ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 644

ในคืนนั้น บริเวณสกุลจ้าวมีบางสิ่งบางอย่างถูกสังหาร

เหมิงอ้าวและเจ้าหนึ่งร่วมกันปกป้องคนในสกุลจ้าว

เมื่อกวนอวี่ลอยเข้ามา เหมิงอ้าวและคนอื่น ๆ ก็ตกใจกันหมด

เหมิงอ้าวชี้ดาบมาทางเขา:“ถ้าคนในสกุลจ้าวเป็ฆาตกรจริง พวกเขาจะได้รับโทษตามกฎหมาย แต่เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงกล้าบุกรุกที่นี่”

ถ้าชื่อกวนอวี่ ผู้พิทักษ์กวนเหลียงแห่งเมืองหลวง

กวนวี่ประกาศชื่อตัวเองอย่างมั่นใจ เขารู้ว่าเหมิงอ้าวค่คือคนของเซียวฉวน

เมื่อพบเจอวันนี้ เขาจึงรู้ว่าเหมิงอ้าวไม่เหมือนกับคนอื่นทั่วไป

เหมิงอ้าวตกใจกับกวนอวี่ที่ยืนอยู่ตรวนั้น กวนอวี่เป็นคนตัวสูงประมาณ 9 ฟุตและมีหนวดเครายาว 2 ฟุต ไม่เพียงแค่นั้น เขายังมีคิ้วหล่อเหลาและดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาว จริงๆ แล้วเขาค่อนข้างดูดีสำหรับผู้ชายที่มีนิสัยแข็งทื่อ

ใบหน้าของเขาดูเหมือนพุทรา ริมฝีปากมันเยิ้ม ดวงตาของเขาแดงก่ำเหมือนนกฟีนิกซ์ และคิ้วของเขาเหมือนไหม เรียกได้ว่า เขามีรูปลักษณ์ที่สง่างามกว่าคนทั่วไปมาก

ดวงตาความกล้าหาญที่เหมือนนกฟีนิกซ์นั้น ทำให้เขาดูเป็นวีรบุรุษที่เก่งกาจ

สามารถที่เฉียบแหลมนี้สามารถสังหารชีวิตคนได้

ร่างกายที่สูงกำยำนั้น ทำให้กวนอวี่เฟิงดูสูงกว่าคนทั่วไป

โชคดีที่เซียวฉวนเป็นคนที่เก่งกาจ รูปปร่างกำยำ ไม่งั้นเขาต้องเงยหน้าขึ้นมองกวนอวี่อย่างแน่

กวนอวี่และเหมิงอ้าวมีพละกำลังที่เท่ากัน พวกเขาจึงไม่ได้เกรงกลัวการต่อสู้ที่ศัตรูมีมาก

เมื่อกวนอวี่เอาชนะพวกเขาเสร็จ เขาและเหมิงอ้าวก็ได้ประชุมกัน

เหมิงอ้าวที่คนอย่างเซียวฉวนเป็นเจ้านาย มันแสดงถึงความแข็งแกร่งทั้งหมด อย่างไรก็ตามกวนอวี่ก็ต่างจากคนอื่น ๆ เมื่อถึงเวลาที่ต้องออกไปสู้รบ เขาจะใช้สมองเสมอ

กวนอวี่และเหมิงอ้าวต่อสู้กันอยากดุเดือด พวกเขาสามารถฆ่าคนในสกุลจ้าวได้ตลอดเวลา เพียงแค่เหมิงอ้าวทำผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ตลคนในสกุลจ้าวก็จะเสียชีงิตกันหมด

แน่นอนว่าผู้พิทักษ์คนนี้เป็นคนฉลาด

เหมิงอ้าวก็เป็นคนที่ฉลาดเช่นกัน

ในการต่อสู้ระยะประชิดนี้ เหมิงอ้าวได้เปรียบ แต่ดาบของกวนอวี่นั้นยาว หากเหมิงอ้าว

ไม่ระวังเข้า ดาบนั้นจะถูกพุ่งตรงไปยังคนกสุลจ้าว

เหมิงอ้าวปกป้องสิ่งนี้ และกวนอวี่ก็สังหารสิ่งนั้น

เหมิงอ้าวกำลังปกป้องสิ่งนั้น แต่กวนอวี่ก็สังหารมันเข้า

อย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่มีความเลอะเทอะใด ๆ และการเคลื่อนไหวของเขาก็คล่องแคล่วมากจนผู้คนตกใจ

เหมิงอ้าวรู้สึกฉุนเฉียวมากในการต่อสู้ กวนอวี่ดูเป็นคนที่มีอายุเล็กน้อย

และเขามีความฉลาดหลักแหลมมากกว่าลิง!

“ลุงสิบหก! รีบมาเร็ว!”

เหมิงอ้าวทนไม่ไหวและเรียกขอความช่วยเหลือ:“เหมิงอ้าว…ขอโทษ…ข้าช่วยเจ้าไม่ได้แล้ว”

ชิหลิวถูกดาบชิงหลงหยานเยว่แทงเข้า ทำให้เขาหมดสติไป

กวนอวี่คนนี้ดุร้ายยิ่งกว่าสัตว์ร้ายบนเกาะจูเสินอีก! ข้าไม่ให้อภัยแน่

และท้ายที่สุดจ้าวอีโต้วภรรยาของจ้าวซื่อก็ได้เสียชีวิตลง

ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต เธอได้บอกกับเหมิงฮ้าวว่า:"เจ้านี่มันไร้ประโยชน์! ไหนบอกว่าเจ้าเก่งนักเก่งหนาไง! ทำไมเจ้าถึงยอมให้คนคนนี้ฆ่าคนในครอบครัวข้าจนหมด!"

