ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 601

ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนสมัยก่อนมักจะซื้อทาสหญิงและสาวใช้จำนวนมากในบ้านหลังใหญ่อันหรูหราของพวกเขา ตอนนี้เซียวเฉวียนถือได้ว่าได้สัมผัสกับความสนุกของมัน

ลองคิดดูสิ สาวงามกลุ่มใหญ่เดินผ่านหน้าเจ้าไปมาในทุกวัน หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส พูดเสียงเบา ๆ นุ่ม ๆ ในสายตาพวกนางล้วนมีแต่เจ้า

การได้เห็นร่างกายเพรียวบางของพวกนางยกชารินน้ํา รดน้ำดอกไม้และกวาดพื้น นั่นเป็นความเพลิดเพลินทางสายตาจริง ๆ

คนโบราณช่างมีสายตาเฉียบแหลมในการเลือกคนรับใช้ คนไม่ฉลาดก็ไม่เอา คนที่รูปลักษณ์ภายนอกอัปลักษณ์ก็ไม่เอา คนที่มีลมหายใจและกลิ่นตัวเหม็นก็ไม่เอา คนที่ร่างกายไม่สะอาดก็ไม่เอา คนเป็นโรคก็ไม่เอา พวกเขาเข้มงวดเช่นเดียวกับการคัดเลือกนางสนม

ชิงกั่วและอวิ๋นกั่วเป็นสาวรับใช้ระดับสูง มีเงื่อนไขสูงกว่าทาสหญิงผู้น้อยที่ทำบ้านทั่วไป นอกจากข้อกำหนดที่กล่าวไว้ตอนต้น พวกนางยังต้องเรียนรู้จักการอ่านการเขียน จัดการบัญชีเป็น และต้องมีบุคลิกที่โดดเด่นและสามารถทํางานได้

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พวกนางยังต้องปรนนิบัติเจ้านายผู้ชายอย่างเต็มใจ

เซียวเฉวียนรู้ดีว่า สาวรับใช้ที่โดดเด่นอย่างชิงกั่วและอวิ๋นกั่ว สุดท้ายตอนจบส่วนมากจะลงเอยด้วยการเป็นเมียน้อยของนายท่าน

และพวกนางก็จะยอมรับโดยปริยายว่าตัวเองเป็นคนของนายท่าน เพียงแค่นายท่านพูดประโยคเดียว ชิงกั่วและอวิ๋นกั่วก็สามารถเปลื้องผ้าออกทั้งหมด และปรนนิบัติเซียวเฉวียนด้วยความเสน่หาอันไม่มีที่สิ้นสุดในทันที

เซียวเฉวียนชอบสาวงาม ทว่าเพียงแค่ชื่นชมเท่านั้น

ผู้ที่ไม่มีรากฐานในเมืองหลวงอย่างเซียวเฉวียน หากลุ่มหลงในความงาม ก็จะสามารถถูกคนอื่นใช้ความงามสังหารได้

ไม่ว่าจะเป็นฉินซูโหรวที่อาเซียงเคยส่งมาในอดีต หรือจะเป็นชิงกั่วและอวิ๋นกั่วในจวนของตัวเอง เซียวเฉวียนต่างไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเลย

เขาไม่มีทางเอาจุดอ่อนของตัวเองไปไว้ในมือของผู้หญิงอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นชิงกั่วและอวิ๋นกั่วเป็นผู้หญิงที่ดี เมื่อถึงอายุที่เหมาะสม เซียวเฉวียนก็จะเตรียมของกำนัลและสินสอดให้แก่พวกนาง เพื่อให้พวกนางได้แต่งงานออกไป ถือเป็นมิตรภาพที่นายและบ่าวประคับประคองซึ่งกันและกัน นี่ก็เป็นจุดจบที่ดีที่สุดของกันและกันแล้ว

