ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 551

จ้าวอีโต้วไม่พอใจที่เซียวเฉวียนจะมาเป็นที่ปรึกษา และเขาได้เป็นหัวหน้าจ้าวอีโต้ว เซียวเฉวียนเพิ่งจะเข้ามาก็จะไล่เขาออกเลยหรือ?

เซียวเฉวียนเป็นใครมาจากไหนถึงมาทำอะไรแบบนี้ได้!

มีสามารถอะไรอย่างนั้นรึ?

ฮ่องเต้เป็นคนขี้ขลาด แม้ว่าเขาจะชื่นชมเซียวเฉวียนมากแต่เขาจะไม่กล้าทำอะไรบ้าๆต่อหน้าผู้คนส่วนมากสักเท่าไหร่！

จ้าวอีโต้วพูดอย่างชอบธรรมและตอบโต้อย่างตรงไปตรงมา "ฝ่าบาท! ท่านเซียวประมุขแห่งชิงหยวนเมื่อทำเรื่องไม่ได้ความ เขาต้องถูกลงโทษ! เขา ... "

ก่อนทีจ้าวอีโต้วจะพูดจบ เซียวเฉวียนก็ทำความเคารพอย่างแน่วแน่และตรงไปตรงมา "ฝ่าบาท! ก่อนที่จะขอลาออกจากตำแหน่งนี้ ข้ามีรายงานและคำขอเกี่ยวกับเหลียงไหวโหรว"

ในเวลานี้สีหน้าของเหล่าขุนนางดูดีขึ้นเล็กน้อย แล้วเรื่องของเหลียงไหวโหรวก็เป็นเรื่องจริง พวกเขาจะมีเวลาว่างมากพอ จนสามารถจัดการไล่ออกของเจ้าหน้าที่เหล่านี้ได้เยี่ยงไร?

"พูดมา" ฝ่าบาทนั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรสูงและพยักหน้าเล็กน้อย

ทุกคนคิดว่าตอนที่เซียวเฉวียนพูด เขาคงกำลังพูดถึงการต่อสู้กับเหลียงไหวโหรวในวันนั้น แม่ฉินเสียชีวิตอย่างไร และเกิดอะไรขึ้นกับตราประทับมู่อวิ๋น

เพราะอย่างนี้เซียวเฉวียนจึงกล่าวว่า "ข้าจึงต้องการรางวัลตอบแทน!"

อะไรกัน?…

เหล่าขุนนางทั้งหลายก็รู้สึกตกใจกลัว รู้สึกว่าหูตัวเองหรือเปล่าที่ไม่ดีไปแล้ว ถ้าเกิดว่ายังดีอยู่ทำไมกันนะถึงมาได้ยินเรื่องบ้าบอเยี่ยงนี้?

ในโลกนี้…โดยเฉพาะเมื่อฝ่าบาทเห็นสมควรว่าควรประทานรางวัลแก่ข้าบริพารของท่านเป็นการส่วนตัวเท่านั้นจึงจะเรียกว่าเป็นรางวัลได้

มีข้าบริพารไม่มากหรอกที่จะขอซึ่งๆหน้าอย่างเซียวเฉวียน สิ่งนี้จึงไม่สามารถเรียกมันว่ารางวัลได้แต่เป็นการขอทานเสียมากกว่า

อะไรหล่ะคือความแตกต่างระหว่างขอทานกับขอรางวัล?

ยิ่งไปกว่านั้นเซียวเฉวียนมีความสำเร็จหรือผลงานอะไรบ้าง? กล้าดียังไงมาขอรางวัลต่อหน้าเหล่าขุนนางมากมายขนาดนี้ อีกทั้งการที่เขาทำเยี่ยงนั้นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและดูมั่นใจเอาเสียมาก

“ช่างไร้ยางอายจริงๆ” จ้าวอีโต้วสบถออกมา เขาไม่เคยเห็นขุนนางไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อน ถ้าเขาไม่ได้เป็นเประมุขของชิงหยวน คนแบบนี้คงน่าจะถูกเนรเทศไปนานแล้ว

เฉาสิงจือขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไรออกไป

ส่วนสวีซูผิงซุบซิบไปเรื่อย เซียวเฉวียนคิดจะทำอะไร?

