ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 523

เศษสวะ....

เศษสวะ!

คําสองคํานี้ทำให้คนโกรธจริงๆ!

เหอะ!

เซียวเฉวียนหมดความอดทนไปนานแล้ว

เมื่อมองไปที่แม่ทัพตระกูลฉินหลายร้อยคนต่อหน้าเขา เป็นแค่ลูกสมุนจะกล้าต่อกรกับเขาได้ยังไง?

"พู่กันจินหลุนเฉียนคุน!"

เซียวเฉวียนตะโกนด้วยความโกรธ และพู่กันจินหลุนเฉียนคุนก็ตกลงมาจากท้องฟ้า!

นอกจากนั้นยังมีพายุเฮอริเคนและเมฆม้วนเหนือเก้าสวรรค์!

ดูเหมือนว่าพู่กันจินหลุนเฉียนคุนเหมือนจะลอยไปตามลม นำพายุและเมฆหมอกไปสู่กองทัพตระกูลฉิน!

เมฆก้อนนั้นบดบังสายตาของแม่ฉิน นางได้ยินเพียงลมหวีดร้องและเสียงคร่ำครวญของแม่ทัพดังขึ้น!

"แยกย้าย!"

เซียวเฉวียนตะโกนอีกครั้ง

ห้ะ

แม่ทัพที่ได้รับคําสั่งจากแม่ฉินตอนนี้เป็นลมไปทีละคน ทุกคนเวียนหัว น้ำลายฟูมปาก เป็นอาการที่เกิดจากลมกระโชกแรงเมื่อครู่

"ลุกขึ้น!"

เซียวเฉวียนทําท่าทางโจมตี พู่กันเฉียนคุนรีบตรงเข้าหาแม่ฉิน แม่ฉินตกใจมาก มันมีพลังร้ายแรงขนาดนี้เลยหรือ?

แม่ฉินชักดาบของนางทันทีและมีเสียง "ปัง" ดาบของนางซึ่งกล่าวกันว่าทําลายไม่ได้และตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย แต่กลับทำอะไรพู่กันเฉียนคุนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!

ครู่หนึ่ง แม่ฉินกำลังโกหกหากบอกว่านางไม่ได้ตื่นตระหนก แต่การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้วและไม่มีเหตุผลที่จะยอมถอยอย่างแน่นอน!

ไอ้เศษสวะเซียวเฉวียน วันนี้ต้องชนะเขาให้ได้!

แต่ในขณะนี้ปลายพู่กันเฉียนคุนที่แหลมคมก็พุ่งเข้าหาเบ้าตาของแม่ฉิน!

"อ๋า! "

แม่ฉินปิดตาที่ถูกแทงและกรีดร้อง!

เซียวเฉวียน!

ณ ศาลาหน่วนเซียง

แม่เกาเดินนําคนผู้หนึ่งและพูดอย่างร่าเริง "คุณชาย ท่านมาวันนี้ถูกแล้ว วันนี้เรามีสินค้าใหม่!"

ใบหน้าของชายคนนั้นเต็มไปด้วยสิวและความหมอง แม่เกาพูดตลอดเวลาและเขาก็ฮัมเพลงเบาๆเท่านั้น

คนนี้คือจ้าวซิ่นซึ่งพ่อของเขาเพิ่งเสียชีวิต

จ้าวจินไหลพ่อของเขาเสียชีวิตและแม้ว่าจ้าวซิ่นจะเศร้า แต่ก็ไม่ได้มีส่งผลต่อความสนุกสนานของเขาเลย

เขาเป็นคนหน้าใหญ่ใจโตและเป็นลูกค้าประจําของศาลาหน่วนเซียง โดยปกติแล้วถ้าแม่เกามีสินค้าที่ดีและใหม่ นางจะเสนอให้จ้าวซิ่นโดยเร็วที่สุด

ตราบใดที่จ้าวซิ่นมีความสุข เขาจะจ่ายเยอะมาก ทําการค้ากับเขาเท่ากับทำการค้ากับคนสิบคน

"แม่หนูน้อยคนนี้ยังเด็กนัก แต่นางดูมีน้ำมีนวล แต่ว่า..." แม่เกาหยุดชั่วคราว "วันนี้นางยังไม่เชื่องเธอดี และอารมณ์ของนางก็ค่อนข้างร้ายกาจ ข้าไม่แน่ใจว่าท่านจะถือสาหรือไม่?"

จ้าวซิ่นเย้ยหยันด้วยแววตาตาที่หนักแน่นของเขาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ "ขนาดหมาป่าข้ายังเลี้ยงให้เชื่องได้ กับแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปยากอะไร"

"ใช่แล้ว ทุกคนในเมืองหลวงต่างรู้ดีว่าคุณชายจ้าวเก่งกาจแค่ไหน" แม่เกาที่แต่งหน้าหนัก ยิ้มและเตือนอย่างระมัดระวัง "ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้บอกว่าพี่ชายของนางคือเซียวเฉวียน..."

อ๋า？

จ้าวซิ่นซึ่งเดิมไม่สนใจก็เริ่มสนใจ "เจ้าหมายถึงเซียวจิง?"

