ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 507

เซียวเฉวียนไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาสลบไป ไทเฮาจะสอบสวนคู่สามีภรรยาฉินเซิงที่พระราชวังฉางหมิง

ส่วนไป๋ฉี่ก็จุดไฟเผานอกตำหนักพระราชวัง

เขาจุดไฟลุกโชนตั้งแต่ขั้นบันไดที่ทอดยาวสุดลงมา ทุ่มสุดแรงเหมือนกับในตอนที่คนเหล่านั้นโยนเซียวเฉวียนเมื่อครู่อย่างไรอย่างนั้นโดยที่ไม่ลังเลสักนิด

ไป๋ฉี่กล่าวว่าบันไดยาวนี้สร้างความอัปยศให้นายท่านข้า จึงจัดการจุดไฟเผาเสียเลย เผาการสบประมาทหยามหน้าให้วอดวาย! มอดไหม้!

การจุดไฟเผาราชวังถือเป็นโทษร้ายแรงเชียว

แต่ไป๋ฉี่ก็ทำไปแล้ว

ไม่รู้ว่าตอนไหนไป๋ฉี่เทเหล้าลงบันไดยาวนั้น ซึ่งเป็นเหล้าฉงซูที่เซียวเฉวียนบ่มขึ้นมา เหล้าที่มีความเข้มข้นสูงเจอกับไฟราวกับเป็นสิ่งคู่สร้างคู่สมเสียจริง

ทหารที่ได้รับบาดเจ็บเหล่านั้นแทบจะกลิ้งแทบจะคลานออกห่างจากบันไดยาวอย่างร่ำไห้ร้องเจ็บปวดทรมานลั่นไปทั่ว เพราะเกรงว่าจะถูกเผาจะเป็นแผลไหม้

เวลาไม่นาน บันไดยาว 328 ขั้นที่ทำจากหินหยกก็ถูกทำให้ไหม้จนกลายเป็นสีดำ แลดูน่ากลัว!

ท่ามกลางเปลวไฟที่ลุกโชน ไป๋ฉี่ก็กำลังยืนอยู่จุดที่สูงที่สุด จ้องมองดูเปลวไฟที่เผาไหม้ด้วยใบหน้าปราศจากอารมณ์ความรู้สึก

การกระทำนี้สะเทือนไปถึงไทเฮา

ไป๋ฉี่มีชาติกำเนิดต่ำต้อย เดิมทีเขาควรจะถ่อมตัวประจบตามฐานะ แต่เพื่อปกป้องเจ้านายกลับจุดไฟเผาพระราชวังที่ล้ำค่าที่สุดอย่างกำเริบเสิบสาน!

นี่กำลังบอกบรรดาคนในราชวงศ์อย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่า การจุดไฟเผามีโทษ ข้า ไป๋ฉี่ก็จะทำ พวกเจ้าสร้างบาดแผลให้นายท่านข้า ข้าจะเผาบันไดยาว ถ้าพวกเจ้าสังหารนายท่านข้า ข้าก็จะเผาราชวังให้มอดไหม้!

นี่จึงทำให้ไทเฮาใจสั่น

แม้ว่าที่นี่คือพระราชวัง บรรดาราชวงศ์ท่านอ๋องล้วนสูงส่ง แต่เมื่อเจอกับไป๋ฉี่ที่มีกำลังรบดั่งระเบิดแล้วยังไม่เสียดายชีวิตเข้า ฐานันดรศักดิ์ศรีอะไรล้วนแล้วแต่ไร้ค่าทั้งสิ้น!

ขนาดเรียกองครักษ์ประจำราชวงศ์มามากมาย ก่อนที่จะสังหารไป๋ฉี่ได้ ชีวิตของไทเฮาคาดว่าคงจะจบสิ้นเสียก่อน

ไทเฮาไม่กล้าพนัน ตระกูลฉินนับว่าเป็นราชวงศ์ อีกทั้งฉินซูโหรวยังมียศท่านหญิง ราชวงศ์ในตอนนี้ทำเรื่องงามหน้าไป หากสังหารไป๋ฉี่อีก คิดจะล้างข้อกล่าวหาที่กระทำการสังหารขุนนางตงฉินผู้ทำคุณงามความดีแก่ชาติบ้านเมืองก็คงจะเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว

หากเนื่องจากสาเหตุนี้แล้วทำให้ขวัญกำลังใจทหารหย่อนยานแตกซ่านคงจะเป็นความเสียหายอันมหาศาลของราชวงศ์

ครั้นแล้วไป๋ฉี่ทำเพื่อระบายความแค้นจึงเผาบันไดยาว ไทเฮาเลยไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว เนื่องจากฉินเซิงรับสารภาพออกมาจริงๆว่าฉินซูโหรวและฉินเฟิงสังหารบุคคลที่ทำความดีความชอบจากเกาะจูเสินทั้ง 16 คนนั้นจริง

คนเหล่านั้นล้วนเป็นดั่งพี่น้องของเซียวเฉวียน ทั้งยังเป็นสหายของเซียวเฉวียน

ไทเฮาจึงโมโหขึ้นมาพร้อมตวาดคู่สามีภรรยาว่าสั่งสอนลูกไม่ดี!

