ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 653

ในบรรดาคนแห่งเขาคุนหลุน ผู้ชายมีรูปร่างลักษณะที่แตกต่างกัน ผู้หญิงมีรูปร่างลักษณะที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร

ถ้าจะเปรียบเทียบจากรูปร่างหน้าตา คนต้าเว่ยจะมีรูปร่างหน้าที่ดีกว่าคนแห่งเขาคุนหลุนเล็กน้อย

และรูปร่างลักษณะอย่างนี้ของโย่วควน ยิ่งยอดเยี่ยม มั่วสี่มองดูเขา ยิ้มเล็กน้อย ：“คุณชายโย่ว ก่อนหน้านี่พวกเราเคยพบกันที่จวนเซียว ทำไม่ตอนนี้ถึงทำตัวห่างเหินกันเช่นนี้？”

“พระนางเป็นท่านหญิงมีฐานะสูงส่ง โย่วควนจะต้องโค้งคำนับให้เกียรติต่อท่าน”

ตอนที่กล่าวคำพูดนั้น ใบหน้าของโย่วควนแดงไปหมด เหล่านางข้าหลวงจ้องมองดูไม่กระพริบตา มองประเมินดูตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เอ๊ะ ท่านหญิง ท่านมาได้อย่างไร？” ในตอนนี้ มีขันทีคนหนึ่งอ้วนเตี้ยเดินเข้ามา ตำหนักยางหวาเป็นที่ประทับของฮ่องเต้ ตอนนี้ตำหนักยางหวามีผู้ชายมาจากข้างนอกอยู่มากมาย โฮ่วเฟยไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้

ถึงจะมา ก็จะต้องได้รับคำบรรชาหรือพระราชกฤษฏีกาจากฮ่องเต้ถึงจะมาที่นี่ได้

นี่คือขันทีเผ่ย เป็นพระญาติห่างๆของพระสนมเผ่ย แต่ไหนแต่ไรมั่วสี่ไม่ค่อยชอบเขาเท่าไรเห็นแล้วขัดหูขัดตา ：“ข้ามาที่นี่ จะต้องแจ้งให้เจ้ารู้ด้วยงั้นเหรอ？”

“ข้าได้ยินมาว่า ราชครูมา จึงนำของกำนันมาให้เป็นการต้อนรับ ราชครูเป็นท่านพี่ของข้า และท่านพี่ของข้าก็เป็นนายท่านของไป๋ฉี่ ข้ามาคำนับเขา ก็เป็นเรื่องธรรมดาปกติไม่ใช่เหรอ？”

ขันทีเผ่ยยิ้ม มั่วสี่เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ เขาไม่อยากทำให้นางโกรธเคือง：“ท่านหญิง อย่าง.......ทำอย่างนี้ผิดกฏพระเจ้าค่ะ ท่านเข้าไปในตำหนักยางหวาไม่ได้”

ชาติกำเนิดของมั่วสี่เป็นทาสรับใช้ของคุนหลุน ฐานะต่ำต้อย โดยส่วนตัวภายนอกแล้ว ขันทีเผ่ยพูดถึงมั่วสี่ในทางที่ไม่ดีไว้มาก ตอนนี้ยังจะมาห้ามนางอีก นางนิ่งสงบสติอารมณ์ น้ำเสียงเยือกเย็น ：มานี่เร็ว คนนี้ไม่เคารพต่อราชครู และก็ไม่เคารพข้าด้วย มัดเขาไว้！โยนทิ้งลงไปในบ่อน้ำ！”

“พระเจ้าค่ะ ท่านหญิง”

มั่วสี่ออกคำสั่ง ขันทีเผ่ยถูกคนของนางหลายคนจับมัดไว้ โย่วควนยังไม่ทันเรียกสติกลับคืนมา คิดว่านี่เป็นเพียงคำพูดล้อเล่น ผลสุดท้ายมั่วสี่เพียงแค่ยกมือขึ้นสั่ง ขันทีเผ่ยก็ถูกจับไปที่สระน้ำที่อยู่ในสวนดอกไม้ “พลั่ก” เสียงถูกโยนลงไปในสระน้ำ

“อ่าอ่าอ่า！ช่วยด้วย！” ขันทีเผ่ยร้องตะโกนเสียงดัง แต่จะมีใครกล้าช่วยละ？

คนในตำหนักยางหวาตกตะลึงกันหมด วันนี้ท่านราชครูยังพูดว่าต้องการฆ่าขันทีเผ่ย พระนางมั่วสี่ก็รีบลงมือจัดการอย่างรวดเร็วอย่างนี้？

