ตามพระราชกำหนดมั่วสี่ได้รายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงห้าปีที่ผ่านมา แม้ว่านางคาดหวังว่าฉินซูโหรวจะร้องไห้ แต่ฉินซูโหรวยังคงเงียบอยู่และไม่แสดงความรู้สึกใดๆเลย แต่มือของนางกลับกำแน่นขึ้นเรื่อยๆ
นางดูเหมือนไม่คล้ายกับคนหน้าซื่อใจคด ฉินซูโหรวตัวจริงเป็นเจ้าหญิงและคุณหนูใหญ่ของครอบครัวฉินที่มีชื่อเสียง แต่เมื่อมองดูจากสายตาของนาง จะเห็นว่านางไม่มีความทะนงหรือมีพฤติกรรมที่แปลกเลย
เป็นไปได้ว่านางเคยมีความอวดอ้างและความภูมิใจของคุณหนูใหญ่คนหนึ่ง แต่ในระหว่างห้าปีที่นางต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ห่วยแตกที่ตำหนักเย็น ความอวดอ้างนั้นได้ถูกลบไปหมดแล้ว
พอที่มั่วสี่พูดเสร็จและให้คำปรึกษาอย่างอ่อนโยน ฮ่องเต้จึงเข้ามาถามคำถาม
ฮ่องเต้ถามมากมาย โดยส่วนใหญ่เป็นเกี่ยวกับเรื่องของนาง เช่น จำได้ไหมว่าตัวเองถูกขังไว้กี่ปี นางมีชีวิตอย่างไรในระหว่างระยะเวลานี้ มีอาการไม่สบายที่ไหน หรืออยากกลับบ้านหรือไม่.
แต่ฉินซูโหรวตอบเพียงคำถามเดียว “ห้าปี ”
ฮ่องเต้เป็นคนฉลาดทำไมเขาไม่เข้าใจสิ่งที่นางพูด ฉินซูโหรวถามกลับว่า เวลาผ่านไปห้าปีแล้ว ทำไมถึงมาพบข้าตอนนี้เพคะ?
เรื่องต่างๆเหล่านี้มันช่างน่าปวดหัวยิ่งนัก
การเปลี่ยนแปลงสมาชิกน้องสาวของฮองเฮาที่ถูกสลับกันเป็นเรื่องที่ทำให้ฮ่องเต้รู้สึกหนักใจมากพอแล้ว และหลานสาวฮองเฮาก็ยังเป็นเช่นนั้นอีก ถ้าจะมิให้ฮ่องเต้ไม่โกรธก็คงเป็นเรื่องโกหก
เขาใช้เสียงเบาและบรรยายเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์ตัวปลอดคนที่หน้าซื่อใจคดอย่างละเอียด
เซียวเฉวียน
ไม่ว่าจะเป็นมั่วสี่หรือฮ่องเต้ ฉินซูโหรวรู้ดีว่าในรอบหลายปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะในปีที่ผ่านมา มีเหตุการณ์ใหญ่ๆ เกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน
“ซูโหรว ตัวข้าขอโทษจากใจจริง ตัวข้าได้พยายามค้นหาคนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องของเจ้า เชื่อในไม่ช้าคนที่อยู่เบื้องหลังนี้จะถูกเปิดเผยออกมา”
“แต่ขณะนี้ไม่ควรทำให้เหตุการณ์เปิดเผยมากเกินไป รอจนกว่าคนที่อยู่เบื้องหลังจะถูกจับตัวขึ้น แล้วค่อยเปิดเผยตัวตนของเจ้าในสายตาของมหาชน”
“แต่..” ครั้งนี้ฮ่องเต้ตื่นเต้นจากความสับสน “เรื่องของสัญญาการหมั้นกับเซียวเฉวียน เจ้าดูนี่… ผู้ที่ตัวปลอมมาทำให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับเรื่องสัญญาการหมั้นจนเป็นเรื่องที่วุ่นวาย และเขาได้แต่งงานกับคนอื่นแล้ว”
ฉินซูโหรวกระพริบตาถี่ นางเห็นความกังวลและความรู้สึกผิดที่ฮ่องเต้แสดงออกมา
