ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 588

ปลอม?

เซียวจิงก็คือเซียวจิง เป็นคุณหนูรองของบ้านเซียว เป็นลูกสาวของตระกูลเซียว มันจะปลอมได้อย่างไร?

“ข้าว่าเจ้ากำลังล้อเล่นกับข้ามากกว่า”

เซียวเฉวียนจ้องมองเหลียงไหวโหรวอย่างเย็นชา คนใกล้ตาย คำพูดก็จริงใจ แต่เมื่อเหลียงไหวโหรวกำลังจะตาย กลับพูดบ้าๆ หรือ?

"ฮ่า ๆ ๆ !"

ยิ่งเซียวเฉวียนทำท่าไม่เชื่อ เหลียงไหวโหรวก็ยิ่วมีความสุข สุขจนขนคิ้วแทบจะบินลอยตัวขึ้น "เซียวเฉวียน ดูเจ้าสิ ยังดูมั่นใจขนาดนั้น!"

"ยังคิดว่าทุกอย่างอยู่ในเงื้อมมือของตัวเอง!"

"เจ้ายังคิดว่า ตัวเองครอบครองตำแหน่งที่เหนือกว่าอยู่ตลอดเวลา!"

การเสียดสีของเหลียงไหวโหรวนั้นบ่งชัดมาก "ดูเจ้าสิ อวดดีเหลือเกิน! คนอวดดีแบบนี้คนก่อน คิดว่าตัวเองทำได้ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นบรรพบุรุษของอี้กุย ชื่อว่าอะไรนะ อ่า อี้อู๋หลี่...... "

ขี้คุย!

เซียวเฉวียนคว้าคอเสื้อเขา "น้อยหน่อยเหอะ! เซียวจิงจะปลอมได้ยังไง! จะมีคนสองคนที่เหมือนกันเปี๊ยบในโลกนี้ได้ยังไง!"

“น้องสาวของข้าเอง ข้าเซียวเฉวียนยังไม่สามารถดูออกหรือว่าของจริงของปลอม!”

“อย่าคิดว่าเจ้าจะตายแล้ว ข้าจะเชื่อคำพูดไร้สาระของเจ้า?” เซียวเฉวียนหิ้วคอเสื้อของเขาแล้วผลักเขาลงไปที่พื้น "เหลียงไหวโหรว! เสียดายที่ข้าเซียวเฉวียนคิดว่าเจ้ายังเป็นลูกพูดชาย กล้าได้กล้าเสีย แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าข้าเซียวเฉวียนจะประเมินเจ้าสูงเกินไป จึงได้มาฟังเรื่องไร้สาระของเจ้า!”

“ข้าคิดว่าให้เจ้าตายด้วยมีดของเพชฌฆาตนั่นดีแล้ว พู่กันเฉียนคุนเหรอ? เจ้าไม่คู่ควร!” พูดจบ เซียวเฉวียนก็หันหลังกลับและจากไป

เหลียงไหวโหรวผงะและตะโกนด้วยความโกรธ "หยุดก่อน! เจ้าคิดว่า ข้าเหลียงไหวโหรวสมควรตายถึงขนาดนั้นหรือ?"

“เหตุผลที่องค์จักรพรรดิต้องการประหารข้าเพราะข้าฆ่าแม่ฉิน!”

“แต่เจ้าเซียวเฉวียนวางกับดักนี้ นอกจากฆ่าแม่ฉินแล้ว ยังจะฆ่าข้าด้วย!”

เหลียงไหวโหรวยืนขึ้นจากพื้นและยื่นมือออกไปขวางทางของเซียวเฉวียน "ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้ามีเหตุผลอะไรที่ฆ่าข้า เพียงเพราะข้าเป็นลูกน้องของเว่ยเชียนชิวเหรอ?"

ว้าว

ปัญหานี้ ถามออกมาได้หน้าด้านๆ

“เจ้าไม่สมควรตายเหรอ?” เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้นและทำหน้าบึ้ง

"ข้าสมควรตายที่ไหน? ตอนที่เจ้าวางกับดักนี้ ข้าไม่ได้ทำให้เจ้าขุ่นเคืองใช่ไหม? ถ้าข้าสมควรตายเพียงเพราะข้าเป็นลูกน้องของเว่ยเชียนชิว แล้วส่วนเจ้าเซียวเฉวียนล่ะ?" เหลียงไหวโหรวยิ้มเยาะ "ก่อนนั้น เจ้าส่งเซี่ยวเฟิงไปให้จวนเจียนกั๋ว เจ้าไม่ได้คิดจะติดตามเว่ยเชียนชิวด้วยเหรอ?”

“ข้าสมควรตาย เจ้าเซียวเฉวียนไม่สมควรตายเหรอ?”

”ตอนนี้ เซี่ยวเฟิงไม่ใช่ยังอยู่ในจวนเซียวของข้าหรือ?” เซียวเฉวียนสวนไปตรงๆ สวนจนเหลียงไหวโหรวพูดไม่ออก "พี่น้อง ทุกอย่างอย่าดูแต่ขั้นตอนกลางคัน จงดูที่ผลลัพธ์"

อะไร?

เหลียงไหวโหรวผงะ "เจ้าส่งเซี่ยวเฟิงมา เพื่อหลอกเขาเล่นเหรอ?"

