ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 545

ใช่ ฮ่องเต้ไม่มีคุณสมบัติ

ฮ่องเต้ฉลาดเฉลียว อำมหิต เจ้าแผนการ ทว่าเขาอ่อนเยาว์เกินไป

ฮ่องเต้มรใจคิดอยากคัดหาผู้มากความสามารถผ่านการสอบเค่อจวี่เพื่อคานอำนาจกับเว่ยเชียนชิว

เซียวเฉวียนผ่านการกล่อมเกลาทางวัฒนธรรมจากจีนมากว่าห้าพันปี เมื่อมาเป็นจอหงวนที่ต้าเว่ยนี้ ความสามารถของเขาย่อมเหนือกว่าคนรุ่นเดียวกัน

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ ความสามารถของเขากับเว่ยเชียนชิวนั้นก็นับว่าห่างกันมากโขเลยทีเดียว

บนโลกใบนี้ไม่ยุติธรรม ระดับชั้นของเซียวเฉวียนนี้ ยังต้องทนรับการรังแกของเชื้อพระวงศ์และผนึกนานาชนิดอยู่

ต่อให้ฮ่องเต้คัดเลือกจอหวนออกมาอีกกี่คนต่อกี่คน หรือจะมีจอหงวนสักสิบคนก็ตาม ก็ไม่อาจจะเปลี่ยนสถานการณ์ปัจจุบันซึ่งตระกูลของเว่ยเชียนชิวครอบงำอำนาจฝ่ายเดียวได้

ต่อให้มอบจอหงวนให้ฮ่องเต้อีกนับหมื่นคน แล้วจะอย่างไรหรือ?

เย่าเหล่ากล่าวว่า ผนึกจูเสินนั้นหากใช้สะกดทับขึ้นมาจริงๆ ผู้อารักขาที่กำเนิดจากทางคุนหลุนล้วนต้องตายอย่างแน่นอนทุกคน

ส่วนผู้อารักขาที่เกิดจากชาวยุทธ์แท้นั้นย่อมไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยสักนิด

แล้วยังจะสู้อะไรอีกหรือ?

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฮ่องเต้ยังมีสิทธิมาคานอำนาจอะไรกับเว่ยเชียนชิวกันหรือ?

แม่เมิงยังไม่ทันได้สู้ก็แพ้เสียแล้ว

ผนึกจูเสินสะกดทับเหล่าผู้อารักขายังเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญคือมันยังมีพลังในการสะท้อนกลับเหล่าบัณฑิตที่พวกเขาติดตามด้วย

จริงๆ แล้ว เซียวเฉวียนคิดมามากแล้ว

ฮ่องเต้สูดลมหายใจยาวเหยียดสายหนึ่ง เขาไม่สนใจเมื่อครู่ที่เซียวเฉวียนพูดว่าเขาไม่มีคุณสมบัติ “ผนึกจูเสินไม่ได้มีผลสะท้อนกลับบัณฑิต”

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว “ฝ่าบาท ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

ในบันทึกโบราณนั้น ผนึกจูเสินเพียงแค่มีผลเล่นงานเหล่าผู้คนที่เกิดมาจากชาวเทือกเขาคุนหลุนเท่านั้น ดังนั้น ผนึกจูเสินจึงไม่ได้มีผลสะท้อนกลับบัณฑิต

แต่ดันสะท้อนกลับเซียวเฉวียน

เพราะเซียวเฉวียนคือนายของพู่กันเฉียนคุน

พู่กันจินหลุนเฉียนคุนนั้น เป็นอาวุธเก่าแก่ที่มาจากเทือกเขาคุนหลุน และเป็นอาวุธของขุนพลใหญ่ชาวคุนหลุน ความเก่าแก่นานปีของมันนั้นไม่อาจเทียบสูงต่อกับผนึกจูเสินได้ การที่ผนึกจูเสินสะกดทับเหล่าคนเทือกเขาคุนหลุน พู่กันเฉียนคุนย่อมเป็นศัตรูตามธรรมชาติของผนึกจูเสิน

“เจ้าแตะระดับขั้นกวีสมุทรคุนหลุนแล้วสินะ”

การที่ฮ่องเต้เปิดโปงความลับที่เซียวเฉวียนซ่อนเก็บไว้อย่างกะทันหัน ทำเอาเซียวเฉวียนแตกตื่นตกใจไม่ตั้งตัว ฮ่องเต้ยังคงเอ่ยปากต่อ คล้ายกับเขาไม่ต้องการการยืนยันจากเซียวเฉวียน “เจ้าลุถึงขั้นกวีสมุทรคุนหลุน พละกำลังเพิ่มขึ้นมากมาย รวมพลังกับพู่กันเฉียนคุนสั่นสะเทือนผนึกจูเสิน ทำให้ไป๋ฉี่หลุดพ้นจากการควบคุมของผนึกจูเสิน”

