ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 493

เมื่อเห็นใบหน้าที่ภาคภูมิใจของว่านโหลว ดูเหมือนว่าคนประเภทนี้จะชอบรังแกคนที่อ่อนแอ

หากใครที่จิตใจดีมีเมตตา ว่านโหลวจะกลั่นแกล้งคนคนนั้นให้ตายอย่างแน่นอน

เซียวเฉวียนก้มลงและกระซิบข้างหูด้วยเสียงเบามากจนมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยิน "ข้าคือผู้สังหารตระกูลซ่ง"

หลังจากพูดแล้วเซียวเฉวียนก็ยืดตัวขึ้น ราวกับพยายมจ้องมอง

ประโยคนี้ทําให้อัครเสนาบดีจูตัวสั่น

ตอนนี้ว่านโหลวก็เป็นเช่นเดียวกัน

ทุกคนในฝ่ายของเว่ยเจียนกั๋วคิดว่าการสังหารตระกูลของซ่งจือนั้นทําอย่างลับๆโดยตระกูลฉิน อาจจะเป็นฉินเซิงหรือฉินเฟิงทำ

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นเซียวเฉวียน อดีตนายท่านจวนฉิน!

ไม่ จะเป็นไปได้อย่างไร!

เซียวเฉวียนกล้าดีอย่างไร?

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะละเว้นเด็กและคนแก่ของจวนซ่ง แต่ชายหนุ่มเหล่านั้นก็เสียชีวิตอย่างน่าสลดและไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นว่าตระกูลฉินนั้นโหดเหี้ยมมาก

ไม่น่าล่ะ...

ไม่แปลกใจที่จวนซ่งถูกสังหารและไม่เหมือนกับวิธีการของตระกูลฉิน

ปรากฏว่าคนทำก็คือเซียวเฉวียน!

เมื่อก่อนตอนที่เซียวเฉวียนยังเป็นนายท่านจวนฉิน ว่านโหลวไม่เคนเชื่อว่าเด็กน้อยผู้นี้จะกล้าหาญและมีความสามารถเช่นนี้

แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนต่างจากสิ่งที่เขาเคยเป็นและไม่มีอะไรเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

เขาเป็นคนแรกที่ได้กลับมาหลังจากถูกเนรเทศ

ยิ่งกว่านั้นเขาเป็นคนซื่อตรงมีคุณธรรมและประสบความสําเร็จในการทหาร

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ต้องพูดถึงเรื่องเซียวเฉวียนฆ่าตระกูลซ่ง ว่านโหลวกลอกตา ถ้าการตายของอัครเสนาบดีจูเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน ว่านโหลวก็จะเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัยเลย!

แมวตาบอดตีหนูตาย และว่านโหลวก็เดาถูก

เซียวเฉวียนคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า เขาเป็นคนสังหารอัครเสนาบดีจูและทําให้กลายเป็นอุบัติเหตุ

แต่สายเกินไปแล้วที่ว่านโหลวจะหาข้อพิสูจน์

เขาตื่นตระหนกจริงๆ และการป้องกันทางจิตใจก็ถูกเซียวเฉวียนกำจัดออกไปอย่างสมบูรณ์

เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เซียวเฉวียนจะโจมตีหลานสาวของเขาอย่างแน่นอน

"ข้า! ข้า! "

ว่านโหลวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หันตัวแล้วกลิ้งเก้าอี้ลงกับพื้น เขาคุกเข่าต่อฮ่องเต้ "ฝ่าบาท หม่อมฉันยอมรับผิดแล้ว!"

"หม่อนฉันยอมแล้ว!"

"หม่อนฉันยอมรับผิด!"

ว่านโหลวหลั่งน้ำตา "หม่อนฉันยอม...หม่อมฉันยอมรับผิด! "

น้ำตาและน้ำมูกของเขาไหล ทําให้เขารู้สึกราวกับว่าเขารู้สึกผิด

"ฝ่าบาท! หม่อมฉันผิดที่ทํางานให้กับเสือตัวร้าย!"

"หม่อมฉันมีความผิดฐานใส่ร้ายแปดคนในคดีเทศกาลไหว้พระจันทร์!"

"หม่อมฉันสารภาพผิด! หม่อมฉันยอมรับผิดแล้ว!"

"หม่อมฉันขอร้องให้พระองค์ไว้ชีวิตหลานสาวของกระหม่อม นางบริสุทธิ์! หม่อมฉัน

ยอมรับโทษทุกประการ!"

ฮ่องเต้เลิกคิ้วและสั่งขุนนางที่นั่งอยู่ด้านข้าง "เขียนคําสารภาพของเขาและลงนาม!"

ว่านโหลวตัวสั่นและเล่าเรื่องทั้งหมดในปีนั้น สิ่งที่เขาพูดไม่แตกต่างจากข้อมูลที่เซียวเฉวียนสืบเจอ

หลังจากกองทัพทั้งหมดของตระกูลเซียวถูกทําลาย ฝ่ายเว่ยเจียนกั๋วได้กำจัดคนของตระกูลเซียวทั้งหมดเพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลเซียวฟื้นคืนอีกครั้ง

ทั้งแปดคนนี้เป็นขุนนางที่ดีที่สุดของตระกูลเซียว

เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู พวกเขาถูกเนรเทศ คนอื่นที่เหลือก็ไม่ได้โง่ จึงแยกตัวออกจากตระกูลเซียว ทำให้ทั้งตระกูลเหลือแค่เด็กกำพร้าและหญิงม่าย

ส่วนคดีเทศกาลไหว้พระจันทร์ได้รับความร่วมมือจากว่านโหลวและลูกสาวของเขาว่านเฟยช่วยกันประสานนอกประสานใน

เพียงแต่ว่านโหลวพูดในรายละเอียดที่มากขึ้น รวมถึงผู้มีส่วนเกี่ยวข้องก็พูดออกมาอย่างชัดเจน

ขุนนางชั้นผู้น้อยที่บันทึกคําสารภาพเล่มนี้อย่างตั้งใจ ยิ่งเขียนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น น่าโกรธยิ่งนัก!

ขุนนางชั้นผู้น้อยเหล่านี้เคยได้ยินเกี่ยวกับคดีเทศกาลไหว้พระจันทร์ที่ทําให้เกิดความฮือฮาในต้าเว่ย พวกเขาทั้งตกใจและอึดอัด

เมื่อได้ยินว่านโหลวสารภาพ มือของขุนนางผู้น้อยก็สั่น

เซียวเฉวียนจะทนฟังได้อย่างไร? เขากําหมัดแน่นฟังทุกคําพูดของว่านโหลว และหัวใจของเขาก็มีเลือดสูบฉีด

หลังจากเขียนข้อกล่าวหาแล้ว ว่านโหลวก็ลงนามและประทับตราอย่างเรียบร้อย

ฮ่องเต้มองดูและขมวดคิ้ว "เอาล่ะ ใครก็ได้ นำตัวไป!"