุณธรรมได้อย่างไร? บางคนที่มีคุณธรรม พอพูดว่าไม่มีก็คือไม่มี....”

ขันทีหม่ายังพูดต่อ ฮ่องเต้ขยิบตาแวบหนึ่ง ขันทีหม่าก้มหน้าลง “ข้าน้อยพูดมากไป”

“ทหาร” ฮ่องเต้โบกมือ ขันทีคนหนึ่งรีบหยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมา

“ข้าจะอ่านให้ขันทีหม่าฟัง หลายวันมานี้เซียวเฉวียนทำสิ่งใดบ้าง?” ฮ่องเต้ยิ้ม ส่งสัญญาณให้เขาอ่านเร็ว ๆ

“เมื่อวาน ใต้เท้าเซียวอยู่ในเรือนทั้งวัน ไปได้ไปกององครักษ์ ไม่ไปชิงหยวน ไม่ไปบ่อนพนัน และไม่ไปโรงเหล้า”

“เมื่อสองสามวันก่อน ใต้เท้าเซียวอยู่ในเรือนทั้งวัน ไม่ได้ไปกององครักษ์ ชิงหยวน บ่อนพยัยและไม่ได้ไปโรงเหล้า”

“หลายวันก่อน ใต้เท้าเซียวยังคงไม่ออกไปไหน อยู่แต่ในเรือนทั้งวัน”

เสียงพึมพำจอแจนี้ดังขึ้น เขียนร่องรอยของเซียวเฉวียนออกมาอย่างจริงจังและชัดเจน

ตั้งแต่กลับมาจากเกาะจูเสิน เซียวเฉวียนก็ไม่ออกไปไหน เขาไม่เพียงแต่ไม่เข้าตำหนักแล้ว แม้แต่กององครักษ์ก็ไม่มา

นอกจากสหายของเซียวเฉวียนแล้ว จวนเซียวก็ไม่มีใครมาเยี่ยมเยือน

ว่ากันว่าเซียวเฉวียนเลื่อนขั้นและได้รับสิทธิ์ในการปกครองรัฐไป๋ลู่ครึ่งหนึ่ง คนที่ส่งของขวัญน่าจะมีฐานะสูงส่ง

แต่ไม่มีเลยสักคน

แม้แต่ของขวัญก็ไม่มีใครส่ง