ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 508

"ได้เวลากินยาแล้ว"

ในเวลานี้เย่าเหล่าเข้ามาพร้อมยา

ทันทีที่เขาเข้ามา เขาเห็นเซียวเฉวียนนั่งขึ้นใช้มือดันตัวเองขึ้นจากเตียงและยิ้ม ดูเหมือนว่ากระดูกมือของเขาจะหายดีแล้ว เขาตกใจมาก เซียวเฉวียนฟื้นตัวเร็วกว่าที่คิดไว้

เขาคู่ควรที่จะเป็นคนครอบครองกวีสมุทรคุนหลุน!

เย่าเหล่าเห็นว่าเซียวเฉวียนจงใจปกปิดเรื่องกวีสมุทรคุนหลุน เขาจึงแสร้งพูดไปว่า "ดูเหมือนว่ายาของข้าค่อนข้างดีสินะ"

"แล้วไป๋ฉี่ล่ะ？"

ดื่มยาอะไรกัน เซียวเฉวียนผลักมือของเย่าเหล่าออกและมองตรงไปที่ฮ่องเต้

"ท่านเซียว เจ้าต้องเตรียมใจให้พร้อม"

หัวใจของฮ่องเต้สั่นสะเทือนและถอนหายใจเบาๆ

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว นึกถึงรอยสีแดงบนคิ้วของไป๋ฉี่ เขาแตะหน้าผากของเขา และพบว่ามีลวดลายเล็กน้อยบนหน้าผาก

เกิดอะไรขึ้นกับไป๋ฉี่?

ณ จวนเซียว...

ในห้องที่สว่างและสะอาด

มีเสียงตะโกนมาจากด้านใน

"ไป๋ฉี่! สงบลงหน่อย!"

ชิงหลงตะโกน โซ่เหล็กหนาและหนักสี่เส้นล็อคมือและเท้าของไป๋ฉี่ ชิงหลงยังคอยดูแลเขาตลอดเวลาและบอกเขาว่า "เซียวเฉวียนต้องสบายดี! วางใจเถอะ!"

ปรากฎว่าหลังจากที่ไป๋ฉี่จุดไฟเผาพระราชวัง ท่ามกลางเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ ชิงหลงพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับไป๋ฉี่และเจตนาฆ่าก็แรงเกินไป

หลังจากได้รับการยืนยันว่าเซียวเฉวียนปลอดภัยแล้ว ชิงหลงก็ลากไป๋ฉี่ออกจากวังและขังเขาไว้ในห้องนี้

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของไป๋ฉี่ ชิงหลงไม่ต้องสงสัยเลยว่าถ้าเซียวเฉวียนถูกใครสักคนแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้ว ไป๋ฉี่ผู้ปกป้องนายท่านด้วยชีวิตของเขาจะล้างวังด้วยเลือดอย่างแน่นอน

เรื่องวันนี้ก็เพียงพอแล้วที่แม่ฉินทรงปวดหัว

หากไป๋ฉี่ไม่สามารถควบคุมตัวเองและนองเลือดในวัง อนาคตของเซียวเฉวียนในต้าเว่ยก็จะถูกทำลายอย่างแน่นอน

ชิงหลงสามารถทำให้เสี่ยวเฟิงเชื่อได้ และแน่นอนว่าเขาก็ควบคุมไป๋ฉี่ได้เช่นกัน

ไป๋ฉี่แข็งแกร่งเกินไปที่จะมัดเขาไว้เช่นนี้ ชิงหลงไม่สามารถใช้กําลังรุนแรงได้ เขาทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมเท่านั้น

เขาเกลี้ยกล่อมไป๋ฉี่โดยบอกว่าเย่าเหล่ากําลังรักษาเซียวเฉวียนอยู่และอาการบาดเจ็บของเขากําลังฟื้นตัว และบอกเขาว่าฮ่องเต้ก็อยู่ที่นี่ เซียวเฉวียนจะไม่เป็นอะไรแน่นอน

