ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 540

”เหลียงไหวโหรว ตรามู่อวิ๋นถูกทำแตกในมือของเจ้าก่อนแล้วหรือ?”

ในที่สุดสายตาขององค์จักรพรรดิก็มาลงที่เหลียงไหวโหรวจนได้

ที่แล้วมา องค์จักรพรรดิรอคอยการปรากฏตัวของเซียวเฉวียนมาโดยตลอด

พอเซียวเฉวียนมาถึง องค์จักรพรรดิก็ให้ความสนใจเฉพาะเซียวเฉวียน

เมื่อเซียวเฉวียนกล่าวถึงเหลียงไหวโหรว องค์จักรพรรดิถึงได้ให้นำเหลียงไหวโหรวกลับขึ้นมาจากคุกตายอีกที และให้ความสนใจเหลียงไหวโหรวอย่างเป็นทางการ

และพอกลับขึ้นมาปุ๊บ องค์จักรพรรดิก็ยิงคำถามทันที ดูเหมือนว่าตัวเอกของคดีในวันนี้ไม่ใช่เหลียงไหวโหรว แต่เป็นเซียวเฉวียน ไม่ว่าเซียวเฉวียนจะพูดอะไร ก็ฟังตามที่เขาพูดเสมอ

เหลียงไหวโหรวรู้สึกอึดอัดแต่ยังคงรักษามารยาทที่ดูน่าหัวเราะ เขาดูหมิ่นตัวเองในฐานะลูกนอกสมรส แต่รู้สึกว่าเขาควรมีมารยาทและระเบียบที่ราชวงศ์ควรมี "ฝ่าบาท ตอนตรามู่อวิ๋นอยู่ในมือของข้าพระองค์ ไม่มีร่อยรอยความเสียหายทั้งสิ้น”

”เป็นเพราะเซียวเฉวียนไม่ให้ความเคารพต่อเหวินอิ้น จึงทำลายมันขอรับ”

”ท่านมีพยานไหม” องค์จักรพรรดิถามอย่างค่อยๆ

พยาน? เหลียงไหวโหรวรู้สึกใจชื้นขึ้นมา ตอนที่เขาฆ่าแม่ฉิน ผู้คนมากมายเป็นพยานปรักปรำเขา ดังนั้นคนเหล่านั้นจึงต้องเห็นว่าตรามู่อวิ๋นยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ก่อนตกไปอยู่ในมือของเซียวเฉวียน

ผู้ที่เคยกล่าวหาเขาเหลียงไหวโหรว ก็คือพยาน!

และ ฉินเซิ่ง อี้กุย เว่ยเป่า ก็เช่นกัน!

”ฝ่าบาท ทรงลองถามพวกเขาก็จะรู้” เหลียงไหวโหรวไม่รู้เอาความมั่นใจมาจากไหน ยกมือขึ้นกล่าวพร้อมคำนับ

”ฝ่าบาท ข้าพระองค์ไม่เห็น” เว่ยเป่ากระพริบตาอย่างน่ารัก “ตรามู่อวิ๋นคืออะไรอ่า?”

แค่นั้น เว่ยเป่าไร้เดียงสาจริงๆ ตอนนั้นเขากำลังเลียลูกกวาดอย่างตั้งใจและไม่เห็นอะไรเลย

ตอนที่เขาเลียลูกกวาดจนหมด การต่อสู้ก็จบไปนานแล้ว เซียวเฉวียนก็จากไปไหนแล้ว

"…..."

เหลียงไหวโหรวใจชักร้อน เด็กน้อยคนนี้ ที่ไม่ควรเห็นก็เห็น ที่ควรเห็นก็ไม่เห็น!

ทุกคนตามองไปที่อี้กุย อี้กุยเป็นผู้หลักผู้ใหญ่แล้ว ควรจะเห็นแน่ๆ!

