ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 663

คนโบราณคนหนึ่งอย่างฉินซูโหรว จะไปเคยเห็นบอสบ้าอำนาจอะไรที่ไหน พวกละครนางเอกแสนดี วาจาที่เซียวเฉวียนเอ่ยไปนี้ ล้วนแต่เป็นคำหวานพลอดรักระดับสุดยอด เป็นระเบิดเคลือบน้ำตาลขั้นสูงสุด

เซียวเฉวียนเห็นนางสติหลุดลอย พระเจ้า เขาถึงค่อยเข้าใจสาเหตุที่สาวๆ ชอบดูพวกไอดอลแล้ว เดิมทีคำพูดประโยคสองประโยคก็สามารถทำให้ผู้หญิงจิตวิญญาณหลุดลอยได้ หลอกผู้หญิงนี่มันง่ายเหลือเกินจริงๆ

ฉินซูโหรวเขินอายเป็นที่สุด ทว่าสติของนางก็ยังอยู่ นางเอ่ยเสียงเบาหวิว “ที่นี่ ไม่ค่อยเหมาะสมนัก หากว่ามีคนอยู่ล่ะ...”

ท่าทางกึ่งผลักไสกึ่งโอนอ่อนของนางเช่นนี้ หากว่าตอนนี้เซียวเฉวียนกับฉินซูโหรวอยู่ในสถานที่ปิดด้วยกัน ไม่แน่ว่าจะไม่ใช่เซียวเฉวียนเป็นฝ่ายผลักนาง แต่กลับเป็นนางเป็นฝ่ายบุกเขาเสียเอง

ผู้หญิงคนนี้ คงจะชอบเขาอยู่บ้างกระมัง

ดูท่าทางเขินอายของนางเช่นนี้ก็ไม่คล้ายจะเสแสร้งออกมา

ภายในใจของเซียวเฉวียนมั่นใจ และวาจาก็เอ่ยไปเช่นนี้ แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ได้ยินดีอยากหลับนอนกับนางเลย

แม้ว่าผู้ชายไม่ต้องพูดเรื่องเสียเปรียบหรือไม่เสียเปรียบก็จริง แต่คนหลอกลวงอย่างฉินซูโหรวนี้ไม่ใช่สไตล์ที่เขาชอบเลย

เซียวเฉวียนเสแสร้งทำเป็นโมโหผลักฉินซูโหรว พูดจาดีๆ กับสตรีนั้นพูดไม่กี่ประโยคก็พอแล้ว การพูดมากเกินไปกลับจะลดคุณค่ามากกว่า

“เจ้าถึงกับปฏิเสธข้า” เซียวเฉวียนหยิบเสื้อผ้าที่พื้นขึ้นมาอย่างโมโฆ ก่อนจะสวมมันเข้าไป “นี่กลับทำลายอารมณ์ดีๆ ของข้าเสียหมด! น่าเบื่อ! น่าเบื่อเป็นที่สุด!”

ฉินซูโหรวเหม่อลอยไป เหตุใดเซียวเฉวียนคิดเปลี่ยนสีหน้าขึ้นมาก็ทำเลยล่ะ?

ยังจะเพราะอะไรอีกล่ะ ก็ในละครน้ำเน่าทั้งหลายก็เล่นกันแบบนี้ทั้งนั้น พอเหล่าบอสบ้าอำนาจพวกนั้นพูดจาหวานหูขึ้นมา ทันใดนั้นก็ผลักไสนางเอกไปไกลแสนไกล ผลสุดท้ายนางเองไม่เพียงแค่โมโห แต่ละคนยังจะหลงใหลได้ปลื้มกับพระเอกอีกด้วย

เซ๊ยวเฉวียนเรียนรู้มาหกเจ็ดส่วน ก็เพียงพอจัดการกับฉินซูโหรวแล้ว

ผลสุดท้าย ฉินซูโหรวสีหน้าแข็งค้าง ก่อนหน้านี้นางอารมณ์ไม่คงที่ แถมไม่สนใจความรักของเซียวเฉวียน ยามนี้เซียวเฉวียนอยู่โหมดประธานจอมโอหัง ทันใดนั้นนางก็ไม่เลือกวิธีการแล้ว ผู้ชายที่จะเข้าปากเหตุใดถึงบินหนีไปเสียได้กัน “เซียวเฉวียน ข้าไม่ได้ปฏิเสธเจ้า ข้าไม่ได้...”

