ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 683

“เจ้าลูกชาย! เจ้าคิดทำลายข้า!”

วิญญาณกระบี่ฉุนจุนโมโหสุดขีด เสียงแห่งจิตสำนึกของมันส่งผ่านเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนตะโกนด้วยความโมโห “คำพูดนี้ผิดแล้ว! ช่วยชีวิตคนก็สร้างบุญเหมือนสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น! หลังช่วยขุนนางสัตย์ซื่อแล้วก็เหมือนท่านได้สร้างกุศลนั่นละ!”

“ข้ายังเป็นกระบี่ของเซียวเทียน! เจ้าไม่มีสิทธิทำลายข้า!”

“เซียวเทียนเป็นบิดาของข้า!”

เมื่อได้ยินเซียวเฉวียนพูดจามากมายปานนี้ จิตสังหารของกระบี่ฉุนจุนกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “ต่อให้บิดาของเจ้ามา เจ้าก็ไม่สามารถทำลายข้า!”

กระบี่ฉุนจุนไม่เสียแรงที่เป็นกระบี่คมซึ่งผ่านศึกสงครามมา จิตวิญญาณของมันเปี่ยมด้วยความแข็งแกร่งเต็มเปี่ยม!

ปราณของมันกำลังแผดเผา คล้ายกับแสงอาทิตย์กลางฤดูร้อนที่เผาใบหน้าอยู่ ใบหน้าของเซียวเฉวียน เจ็บและแสบร้อนดังถูกไฟลน

และมีเพียงปราณกระบี่หยางอันพิสุทธิ์ที่สุดนี้เท่านั้นถึงจะชำระล้างไอหยินเยือกเย็นของกระบี่ชีวันได้

กระบี่ฉุนจุนบีบเข้ากลางหว่างคิ้วของเซียวเฉวียน ต้องการเลือดสดจากเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนต้องการหั่นมันเป็นสองส่วน เพื่อดึงปราณกระบี่

หากมิใช่เจ้าตายก็เป็นข้าม้วย!

หนึ่งคนหนึ่งกระบี่ ปราณอันดุเดือดของมันปะทะดุดัน ดาบจิงหุนที่อยู่ในมือของเซียวเฉวียน ขวางกั้นการบีบคั้นของกระบี่ฉุนจุน

“ตัวข้ายังเป็นกระบี่ของเซียวเทียน มีข้าอยู่ ก็ใช้สังหารเชื้อพระวงศ์”ด้ด้วย!” จิตวิญญาณของกระบี่ฉุนจุนเต็มไปด้วยความเย็นชาเป็นที่สุด “ข้าเป็นสมบัติที่ปกป้องคุ้มครองตระกูลเซียวของเจ้า เจ้ากลับอยากทำลายข้า!”

น้ำเสียงของจิตกระบี่ทุ้มลึกยิ่ง คล้ายกับเสียงของสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างหนักหน่วง กระหึ่มอยู่ข้างหูของเซียวเฉวียนอย่างรุนแรง

“ข้ารีบมาก! ไม่มีเวลาคิดมากมายปานนั้นหรอก!” เซียวเฉวียนกัดฟันตะโกนเสียงเดือด กระบี่ฉุนจุนต่อให้เก่งกาจและสุดยอดแล้วจะอย่างไร มันก็เป็นแค่สิ่งของชิ้นหนึ่งก็เท่านั้น ตัวเขาซึ่งเป็นมนุษย์ผู้หนึ่งจะถูกมันรังแกได้อย่างไร?

“กระบี่ฉุนจุน! หากว่าเจ้าดื้อดึงปานนี้ ข้าจะไม่เกรงใจแล้ว!”

ว่ากันตามตรง อาวุธของท่านพ่อ เซียวเฉวียนควรปฏิบัติต่อมันอย่างดีถึงจะถูก แต่ว่ากระบี่ฉุนจุนแข็งแกร่งเกินไป ข้าไม่อาจจะฝืนมันได้

กระบี่ฉุนจุนยิ่งโมโหเดือดดาลกับคำพูดนี้ของเซียวเฉวียนอย่างเห็นได้ชัด!

ครั้นมันเข้าใกล้ก็พุ่งเข้าแทงเซียวเฉวียน!

