ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 520

เซียวเฉวียนหัวเราะออกมา นั่นทำให้แม่ฉินรู้สึกโกรธจนตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจนัก : “เจ้าหมายความว่าอะไร!”

“บทสรุปก่อนตาย”

เสียงหัวเราะของเซียวเฉวียนหยุดลงทันที

เขาจ้องไปที่แม่ฉิน : “ท่านเอาแต่ทั้งบีบบังคับทั้งขอร้องความตายจากข้า ข้าเซียวเฉวียนจะทำตามที่ท่านต้องการให้เอง”

“สามหาว!” แม่ฉินรู้สึกว่างเปล่า “นี่เจ้ากำลังขู่ข้าหรือ? ข้าจะบอกอะไรให้นะ ถ้าเจ้าแตะต้องข้าแม้แต่ปลายนิ้ว! เจ้าจะไม่มีทางได้รู้เลยว่าน้องสาวของเจ้าอยู่ที่ใด!”

หืม ขู่หรือ?

เซียวเฉวียนเคาะรองเท้าเกี๊ยะกับพื้นเบาๆ “ก็อยู่ที่ศาลาหน่วนเซียงมิใช่หรอกหรือ?”

แม่ฉินชะงัก เขารู้อย่างนั้นหรือ?

แค่เพียงนางก้าวออกมาจากศาลาหน่วนเซียงเขาก็รู้แล้วงั้นหรือ?

แม่ฉินไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนได้สั่งให้คนคอยสอดส่องติดตามนาง การเคลื่อนไหวของตระกูลฉิน เซียวเฉวียนนั้นรู้ดีทุกอย่าง

“เมื่อครู่ข้าถามว่าท่านอยู่ที่ใด” เซียวเฉวียนเปรยตาขึ้นมา แสงอาทิตย์ยามอัสดงที่ส่องเข้ามาในดวงตาของเขาทำให้ดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง : “ข้าอยากให้โอกาสท่านอีกสักครั้ง ยังไงซะท่านแม่ทัพฉินเซิงกับท่านพ่อของข้าก็เคยร่วมรบจนตัวตายในสมรภูมิเดียวกัน”

“อีกทั้งท่านฉินปาฟางและท่านปู่ของข้าก็เป็นสหายที่ดีต่อกัน”

“แต่ท่านดูไม่ค่อยอยากรักษาโอกาสนี้ไว้สักเท่าไหร่” เซียวเฉวียนหัวเราะ “โอ๊ะ ท่านยังไม่รู้สินะสัญญาที่ข้าให้ไว้กับท่านฉินปาฟางตอนอยู่ที่รัฐไป๋ลู่ มันได้ถูกทำลายลงต่อหน้าของฉินเซิงและฉินซูโหรวไปแล้ว”

อะไรกัน?

แม่ฉินตะลึงงัน ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้นางเพียงแค่อาศัยพลังอำนาจที่เหลืออยู่ของฉินปาฟางมาเผชิญหน้ากับเซียวเฉวียนเพียงเท่านั้น

ยังไงเสียเซียวเฉวียนก็ยังคงต้องรักษาหน้าตาศักดิ์ศรีของฉินปาฟางไว้บ้าง

ขณะนี้เท้าของแม่ฉินสั่นอย่างน่าขัน

“ที่ฉินเฟิงและฉินซูโหรวมีจุดจบเช่นนี้นั่นก็สมควรแล้ว การที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ถือว่าเป็นความเมตตาจากข้า หากที่นี่ไม่ใช่ต้าเว่ยบ้านเกิดของข้า บุตรธิดาของท่านคงได้ตายไปนานแล้ว”

เซียวเฉวียนใช้แขนเสื้อเช็ดรอยคราบเลือดบนดาบจิงหุนแล้วพึมพำว่า “แต่ไม่คิดเลย ท่านจะกล้ามาแตะต้องน้องสาวของข้า”