ข้าเพียงแค่จะให้เปลี่ยนที่เท่านั้น

ฉินซูโหรวพึมพำในใจ ทว่าเซียวเฉวียนกลับสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาโมโหสุดขีด “พูดจาพวกนี้หลอกข้าให้น้อยลงหน่อย มิใช่ว่าเจ้าไม่เห็นค่าข้ามาตลอดหรือไร! ตอนนี้ข้าเป็นราชครูแล้ว เจ้าก็ยังทำตัวเช่นนี้อยู่อีก!”

“ใช่ เซียวเฉวียนอย่างข้าคงไม่เหมาะสมกับจวิ้นจู่เช่นเจ้า”

เซียวเฉวียนแม้จะเอ่ยวาจาเช่นนี้ ทว่าภายในใจกลับคิด เพ้ย ข้าจะยอมให้เจ้าได้ฉวยโอกาสได้อย่างไร? ตัวข้าเป็นคนขององค์หญิงต้าถง!

พูดไปแล้ว เซียวเฉวียนก็สาวเท้าเก้าใหญ่ ยกขาเดินจะจากไป

ฉินหนานฉินเป่ยร้อนใจ ยังไม่ทันถามเรื่องจากคนหลอกลวงผู้นี้แล้ว พี่เขยคิดจะไปก็ไปอย่างนั้นหรือ?

เรื่องนี้

เด็กน้อยทั้งสองจะไปเข้าใจอะไร ชายหนุ่มผู้หนึ่งจะเอาแต่วิ่งไล่ตามหญิงสาวไม่ได้ แต่ต้องให้ฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายวิ่งไล่ตามก้นของผู้ชาย ผู้ชายแบบนี้ถึงถือครองสิทธิในการตัดสินใจ

ผลก็คือ ครั้นฉินซูโหรวเห็นเซียวเฉวียนจากไปเช่นนี้ จิตใจนางก็ถูกกระตุ้นจนร้อนรุ่มมีหรือจะตัดใจ นางยกเท้าวิ่งไล่ตามไป “เซียวเฉวียน! เจ้ารอข้าก่อน!”

“จวิ้นจู่เช่นข้าจะไม่เห็นหัวเจ้าได้อย่างไร!”

“เจ้าพักอยู่ในวังหลวง ข้าก็เลยวางแผนเข้ามาพักในวัง ก็เพื่อจะได้เห็นเจ้าสักหน่อยในทุกๆ วัน”

“เซียวเฉวียน เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

เสียงของฉินซูโหรวยิ่งมาก็ยิ่งห่างออกไป ได้ยินเสียงนั้นคล้ายไล่ตามเซียวเฉวียนไปแล้ว ยามนี้ฉินหนานฉินเป่ยถึงค่อยเดินออกมา

ในตำหนักข้างอันค่อนข้างกว้างใหญ่ สองพี่น้องนั้นยืนอยู่ตรงกลางห้องโถงทว่าสัมผัสได้ถึงความอ้างว้างเป็นพิเศษ

ครอบครัวนี้ ขาดไร้คนเสียแล้ว

ในยามนี้ฉินเป่ยถึงค่อยเข้าใจ เพราะเหตุใดก่อนตายท่านปู่ถึงได้ฝากตระกูลฉินไว้กับเซียวเฉวียน

เขาเองก็เพิ่งจะมาเข้าใจในยามนี้ ว่าเพราะอะไรฉินหนานถึงสนับสนุนเซียวเฉวียน

ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นนั้น ผู้ที่ก้าวออกมาแก้ปัญหาเป็นคนแรกก็จะเป็นเซียวเฉวียนตลอด

พวกเขาทำได้แค่ตระหนก ทำได้แต่ทำตัวไม่ถูก ทำได้แค่ร้องไห้

ทว่าเซียวเฉวียนกลับคิดแผนการออกมาได้แล้ว อีกทั้งลงมือกระทำไปแล้วด้วย

“พี่หญิงใหญ่ จะกลับมาหรือไม่?”

ฉินเป่ยพึมพำคำหนึ่ง พี่หญิงใหญ่ตัวจริงจะกลับมาเมื่อไหร่? หลายปีที่ผ่านมานี้นางจะเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?

นางจะเหมือนกับภรรยาของกวนเหลียงหรือไม่ ชิงชังที่คนในครอบครัวมองตัวปลอมไม่ออกไหม?

นางจะปวดใจเป็นทบทวีหรือไม่ จะชี้หน้าด่าคนในครอบครัวที่ละทิ้งนางหรือไม่?