ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 675

เซียวเฉวียนเป็นราชครู ไม่ว่าจะอย่างไรก็ถือเป็นผู้ใหญ่ เซียวเฉวียนกลับไม่สนใจในภาพลักษณ์ของตัวเอง อย่างไรเสียภาพลักษณ์ของเขาก็ดูไม่ดีมาตลอด ทว่าเขาไม่ควรทำให้ฮ่องเต้น้อยต้องพบเจอความลำบาก

เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของผู้คนมากมาย เซียวเฉวียนหัวเราะแห้ง ๆ และคลายคอเสื้อจ้าวหลานที่ดึงไว้ลง พร้อมกับแสดงสีหน้าที่รักและเอาใจใส่ของผู้ใหญ่คนหนึ่ง “นี่ไม่ใช่จ้าวหลาน ไม่ ใต้เท้าจ้าวที่สุภาพเรียบร้อยบอกว่าเขาไม่รู้จักความโกรธ ข้าจะแสดงให้เขาดู”

เหตุผลเพ้อเจ้อเช่นนี้ มีแค่คนโง่ที่ยอมเชื่อ

คนที่ตาสว่างต่างมองออก ราชครูกำลังหาทางลงให้พวกเราไม่ต้องอึดอัด เหตุใดพวกเราไม่รีบไปตามน้ำเล่า?

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ๆ” เฉาสิงจือและคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้า ทําหน้าเหมือนว่าคราวนี้พวกเรายอมเชื่อก่อน คราวหน้าต้องหาเหตุผลให้ดีกว่าหน่อย

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...” จ้าวหลานที่มีความงุนงงเล็กน้อยก็พยักหน้าตาม เขากระพริบตาปริบ ๆ “ขอบคุณราชครู แต่ข้าพูดตอนไหนว่าข้าไม่รู้จักความโกรธ?”

เจ้าสมองสุนัขที่ไร้เดียงสาอย่างจ้าวหลาน เหตุใดเซียวเฉวียนจึงอยากต่อยให้ตายในหมัดเดียว?

เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางตบหน้าจ้าวหลานเบา ๆ “เจ้าไม่ได้พูด แต่ทั้งตัวของเจ้านั้นเต็มไปด้วยความกวนบาทา... ไม่สิ มันเต็มไปด้วยคำว่าโง่เขลา”

แง...

จ้าวหลานอยากร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง ราชครูอยากตีเขาจริง ๆ เพราะเหตุใดกัน? เขาไม่ได้ทำสิ่งใดผิดต่อราชครูเสียหน่อย

ฮ่องเต้กระแอมเสียงแห้ง เซียวเฉวียนรีบปล่อยคอเสื้อจ้าวหลานออก จ้าวหลานจึงแสดงความเคารพ “กระหม่อมขอถวายบังคมฝ่าบาท”

“ไม่ต้องมากพิธี”

ฮ่องเต้เหลือบมองจ้าวหลาน จากนั้นก็เมินเฉยต่อเขา พลางรุดเดินไปด้านหน้าสองก้าว “ราชครู ลำบากเจ้าต้องมาคุมการสอบแล้ว”

ทุกคนแอบเกลือกตามองบนให้แก่เซียวเฉวียน หน้าที่ของเซียวเฉวียนถือว่าสบายที่สุดแล้ว เมื่อตรวจเสร็จก็นั่งรออยู่เฉย ๆ เขาลำบากที่ไหนกัน?

ฮ่องเต้ลำเอียงกับเซียวเฉวียนในทุกเรื่องเสียจริง

“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงห่วงใย ทุกอย่างในสนามสอบเรียบร้อยดีพะยะค่ะ ถือว่ากระหม่อมทำตามที่ฝ่าบาททรงฝากฝังไว้เรียบร้อยแล้ว”

เซียวเฉวียนยกสองมือประสานกันแล้วโค้งคำนับเล็กน้อย เป็นสัญญาณลับของเขาและฮ่องเต้

นับแต่เว่ยเป้ยส่งข้อสอบก่อนเวลา หลังจากที่ออกจากสนามสอบเป็นคนแรก ฮ่องเต้ก็ไม่เป็นสุข

