ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 487

ชาวยุทธ์แท้ที่เว่ยเชียนชิวส่งมานั้น ไม่ทันจะได้เข้าไปในประตูของตระกูลเซียว แต่ถูกพบโดยชิงหลงที่บังเอิญกําลังนั่งตากลมที่ประตู และก็พ่ายแพ้ภายในสองสามกระบวนท่า

สายลับที่ตามหลังมา ก็ตกใจจึงกลับไปรายงานทันที

เว่ยเชียนชิวนั้นคาดไม่ถึงว่าแม้แต่ชาวยุทธ์ที่มีพลังมาก แต่กลับประมือกับชิงหลงได้เพียงสองสามกระบวนท่า?

และที่สําคัญที่สุดทําไมชิงหลงผู้ที่ไม่รับคำเชิญของใครเลย ถึงยอมที่จะอาศัยอยู่ในจวนเซียว?

"ใต้เท้าชิงหลงกล่าวว่าเซียวเฉวียนจะมอบยาอายุวัฒนะให้แก่เขา และใครก็ตามที่รบกวนจะต้องตาย"

สายลับถ่ายทอดสิ่งที่ชิงหลงพูดระหว่างการต่อสู้ ดวงตาของเว่ยเชียนชิวเป็นประกายขึ้นทันที เขาก็ลืมความคับข้องใจที่ลูกชายของเขาได้รับ "เจ้าพูดอะไร ชิงหลงก็ต้องการยาอายุวัฒนะของเซียวเฉวียน? "

"ข้าน้อยได้ยินมาว่าเซียวเฉวียนไม่ออกข้างนอก และกักตนเองอยู่ในบ้านเพื่อกลั่นยา"

"ดี ดี ดี!"

เว่ยเชียนชิวกําลังจะเคลื่อนไหวอีกครั้งและตอนนี้เขาก็ลืมไปแล้วว่าลูกชายของเขาอยู่ที่ไหน "เหลียงไหวโหรว"

"ข้าน้อยอยู่นี่ขอรับ"

"หลังจากเซียวเฉวียนกลั่นยาเสร็จแล้ว ให้ฉินซูโหรวไปนำยามาให้ได้! ชิงหลงต้องการยานี้ มันต้องมีจริงอย่างแน่นอน!"

"ขอรับ!"

แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่ แต่เขาก็เป็นคนฉลาด เขารู้จักเซียวเฉวียนอยู่ไม่น้อย ถ้าใช้วิธีการรุนแรง เขาจะไม่สามารถคว้าอะไรได้

ดังนั้นเว่ยเชียนชิวจึงอดทนอดกลั้น เมื่อเขาได้รับยาอายุวัฒนะ เว่ยเชียนชิวจะฆ่ายกตระกูลของเซียวเฉวียน เพื่อระบายความโกรธของเขาอย่างแน่นอน!

ทุกคนคิดว่าเซียวเฉวียนกักตัวเพื่อกลั่นยา

แต่ที่จริงแล้วเขากำลังนอนหลับอยู่บนพื้น

หลังจากลงโทษเว่ยเป้ยและจ้าวซิ่นให้ทําความสะอาดลานในวันนี้ เขาก็กลับบ้านและเขียนสื่อการสอนสมัยใหม่มากมาย ให้ไป๋ฉี่พิมพ์ออกมา ทั้งคำสอนของเว่ยอวี๋และชิงหยวน เพื่อสอนให้กับศิษย์ชิงหยวน

เมื่อถึงเวลาที่เขาเขียนตําราภาษาและตรรกศาสตร์เหล่านี้เสร็จ เซียวเฉวียนก็หมดแรงล้มตัวลงกับพื้นและนอนหลับสนิท

สําหรับการกลั่นยาอายุวัฒนะนั้น เขาจะถูฝ่าเท้า ถูหลุมที่มีเสียงดังเอี๊ยดและถูต้นขาของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลเลย

เขารู้ว่าเว่ยเชียนชิวจะต้องหาเรื่องเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงจงใจพูดว่ากำลังกลั่นยา และห้ามรบกวน

แผนการนี้ใช้กับเว่ยเชียนชิวได้ผลเสมอ

แน่นอนว่ามันเป็นแผนการที่ดีจริงๆ

"คร่อกฟี้..."

"คร่อกฟี้..."

เซียวเฉวียนเหนื่อยมากจนกรน

มีก้อนเล็กๆที่อบอุ่นสองตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและนอนหลับข้างเขา

สุนัขสีเหลืองตัวน้อยและเซี่ยวเฟิงต่างก็ครอบครองพื้นที่แขนคนละฝั่ง ทั้งคนและสัตว์ต่างก็นอนหลับสนิทด้วยกัน

โย่วควนซึ่งมาส่งอาหารให้เซียวเฉวียนเปิดประตูและอดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นฉากนี้

"นายท่าน ตื่นเถิดขอรับ"

โย่วควนปลุกเขาขึ้นมาเบาๆ "ถึงเวลาอาหารแล้วขอรับ มีคนขอมาขอพบท่าน ตอนนี้อยู่หน้าจวนเซียวขอรับ"

"นั่นคือคนที่ข้าอยากเจอใช่หรือไม่？"

"ใช่ขอรับ นายท่านเดาถูกต้อง เพราะเว่ยเป้ยถูกลงโทษ เขาจึงมาขอคําอธิบายจากท่าน "

คนที่เซียวเฉวียนพูดถึง เขาเป็นครูอีกคนหนึ่งของเว่ยเป้ย

ฉินหลังสอนกวีนิพนธ์ให้เว่ยเป้ยเป็นหลัก ส่วนครูคนนี้สอนการคำนวณ ข้าได้ยินมาว่าเขาค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองหลวงและหลายคนต้องการให้เขาสอนการคำนวณให้แก่ลูกชาย

คนนี้มีความสามารถมากจริงๆ

ในบรรดาพระอรหันต์สิบแปดองค์ที่เซียวเฉวียนพบบนเกาะจูเสิน มีแปดคนถูกเนรเทศจากคดีเดียวกันโดยคนคนหนึ่ง

มันเกิดขึ้นเพียงเพราะครูสอนคำนวณของเว่ยเป้ย

ผู้เฒ่าคนหนึ่ง

ผู้เฒ่าที่ภายนอกสง่างาม แต่ภายในโหดร้ายอย่างหาที่เปรียบมิได้

เขาไม่มีตําแหน่งอย่างเป็นทางการ แต่เขาได้ติดตามเว่ยเชียนชิวและได้รับผลประโยชน์มากมาย