ทว่า เซียวเฉวียนเลื่อมใสในสายตาที่หลักแหลมของอี้กุย

แม่นางทั้งสองเป็นคนรับใช้ผู้ดูแลบ้านที่อี้กุยส่งมาให้จวนเซียว พวกนางไม่เพียงรูปร่างดี พูดจาน่าฟัง การทำงานก็คล่องแคล่วปราดเปรียว

หากให้เซียวเฉวียนหา เขาไม่รู้ว่าจะไปหาสาวรับใช้ที่ดีอย่างชิงกั่วและอวิ๋นกั่วได้ที่ไหน เซียวเฉวียนแกร่งกว่าอี้กุยในทุก ๆ ด้าน ทว่าเรื่องการเสพสุขทางการใช้อำนาจบารมี เซียวเฉวียนคงต้องเรียนรู้อีกมาก

ชิงกั่วร่าเริงและเปิดกว้าง อวิ๋นกั่วอ่อนโยนและสุภาพ จึงมีเพียงชิงกั่วที่กล้าตำหนิเซียวเฉวียนอย่างออดอ้อน “คุณชาย เมื่อใดจะส่งแม่นางหยางกลับไปเจ้าคะ?”

“ชิงกั่ว” เมื่ออวิ๋นกั่วได้ยินก็รีบขมวดคิ้ว “ไม่มีมารยาท นั่นเพื่อนคุณชายนะ”

“เพื่อนงั้นหรือ? ข้าว่าหยางอวี้หวนผู้นั้นจะมาแย่งงานของพวกเรามากกว่า เวลาองค์หญิงไม่อยู่ นางก็ทำตัวยุ่งวุ่นวาย ไม่ว่าเรื่องใดก็ต้องเข้ามายุ่งด้วย ทำราวกับว่าเป็นนายหญิงในจวนเสียอย่างนั้น”

ชิงกั่วถอนหายใจด้วยความไม่พอใจ “คุณชาย ข้าไม่ชอบนาง”

เซียวเฉวียนปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเป็นธรรม เขาปฏิบัติต่อทุกคนในจวนอย่างเป็นกลาง โดยเฉพาะเด็กสาวที่งามหยาดเยิ้มเหล่านี้ เซียวเฉวียนตำหนิพวกนางน้อยมาก จึงทำให้ชิงกั่วกล้าทำทีหึงหวงราวกับเป็นหญิงผู้รู้ใจตัวน้อย

เซียวเฉวียนจัดเสื้อผ้าของตัวเองและยิ้ม “แม่นางหยางเป็นคนรักของคุณชายหยางซู ไม่ได้อยู่ในจวนของพวกเรานานขนาดนั้น นางยอมทำงาน อาจเป็นเพราะรู้สึกว่ากินข้าวกินน้ำในจวนเซียวโดยไม่ทำสิ่งใด นางคงเกรงใจและไม่อยากทำตัวไร้ประโยชน์”

“เจ้าเนี่ย อย่าใจแคบไปเลย”

ดวงตาของเซียวเฉวียนเป็นประกาย ราวกับกำลังง้อน้องสาวอยู่ “ในเมื่อนางทำด้วยความพึงพอใจ ก็ให้นางทำไปเสียเถอะ มีเพียงเจ้าและอวิ๋นกั่วที่เป็นผู้ดูแลบ้านอันดับหนึ่ง ไม่มีผู้ใดแย่งตำแหน่งนี้ไปจากเจ้าได้ ทำตัวให้ดีล่ะ”

เซียวเฉวียนเป็นคนยุคสมัยใหม่ เกลี้ยกล่อมสาว ๆ ก็ย่อมตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อมเหมือนผู้ชายในยุคโบราณ บางครั้งยังต้องท่องบทกวีอีกด้วย

ปรากฏว่าเซียวเฉวียนไร้หนทางโต้แย้ง ทำได้เพียงก่นด่าอยู่ในใจว่าเว่ยอวี๋เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน

เว่ยอวี๋ก็ก่นด่าเซียวเฉวียนเช่นกัน เซียวเฉวียนแต่งงานกับองค์หญิงผู้เลอโฉมที่สุดในโลก เขาก็ไม่สนใจความเป็นอยู่ของพี่น้องเลย

