ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 691

ณ กระท่อมบ่อน้ำพุร้อน

เซียวจิงและหยางอวี้หวนกำลังปักผ้าเช็ดหน้า หญิงสาวทั้งสองอาศัยอยู่อย่างมีความสุขที่นี่

หลังจากที่ฮูหยินเซียวหายตัวไป เซียวจิงก็ร้องไห้ทุกวัน ต่อมานางได้รับจดหมายจากเซียวเฉวียน ว่าแม่เซียวปลอดภัย ไม่ต้องเป็นกังวล ตอนนี้เซียวจิงจึงรู้สึกดีขึ้นมาก

ในระหว่างนั้น หยางอวี้หวนได้ปลอบใจนาง ดังนั้นตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเปรียบได้กับพี่สาวและน้องสาว

เพียวแต่ว่าตาของเซียวจิงกระตุกอยู่บ่อยครั้งในช่วงนี้ และมันทำให้นางไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

“คุณหนูรอง ให้ข้าชงชาให้ดีไหมเจ้าค่ะ คืนนี้จะได้หลับสบาย" หยางอวี้หวนเป็นคนอ่อนโยนนางปฏิบัติต่อเซียวจิงเป็นอย่างดี แม้กระทั่งชิงกั่วและอวิ๋นกัวยังชมนางไม่ขาดปาก

“นั้นน่ะสิ ดื่มชาสักจอกสองจอกก็คงดีไม่น้อย”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่ทรงเสน่ห์ดังขึ้น ทำให้เซียวจิงดีใจและยืนขึ้นอย่างมีความสุข:"พี่เม่ยซี"

หยางอวี้หวนหันหลังกลับไปเห็นเม่ยซีที่ปลอมตัวเป็นชายใส่ชุดสีดำ ยืนอยู่ประตู เนื้อตัวเต็มไปด้วยฝุ่นและความวิตกกังวลบนใบหน้า

เม่ยซีโบกมือของนางเป็นการทักทาย จากนั้นก็ปิดประตู เม่ยซีจ้องไปยังหยางอวี้หวนและพูดว่า "สาวน้อย โปรดมากับข้าเถิด"

“มีอะไรอย่างนั้นหรือ?” เซียวจิงมองดูเม่ยซีอย่างสงสัย แต่หยูซีไม่ได้พูดอะไรมาก: "น้องข้า ไม่มีอะไร"

...

ณ กระท่อมของเจี้ยนเหล่า

ชายหลายคนนั่งล้อมรอบหญิงสาวที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น คนเหล่านั้นมองสำรวจรอบตัวนางอย่างสงสัย

"เจ้าเป็นใครกัน?"

"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?"

เจี้ยนเหล่าและคนอื่น ๆ ถามคำถามนี้นับครั้งไม่ถ้วน แต่หญิงสาวกลับไม่พูดอะไรสักคำ

หญิงแปลกหน้าคนนี้ปรากฏตัวออกมากลางอากาศ หากไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าสัมผัสได้ถึงอันตรายคงฆ่าทิ้งไปแล้ว

แต่รัศมีบนร่างกายของหญิงสาวคนนี้คุ้นคยเกินไป ราวกับเป็นเจ้านายของพวกเขา

พวกเขาลังเลกลัวว่าจะฆ่าผิดคน

“ถ้าไม่ลงมือ ข้าลงมือเอง!” ต่งจัวทนต่อไปไม่ไหว นางเป็นแค่ผู้หญิง จะอะไรนักหนา?

“ทำไมถึงอวดดีเยี่ยงนี้” หญิงสาวเหลือบมองที่ต่งจัวอย่างไม่พอใจ

เย่าเหล่าจ้องมองนาง รู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ดูเย็นชาถึงเพียงนี้?

ในขณะที่นางทานอาหาร ทุกคนก็รุมถามคำถามนางไม่ว่างเว้น แต่นางได้หาสนใจไม่ ท่าทางที่เย็นชาและสุขุมของนาง เซียวเฉวียนเทียบไม่ติดเเลย

หญิงสาวดูเยาวัยนัก อายุสิบสาม หรือสิบสี่น่าจะได้ แต่รัศมีเย็นชาที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของนางดูแข็งแกร่งยิ่งนัก

น้ำเสียงที่ชัดเจนและความมั่นใจของนางช่างขัดกับรูปลักษณ์ที่ละเอียดอ่อนราวกับนางฟ้า หากไม่ใช่เพราะนางโผล่มาท่ามกลางอากาศ ไป๋ฉี่และคนอื่นคงคิดว่านางเป็นหญิงสาวธรรมดาสามัญ

แต่ครั้งแรกที่นางปรากฏตัว นางอยู่บนต้นไผ่สูงราวสิบเมตรได้ อีกทั้งนางยังลอยลงาบนพื้น

หากไม่ใช่ว่านางเป็นมนุษย์ คงคิดว่านางเป็นนางฟ้าเป็นแน่

ความเย็นในร่างกายของเซียวเฉวียนหายไป เหลือเพียงแต่พลังงานบริสุทธิ์ของกระบี่ชุนจุนในร่างกายของเขา ร่างกายของเซียวเฉวียนได้รับความแข็งแกร่งกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงเท่านั้นความเเข็งแกร่งของเขายังทวีเพิ่มสูงขึ้นจนร่างกายแทบจะควบคุมไม่ได้

เขายกถ้วยชาขึ้นมาและทันใดนั้นถ้วยชาในมือของเขาก็แตกดัง “เปรี๊ยะ” เซียวเฉวียนมองดูถ้วยชาในมือของตนโดยไม่ได้พูดคำใดๆออกมา หมดคำจะพูด พลังของกระบี่ชุนจุนนั้นแข็งแกร่งมากจนท้วมท้นออกมา

ก่อนหน้านี้ความเย็นยะเยือกจากกระบี่ชีวันแพร่ไปทั่วร่างกาย แต่ตอนนี้มันได้หายไปแล้ว พลังชีวิตตอนนี้มีมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ จนเลือดของเซียวเฉวียนไหลเชี่ยวอย่างกับแม่น้ำเหลือง โชคดีที่เซียวเฉวียนมีร่างกายที่แข็งแรงจึงสามารถควบคุมมันได้

เขาค่อยๆลุกขึ้นยืน นี้เป็นครั้งแรกที่เขาลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่เขาล้มป่วย

ทุกคนเอาแต่จ้องมองหญิงสาว ไม่ได้สังเกตุเซียวเฉวียนเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเซียวเฉวียนลุกเดินออกไป เขาก็เห็นชายเหล่านั้นจ้องมองหญิงสาวที่กำลังกินไก่ย่าง

ใบหน้าของเจี้ยนเหล่าเหย่เกเป็นพิเศษเพราะไก่ป่าตัวนี้เขาเป็นคนนำกลับมา

หญิงสาวฆ่าไก่ฟ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งเด็ดขน ก่อไฟย่าง และยังกินอย่างเอร็ดอร่อย