เซียวเฉวียนแข็งขืนขวางเอาไว้ เส้นเลือดตรงลำคอปูดขึ้นมา “กระบี่ฉุนจุน! ก่อนหน้านี้เจ้ายอมสยบต่อข้าแล้ว! เพราะเหตุใดวันนี้ไม่ยอมให้ข้าช่วงใช้ละ!”

เซียวเฉวียนแปลกใจมาก ตอนแรกครั้งแรกที่เขาใช้มัน กระบี่ฉุนจุนไม่ยินยอมร้อยแปด มาตอนหลังกลับยินยอมพร้อมใจแล้ว

ว่ากันตามตรง มันก็ถือว่ารับเขาเป็นนาย เหตุใดตอนนี้กลับมาต่อต้านเสียล่ะ?

“ข้าได้รับการไหว้วานจากฮูหยินผู้เฒ่าเซียว ถึงได้ยอมให้เจ้าใช้สอย! หากว่าเจ้าจะทำลายข้าตอนนี้ ข้าย่อมไม่ยอม!”

ไม่ยอมสองคำนี้ เป็นคำที่เซียวเฉวียนได้ยินในต้าเว่ยมากที่สุดแล้ว

ใครก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้เขาเซียวเฉวียน

คนไม่ยอม

กระบี่ไม่ยอม

ตอนแรกเซียวเฟิงก็ไม่ยอมเช่นกัน

พู่กันเฉียนคุนตอนแรกก็ไม่ยอม

เรื่องนี้ไม่ยอม เรื่องนั้นก็ไม่ยอม แต่ละคนล้วนไม่เห็นค่าเซียวเฉวียน

มาตอนหลังแล้วอย่างไรกัน?

เซียวเฉวียนต้องการให้พวกเขายอมรับอย่างยินยอมพร้อมใจ!

“เซียวเฉวียน! เจ้าไม่ใช่บุตรตระกูลเซียว! หากเจ้าทำลายข้า เจ้าคิดถึงผลลัพธ์ต่อมาด้วย!”

“ฮูหยินตระกูลเซียวไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่!”

กระบี่วิญญาณคล้ายกระบี่ฉุนจุนเช่นนี้ สามารถตรวจสอบสายเลือดของคนและจิตวิญญาณแท้จริงได้

สำหรับพวกที่ทะลุมิติมาอย่างเซียวเฉวียน สามารถหลอกคนได้แต่กลับไม่อาจจะหลอกอาวุธชิ้นหนึ่งได้

เซียวเฉวียนตะลึงไป หากกระบี่ฉุนจุนรู้ ท่านแม่ก็ต้องทราบเรื่องสิ

เซียวเฉวียนกัดฟัน “ท่านแม่รู้หรือ?”

ปราณกระบี่อันโอหังของกระบี่ฉุนจุนบีบคั้นเข้ามา คล้ายกับทนไม่ไหวอยากจะสังหารคนนอกเช่นเซียวเฉวียนผู้นี้แล้ว “จะไม่ทราบได้อย่างไร! นางรู้แต่แรกแล้วว่าเจ้าไม่ใช่!”

“นางคิดว่าเจ้าจะปกป้องตระกูลเซียว นางถึงได้ทำเหมือนไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น!”

“เซียวเฉวียน! เจ้าคิดว่าเจ้าหลอกใครได้สำเร็จจริงหรือไร?”

แต่ละประโยคของกระบี่ฉุนจุนสั่นสะเทือนเซียวเฉวียน “หากเจ้าทำลายข้า เจ้าดูแล้วกันว่านางจะให้อภัยคนนอกเช่นเจ้าหรือไม่!”

เซียวเฉวียนผงะไป คนนอกอย่างเขา?

แล้วเขาจะเป็นคนที่มาจากข้างนอกได้เช่นไร

เขาคือบุตรชายคนโตตระกูลเซียว

“โหรวเอ๋อร์” ฮ่องเต้เผยรอยยิ้มอ่อนโยน “เจ้ากับราชครูหย่ากันแล้ว เขาคือราชบุตรเขยของซินเจียง เจ้ามาที่นี่ไม่เหมาะสม”

ฮ่องเต้พูดแล้วยังไม่พอ ทรงสมทบเพิ่มอีกประโยค “อีกทั้งโอกาสนี้ก็ไม่เหมาะด้วย”

“แต่ว่า...โหรวเอ๋อร์แค่เป็นห่วงเขา”

ตัวปลอมก้มหน้าลง ดูไปแล้วสีหน้าเป็นห่วงกังวลยิ่ง

“เจ้ายังชอบราชครูอยู่หรือ?”