เซียวเฉวียนไม่ได้อธิบาย ไม่ว่าจะเป็นเซี่ยวเฟิงหรือยาอายุวัฒนะ ความปรารถนาดีทั้งหมดที่มีต่อเว่ยเชียนชิวเป็นแค่กลวิธีถ่วงเวลา เพื่อป้องกันไม่ให้เว่ยเชียนชิวลงมือทำร้ายจวนเซียวหรือเซียวเฉวียนก็แค่นั้น

”เหลียงไหวโหรว ข้าไม่เคยคิดที่จะฆ่าเจ้า”

เซียวเฉวียนจ้องตาเขม็ง "เจ้าขายน้องสาวของข้าไปยังสถานที่บันเทิง เจ้าสมควรตาย แต่ข้าไม่คิดจะฆ่าเจ้าด้วยมือตัวเอง"

“เจ้าว่าอะไร?” เหลียงไหวโหรวรู้สึกงุนงงอย่างมาก

“ขอแค่เจ้าและแม่ฉินจะรู้สึกผิดที่ทำกับน้องสาวของข้าเพียงเล็กน้อย ข้าคงจะไม่วางกับดักนี้ต่อไป”

เซียวเฉวียนมองเขาเงียบๆ "แต่พวกเจ้าไม่"

”ไม่มีคำขอโทษแม้แต่คำเดียว”

”ช่วงจังหวะที่ข้าเซียวเฉวียน คิดจะฆ่าเจ้าจริงๆ ไม่ใช่ช่วงเวลาที่วางกับดักนั้น แต่เป็นตอนที่เจ้าขับเคลื่อนเหวินอิ้นเพื่อจะเอาชีวิตข้า แต่ไม่คำนึงถึงชีวิตของผู้รู้หนังสือคนอื่นๆ ที่อยู่ในถนนจูเชว่ ”

“ฉะนั้น เจ้าจึงสมควรตาย”

“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นเทพเจ้า สามารถบงการชีวิตของมนุษย์ได้ แต่เจ้าลืมไปว่า เจ้าก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา”

“เจ้าคิดว่าตอนนี้เจ้าจะถูกตัดศีรษะเพราะเจ้าฆ่าแม่ฉินนั้นหรือ? เป็นเพราะเจ้าเป็นลูกนอกสมรสและนำความเสื่อมเสียมาสู่ราชวงศ์หรือ?”

”ไม่” เซียวเฉวียนจ้องมองเขาอย่างตรงๆ “ฝ่าบาททรงตัดสินประหารชีวิตเจ้าเพราะเจ้ามองชีวิตประชาชนเป็นเหมือนมด! เป็นเพราะเจ้ามองชีวิตมนุษย์เป็นๆ เหล่านั้นเป็นโคลนตมที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเจ้า!”

ฆ่าจูเหิงผู้ล่วงประเวณี

เนรเทศฉินหลังโดยพลการ

ทำให้อัครเสนาบดีโมโหตาย

เตือนให้จ้าวจินไหลตาย

แต่ต่อหน้าเหลียงไหวโหรว เซียวเฉวียนย่อมไม่ยอมรับว่าคนเหล่านี้เสียชีวิตเพราะเขา เขาแค่บอกเหลียงไหวโหรวตรงๆ ว่า "ใช่ ข้าเซียวเฉวียนเคยทำประชาทัณฑ์"

เหลียงไหวโหรวผงะ ไม่คิดว่าเซียวเฉวียนจะยอมรับอย่างสบายใจเยี่ยงนี้

เซียวเฉวียนลดสายตาลง "ในโลกของข้าเซียวเฉวียน แน่นอน ผู้ใดฝ่าฝืนข้าต้องพินาศ ผู้ใดคล้อยตามข้าจะเจริญ"

“แต่ข้าเซียวเฉวียนไม่เหมือนเจ้า พวกเจ้าฆ่าทำร้ายซึ่งจิตใจของชาวประชา”

เซียวเฉวียนพูดทีละคำ "ข้าเซียวเฉวียน ที่จะฆ่าคือพวกเจ้า"

เซียวเฉวียนดูเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะกลืนเหลียงไหวโหรวในอึกเดียว

เซียวเฉวียน มนุษย์สองมาตรฐาน ขู่จนเหลียงไหวโหรวกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า "เจ้าพูดเข้าข้างตัวเอง......หน้าด้าน"

"เป็นเรื่องปกติ"

เซียวเฉวียนยอมรับด้วยความยินดี ราวกับว่านั่นเป็นคำชม

”เหลียงไหวโหรว ข้าไปละ”

เซียวเฉวียนก้าวถอยหลังและโค้งคำนับด้วยท่าทีตามมาตรฐาน หวังว่าคำพูดเหล่านี้จะให้ความกระจ่างแก่เขาให้เขาจงเป็นขุนนางที่ดีในชาติหน้า

เหลียงไหวโหรวกัดฟัน ขอบตาเป็นสีแดง เลือดลมกระเพื่อม ขมวดคิ้ว "เซียวเฉวียน เซียวจิงสูงสี่ฟุตครึ่ง มีตารูปผลต้นซิ่ง คิ้วใบต้นหลิ่ว จมูกตรงและโด่ง ริมฝีปากสีแดงอ่อน"

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว เหลียงไหวโหรวมาพูดอันนี้ทำอะไร ใครก็รู้ว่าเซียวจิงหน้าตาเป็นอย่างไร

“เธอมีไฝที่แขนขวา ฝ่าเท้า หลังซ้าย และด้านในของขาขวา”