ในเมื่อพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว เซียวเฉวียนจึงทำได้เพียงให้เขาไปพบกับอุปสรรคด้วยตัวเอง อย่างไรเสียหยางอวี้หวนก็เป็นแม่นางที่มีหลักการ แม้เว่ยอวี๋จะมีฐานะสูงส่ง ผลาญเงินเหมือนกระดาษ ทว่าในใจของนาง ลูกผู้ดีมีเงินที่ไม่ยอมทำงานทำการอย่างเว่ยอวี๋ เกรงว่าจะเทียบหยางซูไม่ติดแม้เพียงปลายเล็บ

ท่ามกลางสายหมอกยามเช้า เซียวเฉวียนมองไปยังบ้านพักของหยางอวี้หวนจากนอกจวนของเขา พลางยิ้มบาง ๆ หยางอวี้หวนอยู่ที่ฮวาเซี่ย และเสียชีวิตในการต่อสู้เพื่อชิงอํานาจของฮ่องเต้ หวังว่าจะมีตอนจบที่ดีในต้าเว่ย

หากเซียวเฉวียนทำให้นางมีตอนจบที่ดี ยังพอถือว่าได้ทำเรื่องที่ดีบ้าง

สาวงามย่อมเป็นสาวงาม ควรเป็นจันทร์ประดับฟ้า เป็นบัวประดับน้ำ เป็นสายรุ้งประดับฟ้าโปร่ง พวกนางควรบริสุทธิ์ไร้มลทิน เป็นสาวงามที่น่าทึ่ง ซึ่งไม่ควรตกอยู่ในความขุ่นมัวของราชสำนัก และถูกผู้ชายที่ไม่ใช่ผู้ชายเข้ามายุ่มย่าม

เซียวเฉวียนถือพู่กันเฉียนคุนที่ดูเหมือนจริงมากพอไว้แน่น พร้อมพูดเสียงเย็นชา “ไป เข้าวังได้แล้ว”

“ขอรับ” คนขับรถม้าใช้แส่ควบม้า รถม้าก็ห่างออกไปดังกรับ ๆ ชิงกั่วมองตามอย่างอาลัยอาวรณ์ อวิ๋นกั่วตีที่แขนของนาง “เอาเถอะ อย่าเหมือนกับคุณนายรองล่ะ คุณชายเป็นคนรักเดียวใจเดียว ไม่เหมือนกับคุณชายบ้านอื่น ๆ เขาไม่มีทางมีเมียรองหรอก”

“ข้ารู้” ใบหน้างดงามของชิงกั่วแดงเป็นเลือดฝาดถึงหู “มีสตรีสูงศักดิ์จำนวนไม่น้อยที่อยากแต่งงานกับคุณชายของพวกเรา แต่ก็แต่งไม่สำเร็จ อยากมองก็ยังมองไม่ได้ ตอนนี้ข้ายังมองได้อยู่ ให้ข้ามองเยอะหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร? จะว่าไปแล้ว คุณชายหล่อขึ้น ร่างกายก็กำยำมากขึ้น...”

ชิงกั่วที่ท่าทางบ้าผู้ชาย ทำให้อวิ๋นกั่วทำตัวไม่ถูก ในขณะนั้นเองก็มีเสียงรถม้าดังกรับ ๆ ผ่านมา

“นี่ นั่นไม่ใช่รถม้าของคุณหนูรองหรือ?” อวิ๋นกั่วถามอย่างสงสัย “นางก็เข้าไปในวังด้วยงั้นหรือ?”

“จริง ๆ ด้วย…” ชิงกั่วอ้ำอึ้ง ตอนนี้เป็นเวลาเข้าเฝ้าเช้า คุณหนูรองเข้าวังไปทำอะไรกัน? หรือว่าแม่นางมั่วสี่เรียกคุณหนูไปเล่นอีกด้วยงั้นหรือ?