ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 536

"ฝ่าบาท..." องครักษ์กัดฟันและถ่ายทอดคําพูดของเซียวเฉวียน "ใต้เท้าเซียวบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเร่งด่วนและจำเป็นจะต้องทําลายผนึกมู่อวิ๋น"

"ด่วนแค่ไหน?" ฮ่องเต้ถามด้วยความโกรธ เซียวเฉวียนผู้ที่แม้แต่เขาไท่ซานถล่มลงก็จะไม่แสดงสีหน้าอะไรเและฮ่องเต้ไม่เคยเห็นเขารีบร้อนมาก่อน

แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเร่งด่วน?

เว่ยอวี๋ก็อยากรู้อยากเห็น เขากะพริบตาและซุบซิบ "พูดอะไรสักอย่าง"

องค์รักษ์ร้องไห้จริงๆและเขาก็พร้อมที่จะโดนตัดหัว "ใต้เท้าเซียวพูดว่าแม่นางผู้นั้นขอร้องอย่างกระวนกระวาย ดังนั้นจึงไม่สามารถเพิกเฉยได้"

แม่...แม่นาง?

ผู้หญิง?

เพื่อเห็นแก่สตรีนางหนึ่ง เซียวเฉวียนจึงทำลายผนึกมู่อวิ๋น?

ปากของเว่ยอวี๋กลายเป็นวงกลม "โอ้" เขายิ้มอย่างชั่วร้าย "ดูเหมือนว่าแม่นางผู้นั้นงดงามมาก"

"ใต้เท้าเซียวกล่าวว่าความงามเป็นเรื่องรอง สิ่งสําคัญคือผู้คนต้องรักษาจิตใจที่ใจดีและมีศีลธรรมอันสูงส่ง"

ใบหน้าของฮ่องเต้กระตุก

องครักษ์ร้องไห้และพูดคําพูดของเซียวเฉวียนซ้ำๆ ปล่อยเขาไปเถิด สีหน้าของฮ่องเต้ก็เปลี่ยนไป

ฮ่าฮ่าฮ่า

เว่ยอวี๋แทบจะหัวเราะออกมา ที่แท้วีรบุรุษก็พ่ายแพ้ให้กับหญิงงาม เซียวเฉวียนยอมทำลายผนึกมู่อวิ๋นเพียงเพราะแม่นางผู้นั้นขอร้อง แม่นางผู้นั้นงามขนาดไหนกัน งามเท่าสี่สาวงามในตำนานหยางอวี้หวนหรือซีซือหรือไม่?

"ช่างเถิด แค่ทำลายผนึกมู่อวิ๋น"

โดยไม่คาดคิดหลังจากช่วงเวลาสั้นๆของความโกรธ ฮ่องเต้ไม่ได้ติดใจเอาความเซียวเฉวียน

ฮ่องเต้มองส่งสัญญาณ ขันทีหม่าตอบรับ เขาหยิบกริชออกมาหาเหลียงไหวโหรว รีบตัดนิ้วของเหลียงหวายโหรวและหยดเลือดลงบนผนึกมู่อวิ๋นที่แตก

เม็ดเลือดสีแดงสดถูกดูดซึมโดยผนึกมู่อวิ๋นทันที

"ฝ่าบาท" เมื่อเห็นสิ่งนี้ขันทีหม่าก็หันกลับมาทันที "เลือดของเหลียงไหวโหรวรวมเข้ากับตราประทับเหวินอิ้น และเขามีสายเลือดราชวงศ์อย่างแท้จริง"

ดวงตาของเหลียงไหวโหรวจมลงเนื่องจากเซียวเฉวียนบอกเขาอย่างนั้น เขาก็มั่นใจเพียงครึ่งหนึ่ง

แต่ตอนนี้แม้แต่ขันทีหม่าก็มาตรวจสอบด้วยตัวเองและเขาก็ยังพูดอย่างนั้น...

