ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 684

อี้กุยถึงขั้นสั่นสะท้าน ฮ่องเต้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา ไม่เพียงเป็นเพื่อนรักของตน ยังเป็นนักปกครองสูงสุดแห่งต้าเว่ย เขาคือพระบิดาของคนในใต้หล้า เป็นจักรพรรดิสูงสุด

ฮ่องเต้ไม่เคยใช้ฐานันดรมากดเขา แต่เป็นความเคารพเลื่อมใสภายในใจของอี้กุยซึ่งมักจะเพิ่มขึ้นโดยธรรมชาติ

เขาต่างจากเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนไม่กลัวใครเลยจากก้นบึ้งหัวใจ

ส่วนอี้กุยที่เป็นคนโบราณแบ่งแยกชนชั้นฐานะสูงต่ำมากๆ

“เจ้าติดตามราชครูมานานขนาดนี้ ไม่เรียนอะไรดีดี แต่สงสัยในความสามารถของข้ามากขึ้นเรื่อย ๆนะ”

น้ำเสียงฮ่องเต้เบาและนิ่งมาก แต่กลับทำให้อี้กุยใจสั่น

ฝ่าบาทไม่เคยใช้น้ำเสียงลักษณะนี้พูดคุยกับเขามาก่อน อี้กุยก้มหน้าลง “ฝ่าบาท ข้าน้อยรู้ผิด”

ฮ่องเต้แค่พยักหน้า เขาให้ผู้แอบแฝงฉินซูโหรวตัวปลอมเข้าใกล้เซียวเฉวียน ย่อมมีเหตุผลของเขา

ฉากที่ฮ่องเต้ตำหนิอี้กุยอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนนี้ถูกคนผู้หนึ่งเห็นเข้า

คนผู้นี้เร่งรีบกลับไปรายงานไทเฮา ไทเฮาฟังแล้วแรกเริ่มก็ตกใจ จากนั้นก็ควบคุมอารมณ์ได้ไม่แสดงสีหน้าใด

“ไทเฮา ฝ่าบาทน้อยนักที่ปฏิบัติต่ออี้กุยเช่นนี้” ขันทีที่แอบดักฟังผู้นั้น แต่งเติมเชื้อไฟ กลัวไทเฮาจะไม่โกรธ “ท่านดูสิขอรับ ฝ่าบาทอ่อนโยนมีไมตรีจิตต่อเซียวเฉวียนผู้เดียวเป็นอย่างยิ่ง”

“ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทมิใช่เช่นนี้ ฝ่าบาทตอนนี้ราวกับฟั่นเฟือนอย่างไรอย่างนั้น อะไรๆก็ฟังแต่เซียวเฉวียน อะไรๆก็เชื่อแต่เซียวเฉวียน”

ดวงตาขันทีหมุนรอบๆ “หากเซียวเฉวียนเป็นหญิง ต้องเป็นหญิงงามดั่งปีศาจสาวล่มเมืองผู้หนึ่งเป็นแน่! นายท่านดูสิ เขาเพิ่งจะตำแหน่งขั้นสาม ก็ไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตาแล้ว นี่ถ้าเลื่อนอีกสองขั้น หรือแม้แต่ขั้นเดียว เซียวเฉวียนผู้นี้จะไม่กบฏเลยหรือ?”

ปากขันทีพูดบลาๆ พูดจาใส่ร้ายเซียวเฉวียนอย่างละเอียดยิบ

ไทเฮาไม่พูดจาอะไรเลย เซียวเฉวียนได้เป็นราชครูก็ทำให้ไทเฮาโมโหสุดขีด นางส่งที่ปรึกษาไปโน้มน้าวไม่น้อย ผลลัพธ์คือแต่ละคนล้วนพ่ายแพ้กลับมา แจ้งว่าฝ่าบาทไม่ให้ใครเข้าเฝ้า กระทำการอย่างยืนกราน

