ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 662

ผู้ชายเมื่อต้องรับมือกับศัตรูที่ไม่เหมือนกัน ก็ต้องใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างกัน

เมื่อประเชิญกับผู้อารักขาที่ดุร้าย ก็ต้องให้พวกไป่ฉีไปลุย

เมื่อประเชิญกับสายลับสาวงาม ก็ต้องใช้หนุ่มหล่ออย่างโย่วควน หรือหนุ่มหล่อเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเชื่อมั่นในรูปลักษณ์ตัวเองว่า เทียบเสมอได้กับโย่วควน

“เจ้า...เจ้า...เจ้ากำลังจะทำอะไร?”

ฉินซูโหรวตัวปลอม มึนเล็กน้อย

เพราะเซียวเฉวียนกำลังแก้เสื้อผ้า เริ่มถอดเสื้อผ้าออกในห้องโถงด้านข้างนี่แหละ!

ถึงแม้ทุกคนจะล่าถอยไปหมดแล้ว แต่ก็มิแน่อาจจะมีใครโผล่เข้ามาได้ เซียวเฉวียนจะประพฤติตนเช่นนี้ได้อย่างไร?

ฉินซูโหรวร้อนใจมาก แต่เซียวเฉวียนรู้สึกเฉยๆ ในขณะที่ถอดเสื้อคลุมพลางพูดว่า "ถามข้าจะทำอะไร? เธอผู้หญิงคนหนึ่งเสนอมาหาข้าเอง ถ้าข้ายังปฏิเสธเธอเอาตัวออกห่าง ข้าจะไม่เป็นคนเย็นชาไปหน่อยหรือ?”

เซียวเฉวียนไม่สนใจว่าใครอยู่เบื้องหลังฉินซูโหรว หรือตัวปลอมคนนี้คือคนอะไร ในสายตาของเซียวเฉวียน ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร สรุปก็คือคนโบราณทั้งนั้น

ลักษณะของคนโบราณ ก็คือไม่เปิดกว้าง

นี่เซียวเฉวียนเพิ่งจะถอดเสื้อคลุมด้านนอก ยังมีเสื้อผ้าชั้นในอยู่ข้างในเป็นชั้นๆ ตัวยังไม่ได้เปลือย ฉินซูโหรวคนนี้ก็หน้าแดงหูแดงไปแล้ว

อย่างว่า พฤติกรรมปกติของคนสมัยใหม่ สำหรับในยุคโบราณ กลายเป็นเรื่องไร้ยางอายไปซะจริงๆ

เซียวเฉวียนไม่แค่ไร้ยางอาย เขาถอดเสื้อผ้าออกและพึมพำไปตามอารมณ์ "ต้องลำบากเจ้าหญิงหน่อยแล้ว ฤดูใบไม้ร่วงนี้อากาศจะค่อนข้างเย็น เดี๋ยวข้าจะทำให้ไวหน่อย เธอจะได้ไม่เป็นหวัด "

“ไวหน่อยอะไร ทำอะไรไวหน่อย?”

ฉินซูโหรวเอามือปิดหน้า ไม่กล้าแม้แต่จะมองเซียวเฉวียน

“ก็ทำเรื่องที่เธอชอบข้าก็ชอบไง !” เซียวเฉวียนชี้ไปรอบๆ “เธอดูสิ มีเพียงเธอและข้าในห้องโถงด้านข้างนี้ ทิวทัศน์ที่นี่โล่งกว้าง ท้องฟ้าเป็นผ้าห่ม พื้นดินเป็นที่นอน ช่างดีอะไรอย่างนี้! ว่าไหม!”

"เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ?" ต้นคอของฉินซูโหรวแดงจนถึงหู "เจ้าจะทำกับเราที่นี่...... "

เธอเงอะๆ งะๆ เหนียมอายสุดๆ

“เธอกับข้าก็เคยเป็นสามีภรรยากัน ทำไมเธอถึงเขินอายขนาดนี้” เซียวเฉวียนขมวดคิ้วและดึงมือของเธอที่ปิดหน้าออก “เธอไม่ใช่อยากจะอยู่ใกล้ตัวข้าหรือ?”

