“เจ้าลูกชาย! เจ้าคิดทำลายข้า!”
วิญญาณกระบี่ฉุนจุนโมโหสุดขีด เสียงแห่งจิตสำนึกของมันส่งผ่านเซียวเฉวียน
เซียวเฉวียนตะโกนด้วยความโมโห “คำพูดนี้ผิดแล้ว! ช่วยชีวิตคนก็สร้างบุญเหมือนสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น! หลังช่วยขุนนางสัตย์ซื่อแล้วก็เหมือนท่านได้สร้างกุศลนั่นละ!”
“ข้ายังเป็นกระบี่ของเซียวเทียน! เจ้าไม่มีสิทธิทำลายข้า!”
“เซียวเทียนเป็นบิดาของข้า!”
เมื่อได้ยินเซียวเฉวียนพูดจามากมายปานนี้ จิตสังหารของกระบี่ฉุนจุนกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “ต่อให้บิดาของเจ้ามา เจ้าก็ไม่สามารถทำลายข้า!”
กระบี่ฉุนจุนไม่เสียแรงที่เป็นกระบี่คมซึ่งผ่านศึกสงครามมา จิตวิญญาณของมันเปี่ยมด้วยความแข็งแกร่งเต็มเปี่ยม!
ปราณของมันกำลังแผดเผา คล้ายกับแสงอาทิตย์กลางฤดูร้อนที่เผาใบหน้าอยู่ ใบหน้าของเซียวเฉวียน เจ็บและแสบร้อนดังถูกไฟลน
และมีเพียงปราณกระบี่หยางอันพิสุทธิ์ที่สุดนี้เท่านั้นถึงจะชำระล้างไอหยินเยือกเย็นของกระบี่ชีวันได้
กระบี่ฉุนจุนบีบเข้ากลางหว่างคิ้วของเซียวเฉวียน ต้องการเลือดสดจากเซียวเฉวียน
เซียวเฉวียนต้องการหั่นมันเป็นสองส่วน เพื่อดึงปราณกระบี่
หากมิใช่เจ้าตายก็เป็นข้าม้วย!
หนึ่งคนหนึ่งกระบี่ ปราณอันดุเดือดของมันปะทะดุดัน ดาบจิงหุนที่อยู่ในมือของเซียวเฉวียน ขวางกั้นการบีบคั้นของกระบี่ฉุนจุน
“ตัวข้ายังเป็นกระบี่ของเซียวเทียน มีข้าอยู่ ก็ใช้สังหารเชื้อพระวงศ์”ด้ด้วย!” จิตวิญญาณของกระบี่ฉุนจุนเต็มไปด้วยความเย็นชาเป็นที่สุด “ข้าเป็นสมบัติที่ปกป้องคุ้มครองตระกูลเซียวของเจ้า เจ้ากลับอยากทำลายข้า!”
น้ำเสียงของจิตกระบี่ทุ้มลึกยิ่ง คล้ายกับเสียงของสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างหนักหน่วง กระหึ่มอยู่ข้างหูของเซียวเฉวียนอย่างรุนแรง
“ข้ารีบมาก! ไม่มีเวลาคิดมากมายปานนั้นหรอก!” เซียวเฉวียนกัดฟันตะโกนเสียงเดือด กระบี่ฉุนจุนต่อให้เก่งกาจและสุดยอดแล้วจะอย่างไร มันก็เป็นแค่สิ่งของชิ้นหนึ่งก็เท่านั้น ตัวเขาซึ่งเป็นมนุษย์ผู้หนึ่งจะถูกมันรังแกได้อย่างไร?
“กระบี่ฉุนจุน! หากว่าเจ้าดื้อดึงปานนี้ ข้าจะไม่เกรงใจแล้ว!”
ว่ากันตามตรง อาวุธของท่านพ่อ เซียวเฉวียนควรปฏิบัติต่อมันอย่างดีถึงจะถูก แต่ว่ากระบี่ฉุนจุนแข็งแกร่งเกินไป ข้าไม่อาจจะฝืนมันได้
กระบี่ฉุนจุนยิ่งโมโหเดือดดาลกับคำพูดนี้ของเซียวเฉวียนอย่างเห็นได้ชัด!
