ฮ่า?
เสียสละเนื้อตัว?
ฉินหนานและฉินเป่ยมองหน้ากันและรีบตามขึ้นไป "รอข้าด้วย! รอด้วย!"
ที่จวนฉิน
ฉินซูโหรวตัวปลอมแต่งหน้าแต่งตัวเรียบร้อยและรอให้เซียวเฉวียนมา เธอมองดูในกระจกซ้ำแล้วซ้ำอีก อาเซียง ยิ้มอย่างหมดอารมณ์ "เจ้าหญิงสวยมากแล้ว แป้งสีแดงนี้เข้ากับท่านเป็นอย่างดี"
”อื่ม ข้าก็คิดว่ามันดูดีเหมือนกัน”
ฉินซูโหรวในกระจกยิ้มอย่างสดใส หากตันเถียนของเธอไม่ถูกทำลาย สีหน้าของเธอจะยิ่งแดงเปล่งปลั่งมากขึ้น เสียดายที่......
เธอสัมผัสใบหน้าที่สูญเสียความแวววาวไปบ้าง "ข้ากับเซียวเฉวียนได้ปลดพันธะโลหิตแล้ว เขาคงจะรู้สึกขอบคุณเรามาก ตอนนี้ เขาไม่มีจุดอ่อนอีกต่อไปแล้ว"
”ใช่ค่ะ ท่านเซียวจะต้องซาบซึ้งใจอย่างยิ่งกับความตั้งใจและความร่วมมืออันดีของเจ้าหญิงอย่างแน่นอน” อาเซียงถอนหายใจเบา ๆ และพยักหน้า
“ขอให้เขาปฏิบัติตามข้อตกลงและปกป้องจวนฉินต่อจากนี้ไป เรากับเขาจะมีโอกาสติดต่อกันมากขึ้น” ฉินซูโหรวดีดลูกคิดวางแผนการเข้าข้างความปรารถนาของตัวเอง
อาเซียงก็ไม่อาจจะพูดอะไร ในเมื่อเจ้าหญิงมีนิสัยเอาแต่ใจไม่ใช่เพิ่งจะเป็นวันสองวัน เธอชอบเซียวเฉวียน จึงได้แต่ปล่อยให้เธอทำตามสบาย
ตอนนี้เจ้าหญิงมีดาบชีวันด้วย ในใจเธอยิ่งดูถูกทุกคน และไม่มีใครห้ามเธอจากการทำอะไรได้
“เจ้าหญิง คุณชายทั้งสองกลับมาแล้ว!” เวลานี้ สาวใช้คนหนึ่งมารายงาน ฉินซูโหรวลุกขึ้นยืนทันที “เซียวเฉวียนอยู่ที่ไหน เขามาด้วยหรือเปล่า”
“มาด้วยค่ะ” สาวใช้คนนั้นหน้าแดงด้วยความดีใจ “ยังนำของขวัญมาให้เจ้าหญิงด้วย!”
ของขวัญ?
อาเซียงตกตะลึง ใต้เท้าเซียวเปลี่ยนนิสัยกะทันหันหรือ? หรือว่าเขากลัวดาบชีวันจริงๆ ?
"ฮึ ดี! ดี ๆ ๆ !" ฉินซูโหรวดีใจมาก "รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี เซียวเฉวียนคนนี้ไม่ทำให้เราผิดหวังจริงๆ! ไปกันเถอะ!"
ห้องโถงด้านข้าง
เซียวเฉวียนและพี่น้องสองคนกำลังนั่งดื่มชา อารมณ์ของทั้งสามคนถูกบังคับให้สงบลง แต่การแสดงออกของ ฉินหนานและฉินเป่ยยังดูไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่เล็กน้อย
แต่เซียวเฉวียนอารมณ์สบายๆ ความโกรธเมื่อกี้นั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขาจิบชาแล้วพูดว่า "ชาของจวนฉินนี้ดีจริงๆ ถึงเวลานำมาให้ข้าหน่อยสิ"
”ไม่มีปัญหา” ฉินหนานตอบอย่างหงุดหงิด พี่เขยยังมีอารมณ์ดื่มชา เขาหงุดหงิดเมื่อคิดถึงว่าเดี๋ยวจะได้เจอพี่สาวคนโตตัวปลอมในอีกไม่ช้า
มีเสียงจี้หยกดังขึ้น ฉินซูโหรวตัวปลอมมาแล้ว
นี่เป็นการพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรก
การพบกันครั้งแรกระหว่างเซียวเฉวียนและฉินซูโหรวตัวปลอม
เมื่อก่อน เธออาศัยสถานะของคุณหนูคนโตตระกูลฉิน แต่ตอนนี้ในสายตาของพวกเซียวเฉวียน เธอเป็นนักหลอกลวง เป็นคนมาหลอกผู้คนมากมายเล่น
ดวงตาของเซียวเฉวียนและพี่น้องฉินสองคนนั้นจมลึกมาก ลึกมาก
ลึกจนฉินซูโหรวรู้สึกใจเต้นผิดจังหวะ วันนี้ทำไมสามคนนี้ถึงทำท่าแปลกๆ?
พวกเขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับว่าพวกเขาจำเธอไม่ได้
“เจ้าเด็กสองคนนี้ กินเหล้ากินจนโง่ไปแล้วหรือไง?” ฉินซูโหรวพูดคำเดียว พี่น้องทั้งสองจึงกลับมามีสติและหัวเราะแห้งๆ "ไม่ ไม่ พี่สาวคิดมากไปเอง"
เซียวเฉวียนมองดูเธออย่างเงียบๆ นี่คืออดีตภรรยาของเขาหรือ?
ใช่ เธอนี่แหละ
ถึงเธอจะไม่ใช่ฉินซูโหรวตัวจริงๆ แต่เธอก็เคยเป็นภรรยาของเขา
เพียงแต่ว่า ภรรยาคนนี้ไม่สร้างความประทับอย่างยิ่ง
เมื่อเซียวเฉวียนคิดย้อนกลับไปถึงทุกสิ่งที่เขาอยู่กับเธอในปีที่ผ่านมา รู้สึกราวกับว่าอยู่กันคนละโลก
เธอสวมตัวตนและใบหน้าของฉินซูโหรว ตัวตนของเธอเป็นของปลอม ความโกรธ ความรัก และความห่วงใยของเธอที่มีต่อเขาและแม้แต่ความใกล้ชิดในขณะนี้ของเธอกับเขาก็ยังเป็นของปลอมหรือ?
เธอเป็นใคร?
ทำไมเธอถึงลำบากลำบนที่จะแต่งงานกับเขา?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...