ไทเฮายังไม่เคยเห็นฝ่าบาทกระทำเรื่องใดเพื่อขุนนางคนใดเช่นนี้มาก่อน

แต่กลับทำเพื่อเซียวเฉวียน……

ไม่ผิด หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เซียวเฉวียนจะต้องทำลายฮ่องเต้เป็นแน่

เซียวเฉวียนเป็นคนนอกลู่นอกทาง กระทำการเหิมเกริมโดยไม่ไตร่ตรอง อาศัยความสามารถเล็กน้อยของตน ทำการอวดดียิ่ง

ไม่กำจัดคนผู้นี้ไป จะต้องส่งผลกระทบต่อฮ่องเต้ และทำลายฮ่องเต้เป็นแน่

“ข้าให้เจ้าไปสืบจุดอ่อนเขา สืบได้ความหรือยัง?”

น้ำเสียงไทเฮากดเสียงต่ำจริงจัง ณ เวลานี้นาทีนี้ นางไม่ใช่ไทเฮาที่อยู่สูงกว่าคนอื่น แต่เป็นมารดาที่กังวลและเป็นทุกข์เพื่อลูก

“ไทเฮา คนผู้นี้กระทำการระมัดระวัง ทำการใดมิเคยอืดอาด และก็ไม่ทิ้งหลักฐานเช่นกัน”

ไทเฮาถอนหายใจ ลูกชายคนเดียวของตระกูลเซียวผู้นี้ช่างไม่อ่อนแอจริงๆ ตระกูลเซียวมีลูกเช่นเซียวเฉวียน ถึงได้พลิกสถานะได้ หากเซียวเทียนอยู่บนสวรรค์น่าจะภูมิใจสินะ

เซียวเทียนเป็นแม่ทัพดีขุนนางผู้จงรักภักดี ถ้าไม่จนมือจริงๆไทเฮาไม่อยากลงมือลูกหลานของขุนนางตงฉินเลย

ทำเช่นไรได้เล่า เซียวเฉวียนกระทำการไร้เหตุผลและใช้อำนาจบาตรใหญ่ มักจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดและกระทบถึงฮ่องเต้

ไทเฮาอยากจะจัดการเขาแต่ก็ต้องจัดการเขาเพื่อให้ลูกชายของตนเองได้เป็นฮ่องเต้ ในตอนนั้นภายใต้การยึดอำนาจของเว่ยเชียนชิว ไทเฮาเหนื่อยสมองเสียแรงไปไม่น้อย จะให้เซียวเฉวียนลากฮ่องเต้ลงน้ำไปด้วยได้เยี่ยงไร?

ฮ่องเต้ดันถึงขั้นให้เซียวเฉวียนดำรงตำแหน่งราชครูนี้ยังคิดขึ้นมาได้ ไทเฮายอมลูกชายของตนเองเสียจริงๆ

“ไทเฮามิต้องกังวลใจไป หากอยากจัดการเขา ก็ไม่ใช่ไม่มีวิธี”

“เจ้าลองพูดมาสิ” ไทเฮามีแรงฮึด ในใจนาง เซียวเฉวียนแค่คนจน ไม่ได้มีพรสวรรค์ความสามารถเหนือคน ตายไปแล้วก็ไม่เสียดาย จุดสำคัญที่สุดในตอนนี้คือจะทำให้เขาตายยังไง

ขันทีผู้นั้นยิ้มร้ายในดวงตา “ในเมื่อเซียวเฉวียนยืนกรานฟื้นฟูระบบราชองครักษ์ งั้นก็ให้เขาตายภายใต้ระบบราชองครักษ์สิขอรับ”

“พวกเราสั่งปัญญาชนบางกลุ่มไปท้าทายเขา แล้วฆ่าเขาเสีย เช่นนี้ก็ไม่ต้องรับผิดชอบ และไม่ต้องอธิบายอะไรมาก”

ขันทีเสนอแผน ขนาดไทเฮาล้วนรู้สึกว่าตลก “ปัญญาชนพวกนั้นสู้ไป๋ฉี่ได้หรือ?”