ฝ่าบาทต้องการที่จะชดเชยฉินซูโหรว แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร
ทุกอย่างมันเลยดูกลับตาลปัตร
“ฉินซูโหรว ข้าจะทำให้ชื่อเสียงของท่านกลับมาเหมือนเดิม แต่ถ้าชื่อเสียงท่านกลับมา งานหมั้นของท่านและเซียวเฉวียนจะยังคงมีอยู่และคนที่ต้องหย่าร้างนั้นต้องเป็นไอ้ตัวปลอมนั่น”
ฮ่องเต้แอบมีความประหม่า “แต่เจ้าโปรดมั่นใจ เสด็จลุงของข้าจะปฏิบัติต่อเจ้าเปรียบเสมือนเป็นคนสำคัญและให้เกียรติต่อเจ้าอย่างสมศักด์ศรี แม้การแต่งงานกับเซียวเฉวียนเป็นการเสียสละ ข้ายังจะให้ท่านรับความชื่นชมที่ท่านควรได้รับอย่างแน่นอน”
ฮ่องเต้นั้นไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปแล้ว
นี่คือเรื่องที่ยากที่สุดที่ฮ่องเต้เคยเผชิญหน้ามา
เซียวเฉวียนเป็นพระราชบุตรแห่งซินเจียง
ฉินซูโหรวเป็นราชวงศ์ของต้าเว่ย เป็นองค์หญิงที่ไม่มีอะไรติเตียนและนางเป็นลูกที่ถูกต้องตามกฎหมายของราชวงศ์ฉิน การเสื่อมเสียของนางจึงยากที่จะสามารถยอมรับได้โดยเฉพาะสำหรับสาวน้อยคนหนึ่งเช่นนาง เหตุการณ์เยี่ยงนี้โดนผู้ที่เป็นตัวปลอมมาทำลายชื่อเสียง แล้วนางควรจะทำอย่างไร?
หากฉินซูโหรวเป็นผู้บริสุทธิ์ การแต่งงานระหว่างนางและเซียวเฉวียนจะยังคงอยู่ สำหรับทั้งสองฝ่ายสิ่งนี้เป็นปัญหาที่ยากที่สุด
ถ้าไม่คืนความเป็นผู้บริสุทธิ์ นางจะทำอย่างไรในชีวิตที่เหลือ?
ดังนั้นฮ่องเต้จะต้องยึดถือความศรัทธาของเซียวเฉวียนลูกเขยของฮ่องเต้และองค์หญิงต้าถง
ถึงแม้เสด็จลุงจะรักมากหลานสาวมาก แต่…
“ฝ่าบาท ปล่อยนางไปเสียเถิด”
เมื่อฮ่องเต้รู้ว่าเขาไม่ปล่อยไปได้ ฉินซูโหรวกล่าวอย่างอ่อนหวานในช่วงเวลาที่ฮ่องเต้จะจัดการกับเรื่องนี้
ฮ่องเต้ถึงกับตกใจcและเงยหน้าขึ้น
“จงปล่อยให้เซียวเฉวียนไปเสียเถิด” ฉินซูโหรวมองเขาอย่างเงียบเหงา “มันเป็นขนาดนี้แล้วเราไม่จำเป็นต้องพูดถึงอดีต ปล่อยให้คนอื่นคิดว่าข้าและเขาไม่มีความเกี่ยวข้องกัน”
“แต่ซูโหรว…”
“สิ่งที่ฉินซูโหรวตัวปลอมทำไว้ ฉินซูโหรวตัวจริงขอยอมรับทั้งหมด เสด็จลุงก็จะไม่ต้องกังวลอีกใช่ไหมเพคะ?” ฉินซูโหรวยิ้มอ่อนบนใบหน้าที่อ่อนแอ
ดังนั้นปัญหาของพวกท่านก็จะหมดไปแล้วใช่ไหมเพคะ?
“แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจะทำให้ชื่อเสียงของเจ้า… เจ้าจะถูกคนอื่นมองยังไง?” ฮ่องเต้เป็นกังวลคิดว่าจากนี้เป็นต้นไปฉินซูโหรวจะเป็นอย่างไร?
“เสด็จลุง อย่ากังวลข้าคือองค์หญิง มีใครกล้าพูดไม่ดีกับข้าหรอ?” ฉินซูโหรวน้อมรับและแสดงออกในท่าที่มีความสุภาพและยืนเคารพ “ในที่สุดนี่ก็เป็นวิธีขอบคุณเซียวเฉวียนสำหรับที่ปกป้องตระกูลฉินของเราที่ผ่านมาถึงหนึ่งปีแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...