“กราบทูลฝ่าบาท ผู้น้อยไม่ทราบว่าตรามู่อวิ๋นเป็นสิ่งใด ไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่เห็น ผู้น้อยไม่รู้เรื่องอะไรเลย ให้ผู้น้อยเป็นพยาน มันไม่ยุติธรรมสำหรับทั้งสองฝ่ายขอรับ"

อี้กุยคำนับและตอบอย่างใจเย็น เขาไม่ได้โกหก ตรามู่อวิ๋นหายไปหลายปี ตราเหวินอิ้นแต่ละดวงก็มีลักษณะที่ไม่เหมือนกัน ตอนนั้นเขาก็อยู่ในระยะห่างเกินไป มองเห็นไม่ชัดเจนจริงๆ

ปากของเหลียงไหวโหรวกระตุก หน้าก็กระตุก อี้กุยเป็นคุณชายร่ำรวยเป็นที่หนึ่งในเมืองหลวง เห็นมามากรู้มามาก ถ้าเขาบอกว่าเขาไม่รู้อะไรเลยและไม่สามารถเป็นพยานได้ คนอื่นๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ตอนที่ให้การเป็นพยานต่อเหลียงไหวโหรว ทุกคนกระตือรือร้นป็นอย่างมาก แม้แต่เด็กน้อยเว่ยเป่าก็ดูเอาจริงเอาจัง

ถึงคราวที่ต้องให้การเป็นพยานปรักปรำเซียวเฉวียน แต่ละคนก็ตาบอดบ้างใจบอดบ้าง

เหลียงไหวโหรวกระชับหมัด ทั้งขมวดคิ้วแน่น

“แม่ทัพฉิน ท่านเป็นคนตรงไปตรงมาและมีคุณธรรมที่สุด ตอนนั้นท่านก็อยู่ด้วยและรู้จักตรามู่อวิ๋น ท่านเห็นเป็นยังไง?”

องค์จักรพรรดิไม่รีบไม่ร้อน มองไปที่ฉินเซิ่ง

ฉินเซิ่งทำความเคารพและพูดด้วยเสียงแหบห้าว "กราบทูลฝ่าบาท ตอนที่พู่กันเฉียนคุนกับตรามู่อวิ๋นกำลังต่อสู้กันอยู่นั้น ข้าพระองค์กำลังอพยพผู้รู้หนังสือบนถนนจูเชว่ ไม่เห็นตลอดเหตุการณ์ด้วยตาของตัวเอง เมื่อข้าพระองค์มาถึง เห็นเหลือเพียงเหลียงไหวโหรวอยู่คนเดียว”

ทุกคนไม่ตาบอดก็ใจบอด หรือไม่อยู่?

ฮ่า

เหลียงไหวโหรวเพลิงแค้นลุกโหม กำลังจะพูดอะไร แต่เซียวเฉวียนชิงพูดว่า "ฝ่าบาท ตรามู่อวิ๋นเป็นสิ่งที่สูงศักดิ์ ข้าพระองค์จะมีกำลังที่ไหนทำให้แตกได้ ข้าพระองค์ได้ยินมาว่า เหวินอิ้นรับใช้คนของราชวงศ์และจะถูกทำลายได้ด้วยมือของคนราชวงศ์เท่านั้น”

“หากข้าพระองค์มีความสามารถทำลายเหวินอิ้นได้ คนชอบเอาหน้าอย่างข้าพระองค์ ตอนที่สู้รบกับเว่ยชิงในครั้งกระโน้น ทำไมข้าพระองค์ถึงต้องการให้ฝ่าบาทมาช่วยอีกล่ะ

“ข้าพระองค์สู้ไม่ได้แม้แต่กับตราประทับไป๋ลู่ อย่าว่าจะทำลายตรามู่อวิ๋นนี้เลย?”

มีเหตุผลและมีหลักฐานที่ดี

น่าเชื่อถือเป็นอย่างมาก

เซียวเฉวียนไม่มีปัญญานี้จริงๆ ตราประทับนั้นถูกกัดจนแตกโดยเซี่ยวเฟิง จึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน

หากต้องการสืบเสาะกันจริงๆ เซี่ยวเฟิงนั้นเดิมเป็นสัตว์สงครามของต้าเว่ย เป็นทรัพย์สมบัติของฝ่าบาท รวบลัดกันแล้ว หมายความว่าองค์จักรพรรดิทรงทำแตกด้วยพระองค์เอง ยิ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเซียวเฉวียน

”เซียวเฉวียน! ไม่ต้องมาใส่ร้ายป้าสีคนอื่น! ตอนที่มอบตรามู่อวิ๋นให้กับเจ้า เห็นชัดว่ามันยังอยู่ในสภาพดีๆ !”

เหลียงไหวโหรวโกรธแทบระเบิด เซียวเฉวียนแอบอ้างไปเรื่อยเปื่อย ไปโน่นทีมานี่ที