ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 558

นั่นเป็นคนของจ้าวอีโต้วนี่!

โอ้ย ๆ ๆ ๆ!

เซียวเฉวียนเอาความกล้าหน้าด้านมาจากที่ใด?

เหตุใดเซียวเฉวียนจึงรู้สึกว่าขุนนางที่ปรึกษาบางคนกำลังช่วยเขาอยู่?

ยังมียางอายอยู่หรือไม่?

ยังมีสติอยู่หรือไม่!

และเซียวเฉวียนยังเสแสร้งทำว่ามีความยุติธรรมและกิริยาที่เคร่งขรึม!

มองดูคนฝั่งของฮ่องเต้ คล้ายกับว่าส่งสายตาที่ชื่นชมให้เซียวเฉวียนอยู่ พวกเขาคิดว่าเซียวเฉวียนไม่ได้ใช้อำนาจโดยพร่ำเพรื่อในตำแหน่งหัวหน้าขุนนางที่ปรึกษา ซึ่งดีกว่าจ้าวอีโต้วอยู่มากโข

ขุนนางทางฝั่งของฮ่องเต้ มีบางคนที่เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเซียวเฉวียนบ้างแล้ว

จ้าวอีโต้วมองเห็นขุนนางที่ปรึกษาที่พูดสนับสนุนผู้นั้นถอยหลังกลับไป ดวงซวยเสียจริง!

เป็นขุนนางในราชสำนักมานานหลายปี แต่ผู้ที่ไม่เล่นตามแผนอย่างเซียวเฉวียน จ้าวอีโต้วเพิ่งเคยพบเจอเป็นครั้งแรก!

ทั้ง ๆ ที่เขาและเซียวเฉวียนอยู่ในระดับเดียวกัน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนถูกกดให้ต่ำกว่า!

หยดน้ำตาแห่งความน้อยอกน้อยใจ หยดน้ำตาของจ้าวอีโต้วแอบไหลลงพื้น

เรื่องที่น่าอับอายเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่ควรถูกผู้ใดพบเห็น จ้าวอีโต้วรีบใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาที่น่าอัปยศหยดนั้น ปากของเขาพึมพำว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันโดนปรักปรำพะยะค่ะ!”

“หม่อมฉันโดนปรักปรำจริง ๆ พะยะค่ะ!”

...

ณ ด้านนอกพระราชวัง

ม้าของเว่ยเชียนชิวได้มาถึงแล้ว

ตามกฎเกณฑ์ รถม้าหรือม้าของผู้ใดก็ตาม ไม่สามารถเข้าไปในพระราชวังได้ เมื่อพระญาติในราชวงศ์และขุนนางมาถึงด้านนอกพระราชวัง ก็จะมีเกี้ยวของตัวเองไปรับจากในวัง

เว่ยเชียนชิวไม่ยอมลงจากม้า เขากวาดตามองทหารเฝ้าประตูด้วยสายตาที่เย็นชา “วันนี้ข้าจะเข้าวัง พวกเจ้ายังคิดจะขวางข้าอีกหรือ?”

เว่ยเชียนชิวยอมเข้าวังถือเป็นเกียรติของฮ่องเต้ ทหารองครักษ์เหล่านี้ขวางผู้อื่นก็ช่างปะไร ทว่าแม้แต่เขาก็ถูกขวางไว้งั้นหรือ?

น้ำเสียงของเขาไม่ได้แข็งกระด้าง แต่การที่เขาพูดด้วยน้ำเรียงที่นิ่งเรียบ ก็มากพอที่จะทำให้เหล่าทหารองครักษ์สั่นเทิ้มจนแทบฉี่ราด

“ทูลท่านเจียน กั๋ว” ทหารองครักษ์หนุ่มผู้หนึ่งพูดขึ้นด้วยความกล้าหาญ “คือ... คือว่ามันเป็นกฎระเบียบขอรับ ข้าน้อยเพียงแต่ทำตามคำสั่งเท่านั้น”

ทหารองครักษ์ที่เฝ้าประตูอีกสิบนายต่างพากันพยักหน้า พวกเขาต่างสงสัยว่า วันนี้เว่ยเจียนกั๋วเป็นอะไรกัน?

