ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 684

อี้กุยถึงขั้นสั่นสะท้าน ฮ่องเต้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา ไม่เพียงเป็นเพื่อนรักของตน ยังเป็นนักปกครองสูงสุดแห่งต้าเว่ย เขาคือพระบิดาของคนในใต้หล้า เป็นจักรพรรดิสูงสุด

ฮ่องเต้ไม่เคยใช้ฐานันดรมากดเขา แต่เป็นความเคารพเลื่อมใสภายในใจของอี้กุยซึ่งมักจะเพิ่มขึ้นโดยธรรมชาติ

เขาต่างจากเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนไม่กลัวใครเลยจากก้นบึ้งหัวใจ

ส่วนอี้กุยที่เป็นคนโบราณแบ่งแยกชนชั้นฐานะสูงต่ำมากๆ

“เจ้าติดตามราชครูมานานขนาดนี้ ไม่เรียนอะไรดีดี แต่สงสัยในความสามารถของข้ามากขึ้นเรื่อย ๆนะ”

น้ำเสียงฮ่องเต้เบาและนิ่งมาก แต่กลับทำให้อี้กุยใจสั่น

ฝ่าบาทไม่เคยใช้น้ำเสียงลักษณะนี้พูดคุยกับเขามาก่อน อี้กุยก้มหน้าลง “ฝ่าบาท ข้าน้อยรู้ผิด”

ฮ่องเต้แค่พยักหน้า เขาให้ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวตัวปลอมเข้าใกล้เซียวเฉวียน ย่อมมีเหตุผลของเขา

ฉากที่ฮ่องเต้ตำหนิอี้กุยอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนนี้ถูกคนผู้หนึ่งเห็นเข้า

คนผู้นี้เร่งรีบกลับไปรายงานไทเฮา ไทเฮาฟังแล้วแรกเริ่มก็ตกใจ จากนั้นก็ควบคุมอารมณ์ได้ไม่แสดงสีหน้าใด

“ไทเฮา ฝ่าบาทน้อยนักที่ปฏิบัติต่ออี้กุยเช่นนี้” ขันทีที่แอบดักฟังผู้นั้น แต่งเติมเชื้อไฟ กลัวไทเฮาจะไม่โกรธ “ท่านดูสิขอรับ ฝ่าบาทอ่อนโยนมีไมตรีจิตต่อเซียวเฉวียนผู้เดียวเป็นอย่างยิ่ง”

“ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทมิใช่เช่นนี้ ฝ่าบาทตอนนี้ราวกับฟั่นเฟือนอย่างไรอย่างนั้น อะไรๆก็ฟังแต่เซียวเฉวียน อะไรๆก็เชื่อแต่เซียวเฉวียน”

ดวงตาขันทีหมุนรอบๆ “หากเซียวเฉวียนเป็นหญิง ต้องเป็นหญิงงามดั่งปีศาจสาวล่มเมืองผู้หนึ่งเป็นแน่! นายท่านดูสิ เขาเพิ่งจะตำแหน่งขั้นสาม ก็ไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตาแล้ว นี่ถ้าเลื่อนอีกสองขั้น หรือแม้แต่ขั้นเดียว เซียวเฉวียนผู้นี้จะไม่กบฏเลยหรือ?”

ปากขันทีพูดบลาๆ พูดจาใส่ร้ายเซียวเฉวียนอย่างละเอียดยิบ

ไทเฮาไม่พูดจาอะไรเลย เซียวเฉวียนได้เป็นราชครูก็ทำให้ไทเฮาโมโหสุดขีด นางส่งที่ปรึกษาไปโน้มน้าวไม่น้อย ผลลัพธ์คือแต่ละคนล้วนพ่ายแพ้กลับมา แจ้งว่าฝ่าบาทไม่ให้ใครเข้าเฝ้า กระทำการอย่างยืนกราน

ไทเฮายังไม่เคยเห็นฝ่าบาทกระทำเรื่องใดเพื่อขุนนางคนใดเช่นนี้มาก่อน

แต่กลับทำเพื่อเซียวเฉวียน……

ไม่ผิด หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เซียวเฉวียนจะต้องทำลายฮ่องเต้เป็นแน่

เซียวเฉวียนเป็นคนนอกลู่นอกทาง กระทำการเหิมเกริมโดยไม่ไตร่ตรอง อาศัยความสามารถเล็กน้อยของตน ทำการอวดดียิ่ง

ไม่กำจัดคนผู้นี้ไป จะต้องส่งผลกระทบต่อฮ่องเต้ และทำลายฮ่องเต้เป็นแน่

“ข้าให้เจ้าไปสืบจุดอ่อนเขา สืบได้ความหรือยัง?”