เมื่อพูดเรื่องนี้ อารมณ์ของไป๋ฉี่ก็เริ่มสงบลง

ทันใดนั้นไป๋ฉี่ก็ทะลวงผ่านผนึกจูเสิน พลังพุ่งสูงขึ้น เมื่อไม่มีเจ้านายของเขาอยู่เคียงข้าง เขาจึงไม่สามารถควบคุมมันได้เลย

ชิงหลงเจ้าชายแห่งคุนหลุนร้องไห้และเกลี้ยกล่อมชายร่างใหญ่อีกคนด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว เขาภาวนาให้เซียวเฉวียนกลับมาในไม่ช้ามิฉะนั้นเขาจะขวางไป๋ฉี่ไว้ไม่ไหวแล้ว

เมื่อชิงหลงกําลังกังวล มีเสียงดังก้องขึ้น "ชิงหลงอยู่ที่นี่หรือไม่"

หูของชิงหลงสั่น ทำไมผู้อาวุโสคุนหลุนถึงมาที่นี่?

เขารีบเดินออกจากประตูและแน่นอนว่าเป็นท่านผู้เฒ่าหยุนเหอ

"ชิงหลง ตามข้ากลับไปที่คุนหลุน"

คําพูดของท่านหยุนเหอทําให้ชิงหลงตกตะลึงและเขาเล่าอย่างดีใจ "ท่านผู้เฒ่า ข้าพบเซียวเฉวียนแล้ว เขาสามารถทําลายผนึกจูเสินได้! ข้ากําลังรอให้เขากลับไปที่คุนหลุนพร้อมกัน ตอนนี้ข้ายังไปไม่ได้"

หยุนเหอมีผมขาว แต่ดวงตาของเขาสว่างสดใส เขาเหลือบมองไป๋ฉี่ในห้อง "ข้ารู้ทุกเรื่องของเจ้าในต้าเว่ยแล้ว"

"เซียวเฉวียนเป็นคนของต้าเว่ย เขามีชะตากรรมของเขา แม้ว่าเขาจะสามารถทําลายผนึกจูเสินได้ แต่นั่นก็เป็นเรื่องในอนาคต ต้าเว่ยอันตรายเกินไป เจ้าต้องตามข้ากลับไปที่คุนหลุน"

"ข้าไม่กลับ เซียวเฉวียนสามารถช่วยพวกเราชาวคุนหลุนให้รอดพ้นจากผนึกจูเสินได้! เขาสัญญากับข้าว่าเมื่อเขาจัดการเรื่องในต้าเว้ยแล้วจะกลับไปที่คุนหลุนกับข้า"

"ชิงหลง" คิ้วของหยุนเหอขมวดเล็กน้อย "เจ้าคิดผิดแล้ว"

การทําลายผนึกจูเสิน ไม่ใช่ชิงหลงต้องขอเซียวเฉวียนให้ทําลายมัน แต่เขาต้องมีความคิดริเริ่มที่จะทําลายมันด้วยตัวเอง

ผนึกจูเสินมีพลังมากและหากเซียวเฉวียนไม่ริเริ่มและหมกมุ่นอยู่กับมันมากพอก็คงเป็นไปไม่ได้ที่ผนึกจูเสินจะสลายไป

ตอนนี้ เป็นเพียงส่วนเล็กๆของผนึกจูเสินที่ถูกทำลาย ซึ่งไม่มีผลต่อผนึกจูเสินเลย

กล่าวอีกนัยหนึ่งความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเซียวเฉวียนอยู่ไกลจากระดับที่เขาสามารถทําลายผนึกจูเสินได้

อะไรนะ?

ชิงหลงตกตะลึง

"ตอนนี้ดวงดาวบนท้องฟ้าแสดงให้เห็นว่าต้าเว่ยกําลังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน และเจ้าไม่ควรอยู่ที่นี่"

"ท่านผู้เฒ่า ข้าคือเจ้าชายแห่งคุนหลุน ข้าสามารถจัดการเรื่องทั้งหมดนี้ ข้าไม่กลัว!"

"ชิงหลง! เจ้าทําไม่ได้!"

ท่านผู้เฒ่าหยุนเหอกังวลมากจนเคราขาวของเขาสั่นสะเทือน ใช่ เขาทําไม่ได้ ชิงหลงทําไม่ได้!