ทุกคนกระซิบด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม ใช่ ใช่แล้ว เซียวเฉวียนกลอกตาของเขามองไปรอบๆ แล้วเห็นว่าคนเหล่านี้กำลังตอบสนองเยี่ยงไร เมื่อฝ่าบาทกำลังจะประทานรางวัลให้เขา พวกเขาทุกคนคงจะคลั่งไคล้ด้วยความดีใจ แต่ตอนนี้พวกเขากลับกำลังหัวเราะเยาะเซียวเฉวียน?

"เซียวอ้ายชิงและเหลียงไหวโหรวกำลังต่อสู้กันที่ถนนจูเชวี่ยเพื่อหยุดตราประทับมู่อวิ๋นให้ได้ทันเวลา และเพื่อช่วยชีวิตปัญญาชนบนถนนจูเชวี่ย พวกเขาเหล่านี้นี่หล่ะที่สมควรได้รับรางวัลจริงๆ"

ฝ่าบาทยิ้มรับและพยักหน้าทันทีที่พูดจบ เหล่าขุนนางทั้งหลายจึงเกิดความโกลาหล

การแสดงออกของจ้าวอีโต้วเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

พวกเขารู้แค่ว่าเซียวเฉวียนและเหลียงไหวโหรวเคยทะเลาะกันมาก่อน แต่เรื่องราวความเป็นมาอย่างไรไม่มีผู้ใดรู้ แต่ตอนนี้กลับได้ยินคำพูดที่ทำให้ตกใจ?

เซียวเฉวียนสามารถจัดการตราประทับมู่อวิ๋นได้อย่างไร?

ตราประทับมู่อวิ๋นก็ คือตราประทับเหวินอิ้น!

ตราประทับเหวินอิ้นสร้างมาเพื่อเป็นปัญญาชนของดาวมฤตยู! เซียวเฉวียนก็เป็นปัญญาชนเช่นกัน เขาจะหยุดตราประทับมู่อวิ้นได้อย่างไร?

เมื่อฝ่าบาทพูดเช่นนี้พู่กันจินหลุนเฉียนคุนของเซียวเฉวียนก็ไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตามนี่ถือว่าเป็นการตกลงกันระหว่างฝ่าบาทกับเซียวเฉวียวโดยเฉพาะ หลังจากที่เซียวเฉวียนเคลียร์ปัญหาความคับข้องใจของขุนนางฝ่ายบุ๊นแปดคนได้แล้วตอนนี้ฝ่าบาทก็ไว้วางใจเซียวเฉวียนกว่าเดิมมาก

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะไม่ได้พึ่งพาฝ่าบาทเลยหรือแจ้งทุกอย่างให้กับฝ่าบาททราบ เพราะสิ่งนี้จึงทำให้ฝ่าบาทเชื่อในอุปนิสัยของเซียวเฉวียนมากยิ่งขึ้น

ดังนั้นฝ่าบาทจึงเสนอไปว่าไม่จำเป็นต้องซ่อนการมีอยู่ของพู่กันจินหลุนเฉียนคุนอีกต่อไป นี่เพื่อที่จะใช้ได้พู่กันจินหลุนเฉียนคุนอย่างเต็มที่ในอนาคต

ในระหว่างการต่อสู้กับรัฐไป๋ลู่ เซียวเฉวียนจึงได้ใช้มันต่อหน้าสายลับหลายคนแล้ว ดังนั้นการมีอยู่ของพู่กันจินหลุนเฉียนคุนจึงไม่สามารถซ่อนได้อีกต่อไป

การแสดงออกมาอย่างเปิดเผยมันดีกว่าเก็บไว้เป็นความลับ

เพราะเหตุผลนี้เซียวเฉวียนจึงมีอิสระมากในการต่อสู้ในอนาคต

ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ได้บอกทุกคนผ่านปากของฝ่าบาทแล้วว่าอาวุธของเซียวเฉวียนนั้นถูกต้องตามกฎหมาย ไม่มีใครกล้าขโมยมันได้อีกและไม่มีใครกล้าตั้งคำถามว่าอาวุธอันทรงพลังดังกล่าวถูกเซียวเฉวียนเป็นคนขโมยไปหรือไม่

และจุดที่สำคัญที่สุดคือการบอกทุกคนเกี่ยวกับการมีอยู่ของพู่กันจินหลุนเฉียนคุนและจะทำให้บางคนในราชสำนักนั้นตกใจอย่างแน่นอน เช่น ขุนนางของเว่ยเชียนชิว