“นี่ไม่ได้หมายความว่า เจ้าจะสามารถทำลายมันได้หรอกนะ”

ฮ่องเต้ไม่ได้โทษที่เซียวเฉวียนไม่รู้จักประมาณกำลัง

เขาแค่กลัวว่าเซียวเฉวียนจะตาย

ในเวลานี้ยามนี้ น้ำเสียงนี้ของฮ่องเต้พลันเผยความห่วงใยแบบที่เพื่อนมีให้แก่กันออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

เซียวเฉวียนเหม่อมองฮ่องเต้

ที่แท้ ฮ่องเต้ล้วนทราบทุกสิ่ง

ฮ่องเต้เข้าใจทุกอย่าง

อีกทั้ง เขายังช่วยเซียวเฉวียนปิดบังด้วย

“ฝ่าบาท ท่านทราบตั้งแต่เมื่อใด...”

“เรื่องที่เจ้าลุขั้นกวีสมุทรคุนหลุนน่ะหรือ?” สายตาของฮ่องเต้กลอกไปมาเล็กน้อย “เจ้าปิดบังผู้อื่นได้ แต่เจ้าปิดบังข้าไม่ได้หรอก”

“ฉินเฟิงกับฉินซูโหรวสังหารขุนนางผู้มีผลงาน แล้วอรหันต์สิบหกนั่นเป็นพี่น้องของเจ้า อาศัยนิสัยของเจ้า เจ้าจะต้องอยากสังหารพวกเขาอย่างรวดเร็วจนทนไม่ไหวแน่”

“แต่ว่าเจ้าไม่ได้สังหารฉินเฟิงกับฉินซูโหรว”

ฮ่องเต้สาวพระบาท ก่อนจะก้าวไปมองราตรีอันมืดทึบด้านนอก “ทุกคนต่างพูดว่าเจ้าไม่กล้าฆ่า เจ้าหวั่นเกรงสถานะและตำแหน่งของจวนฉิน”

“บนโลกใบนี้ ยังมีเรื่องอะไรที่คนอย่างเจ้าไม่กล้าทำอีกหรือ?” ฮ่องเต้ทรวงสรวลพลางส่ายพระพักตร์ สายพระเนตรทอดกลับจากฟากฟ้าราตรี “เจ้าไม่อาจจะสังหารฉินซูโหรวได้เพราะสัญญาเลือดอย่างแน่นอน”

“บนโลกใบนี้ไม่มีใครสนใจสัญญาเลือด นอกจากว่า...” ฮ่องเต้จับจ้องเซียวเฉวียนนิ่ง ท่วงท่าของพระองค์ไม่ได้ด้อยหรือสูงไปกว่าเซียวเฉวียน “นอกจากเจ้าจะแตะระดับกวีสมุทรคุนหลุน”

ฮ่องเต้ยังเยาว์รายนี้พระทัยละเอียดรอบคอบเหนือกว่าที่เซียวเฉวียนคาดการณ์ไว้นัก

“เซียวเฉวียน ข้าจะให้เวลาเจ้าหนึ่งเดือน หากว่าเจ้าศึกษาศาสตร์แห่งถ้อยคำได้ ข้าจะช่วยเจ้าทำลายผนึกจูเสิน”

“แต่หากเจ้าศึกษาวิชาแห่งถ้อยคำไม่ได้...”

ฮ่องเต้เหมือนจะเชื่ออย่างหลังมากกว่า “ถ้าอย่างนั้นนับแต่วันนี้ไป เจ้าก็จงเป็นขุนนางบุ๋นที่ดีรายหนึ่งอย่างที่ควรจะเป็น ทำตามที่ข้าสั่งการ ไม่อนุญาตให้กระทำการตามอำเภอใจ”

“ฝ่าบาทจะทรงช่วยกระหม่อมอย่างนั้นหรือ?”

เซียวเฉวียนตื่นตะลึง ผนึกจูเสินมิใช่ว่าแข็งแกร่งมั่นคงหรือ？นอกจากพู่กันเฉียนคุนแล้วยังจะมีอะไรทำลายผนึกจูเสินได้อีกหรือ?

ฮ่องเต้จะช่วยเขาได้อย่างไร?

“ใช่” ฮ่องเต้พยักพระพักตร์อย่างมั่นคง “แต่ว่า ก็ต้องดูด้วยว่าเจ้ามีคุณสมบัติจะช่วยข้าด้วยหรือไม่”