ครั้นมันเข้าใกล้ก็พุ่งเข้าแทงเซียวเฉวียน!
เซียวเฉวียนแข็งขืนขวางเอาไว้ เส้นเลือดตรงลำคอปูดขึ้นมา “กระบี่ฉุนจุน! ก่อนหน้านี้เจ้ายอมสยบต่อข้าแล้ว! เพราะเหตุใดวันนี้ไม่ยอมให้ข้าช่วงใช้ละ!”
เซียวเฉวียนแปลกใจมาก ตอนแรกครั้งแรกที่เขาใช้มัน กระบี่ฉุนจุนไม่ยินยอมร้อยแปด มาตอนหลังกลับยินยอมพร้อมใจแล้ว
ว่ากันตามตรง มันก็ถือว่ารับเขาเป็นนาย เหตุใดตอนนี้กลับมาต่อต้านเสียล่ะ?
“ข้าได้รับการไหว้วานจากฮูหยินผู้เฒ่าเซียว ถึงได้ยอมให้เจ้าใช้สอย! หากว่าเจ้าจะทำลายข้าตอนนี้ ข้าย่อมไม่ยอม!”
ไม่ยอมสองคำนี้ เป็นคำที่เซียวเฉวียนได้ยินในต้าเว่ยมากที่สุดแล้ว
ใครก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาเซียวเฉวียน
คนไม่ยอม
กระบี่ไม่ยอม
ตอนแรกเซียวเฟิงก็ไม่ยอมเช่นกัน
พู่กันเฉียนคุนตอนแรกก็ไม่ยอม
เรื่องนี้ไม่ยอม เรื่องนั้นก็ไม่ยอม แต่ละคนล้วนไม่เห็นค่าเซียวเฉวียน
มาตอนหลังแล้วอย่างไรกัน?
เซียวเฉวียนต้องการให้พวกเขายอมรับอย่างยินยอมพร้อมใจ!
“เซียวเฉวียน! เจ้าไม่ใช่บุตรตระกูลเซียว! หากเจ้าทำลายข้า เจ้าคิดถึงผลลัพธ์ต่อมาด้วย!”
“ฮูหยินตระกูลเซียวไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่!”
กระบี่วิญญาณคล้ายกระบี่ฉุนจุนเช่นนี้ สามารถตรวจสอบสายเลือดของคนและจิตวิญญาณแท้จริงได้
สำหรับพวกที่ทะลุมิติมาอย่างเซียวเฉวียน สามารถหลอกคนได้แต่กลับไม่อาจจะหลอกอาวุธชิ้นหนึ่งได้
เซียวเฉวียนตะลึงไป หากกระบี่ฉุนจุนรู้ ท่านแม่ก็ต้องทราบเรื่องสิ
เซียวเฉวียนกัดฟัน “ท่านแม่รู้หรือ?”
ปราณกระบี่อันโอหังของกระบี่ฉุนจุนบีบคั้นเข้ามา คล้ายกับทนไม่ไหวอยากจะสังหารคนนอกเช่นเซียวเฉวียนผู้นี้แล้ว “จะไม่ทราบได้อย่างไร! นางรู้แต่แรกแล้วว่าเจ้าไม่ใช่!”
“นางคิดว่าเจ้าจะปกป้องตระกูลเซียว นางถึงได้ทำเหมือนไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น!”
“เซียวเฉวียน! เจ้าคิดว่าเจ้าหลอกใครได้สำเร็จจริงหรือไร?”
แต่ละประโยคของกระบี่ฉุนจุนสั่นสะเทือนเซียวเฉวียน “หากเจ้าทำลายข้า เจ้าดูแล้วกันว่านางจะให้อภัยคนนอกเช่นเจ้าหรือไม่!”
เซียวเฉวียนผงะไป คนนอกอย่างเขา?
แล้วเขาจะเป็นคนที่มาจากข้างนอกได้เช่นไร
เขาคือบุตรชายคนโตตระกูลเซียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...