ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 542

จวนเซียวรอการกลับมาที่ล่าช้าของเซียวเฉวียน

ขันทีหนุ่มก็มาพร้อมกับตะเกียงและขี่ม้าไปข้างหน้า โดยบอกว่าเซียวเฉวียนจะอยู่ในวังคืนนี้และพรุ่งนี้เขาจะตรงไปราชสำนัก ดังนั้นเขาจะไม่กลับจวน

ตระกูลเซียวตกใจมากจนสั่น ขันทีหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม "อย่าตกใจเลย นี่คือพระกรุณาของฝ่าบาท ให้เซียวเฉวียนพักในวังเพื่อพูดคุยเรื่องต่างๆและเล่นหมากรุก"

ขันทีพูดเช่นนี้ ตระกูลเซียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่ขันทีพูดเร็ว ไม่เช่นนั้นไป๋ฉี่จะถือดาบจิงหุนพุ่งเข้าไปในวังแน่นอน

ด้วยคําพูดเหมิงเอ้า ไป๋ฉี่ก็หยุดฝีเท้า "กังวลอะไร! นายท่านฉลาดมาก แม้ว่าเขาจะพบกับอันตราย เขาก็สามารถเปลี่ยนความชั่วร้ายให้กลายเป็นโชค นับประสาอะไรกับที่ตอนนี้เขาไม่ได้พบอันตราย!"

ไป๋ฉี่เลิกคิ้วและไม่พูดอะไร

เขาเก็บดาบอย่างเงียบๆและหันหลังกลับไปที่ห้องของเขา

ทุกวันนี้ไป๋ฉี่ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่

เขารู้สึกว่าเจ้านายของเขาเปลี่ยนไป สนิทสนมกับเขาน้อยลงและใกล้ชิดกับองครักษ์คนอื่นน้อยลง

เป็นไปได้ไหมว่านายท่านกําลังตําหนิเขา? ในวันนั้นนายท่านถูกผนึกจูเสินจู่โจมในวังและไป๋ฉี่ไม่สามารถปกป้องเขาได้อย่างดี ทําให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากกระดูกหักทั่วร่างกาย

เหมิงเอ้ายิ้มและไม่สังเกตเห็นว่าไป๋ฉี่มีอะไรผิดปกติ

ในทางกลับกันสิบหกพบว่าช่วงนี้ไป๋ฉี่กระสับกระส่าย แม้ว่าเขาจะยังมีความคิดรอบคอบและทำงานหนัก แต่เขาก็ไม่ผ่อนคลายหรือมีความสุข

"ไป๋ฉี่มานี่ ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วง มาดื่มเหล้าที่เจ้านายของเจ้าหมัก อุ่นร่างกายสักหน่อย"

"ขอบคุณท่านอาสิบหก"

ไป๋ฉี่หยิบเหล้าอย่างเชื่องช้า แต่ไม่ได้ดื่มแม้แต่จิบเดียว

ในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็นลงเล็กน้อย มีลมก็รุนแรงเล็กน้อย หญ้าและต้นไม้ในสวนก็ไหวไปมา ไป๋ฉี่นั่งบนก้อนหินมองไปที่ทะเลที่ส่องประกายระยิบระยับตรงหน้า เขารู้สึกใจหาย

"อาสิบหก ท่านคิดว่านายท่านโกรธข้าหรือไม่?"

ไป๋ฉี่ถามคําถามนี้ซึ่งทําให้สิบหกแปลกใจมาก "ทําไมใต้เท้าเซียวต้องโกรธเจ้าด้วย?"

ไป๋ฉี่พูดถึงเหตุการณ์ล่าสุด เซียวเฉวียนยุ่งมาก เขาไม่ได้พาไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าไปด้วย ขนาดตอนที่เขาต่อสู้กับแม่ฉินและเหลียงไหวโหรวที่ถนนจูเชวี่ย

"เจ้าทุกข์ใจเพราะเรื่องนี้หรือ?"

ไป๋ฉี่พยักหน้า

สิบหกตกตะลึง แม้ว่าไป๋ฉี่จะเป็นนับรบ แต่จิตใจของเขาก็ละเอียดอ่อนและการกระทําของเซียวเฉวียนล้วนมีผลกระทบต่อเขา

องครักษ์อันดับ 1 ของเมืองหลวงผู้นี้รักเจ้านายอย่างสุดหัวใจ

สิบหกก็เคยอาศัยในเมืองหลวงมาก่อน และเป็นข้าราชการผู้เยาว์ แม้ว่าเขาจะถูกเนรเทศไปยังเกาะจูเสินเป็นเวลาหลายปี ถึงกฎเกณฑ์ของเมืองหลวงจะพอจำได้เลือนลาง แต่ความสัมพันธ์มิตรศัตรู

เขายังจําได้ดี

"ไป๋ฉี่ เรื่องของใต้เท้าเซียวกับเหลียงไหวโหรวและองค์หญิงใหญ่ เจ้าไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้"

"แต่แม่ฉินเรียกหงอวี้ได้!" ไป๋ฉี่งงงวย "แม่ฉินเรียกองครักษ์และแม่ทัพของตระกูลฉิน นี่เป็นเหตุผลว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าควรจะปรากฏตัว"