ฮ่องเต้แย้มสรวลเล็กน้อย พออี้กุยได้ฟังก็ พระเจ้า?

มุมปากของอี้กุยสั่นระริก ฝ่าบาทนี่คิดจะใช้ท่านปู่น้อยในแผนชายงามหรือไร?

ตัวปลอมเขินอายไม่เอ่ยคำ ฮ่องเต้กลับพูดสิ่งที่อี้กุยคิดออกมา “หากว่าเจ้ายังชอบท่านราชครูจริง เช่นนั้นเสด็จอาจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง กันไม่ให้เจ้าต้องทุกข์ใจ”

“เสด็จอา...นี่ หากข้ากับเซียวเฉวียนกลับมาสานสัมพันธ์กัน พวกขุนนางทั้งหลายจะไม่วิจารณ์กันวุ่นวายหรือ?”

“เจ้าคือยอดดวงใจของราชวงศ์ ใครจะกล้าว่าเจ้าสักคำได้หรือไร?” สีหน้าของฮ่องเต้อ่อนโยนปานนั้น ภายในใจกลับอยากจะฉีกกระชากเลือดเนื้อเถือกระดูกผู้หญิงคนนี้ “ขอแค่เจ้าชอบ อย่าว่าแต่ราชครู ต่อให้เป็นดวงดาวส่องสว่างกลางท้องฟ้า เสด็จอากับไทเฮาล้วนแต่จะคิดหาวิธีมาให้เจ้า”

ตัวปลอมเผยรอยยิ้มบนใบหน้า “ขอบพระทัยเสด็จอา เสด็จอาดีกับโหรวเอ๋อร์จริงๆ”

“แม้ว่าข้าจะรับปากเจ้า แต่ว่าสุดท้ายก็ยังต้องอาศัยตัวเจ้าเอง”

ฮ่องเต้พยักหน้า “ผู้ที่คิดอยากได้ผู้ชายก็ต้องคว้าหัวใจของเขามาให้ได้ ท่าทางยามปรกติของจวิ้นจู่เช่นเจ้าต้องลดระดับลงมาหน่อย ผู้ชายคนใดจะทนรับความยโสโอหังของเจ้าได้กัน?”

“ราชครูเป็นยอดคน ยิ่งไม่ชมชอบท่าทางกระด้างเช่นนี้ของสตรี”

ฮ่องเต้เปลี่ยนท่าทีเป็นผู้เชี่ยวชาญความรัก ขุดหลุมลึกให้กับเซียวเฉวียนและตัวปลอม

“เสด็จอา เช่นนั้นข้าควรทำอย่างไร?”

“ทำสิ่งที่เขาคิด ทำสิ่งที่เขาต้องการ” ฮ่องเต้ชี้แนะ “อ้อ ตอนนี้เขาต้องการเจ้าแล้ว”

“เขากำลังรักษาอาการบาดเจ็บให้คนอยู่ ต้องการถ่ายทอดพลังหยินหยาง เจ้าเป็นสตรีสกุลแม่ทัพ คงรู้ว่าต้องทำเช่นไรสินะ”

ฮ่องเต้เพิ่งจะทรงตรัสจบ อี้กุยก็ร้อนรนเป็นที่สุด “ฝ่าบาท แบบนี้มิใช่การแหวกหญ้าให้งูตื่นหรือไร?”

ตัวปลอมพอเห็นฉินซูโหรวตัวจริงเขา จะไม่ตกใจจนฟ้าผ่าไปหรือไร?

แล้วยังจะหาตัวผู้ชักใยหลังม่านได้อีกหรือ? ท่านปู่น้อยกำชับมากมาย ไม่อาจจะเปิดเผยตัวตนของอาหมานได้นะ!

“นี่เจ้ากำลังสั่งสอนข้าอยู่หรือ?” ฮ่องเต้เอ่ยเสียงเข้มประโยคหนึ่ง อี้กุยก้มศีรษะลง “กระหม่อมมิกล้า”