น้องสาว คือคำที่นุ่มนวลและอ่อนโยนที่สุดในใจของเซียวเฉวียน

นางบริสุทธิ์ น่ารักไร้เดียงสา รู้เรื่องเชื่อฟังคำสอน

ในตอนที่ตระกูลเซียวยากลำบาก ข้าวปลาอาหารไม่พอประทังความหิว บางครั้งที่พอจะมีไข่ไก่หรือเนื้อไม่กี่ชิ้น เซียวจิงจะเก็บไว้ให้เซียวเฉวียนกินเสมอ

ทั้งที่นางเองก็หิวมาก ทั้งที่นางเองก็อยากกิน แต่นางก็มักจะส่ายหัวแล้วบอกว่าท่านพี่ต้องเรียนหนังสือ จิงเออร์ไม่ต้องเรียน ท่านพี่กินอิ่มก็พอแล้ว ข้าไม่หิว

ปีนั้น นางอายุเพียงสี่ขวบเท่านั้น

หากแม้ในปัจจุบันนี้สามารถเสพสุขอยู่ในอ้อมกอดของพ่อแม่ได้แล้ว อยากกินอะไรก็มีกิน

หลายปีที่ผ่านมา ของอร่อยในเรือนและอาหารที่มีเนื้อสัตว์ต่างๆนางก็ยอมเสียสละให้เซียวเฉวียนอย่างเต็มใจ

เซียวเฉวียนยุ่งมาโดยตลอด แม้ว่าจะไม่ค่อยมีเวลามาเล่นกับน้องสาวแต่ตั้งแต่เริ่มเข้ามัธยมปลาย เมืองหลวงมีอะไรน่ากินน่าอร่อย ของมีอะไรน่าเล่น เสื้อผ้ามีอะไรน่าใส่ ไม่ว่าเซียวจิงจะชอบหรือไม่เขาก็ซื้อมาไว้เต็มเรือนของน้องสาว

นางคือแก้วตาดวงใจของเซียวเฉวียน

ยิ่งไปกว่านั้น อายุของเซียวเฉวียนไม่ได้อยู่ในช่วงอายุสิบกว่าเหมือนเซียวติ้ง แต่เป็นยี่สิบกว่าซึ่งนับว่าห่างจากเซียวจิงมาก ในสายตาของเขาเซียวจิงเป็นทั้งน้องสาวและเปรียบเสมือนเป็นลูกสาวของเขา

แต่แม่ฉินมาแตะต้องนางหรือ?

กล้าดียังไงมาแตะต้องนาง!

ในตอนแรกที่ฉินซูโหรวผลักองค์หญิงตกบ่อน้ำ ก็ถูกแม่ฉินพากลับเรือนทันทีไม่ได้รับการลงโทษใดใดแม้แต่นิด

ฉินซูโหรวเริ่มสังหารคนของเว่ยไป๋ทั้งสิบหกก่อน แล้วยังมาประทุษร้ายองค์หญิงอีก ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปต้องรู้จักพิจารณาตัวเองถึงสิ่งที่ทำลงไปแล้ว

แต่เพราะที่นี่คือต้าเว่ย!

เพราะราชวงศ์มีอำนาจสูงสุด!

เพราะราชวงศ์พูดคำไหนคำนั้น!

เซียวเฉวียนเต็มไปด้วยความลังเลคิดไม่ตกว่าจะจัดการกับฉินซูโหรวอย่างไรดี แม่ฉินกลับพาขุนนางที่ปรึกษาสองร้อยนายมาสังหารเขาที่พระราชวังฉางหมิง!

ในตอนนี้ก็ยังมาแตะต้องเซียวจิงอีก!

เรื่องทั้งหมดนี้ ไม่ว่าเรื่องใดก็ไม่เพียงพอที่จะฆ่าแม่ฉินหรือ?

ไม่เพียงพอที่จะฆ่าฉินซูโหรวหรือ?