"แต่นายท่าน..." ไป๋ฉี่ย่นคิ้ว เขาเสียใจมาก "ออกคําสั่งว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าห้ามเข้าไปยุ่งเด็ดขาด"

ดวงตาของไป๋ฉี่เปลี่ยนเป็นสีแดง "ข้าทำได้เพียงยืนอยู่ข้างๆและดูเขาต่อสู้กับหงอวี้เท่านั้น"

"และดูเขาสู้กับตระกูลฉิน"

"ดูเขาถูกผนึกมู่อวิ๋นจู่โจม"

"ดูดาบในมือเหลียงไหวโหรวแทงฝ่ามือของเขา"

ไป๋ฉี่กําหมัดแน่นและรอยระหว่างคิ้วของเขากลายเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อยๆ "ไม่ว่ายังไงก็ตามข้าไม่สามารถลงมือได้! ข้าทำได้แค่ดูเท่านั้น!"

"อาสิบหก! ท่านว่า? ทําไมถึงเป็นเช่นนั้น? นายท่านไม่พอใจข้าหรือไม่?"

จิตใจของไป๋ฉี่นั้นละเอียดอ่อนมาก เขาซื่อสัตย์ที่จะปกป้องเจ้านายเสมอ เซียวเฉวียนก็ไม่ต้องการเขาอีก ดังนั้นจึงทำให้เขาคิดเช่นนั้น

"แม้แต่วังข้าก็กล้าเผา แค่แม่ฉินและเหลียงไหวโหรว ข้าจะต้องกลัวอีกหรือ?"

ไป๋ฉี่ไม่เข้าใจ

"ไป๋ฉี่" สิบหกผู้มีร่างผอม แต่ดวงตาของแหลมคมมาก เขาสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆได้อย่างชัดเจน "ใต้เท้าเซียวไม่ยอมให้เจ้าเข้าไปยุ่ง ไม่ใช่เพราะเจ้าไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้"

"นายท่าน... กําลังปกป้องข้า?"

"ถ้าไม่ใช่เพราะปกป้องเจ้า จะไปเป็นอะไรไปได้อีก" สิบหกหัวเราะ

ตั้งแต่การจัดตั้งระบบองครักษ์ขึ้นมา มีเพียงองครักษ์เท่านั้นที่ตายเพื่อเจ้านาย องครักษ์คนหนึ่งตาย ก็มีอีกคนมาแทนที่

เจ้านายคนใดจะทําให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเพื่อปกป้องความปลอดภัยขององครักษ์กัน?

ไป๋ฉี่เงยหน้าขึ้นและเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่เขาคิดว่านายท่านตําหนิตัวเองที่ไม่ปกป้องเขา

ปรากฎว่าเขาได้รับการคุ้มครองจากเจ้านาย

"ไป๋ฉี่ เจ้าเป็นองครักษ์ และเจ้าได้ร่วมมือกับใต้เท้าเซียวแล้ว" สิบหกสั่งอย่างจริงจังว่า "เจ้าต้องจําไว้ว่าอย่าขัดแย้งกับเจ้านายของเจ้า"

"ความไม่พอใจเป็นข้อห้ามอันดับหนึ่งขององครักษ์"

"การต่อสู้ในสนามรบหากมีความไม่พอใจเล็กน้อยระหว่างองครักษ์และเจ้านาย เจ้านายอาจจะตายได้"

"หากเจ้ารีบออกไปปกป้องเขาในครั้งนี้ ใต้เท้าเซียวจะถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานเรียกองครักษ์มาสังหารราชวงศ์ และไม่ใช่แค่เจ้าเท่านั้นที่ตาย แต่ใต้เท้าเซียวก็จะตายด้วย"

"แม้ว่าใต้เท้าเซียวจะมีความคิดเฉียบแหลม หรือจะฉลาดแค่ไหน เขาก็จะไม่สามารถหนีโทษประหารชีวิตได้"

ไป๋ฉี่ตกใจ อะไรนะ?

เขาเกือบฆ่านายท่าน?

เขายืนขึ้นพร้อมกับ "ฮึ นายท่านยังอยู่ในวัง..."

"เป็นเรื่องปกติที่ฝ่าบาทให้เขาอยู่ ไม่มีการคุยเรื่องในอดีตและเล่นหมากรุก" สิบหกถอนหายใจ "มันคือการสอบสวนใต้เท้าเซียว"

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าอยู่ในที่เกิดเหตุในเวลานั้น พวกเขาจะซ่อนตัวจากสายตาของฮ่องเต้ได้อย่างไร

"ถ้าอย่างนั้น..."

ไป๋ฉี่เป็นห่วงมากและสิบหกโบกมือ "ไม่ต้องกังวลการทดสอบขุนนางจะมาถึงอีกครั้ง ถ้าใต้เท้าเซียวผ่านระดับนี้ เขาจะกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงขึ้นอย่างแน่นอน แต่หากล้มเหลว เขาอาจจะเดือดร้อน