หลังจากนั้นไทเฮาก็สั่งให้แม่ฉินขอโทษเซียวเฉวียนเป็นพิเศษ ขอร้องการให้อภัยจากเซียวเฉวียน

ส่วนฉินเฟิง ไทเฮาก็รับสั่งว่าชั่วชีวิตนี้ห้ามกลับเข้ามาในเมืองหลวงอีก และฉินซูโหรวก็ถูกขังในจวนคุมประพฤติราชนิกุลจงเหริน

จวนจงเหรินเป็นคุกที่มีไว้เพื่อคุมขังบรรดาราชนิกุลโดยเฉพาะ

องค์ชายองค์หญิงทำเรื่องผิดใดในอดีตล้วนถูกนำมาคุมขังไว้ที่นี่

ที่นั่นมืดแล้วยังอับชื้น เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุ่งและแมลงทั้งหลาย เตียงนอนหนาวเย็นอาหารการกินก็น้อยแค่นี้คงพอทน แต่ที่นั่นยังเงียบสนิท ไม่มีแม้กระทั่งเสียงคน

เหล่าราชนิกุลที่ถูกขังเข้าไปไม่ตายด้วยความซึมเศร้าก็กลายเป็นบ้า

แม้ว่าในอดีตเหล่าราชนิกุลในราชวงศ์ล้วนแต่เป็นผู้มีเกียรติอย่างยิ่ง จู่ๆตกมาอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้ จิตใจที่ยิ่งใหญ่ก็ตกต่ำย่ำแย่ ไม่ใช่ใครจะสามารถรับได้

ดังนั้นที่นั่นจึงเป็นฝันร้ายของเหล่าบรรดาราชนิกุล เมื่อไปจวนคุมประพฤติจงเหรินแล้วไม่มีอะไรเหลือเลยแล้วยังต้องทนทุกข์ทรมานจากการทรมานนานหลายปี

ดังนั้นมีคนเคยพูดไว้ว่าจวนคุมประพฤติจงเหรินก็คือเกาะจูเสินฉบับเมืองหลวงดีดีนี่เอง

และฉินซูโหรวยังตั้งครรภ์ลูกน้อยอีกด้วย ไปที่แบบนั้นแล้วในช่วงคลอดลูกไม่มีแม้แต่หมอตำแย ฉินซูโหรวคงตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายมากกว่าดีเป็นแน่แท้!

แม่ฉินขาอ่อนแรง อยากจะอ้าปากขอร้องอ้อนวอน แต่ไทเฮาก็มีสีหน้าเคร่งขรึม ส่งสายตาคมกริบห้ามนางไว้ นางอ้าปากพะงาบ ๆแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักคำ

ถึงอย่างไรที่ปรึกษาทั้งสองร้อยท่านก็อยู่ที่นี่

ที่ปรึกษาทั้งสองร้อยท่านนี้ไม่เพียงเล็งเป้าเซียวเฉวียน แม้ว่าเป็นเรื่องที่จวนฉินทำผิด ขอเพียงแค่พวกเขารับทราบล้วนจะไม่ปล่อยไปอย่างง่ายดาย

ที่ปรึกษาที่แม่ฉินเชิญมา กะจะอาศัยอำนาจพวกเขาสังหารเซียวเฉวียนให้สิ้นซาก แต่คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันขจัดเซียวเฉวียน ที่ปรึกษาที่เป็นดั่งก้อนหินยักษ์ชิ้นนี้ดันมาทุบขาตัวเองเข้าแล้ว

ไทเฮาไม่พอใจเป็นอย่างมากกับความไม่รู้เรื่องของลูกสาวบุญธรรมผู้นี้ ยังจะคิดที่จะขอร้อง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวโยงไปถึงตระกูลฉินทั้งตระกูลก็ถือว่าโชคดีแล้ว!

หากมิใช่เพราะตระกูลฉินเป็นกองทัพมีประสิทธิภาพ มีการกำลังรบทางการทหารที่แข็งแกร่งและมีชื่อเสียงยิ่งใหญ่ไปทั่ว การกระทำของไป๋ฉี่ในวันนี้สามารถนำพาให้ตระกูลฉินพังพินาศย่อยยับจนไม่อาจฟื้นคืนได้เชียว!

การได้รับหัวใจของทหารนั้นยาก การสูญเสียหัวใจทหารเป็นเรื่องง่าย หากตระกูลฉินยังยืนกรานคุ้มกะลาหัวฉินเฟิงและฉินซูโหรวอีก นั้นก็ต้องนำชีวิตและอนาคตของจวนฉินไปพนันแล้ว!

ฉินเฟิงที่เป็นลูกชายคนโตได้เสียสมรรถภาพแล้ว หรือจะให้ฉินหนานและฉินเป่ยต้องเดือดร้อนไปด้วยเช่นกัน?

หากต้องการช่วยฉินเฟิงและฉินซูโหรว แม้แต่ไทเฮาและฮ่องเต้ก็ไม่อาจเปิดปากพูดเพื่อขวัญทหาร

มีเพียงคนเดียวที่ช่วยได้ คนผู้นั้นก็คือเซียวเฉวียน