น้ำเสียงไทเฮากดเสียงต่ำจริงจัง ณ เวลานี้นาทีนี้ นางไม่ใช่ไทเฮาที่อยู่สูงกว่าคนอื่น แต่เป็นมารดาที่กังวลและเป็นทุกข์เพื่อลูก

“ไทเฮา คนผู้นี้กระทำการระมัดระวัง ทำการใดมิเคยอืดอาด และก็ไม่ทิ้งหลักฐานเช่นกัน”

ไทเฮาถอนหายใจ ลูกชายคนเดียวของตระกูลเซียวผู้นี้ช่างไม่อ่อนแอจริงๆ ตระกูลเซียวมีลูกเช่นเซียวเฉวียน ถึงได้พลิกสถานะได้ หากเซียวเทียนอยู่บนสวรรค์น่าจะภูมิใจสินะ

เซียวเทียนเป็นแม่ทัพดีขุนนางผู้จงรักภักดี ถ้าไม่จนมือจริงๆไทเฮาไม่อยากลงมือลูกหลานของขุนนางตงฉินเลย

ทำเช่นไรได้เล่า เซียวเฉวียนกระทำการไร้เหตุผลและใช้อำนาจบาตรใหญ่ มักจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดและกระทบถึงฮ่องเต้

ไทเฮาอยากจะจัดการเขาแต่ก็ต้องจัดการเขาเพื่อให้ลูกชายของตนเองได้เป็นฮ่องเต้ ในตอนนั้นภายใต้การยึดอำนาจของเว่ยเชียนชิว ไทเฮาเหนื่อยสมองเสียแรงไปไม่น้อย จะให้เซียวเฉวียนลากฮ่องเต้ลงน้ำไปด้วยได้เยี่ยงไร?

ฮ่องเต้ดันถึงขั้นให้เซียวเฉวียนดำรงตำแหน่งราชครูนี้ยังคิดขึ้นมาได้ ไทเฮายอมลูกชายของตนเองเสียจริงๆ

“ไทเฮามิต้องกังวลใจไป หากอยากจัดการเขา ก็ไม่ใช่ไม่มีวิธี”

“เจ้าลองพูดมาสิ” ไทเฮามีแรงฮึด ในใจนาง เซียวเฉวียนแค่คนจน ไม่ได้มีพรสวรรค์ความสามารถเหนือคน ตายไปแล้วก็ไม่เสียดาย จุดสำคัญที่สุดในตอนนี้คือจะทำให้เขาตายยังไง

ขันทีผู้นั้นยิ้มร้ายในดวงตา “ในเมื่อเซียวเฉวียนยืนกรานฟื้นฟูระบบราชองครักษ์ งั้นก็ให้เขาตายภายใต้ระบบราชองครักษ์สิขอรับ”

“พวกเราสั่งปัญญาชนบางกลุ่มไปท้าทายเขา แล้วฆ่าเขาเสีย เช่นนี้ก็ไม่ต้องรับผิดชอบ และไม่ต้องอธิบายอะไรมาก”

ขันทีเสนอแผน ขนาดไทเฮาล้วนรู้สึกว่าตลก “ปัญญาชนพวกนั้นสู้ไป๋ฉี่ได้หรือ?”

ไทเฮาแค่เผลอไปชั่วประเดี๋ยว เซียวเฉวียนก็เลื่อนขั้นมาถึงขั้นสามแล้ว อีกทั้งยังเป็นราชครู

ประมุขแห่งชิงหยวนไร้อำนาจ ส่วนมากฝนชิงหยวนก็มีปัญญาชนที่ระดับไม่สูงทั้งนั้น

กองราชองครักษ์ก็ยิ่งไร้อำนาจ ภายในก็แค่ทาสคุนหลุนที่มีฐานะต่ำต้อยกลุ่มหนึ่ง

ซึ่งฐานะเหล่านี้ทำได้เพียงข่มขู่ชาวบ้านเท่านั้น เหล่าชนชั้นสูงมีอำนาจที่แท้จริงไม่เห็นเซียวเฉวียนอยู่ในสายตา

แต่ราชครู……

ไม่ได้! ฐานะราชครูสูงส่งเพียงใด ฮ่องเต้สติฟั่นเฟือนไปแล้วจริงๆ ไม่ได้!

ไม่ว่าตระกูลเซียวสร้างผลงานมากมาย อุทิศตนเพื่อประชาชนเพื่อประเทศชาติ มาวันนี้เซียวเฉวียนนำภัยมาสู่ฮ่องเต้ ก็มีเส้นทางแห่งความตายเท่านั้น

ไทเฮาแอบถ่ายทอดพระราชเสวนีย์ เคลื่อนพลขุนนางที่มีอำนาจเป็นพันธมิตรต่อนางมาโดยตลอดตกแต่งงานศพล่วงหน้าให้เซียวเฉวียน

หนึ่งชีวิตอันต่ำต้อย จะตายก็ตายไปสิ ไทเฮายืนอยู่ใต้ชายคา เงยหน้ามองไปยังทิศทางตำหนักยางหวา หวังว่าชาติหน้าเซียวเฉวียนจะเป็นคนดี

หวังว่าเขาอย่าได้อวดดีคิดว่าตนเองเป็นคนพิเศษ เพ้อฝันมาแตะต้องถึงเศียรของฮ่องเต้

......

ตำหนักยางหวา

“ฝ่าบาท นางฟื้นมาแล้ว!”

เวลานี้เอง เย่าเหล่าพุ่งออกไปเปิดประตูด้วยความตื่นเต้นดีใจต่างจากปกติ

“หา?” ผู้แอบแฝงตัวปลอมอึ้ง ฮ่องเต้ให้นางช่วยเหลือ นางยังไม่ได้ทำอะไรเซียวเฉวียนเลยสักนิด นี่คือจบเรื่องแล้วหรือ?

ฮ่องเต้ก็ตะลึง เร็วขนาดนี้เชียว?

เย่าเหล่าพยักหน้า “กระบี่ฉุนจุนพังแล้ว สำเร็จแล้ว!”