ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 672

ฟังปุ๊บ คิดว่าเซียวเฉวียนกำลังดุด่าใคร เพราะด่าอย่างคล่องแคล่วและไม่เหมือนใคร

ไป่ฉีหันกลับมา กลับเห็นว่าเป็นอี้กุย

ดูๆ แล้ว อี้กุยติดตามเซียวเฉวียนมาเป็นเวลานาน ได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง

”เจ้านายพวกเจ้าคืนดีกันแล้ว! พวกเจ้ายังจะทะเลาะอะไรกันอีก!” อี้กุยตะโกนดุว่า “ยังไม่ไปห้ามเธออีก!”

ที่จริงเซียวเฉวียนสั่งให้ไป่ฉีไปหาอี้กุยก่อนเพื่อไปห้ามฉินซูโหรวพร้อมกัน แต่พอไป่ฉีไปถึงหอคุนหวูเมื่อกี้ เจ้าของร้านบอกว่าอี้กุยเข้าวังไปนานแล้ว

ไป่ฉีรอไม่ไหว จึงมาที่จวนฉินเพียงลำพัง

ไป่ฉีเพิ่งจากไป อี้กุยก็มาเยี่ยมเยียนวังยางหัวเพื่อเฉลิมฉลองเซียวเฉวียนได้เลื่อนเป็นมหาราชครู

จะทำไงดี เมื่อเซียวเฉวียนเห็นทั้งสองคนไม่ได้พบกัน เขาจึงรีบเล่าเรื่องเกี่ยวกับฉินซูโหรวตัวปลอมอย่างไว อี้กุยร้อนใจอย่างมากจึงรีบจากไป

อี้กุยไม่มีเวลาจะมาคร่ำครวญว่าโชคชะตาเล่นตลกกับผู้คน ดาบชีวันเรื่องใหญ่ ฉินซูโหรวผู้หญิงคนหนึ่งจะจัดการกับมันได้อย่างไร?

อี้กุยมาถึงจวนฉินอย่างเร่งด่วนและเห็นไป่ฉีกับเว่ยอู๋จี้สองคนกำลังจะรบกัน เขาร้อนใจจึงตะโกนดุว่าเสียงดัง เห็นชัดว่าไอ้หมอสองคนนี้ไม่เข้าใจสถานการณ์เลย!

”ตามข้ามาเร็วเข้า! ข้ารู้ว่าฉินซูโหรวไปทางไหน!”

อี้กุยกำลังจะนำทาง ไป่ฉีและเว่ยอู๋จี้ผงะ และเว่ยอู๋จี้ถึงกับก้าวขึ้นหน้าไปหยุดเขา "คุณชายอี้ เจ้านายของข้าว่า...... "

อี้กุยทนไม่ไหว "ไป่ฉี! ไม่ต้องเกรงใจแล้ว!"

เขาเพิ่งพูดจบ ไป่ฉีที่อยากจะทุบเว่ยอู๋จี้มานานก็ถือทีเผลอ แอบต่อยหนึ่งหมัดเข้าไปที่ต้นคอของเว่ยอู๋จี้!

"โอ้ย!"

ต้นคอของเว่ยอู๋จี้รู้สึกชา จู่ๆ คอของเขาก็ตึงขึ้น อากาศเหมือนเข้ามาไม่ได้!

ผู้อารักขาทั่วไปถ้าถูกหมัดดังกล่าวจากไป่ฉี ถึงจะไม่ตาย แต่คงจะหมดสติในทันทีแน่นอน แต่เว่ยอู๋จี้แค่เอามือปิดต้นคอ แล้วคำราม "เจ้าลอบตีข้าหรือ?"

ตอนนี้ ไป่ฉีจึงตระหนักได้ว่า ที่เจ้านายบอกให้เขาระวังตัวเว่ยฮู๋จี้นั้นไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผล เว่ยอู๋จี้คนนี้แข็งแกร่งกว่าผู้อารักขาคนอื่น ๆ จริง

"เฟี้ยว!"

”พี่น้อง โทษที!” จังหวะที่เว่ยอู๋จี้กำลังโมโห อี้กุยมือไม้คล่องแคล่ว ถือโอกาสเขาเผลอ ใช้กำลังเจ็ดส่วน แทงเข็มเงินตรงเข้าที่จุดเทียนหลิง (กระหม่อม) ของเว่ยอู๋จี้!

"โอ้ย!"

เว่ยอู๋จี้แข็งทื่อไปทั่วร่าง ดวงตาของเขากลอกไปรอบ ๆ นิ่งเฝ้าดูอี้กุยและไป่ฉีไปตามหาเจ้านายของเขาเอง

ทำไม! อี้กุยค้อนตาเว่ยอู๋จี้ ผู้อารักขาที่เซียวเฉวียนและฉินซูโหรวเลี้ยงดูนั้น ช่างน่าโมโหเชียว!

มีแต่ไป่ฉีค่อยยังชั่วหน่อย !

อี้กุยส่ายหัว ลุงปู่และคุณหนูใหญ่จวนฉินดวงจู๋กันจริงๆ ทำไมทั้งสองถึงเลือกผู้อารักขามาล้วนซื่อบื้อๆ ?

ในจวนฉิน ไป่ฉีและอี้กุยเดินหาอย่างเร่งด่วน จวนฉินกว้างใหญ่ อี้กุยซึ่งเต็มไปด้วยความมั่นใจในเมื่อกี้ มองไม่เห็นแม้แต่เงาของฉินซูโหรว

เธอคงเจตนาหลบซ่อนตัวอยู่

หญิงสาวผู้นี้ ตั้งใจที่จะทำลายดาบชีวันให้ได้! เธอคนเดียวจะทำได้ยังไง?

ไป่ฉีและอี้กุยค้นหาในจวนฉินซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่พวกเขาไม่รู้สึกถึงลมหายใจของฉินซูโหรวเลย

ทั้งสองคนรีบร้อนจนเหงื่อออกเต็มหัว ไป่ฉีกำหมัดแน่น "ปล่อยเว่ยอู๋จี้ไป เขากับฉินซูโหรวมีแรงเหนี่ยวนำถึงกัน น่าจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน"

“พอเถอะ” อี้กุยส่ายหัว อย่าทำสิ่งที่ไร้ประโยชน์ เขาเหลือบมองไป่ฉี “ถ้าเซียวเฉวียนใช้ให้เจ้าปิดกั้นใครสักคน เจ้าจะทรยศเจ้านายและบอกเขาว่าเจ้านายอยู่ที่ไหนไหม ?”

”ไม่” ไป่ฉีส่ายหัว

”งั้นไม่เสร็จเขาหรือ?”

อี้กุยร้อนใจสุดๆ เว่ยอู๋จี้ก็เป็นผู้อารักขาที่ปกป้องเจ้านายและหัวโบราณ ถึงฆ่าเขาตาย เขาก็ไม่เปิดเผยที่อยู่ของ ฉินซูโหรว

ภายในชั่วโมง ทั้งสองคนค้นหาหลายครั้ง แต่ไม่พบฉินซูโหรว