มีเงาหนึ่งกระโดดข้ามผ่านไป เงานั้นพุ่งข้ามผ่านสระน้ำไปอย่างรวดเร็ว รีบช่วยขันทีเผ่ยที่กำลังจะจมน้ำตายเอาไว้ ร่างกายเบารวดเร็วจนทำให้คนตกตะลึงอย่างมาก

เหล่าข้าหลวงหญิงตกตะลึง องครักษ์ตำหนักฮ่องเต้ยังไม่มีความสามารถเก่งขนาดนี้！

คือเซียวเฉวียน

“พี่เซียว！” มั่วสี่ยิ้ม “ท่านมาแล้ว ท่านมาก็ดีแล้ว ขันทีคนนี้ไม่ยอมให้ข้าเข้าไป！”

“มั่วสี่！” น้ำเสียงของเซียวเฉวียนมีบ้างอย่างแปลกๆ เขาไม่ได้เจอมั่วสี่หลายวันแล้ว พอวันนี้ได้เจอกัน ดูเหมือนว่านางจะสูงขึ้นเล็กน้อย รูปร่างท่าทางสวยดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

อารมณ์ท่าทางในทุกอิริยาบภนี้ และนิสัยที่ดื้อเอาแต่ใจ มันไม่มากไปเลยที่จะพูดได้ว่าเธอจะกลายเป็นนางสนมที่ร้ายกาจของยุคนี้

แต่ว่าตอนนี้นางยิ่งเหมือนกับเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง ：“เฮ่อ ข้ารู้ว่าพี่เซียวจะต้องดุข้า！แต่พอข้าได้ยินทาสรับใช้คนนี้ตั้งใจที่จะละเลยต่อพี่ ข้าถึงโมโหอย่างนี้！”

ผู้หญิงเรื่องเยอะ แต่ว่าโชคดีที่มั่วสี่ยืนอยู่ข้างเซียวเฉวียน มิฉะนั้นถ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ทำอะไรขึ้นมา เซียวเฉวียนคงทนรับไม่ไหวจริงๆ

แต่สำหรับเด็กผู้หญิงไม่สามารถที่จะดุด่าได้ ที่จริงทำไปก็เป็นเพราะมั่วสี่โมโหทำลงไปก็เพื่อเขา เขาทำได้เพียงแค่ปลอบ ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงพูดเบาๆว่า ：“มั่วสี่ วันนี้ข้าเป็นราชครู ไม่มีใครกล้าละเลยต่อข้าเหรอ ขันทีเผ่ยเป็นคนของตำหนักยางหวา ข้าสามารถสั่งสอนเขาได้ เจ้าทำแบบนี้ หลังจากนี้ข้าจะตัวอย่างไรละ？”

“รู้แล้ว พี่เซียว” มั่วสี่รู้สึกน้อยใจ เหมือนกับน้องสาวตัวน้อยที่ถูกท่านพี่สั่งสอน

แต่เมื่อหันหน้าไป นางก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเป็นอีกแบบ เยือกเย็นหยิ่งยโส นางพูดกับคนของตำหนักยางหวาด้วยน้ำเสียงเยือเย็น：“หลังจากนี้ ถ้าข้าได้ยินว่าใครไม่เคารพต่อพี่เซียวอีกละก็！ข้าจะตัดมือทั้งสองข้างของคนๆนั้นทิ้ง！ได้ยินแล้วใช่ไหม！”

บรรดาคนในตำหนักกลัวตัวสั่น ในวังหลังนี้พระนางมั่วสี่มีอำนาจไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่ฮองเฮายังต้องยอม คำสั่งของนางจะมีใครกล้าไม่เชื่อฟัง？พวกเขาคุกเข่าลง：“น้อมรับคำสั่งท่านหญิง！”

เซียวเฉวียนคนนี้เก่งสุดยอดจริงๆ ได้เป็นราชครู และยังทำให้สนมที่ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานอยู่เบื้องหลังค่อยสนับสนุนเขาอีกด้วย

มิน่าละ เป็นพวกค่อยแต่พึ่งพาผู้หญิง！

ตอนนี้พวกที่ค่อยพึ่งพาผู้หญิง รุกลามเข้ามาถึงในพระราชวังแล้ว

คำเยาะเย้ยนี้แย่มากจริงๆ เซียวเฉวียนได้ยินความในใจของพวกเขา แต่ก็ไม่ใส่ใจ คนเรา ควรจะแกล้งทำเป็นเลอะเลือนบ้าง อยู่ในพระราชวัง อย่าไปสนใจอะไรมาก ยิ่งปัญหาน้อยเท่าไรก็ยิ่งเป็นเรื่องที่ดี

“พี่เซียว ข้ามาครั้งนี้ มีบ้างอย่างจะบอกท่าน เชิญมาตรงนี้ได้หรือไม่？”