เซียวจิง?

แม่เกาขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะถูกเรียกว่าเซียวจิง

ไม่ได้การแล้ว

หรือว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้เป็นน้องสาวของเซียวเฉวียนจริงๆ?

แม่เกามีเสียง "ตึก" เตือนอยู่ในใจ แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แม่นางผู้นี้ถูกส่งมาโดยใต้เท้าเหลียง เขายังไม่กลัว นางทำการค้าขาย นางจะกลัวอะไร?

"ใช่ นางคือเซียวจิง" แม่เกากลัวว่าจ้าวซิ่นจะล่าถอย แต่ทันทีที่จ้าวซิ่นได้ยินว่าเป็นเซียวจิง เขาก็โยนทองคําสิบตำลึงให้ทันที "คืนนี้อย่าให้ใครรบกวนข้า!"

แม่เกาหยิบถุงเงินหนักๆ พอเห็นว่าเป็นทอง นางก็มีความสุขมากขึ้น พร้อมบิดบั้นท้ายอวบอ้วนแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ คุณชายจ้าว! วันนี้ท่านต้องอิ่มหนำสำราญแน่นอน ข้ามั่นใจตราบใดที่ข้าอยู่ที่นี่จะไม่มีใครกล้ามารบกวนท่าน!"

แม่เกายิ้มกว้าง จ้าวซิ่นหน้าใหญ่ใจโตมาตลอด แต่เขาไม่เคยให้เยอะเท่าคืนนี้มาก่อน

แม้ว่าจะเป็นแม่นางที่งดงามดั่งดอกโบตั๋นสีขาว แต่ก็ไม่มีค่าเท่ากับค่าตัวของสาวน้อยคนนี้!

นั่นคือสิบตำลึงทอง!

"มาเถอะ ให้ข้าจูบ"

จ้าวซิ่นฉุนเฉียว แต่ไม่คาดคิดว่าจะโดนตบอย่างแรง!

"หืม? เจ้ามีกี่ปากพอให้จูบล่ะ? "

จ้าวซิ่นถูกตบสองครั้งอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเขามองเห็นดาววิบวับ ร่างกายของเขามึนงงและหูดับ!

เขาสบตาและเห็นชายร่างสูงใหญ่ เสียงของเขาดังกังวาลเหมือนระฆัง แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ในห้อง แต่เสียงนั้นดังก้องไปทั่วศาลาหน่วนเซียง

เสียงไพเราะเดิมของพีผาถูกทําลายโดยเสียงนี้ แม่สาวงามจะดึงสาย แต่ก็ไม่สามารถส่งเสียงได้เลย!

"คนของศาลาหน่วนเซียง จ้าวซิ่นแห่งตระกูลจ้าว ในวันพรุ่งนี้ต้องมาที่จวนเซียวเพื่อรับโทษ!"

"มิเช่นนั้นจงแบกรับผลที่ตามมา!"

"คือคำสั่งของเซียวเฉวียน"

คุณชายชนชั้นสูงที่อยู่ในศาลาหน่วนเซียงตกตะลึง เซียวเฉวียนกําลังยั่วยุศาลาหน่วนเซียง?

จ้าวซิ่นที่เวียนหัว ในที่สุดก็ยืนหยัดอย่างมั่นคงและมองจ้องไป ไป๋ฉี่?

ไป๋ฉี่เข้ามาโดยไม่มีใครสังเกตเห็นได้อย่างไร?

ศาลาหน่วนเซียงมีชาวยุทธ์แท้ยี่สิบคนเฝ้าอยู่มิใช่หรือ?

แม้แต่แมลงวันก็ไม่สามารถบินเข้ามาได้มิใช่หรือ?

จ้าวซิ่นมึนงงราวกับว่าเขาเห็นผี ไป๋ฉี่คนนี้ยังเป็นคนอยู่หรือ?

ชาวยุทธ์แท้ยี่สิบคนกลับไม่พบอะไรเลย?

ไป๋ฉี่ซึ่งทําให้จ้าวซิ่นหวาดกลัวมากก้มศีรษะด้วยความเคารพต่อเซียวจิงที่อ่อนแอ "คุณหนู โปรดให้ไป๋ฉี่พาท่านกลับจวน"

"อืม..." น้ำตาร่วงหล่นจากดวงตาที่บริสุทธิ์ของเซียวจิง และนางรู้ว่าพี่ชายของนางจะมาช่วยอย่างแน่นอน

ไป๋ฉี่จ้องมองจ้าวซิ่นอย่างดุเดือด เจตนาฆ่าในดวงตาของเขารุนแรงมากและทําให้จ้าวซิ่นตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจอยู่ครู่หนึ่ง

แม้แต่ในสายตาของหมาป่าที่ดุร้ายและไม่สามารถเชื่องได้ จ้าวซิ่นก็ไม่เคยเห็นสายตาดุร้ายเช่นเสือแบบนี้มาก่อน

คนคนนี้เป็นลูกน้องของเซียวเฉวียนจริงหรือ?

ขาของจ้าวซิ่นอ่อนแรงและทรุดตัวลงกับพื้น