ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 564

”สามขวบ! สามขวบเหรอ?”

จ้าวซิ่นเบ่งตาโต ชูสามนิ้วขึ้นอย่างไม่เชื่อ "อายุสามขวบ? ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดจริงๆ นะ?"

“ไม่ผิด! จะผิดได้ยังไง!”

เด็กรับใช้ส่ายหัวอย่างมีความสุข สายลับของตระกูลจ้าวไม่ได้ซื่อบื้อ ข่าวสารสำคัญเช่นนี้ไม่มีทางผิดพลาดอย่างเด็ดขาด

ยิ่งกว่านั้น ไม่เพียงแต่สายลับของตระกูลจ้าวที่ได้รับข่าวดังกล่าว สายลับของตระกูลอื่นๆ ก็ได้รับข่าวอันเดียวกันนี้เช่นกัน ประชุมรอบเช้าของราชสำนักยังไม่ทันเลิก บรรดาผู้มีอำนาจเกือบครึ่งก็รู้เรื่องนี้แล้ว

ถ้ามีแค่คนเดียวมาบอก ก็อาจผิดพลาดได้

แต่นี่มีคนมากมายมาพูด มันจะผิดยังไง!

”เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่เป็นคนโง่ไปแล้ว แถมโง่อย่างพิสดารด้วย! ได้ยินว่าใครมาเล่นกับเขายังไง เขาจะหัวเราะก๊ากๆ อย่างโง่เขลา แค่นั้นยังไม่พอ น้ำลายยังไหลตลอดเวลา ไม่มีสติสตัง

เด็กรับใช้พูดพร้อมทำท่าทำทาง ตื่นเต้นยิ่งนัก เหมือนกับว่าเขาไปเห็นมันกับตาด้วยตัวเอง

”เอาล่ะ! ถ้างั้น ข้ายังจะมารอขอขมาจวนเซียวเพื่ออะไรเนี่ย!”

หลังจากที่จ้าวซิ่นแน่ใจว่าเซียวเฉวียนเป็นโง่ไปแล้วจริงๆ เขาก็ยืดหลังตรงทันที กรรมสนอง กรรมสนอง เซียวเฉวียนมาทำให้พ่อเขาตาย ตอนนี้เขาเป็นโง่ไป หากนี่ไม่ใช่กรรมตามสนองแล้วจะเป็นอะไร?

นี่แหละเขาว่ากรรมตามสนอง! ฮ่าๆๆ!

"ไปเถอะ ไปหาเหล้ากินกัน!"

ม้าดีถูกคนขี่ คนดีจะถูกคนรังแก ตอนนี้เซียวเฉวียนกลายเป็นแบบนี้ จ้าวซิ่นพูดได้อย่างตรงๆ ว่าตระกูลเซียวหมดสภาพแล้วต่อไปนี้!

ครอบครัวที่ไม่มีผู้ชายเป็นกระดูกสันหลัง ไม่สามารถอยู่รอดได้ในเมืองหลวง

เพียงแค่อาศัยสถานะราชบุตรเขยของเซียวเฉวียน ก็มีชีวิตอยู่ได้แค่ในระดับล่างสุดของบรรดาผู้มีอำนาจเท่านั้น

เซียวเฉวียนกลายเป็นโง่ไป ซึ่งเลวร้ายยิ่งกว่าถูกเนรเทศไปยังเกาะจูเสินอีก

อย่างน้อยตอนถูกเนรเทศบนเกาะจูเสิน เซียวเฉวียนยังเป็นคนปกติ

ตอนนี้ โง่ไปแล้ว? ฮ่าๆๆ! จ้าวซิ่นเงยหน้าหัวเราะและกล่าวว่า "เอ็งไปบอกเซียวจิงสิ! หนีไปได้ต้นเดือน หนีไม่พ้นกลางเดือนหรอก! เธอจะต้องเป็นคนของข้า!"

