ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 686

ร้านน้ำชาข้างทางอย่างนี้ แค่เงินสลึงเดียวก็สามารถดื่นน้ำชาร้อนๆได้หนึ่งชามใหญ่

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ชาที่ดีมาก รสชาติของชาก็ฝาดมาก แต่ว่าราคาถูก คนส่วนใหญ่จึงเลือกร้านน้ำชาข้างทางดื่มเพื่อดับกระหาย

ดังนั้นนอกจากบ่อนพนัน โรงเหล้า บ้านพัก ก็มีแค่ร้านน้ำชาข้างทางเหล่านี้และที่มีเรื่องซุบซิบนินทามากที่สุดให้ได้ฟัง

ที่จริงแล้วไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าดื่มชาร้อนๆสองสามถ้วยก็จะต้องกลับไปที่พระราชวัง แต่ผลสุดท้ายได้ยินเรื่องซุบซิบนินทาที่เกี่ยวข้องกับนายท่าน

ถ้าเป็นเรื่องซุบซิบนินทาธรรมดาปกติ ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าก็คงจะแค่ฟังไปผ่านๆ ที่จริงเรื่องซุบซิบนินทาของนายท่านก็มีมากมาย ชื่อเสียงก็ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก คนบริสุทธิ์ก็สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้เอง โดยที่ไม่ต้องพูดชี้แจ้งอะไร ฟังเยอะไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

แต่เรื่องซุบซิบนินทาในครั้งนี้ ดูผิดปกติ

ประชาชนในเมืองเล็กๆนี้พูดกับปากต่อปาก บอกว่าเซียวเฉวียนทำลายฆ่าปัญญาชนและผู้อารักข้าของชิงหยวน มีปัญญาชนและผู้อารักขาตายอย่างน่าอนาถ บนร่างกายของพวกเขามีบาดแผลจากดาบจิงหุน

คนเหล่านี้พูดถึงเซียวเฉวียน กลายเป็นยมบาลที่ยังคงอยู่

เมื่อพูดถึงเซียวเฉวียน พวกเขาต่างพากันส่ายหน้า พูดว่าปีศาจกวีรับลูกศิษย์ที่ชั่วร้ายไว้หนึ้งคน เซียวเฉวียนต้องการฆ่าลูกศิษย์ของชิงหยวนให้หมด

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าหันมองหน้ากัน สีหน้าเคร่งขรึม

นายท่านกลายเป็นราชครู เข้าไปในพระราชวังได้เพียงไม่กี่วัน ชื่อเสียงแย่ถึงขนาดนี้？

และคำพูดไร้สาระพวกนี้ใครเป็นคนทำขึ้นมา？ดูท่าทางพวกเขาพูดดูเป็นจริงเป็นจังมาก จะต้องมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่แน่นอน

ตอนนี้นายท่านกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุด แต่การผนึกจูเสินก็เป็นสิ่งสำคัญ ไป๋ฉี่ไม่กล้าละเลยได้：“เหมิงเอ้า เจ้าเข้าวังไปก่อน ข้าจะไปตรวจสอบดูซักหน่อย”

“อื้ม！จะต้องหาคนๆเลวที่ปล่อยข่าวพูดไร้สาระให้ได้！ข้าจะต้องจัดการมันให้เด็ดขาด！” คนพวกนี้ทำความเสื่อมเสียให้กับนายท่านของเหมิงเอ้า เหมิงเอ้าโกรธไม่พอใจอย่างมาก ถ้าเขารู้ว่าใครเป็นคนทำ เขาจะทุบทำให้คนๆนั้นให้แหลกสลายเลย！

ในตอนนี้ ตำหนักยางหวาที่เงียบสงบโดยไม่รู้ว่าแผนการเลวร้ายน่าตกใจกำลังจะมาถึงในไม่ช้า

เซียวเฉวียนปิดกั้นจากคนภายนอกเพื่อฝึกสมาธิ ภายในตำหนักยางหวาตรวจตราเข้มงวด ภายในตำหนักเงียบสงบ มีคนเดินไปมาเพียงไม่กี่คน

เซียวเฟิงกับสุนัขสีเหลืองตัวน้อยเดินอยู่ข้างนอกห้องของเซียวเฉวียน ค่อยคุ้มครองความปลอดภัยของนายท่าน

เซียวเฉวียนปิดกั้นจากคนภายนอกเพื่อต่อสู้กับพลังของกระบี่ชีวันและกระบี่ฉุนจุน ฮ่องเต้ไม่สบายพระทัย พระองค์อยู่ในห้องหนังสือ ไม่ได้บรรทมตลอดทั้งคืน พลิกเปิดหนังสือ รู้สึกเบื่อหน่าย กระสับกระส่าย