"เรา......"

“เธออยากอยู่ใกล้ตัวข้า ไม่ใช่เงี่ยนในตัวข้าหรือ?” เซียวเฉวียนตบหน้าอกตัวเองแล้วยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ตอนนี้สุขภาพของข้าดีมาก แต่ไม่รู้ว่าร่างกายของเธอจะสู้ไหวหรือเปล่า ?"

“เจ้านี่อวดดี! เจ้า......” เซียวเฉวียนเดินชิดเข้าหา ฉินซูโหรวรู้สึกเขินอายมาก แต่ก็ไม่มีทางให้หลบ

เซียวเฉวียนมีแรงมาก เธอขยับตัวไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

“เธออยากอยู่ใกล้ข้า ไม่เงี่ยนในตัวข้า หรือแค่อยากเป็นเพื่อนกับข้า?” เซียวเฉวียนถามย้อน เขาไม่รู้จริงๆ ว่าคนปลอมๆ คนนี้ต้องการอะไรกันแน่

ดวงตาของฉินซูโหรวเกลือกกลิ้งอย่างตื่นตระหนก ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร "เรา......ไม่ได้หรือ?"

”เฮ้ จะเป็นเพื่อนอีกหรือ?” เซียวเฉวียนเลิกคิ้ว ด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ “เจ้าหญิง เจ้าไม่รู้หรือว่าไม่มีมิตรภาพอันบริสุทธิ์ระหว่างชายและหญิง?”

”บอกตามตรงมาเถอะ ว่าเธอเงี่ยนในร่างกายข้า ใช่ไหม?”

ฉินซูโหรวก้มศีรษะ สีหน้าของเธอแดงๆ เขินอายสุดๆ

เซียวเฉวียนมองดูลักษณะของเธอแบบนี้ คนปลอมคนนี้ เธอมาชอบเขาจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย?

ในมุมบ้าน ฉินหนานและฉินเป่ยแอบดูเหตุการณ์นี้อยู่ ให้ตายเถอะ! พี่เขยนี่สุดยอดไปเลย!

ทั้งให้ของขวัญ ทั้งพูดอ่อนโยน ทั้งถอดเสื้อผ้า ทั้งยั่วยุเกลี้ยกล่อม เช่อ ๆ ๆ เมื่อก่อนทำไมไม่สังเกตว่าพี่เขยเคยออกลวดลายขนาดนี้มาก่อน?

เซียวเฉวียนใช้นิ้วมือเกี่ยวคางของฉินซูโหรวขึ้น สังเกตมองอย่างละเอียดถี่ถ้วน "สวย เธอก็สวยเหมือนกันจริงๆ "

คนที่อยู่เบื้องหลังนำคนปลอมสวยงามขนาดนี้มาให้เซียวเฉวียน ถือว่ามีความจริงใจ

ฉินซูโหรวรู้สึกเขินอายมากเมื่อจู่ๆ ได้รับคำชม เธอหันหน้าแล้วพูดว่า "เจ้าสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเถอะ"

“เจ้าหญิง อย่าไปสนใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้” เซียวเฉวียนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ให้ข้าชมดูเธอให้ดีๆ เราเคยเป็นสามีภรรยากันก็เหมือนเคยทำบุญร่วมกันมา แม้ว่าเราจะแยกทางกัน แต่เราก็เคยร่วมชะตากรรมมาด้วยกัน ข้าเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าข้าไม่เคยมองเจ้าให้ดีๆ สักครั้งเลย”

“ข้าก็ไม่เคยเข้าใจเธออย่างดีเลยจริงๆ ข้าผิดไปแล้ว”

เซียวเฉวียนพูดเบา ๆ ซึ่งฟังในหูของฉินซูโหรว นั่นดูเหมือนเป็นการสารภาพเพื่อกลับใจและเสียใจ

ฉินซูโหรวมีความสุขมาก ในที่สุดเซียวเฉวียนก็รับรู้ส่วนที่ดีของเธอแล้วหรือ?

ใช่ เซียวเฉวียนคิดผิด