ผู้ใดย่อมรู้ถึงกฎเกณฑ์ข้อนี้ และเมื่อก่อนเว่ยเจียนกั๋วเข้าวังก็ยอมนั่งเกี้ยวด้วยความสมัครใจ

การที่วันนี้เขาเป็นเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าจงใจทำให้พวกเขาลำบากใจ

หรือว่าวันนี้เว่ยเจียนกั๋วจะอารมณ์ไม่ดี?

เหล่าทหารองครักษ์ต่างมองหน้ากัน หากเจียนกั๋วโกรธขึ้นมา ได้กลายเป็นศพแน่ทีเดียว!

ขาพวกเขาสั่นเทิ้ม และต่างพากันก้มหน้าลง

ทหารองครักษ์กลุ่มนี้รู้ดีว่ากำลังทำตามกฎหมาย แต่เว่ยเชียนชิวคือผู้ใด? นับตั้งแต่การสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้องค์ก่อน เขาเป็นผู้ที่แก้ไขกฎหมายส่วนใหญ่ของต้าเว่ยมิใช่หรือ?

ในใจของเว่ยเชียนชิว กฎหมายและกฎเกณฑ์คือความว่างเปล่า เพราะกฎหมายและกฎเกณฑ์เหล่านี้มีไว้ให้ชาวโลกปฏิบัติตาม แต่ไม่ได้มีไว้ให้เว่ยเชียนชิวต้องทำตาม

“พวกเจ้าทำตามกฎเกณฑ์ ข้าไม่อาจทำให้พวกเจ้าลำบากใจได้”

เว่ยเชียนชิวกระโดดลงจากม้า เหล่าทหารองครักษ์ต่างโล่งใจและยิ้มอย่างเอาอกเอาใจเขา “ขอบพระคุณท่านเจียนกั๋วที่เห็นใจเหล่าข้าน้อย”

“แต่พวกเจ้าก็ไม่น้อยแล้วนะ” เว่ยเชียนชิวพ่นลมออกจากจมูกอย่างเย็นชา ลมหายใจที่ออกมาทำให้เคราของเขาปลิวไหวเล็กน้อย “ตอนนี้คนของฝ่าบาทต่างมีอนาคตอันสดใส ยังมีข้าน้อยอยู่อีกรึ”

เว่ยเชียนชิวตั้งใจพูดถึงเซียวเฉวียน แต่เหล่าทหารองครักษ์ฟังไม่เข้าใจแต่ก็หัวเราะไปกับเขา “ท่านเจียนกั๋วยกยอเหล่าข้าน้อยเกินไปขอรับ เชิญขอรับ เชิญท่านเจียนกั๋วขึ้นเกี้ยวทองคำ”

เกี้ยวทองคำเป็นเกี้ยวที่มีสำหรับเว่ยเชียนชิวโดยเฉพาะ

เกี้ยวหลังนี้มีสีทองอร่าม พื้นผิวถูกเคลือบด้วยผงทองคำ และแม้แต่ผ้าม่านในเกี้ยวก็ทอด้วยไหมทองคำซึ่งดูหรูหราไร้ที่ติอย่างยิ่ง

บนยอดเกี้ยวมีไข่มุกเรืองแสงแวววาวขนาดใหญ่เท่ากำปั้น ลมที่พัดผ่านเกี้ยวที่กำลังเคลื่อนตัวก็คลุ้งไปด้วยกลิ่นเงินทอง

ทั่วต้าเว่ยมีเพียงเกี้ยวหลังนี้หลังเดียวเท่านั้น แม้แต่เกี้ยวที่ฮ่องเต้นั่งก็ไม่อู้ฟู่ได้เพียงนี้

หลังจากเว่ยเชียนชิวขึ้นเกี้ยว เหล่าทหารองครักษ์ต่างพากันโล่งใจ ในที่สุดพระใหญ่องค์นี้ก็พอใจเสียที

ไม่นึกว่าเว่ยเชียนชิวจะส่งเสียงที่เย็นชาออกมาจากในเกี้ยว “แม้บ้านเมืองจะมีกฎหมาย และก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่พวกเจ้าจะปฏิบัติตามกฎ ทว่าเมื่อครู่มีคนในกลุ่มของพวกเจ้าที่ไม่ค่อยเคารพข้าสักเท่าใด”

เว่ยเชียนชิวยื่นมือออกมาจากด้านในเกี้ยว ชี้ไปยังทหารองครักษ์ที่ขวางเขาไว้เป็นคนแรก “ฆ่าทิ้งซะ”