เหมิงฮ้าวกลอกตามองด้านบน ในฐานะที่ข้าเป็นแฟนคลับตัวยงของเซียวฉวน ข้าขอพูดอะไรสักหน่อยก็แล้วกัน:"เจ้าให้แต่นายของข้ามีพละกำลังมาก แต่เจ้ากลับไม่ให้คนในบ้านมีพละกำลัง"

ปกป้องจนถึงชีวิต

ดูแล้วกวนเหลียงคงจะเป็นคนที่มีความสามารถแท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาไม่สามารถเป็นเจ้าหน้าที่ของราชสำนักได้

"เจ้าแพ้แล้ว แต่เจ้ายังคุยกับข้าอย่างเหตุผล!"

นางจ้าวน่ารำคาญกว่าแม่ฉินซะอีก ราวกับสิ่งที่เหมิงฮ้าวควรจะปกป้องเธอ

ตอนที่เธอกำลังดุเหมิงอ้าวนั้น เธอรู้สึกดีใจกระโดดโลกเต้นไปมา จนหลุดออกจากการคุ้มกันของเหมิงฮ้าว กวนอวี่ที่กำลังหาโอกาสอยู่ ก็ได้ใช้ดาบชิงหลงเยียนเยว่แทงลงไป จ้าวซื่อ

จงกุ้ยตกใจอย่างมาก เขาถอนหายใจและพูดว่า:“คนทรยศ! พวกเจ้ารีบพาตัวออกไป! ฮ่องเต้มีรับสั่งถ้ายังมีชีวิตต้องให้เห็นร่างกาย ถ้าเสียชีวิตก็ต้องเห็นศพ!”

“ขอรับ!”

คืนนี้เป็นคืนที่ปั่นป่วนมากที่สุดในเมืองหลวง ทั้งจวนสกุลเซียวถูกเผา ภรรยาของสกุลกวนเสียชีวิต และคนในสกุลเจ้าถูกสังหารทั้งหมด

ขณะที่เหมิงอ้าวรีบกลับไปรายงานเรื่องนี้แก่กวนอวี่ แต่สุดท้ายเซียวฉวนก็ได้ไปรายงานที่ศาลในตอนเช้า

เมื่อเหมิงอ้าวกลับมา เขาก็พบกับจวนของตระกูลเซียวที่ถูกไผเผาไหมจนราคาบ

ในเขาเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง เหมือนเหลือที่กำลังไหลออกมาจากหัวใจ

สิ่งที่เขารู้สึกกังวลใจมากที่สุดคือ เขากลัวที่จะถูกนายตำหนิที่ไม่ส่มารถเอาชนะกวนอวี่ได้

เขาจึงั่งรออยู่หน้าจวนประตู รอเซียวฉวนกลับมา

“จวนสกุลเซียวถูกเผาแบบนี้ ของโบราณคงไม่ได้ถูกเผาไปด้วยใช่ไหม ครั้งคุณชายเซียวจะกลายเป็นชายยาจกคนหนึ่งแล้วล่ะสิ”

“ข้าเคยพูดแล้ว คนอย่างเซียวฉวน มีแต่จะทำให้ครอบครัวพังทลายลง”

เหมิงอ้าวที่นั่งรออยู่ตรงบันไดได้หลายวัน ก็ได้ยินเสียงของชาวบ้านนินทาเรื่อยมา

คนหนึ่งกลุ่มและสัตว์อีก 3 ตัว ซึ่งมันดูเหมือนราวกับสุนัขที่ปลิดชีพทั้งเป็น

โย่วควนนั่งลงตรงบันได้ เขารู้สึกโศกเศร้าอย่างมาก ร้านอาหารก็ถูกไฟเผา ไม่เหลืออะไรแล้ว แม้กระทั่งจะชมละคร ก็ไม่สามารถชมได้ จวนก็ไม่มีให้กลับแล้ว

โย่วควนนับรายชื่อคนเหล่านี้ คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนมั่งคั่งของสกุลเซียว

โชคดีที่ที่สมาชิกผู้หญิงไม่อยู่ที่นี่ นางเซียว เซียวจิ้ง ท่านแม่ของแม่นางไป๋ฉี่ และรวมไปถึงแม่นางหยางหยู้ฉี พวกเธอพากัยไปบ่อน้ำพุร้อน ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนคงเป็นคืนที่ยุ่งมากอย่างแน่แท้ง

โย่วควนสงสัยว่าหลังจากนี้นายท่านจะพอกันไปพักอาศัยอยู่ที่ไหน

ในช่วงเวลาก็ได้มีผู้ชายคนหนึ่งขี่ม้ามาหยุดที่จวนสกุลเซียว และถามว่า“พวกเจ้นที่นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งหมด เป็นคนของสกุลเซียวหรอ”

“โฮ่ง ๆ ๆ”เจ้าสุนัขตัวสีเหลืองดีใจไปมา ใช่แล้ว! ใช่แล้ว! ข้าคือสุนัขของเซียวฉวน!

ไป๋ฉี่ปิดปากสุนัขอย่างระมัดระวังและถามว่า:"เกิดอะไรขึ้น?"