จ้าวซิ่นพยักหน้าอย่างมั่นใจ เซียวจิงเป็นสาวหน้าตาสวยพอใช้ เอามาทำเป็นภรรยาน้อยพอดี

ไม่เจียมตัว

เหมิงเอ้าซึ่งนั่งอยู่บนหลังคาเพื่อค่อยคุ้มครองบ้านตระกูลเซียวจ้องมองเขาอย่างเย็นชา เซียวจิงเป็นลูกสาวเกิดจากตระกูลเซียว เป็นผู้สืบสันดานของตระกูลแม่ทัพ พี่ชายก็เป็นเจ้าของชิงหยวน และเป็นราชบุตรเขย จ้าวซิ่นลูกเมียน้อยตระกูลจ้าว คิดจะมาแต่งงานกับคุณหนูของตระกูลเซียวงั้นเหรอ ?

จะให้เป็นภรรยาน้อยของตระกูลจ้าวด้วย?

ให้จ้าวซิ่นร้อยคนก็ไม่คู่ควรกับเซียวจิงเพียงคนเดียว!

”ใช่ ๆ ๆ ๆ ! คุณหนูของตระกูลเซียวจะต้องเป็นคนของคุณชาย!” เด็กรับใช้บ้านตระกูลจ้าวยิ้มหยีพูดว่า “ผู้น้อยจะเป็นผู้ยื่นส่งหนังสือขอแต่งงานกับบ้านเซียวเพื่อคุณชายอย่างแน่นอน”

“ดี จำไว้ รีบไปจัดการซะ! ข้าจะไปที่ศาลาหน่วนเซียงก่อน หานางหนูไป่เสาฟังเพลงสักหน่อย!”

พูดจบ จ่าวซิ่นก็หันกลับมา "เกามามา ไปกันเถอะ! เซียวเฉวียนเป็นโง่ไปแล้ว เจ้าไม่ต้องมาขอขมาแล้ว!"

"ข้า... ข้าไม่กล้า" เกามามาเป็นหญิงผ่านความยากลำบากมา แม้ว่าศาลาหน่วนเซียงจะเป็นที่ทำกินของเว่ยเชียนชิว แต่หากสามารถหลีกเลี่ยงก่อเหตุวุ่นวายได้ก็ควรหลีกเลี่ยง ศาลาหน่วนเซียงถึงจะอยู่ได้อย่างยาวนาน

ตอนนี้ เซียวเฉวียนเป็นโง่ไปก็เหอะ แต่ตระกูลเซียวยังคงมีสถานะ หากตระกูลเซียวมาก่อปัญหาจริงๆ ตระกูลเซียวก็ยังสามารถถลกหนังของนางได้

เดิมความผิดในเรื่องนี้ไม่ใช่ของนาง แต่เป็นของเหลียงไหวโหรว เพราะเหลียงไหวโหรวเอาเซียวจิงมาขายให้นาง นางไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ถ้าตระกูลเซียวให้อภัยนาง ศาลาหน่วนเซียงก็จะลำบากน้อยลง

”ขี้ขลาด!” จ้าวซิ่นเหลือบมองเย็นชา “อีกไม่นานข้าก็จะเป็นญาติของตระกูลเซียวแล้ว ใครจะมาทำให้เจ้าลำบากอีก?”

"ช่างเถอะ เจ้าอยากยืนก็ยืนไป" จ้าวซิ่นตบไหล่เด็กรับใช้ "รีบๆ ไปให้บ้านจ้าวทำหนังสือขอแต่ง ถือโอกาสที่เซียวเฉวียนป่วย แต่งกับน้องสาวของเขาให้เรียบร้อย"

ความคิดของจ้าวซิ่นค่อนข้างเหี้ยมโหด เขาเชื่อว่าเซียวเฉวียนเป็นเหตุให้จ้าวจินไหลตาย ดังนั้นเขาจะเอาเซียวจิงมานอนอยู่ใต้ตัวเขาทุกคืนเพื่อชดใช้บาปของตระกูลเซียว

จ้าวซิ่นจากไปอย่างเริงร่า เหมิงเอ้าไม่พอใจอย่างมาก หนังสือขอแต่ง?