เขาและฮ่องเต้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันจริงหรือ?

เหลียงไหวโหรวเหมือนอยู่ในความฝัน แต่คําพูดที่เย็นชาของฮ่องเต้ทําให้เขาตื่นขึ้นมาทันที "ถ้าอย่างนั้นก็ลงโทษประหารชีวิต"

ดวงตาของเหลียงไหวโหรวเบิกกว้าง "ฝ่าบาท?"

ขันทีหม่ามองเขาอย่างเย็นชา "นอกจากโอรสสวรรค์แล้ว ใครก็ตามที่กระตุ้นตราประทับเหวินอิ้นในเมืองหลวงจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง!ไม่ละเว้นแม้แต่เจ้า! นำตัวไป!"

......

......

การสอบขุนนางระดับเคอจี่อีกปีใกล้เข้ามาแล้ว ในอดีตนี่เป็นช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดในจวนเจียนกั๋ว

เวลานี้ในปีก่อนๆ เพื่อให้คนของเขากลายสอบได้สามอันดับแรกหรือตำแหน่งจิ้นซื่อ จวนเจียนกั๋วจําเป็นต้องฆ่าบัณฑิตที่ขวางทางและเว่ยเชียนชิวเตรียมการมาตลอด

แต่ในปีนี้อัครเสนาบดีจูผู้อยู่ใต้บัญชาคนผู้เดียวแต่มีอำนาจอยู่เหนือคนหมื่นคนเสียชีวิตและไม่มีใครประสานงานทั้งหมดนี้

ซ่งจือผู้รับผิดชอบกฎหมายก็เสียชีวิตเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่มีใครคุ้มกันเขาและเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกลงโทษ

หลังจากหยางจูบุตรชายของหยางเล่อแห่งวัดไท่ชางเสียชีวิต หยางเล่อก็ตกต่ำและหดหู่ตลอดทั้งวัน จากนั้นก็ไม่มีใครสามารถโกงการสอบได้

แม้แต่ว่านโหลวที่สามารถเดาคําถามข้อสอบขุนนางในปีก่อนหน้าก็ถูกฮ่องเต้ประหารเพราะคดีวันไหว้พระจันทร์ซึ่งเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้

ในปีที่ผ่านมาคนของเว่ยเชียนชิวเสียชีวิต บาดเจ็บและหดหู่ แม้แต่เหลียงไหวโหรวมือขวาของเขาก็ก่ออาชญากรรมและกําลังถูกสอบสวนโดยฮ่องเต้

เว่ยเชียนชิวลูบหัวของเขาด้วยความรําคาญที่ไม่ค่อยพบนัก ให้ตายเถอะ เขาคิดย้อนกลับว่าไปปีที่ผ่านมาโชคร้ายเล็กน้อย

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเซียวเฉวียน ถ้าไม่ใช่เพราะเขา กองกําลังที่เว่ยเชียนชิวฝึกฝนมาหลายปีจะเป็นเช่นนี้หรือ?

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจเซียวเฉวียนนัก แต่เซียวเฉวียนก็ทําให้เขารําคาญเล็กน้อย เซียวเฉวียนเป็นเหมือนแมลงวันหึ่งบินไปรอบๆตัวเขาและไม่สามารถกำจัดออกไปได้

เว่ยเชียนชิวโกรธเซียวเฉวียนมาก แต่ไม่สามารถฆ่าเขาได้ ตอนนี้เขายังไม่เห็นแม้แต่เงาของยาอายุวัฒนะ เซียวเฉวียนจึงตายไม่ได้

เดิมทีแผนของเว่ยเชียนชิวคือการชำระแค้นเซียวเฉวียนให้หนักหลังจากได้รับยาอายุวัฒนะ!

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะสายเกินไปเล็กน้อย การทดสอบขุนนางกําลังจะเริ่มขึ้น!