หากเป็นเว่ยเชียนชิวมาก่อเรื่อง เซียวเฉวียนก็จะพูดว่าข้าน้อยไร้ความสามารถ ขอบพระทัยฝ่าบาทที่มาแสดงความห่วงใย

หากเว่ยเชียนชิวประพฤติตัวเรียบร้อยไม่ออกนอกลู่นอกทาง เซียวเฉวียนก็พูดว่าทำตามที่ฝ่าบาททรงฝากฝังไว้เรียบร้อยแล้ว

เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้โล่งใจมาก ทว่าพระองค์ไม่ได้มาเพื่อเรื่องสนามสอบ แต่ใช้เหตุผลในการมาตรวจสนามสอบเป็นข้ออ้าง เพื่อส่งข่าวให้เซียวเฉวียน

ฮ่องเต้ขยับเข้าใกล้เซียวเฉวียน และพูดเสียงต่ำว่า “ราชครู ข้าพบโหรวเอ๋อร์แล้ว”

เซียวเฉวียนเลิกคิ้วและพยักหน้า ท่ามกลางใบหน้ามีความยินดีเล็กน้อย

“ทว่า อาการนางไม่สู้ดีนัก” ฮ่องเต้ลังเลเล็กน้อยแต่ก็พูดออกมา รอให้เซียวเฉวียนเข้าวังก็จะได้รู้

“พะยะค่ะ”

เซียวเฉวียนทำได้เพียงตอบรับและไม่ได้พูดอะไรมาก เกรงว่าคนอื่นจะพบพิรุธ เพราะยังเก็บเรื่องของฉินซูโหรวไว้เป็นความลับอยู่

ฮ่องเต้ที่ส่งข่าวเสร็จก็เดินนำขุนนางเข้าสนามสอบ ในขณะที่เวลาสอบใกล้สิ้นสุดลง พระองค์จึงอยากเห็นเหล่าผู้เข้าสอบในปีนี้แบบคร่าว ๆ

ด้านหลังฮ่องเต้ล้วนเป็นขุนนางผู้ใหญ่เก้าตำแหน่ง สวีซูผิงก็เป็นหนึ่งในนั้น

เขาและเซียวเฉวียนทักทายกันผ่านสายตา ในสายตาของสวีซูผิงเต็มไปด้วยความดีใจ หลังจากที่เซียวเฉวียนได้เป็นราชครูแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะมีจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม เห็นได้ว่าการตัดสินใจเช่นนี้ไม่แย่เลยทีเดียว ดีมาก ๆ!

เซียวเฉวียนคือตัวเลือกที่ดีที่สุดในบรรดาราชครูแล้ว! ฮ่า ๆ ๆ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ!

สวีซูผิงเป็นผู้ที่ปกปิดอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เซียวเฉวียนขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่รู้ว่าสวีซูผิงชื่นชอบเขามากเพียงใด เหตุใดรัฐมนตรีการคลังสวีผู้นี้เห็นเขาแล้วต้องยิ้มกว้างเช่นนี้?

เซียวเฉวียนลูบหน้าของตัวเอง หรือว่าใบหน้าของเขาเขียนไว้ว่าน่าขำ?

ช่างเถอะ ฉินซูโหรวกลับมาแล้ว เขาต้องไปดูเสียหน่อย

เสียงกลองบอกว่าเวลาสอบสิ้นสุดลงก็ดังขึ้น ฮ่องเต้ทรงพูดคุยกับผู้เข้าสอบที่ทดสอบระดับชนบทอยู่ เซียวเฉวียนสั่งงานที่เหลือต่อเรียบร้อย เขาก็หายไปในทันควัน

ณ พระราชวัง

ห้องหนังสือของฮ่องเต้

อ่างน้ำเลือดถูกยกออกมาจากด้านในทีละใบ เหล่าแพทย์หลวงยุ่งวุ่นวายตลอดทั้งบ่าย ถือว่าใกล้เสร็จแล้ว