เจ้านายเคยบอกว่า การขจัดพันธะโลหิต เจ้านายอาจจะป่วยหนักสักพัก ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่หาย

ฮืม ตอนนี้จ้าวซิ่นจะมาซ้ำเติมสถานการณ์เหรอ?

รอให้เจ้านายอาการดีขึ้น จะทุบตีให้มันฟันร่วงเต็มพื้น!

แต่เหมิงเอ้ารู้สึกแปลกประหลาด เจ้านายป่วยเที่ยวนี้ เป็นโรคโง่ไปซะอย่างงั้นเหรอ?

เซียวเฉวียนมีดีตรงไหน ถึงได้ครอบครองผู้อารักขาที่เก่งกาจเช่นนี้?

ทันทีที่เซียวเฉวียนล้มป่วย คนเหล่านี้ก็มุ่งเป้าไปที่ตระกูลเซียว

ผู้คนในตระกูลเซียว ผู้อารักขาของตระกูลเซียว ทุกอย่างของตระกูลเซียว

โดยเฉพาะตระกูลจ้าวที่เพิ่งกลายเป็นคู่อริกับเซียวเฉวียน ได้กำหนดเป้าหมายทุกสิ่งที่เซียวเฉวียนเป็นเจ้าของทันที

ไป่ฉีพยักหน้าไปทางจ้าวหลาน เงียบและเย่อหยิ่ง

ผู้อารักขามักจะให้สีหน้าที่ดีกับเจ้านายของตัวเองเท่านั้น ยกเว้นเจ้านายของเขาเอง คนอื่นๆ ล้วนอาจเป็นศัตรูได้

”เซียวเฉวียนป่วย เจ้าไม่รู้เหรอ?” ดวงตาของจ้าวหลานแสดงร่องรอยของความสงสารอย่างสมเพช “เจ้าจะตามข้ามาไหม? เป็นยังไง?”

เซียวเฉวียนไปไม่รอดแล้ว

ในเวลาเพียงครึ่งวัน เซียวเฉวียนเปลี่ยนจากสถานะคนกำลังรุ่งใหม่ๆ ตกลงมายังระดับชั้นต่ำสุด

เจ้านายป่วยเหรอ?

หัวใจไป่ฉีตึงเครียด แต่เขาเหลือบมองจ้าวหลานอย่างเย็นชา ในต้าเว่ย หากเจ้านายป่วยหนักหรือเสียชีวิต ผู้อารักขาก็สามารถยื่นคำขอไปยังกองอารักขา และขอเปลี่ยนเจ้านายได้

แต่ระหว่างไป่ฉีและเซียวเฉวียน ใช่ความสัมพันธ์อย่างธรรมดาของเจ้านายและผู้อารักขาเหรอ?

"ไม่ไป"

ไป่ฉีปฏิเสธไปอย่างหมดจด ราวกับว่าจ้าวหลานไม่คู่ควรมาคุยกับเขาด้วยซ้ำ ถึงเซียวเฉวียนจะตาย ไป่ฉีก็จะไม่เปลี่ยนเจ้านาย

คนถ่อยที่มาซ้ำเติมคนอื่นแบบนี้ ไป่ฉีดูแคลนเอาจริงๆ

”ฮึ” จ้าวหลานทำท่าไม่เดือดร้อน “ข้าก็ไม่บังคับเจ้า สักวันเจ้าจะมาหาข้าเอง”

พูดจบ จ้าวหลานก็หันหลังกลับและจากไป

ไป่ฉีไม่แยแสเขา รอคอยต่อไปเหมือนเด็กรอให้ผู้ปกครองมารับ เขาเหยียดคอแล้วมองดูประตูวังที่อยู่ในส่วนลึกๆ พร้อมด้วยหน้าอันบึ้งตึง