“ฝ่าบาท นี้เป็นเลือดของจ้าวอีโต้ว” ขันทีหม่ายื่นขวดเล็กๆขวดหนึ่ง และวางลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง

“เหอะ” ฮ่องเต้พูดออกมาอย่างเยือกเย็น จ้าวอีโต้ว เจ้ามันเลวจริงๆ

เรื่องของฉินซูโหรวยังไม่ทันได้ข้อสรุปว่าจริงหรือเท็จ ฮ่องเต้รู้สึกดีใจมาก ที่จ้าวอีโต้วถูกลงโทษประหารชีวิตแล้ว ก็เป็นการหาข้ออธิบายให้คนเหล่านั้นได้แล้ว คดีผู้แอบแฝงก็ถือว่าจบลงแล้ว

ผลสุดท้าย โหรวเอ๋อร์.........

“ฝ่าบาท สายลับมีข่าวมารายงาน ครั้งนี้ไท่เฮาต้องการจัดการราชครู” “จัดการอีกแล้ว？” ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว ไท่เฮาไม่พอใจเซียวเฉวียน ทุกครั้งมองเซียวเฉวียนเป็นเหมือนศัตรู ฮ่องเต้จะทรงตรัสอย่างไรก็ไม่เป็นผล ทำได้เพียงแต่ปล่อยไปตามใจนาง

“ฝ่าบาท ครั้งนี้ไท่เฮาไม่ได้ลงมือด้วยพระองค์เอง พระนางวางแผนไว้นานแล้ว เตรียมแผนยืมมือคนอื่นฆ่าคน”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว ：“ยืมมือคนอื่นฆ่าคน？”

“ปัญญาชนและผู้อารักขา”

ฮ่องเต้หายใจเข้าลึกหนึ่งครั้ง มองขันทีหม่า ：“แน่ใจใช่ไหม？”

“ฝ่าบาท แน่นอนไม่ผิดแน่พระเจ้าค่ะ” ขันทีหม่าถอนหายใจ：“จะทำอย่างไรดีพระเจ้าค่ะ ฮ่องเต้ค่อยคุ้มครองปกป้องปัญญาชนและผู้อารักขามาโดยตลอด ทำลายผนึกจูเสินก็เพื่อพวกเขา ตอนนี้พวกเขากลับต้องการ......”

“ขัดขวางไม่ได้ใช่ไหม？เสด็จแม่เพิ่งจะเริ่มลงมือใช่ไหม？”

“ขวางไม่ได้พระเจ้าค่ะ มีคนมากมายเข้าร่วมด้วย” ขันทีหม่าส่ายหน้า “ตอนนี้ประชาชนมากมายกำลังพูดกันว่า ราชครูเป็นตัวประหลาด เป็นพวกแปลกประหลาด โอรสสวรรค์ไม่ยอม”

“ช่างน่าขำ！พวกเขาพูดอะไรกันมีหลักฐานไหม？”

“พวกเขาพูดว่า” เห็นกับตาว่าโอรสสวรรค์โกรธอย่างมาก ขันทีหม่าก้มหน้าลง：“เขา พวกเขามีหลักฐานคือ เซียวเฉวียนและไป๋ฉี่มีรอยตราสีแดงอยู่ตรงกลางระหว่างคิ้ว”

“มีเพียงเท่านี้？” ฮ่องเต้ทรงพูด：“นั่นเป็นเพราะผนึกจูเสินสะท้อนพลังกลับทิ้งรอยตราไว้ มีปัญหาอะไร？”

“ฝ่าบาท แต่ประชาชนคนธรรมดาไม่รู้พระเจ้าค่ะ พวกเขาก็พูดต่อๆกันไป” ขันทีหม่าเช็ดเหงื่อบนหน้าผากที่ไหลออกมา

ฮ่องเต้เงยพระพักตร์ขึ้น: “ทำลายผนึกจูเสินเป็นสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น ทำไมไท่เฮาถึงทำอย่างนั้น？”

“เพื่อพระองค์！”

“ถึงแม้ว่าจะเป็นผนึกจูเสิน ก็ไม่สำคัญเท่าพระองค์！”

ในตอนนี้ ไท่เฮาตรัสน้ำเสียงเยือกเย็น ตรัสแทรกขึ้นระหว่างการสนทนาของฮ่องเต้กับขันทีหม่า