ปีนี้เว่ยเชียนชิวต้องทําให้ลูกชายที่มีค่าของเขาเว่ยเป้ยได้อันดับหนึ่ง!

ถ้าเขาไม่จัดการกับเซียวเฉวียนอีก ก็ไม่รู้ว่าสมุนคนไหนจะถูกเซียวเฉวียนดึงตัวออกไปอีก

เดิมทีเซียวเฉวียนคิดว่าเขาฝึกพู่กันเฉียนคุนให้เชื่องได้แล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันยังเร็วเกินไป

เมื่ออยากดูสิ่งนี้ เซียวเฉวียนปิดตาลง อาวุธที่ปีศาจกวีทิ้งไว้นั้นน่ารำคาญพอๆกับชายชราของเขา

"ท่านคือ...เซียวเฉวียน?"

หยางชูจําเขาได้ เขาชื่นชมความสามารถของเซียวเฉวียนและไปที่หอปี๋เซิ่งเพื่อกินข้าวหลายครั้ง เพียงเพื่อให้สามารถพบกับเซียวเฉวียนได้สองสามครั้ง

ไม่คาดคิดเลยว่าคนที่ช่วยเขาตอนนี้กลายเป็นเซียวเฉวียน!

"ใช่ เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือยัง?"

เซียวเฉวียนพยักหน้า หลังจากที่ผนึกมู่อวิ๋นแตกในตอนนี้มีเลือดหยดอยู่ข้างในและเลือดก็หยดจากคิ้วของหยางชู การหายใจของหยางชูก็เริ่มฟื้นตัว แต่มันผิดปกติมาก

ในที่สุดเขาก็ตกอยู่ในอาการสาหัสอีกครั้ง

เซียวฉวียนใช้ทางเลือกสุดท้ายในการกดหน้าอกและการช่วยหายใจให้เขา ซึ่งทําให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง

"แม่นางหยางดูแลเจ้าอย่างดี เจ้าต้องดูแลนางให้ดี"

เซียวเฉวียนเห็นว่าเขาตื่นขึ้นมาแล้วจึงลุกขึ้นและเตรียมออกเดินทาง

หยางอวี้ฮวนรู้สึกเขินเล็กน้อยกับคําพูดของเซียวเฉวียน "นี่เป็นหน้าที่ของบ่าว เพื่อช่วยคุณชาย นี่คือสิ่งที่บ่าวควรทํา"

"เจ้าทําอะไร?"

หยางชูตกตะลึงเมื่อได้ยินนางพูดแบบนี้

เย่าเหล่าตะโกนอย่างเย็นชา "เจ้าช่างโชคดี แม่นางหยางขอร้องเซียวเฉวียนให้ช่วยเจ้าและขอร้องให้ข้าจ่ายยาให้ แม่นางที่ดีเช่นนี้หายากนัก"

หยางอวี้ฮวนได้รับการยกย่องจนเหมือนจะลอยขึ้นไปบนเมฆสองก้อน เซียวเฉวียนไม่ถนัดในเป็นก้างขวางคอจึงขอตัวลา "ก่อนผู้แซ่เซียวจะจากไป ข้าได้ยินมาว่าคุณชายหยางกําลังจะเข้าร่วมการทดสอบขุนนาง ข้าขอให้ท่านสมหวัง"

การทดสอบขุนนางคำคำนี้ทำให้ดวงตาที่อ่อนแออยู่แล้วของหยางชูสูญสิ้นแสงไปโดยสิ้นเชิง

เซียวเฉวียนและเย่าเหล่าเดินออกจากลานบ้านของตระกูลหยาง ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงสิบก้าวก็ได้ยินคําอุทานของหยางอวี้ฮวน "คุณชาย! ท่านทําอะไร"

จากนั้นก็มีเสียง "ป๋อม" ตกลงไปในน้ำ

"ว้าย!" หยางอวี้ฮวนกรีดร้อง เซียวเฉวียนตกตะลึงและหันหลังกลับทันที!