ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 692

เย่าเหล่าตกใจ คุณหนูคนนี้ไม่ใช่คน นางเป็นจิตวิญญาณที่อยู่ในกระบี่

เลือดบริสุทธิ์ตรงระหว่างคิ้วของเซียวเฉวียนและชวีฝาน แสดงพลังหยินหยางต้านทานกัน

พลังของกระบี่ชีวันและกระบี่ฉุนจุน ก็เป็นพลังหยินหยางต้านทานกัน

พลังหยินหยางก่อกำเนินทุกสิ่ง คุณหนูเกิดจากเลือดบริสุทธิ์ที่อยู่ตรงระหว่างคิ้วของทั้งสองคน และใช้พลังหยินที่อยู่ในกระบี่ชีวันเป็นตัวนำพา จนกลายเป็นรูปร่างคนขึ้นมา

เจี้ยนหลิงกับเซี่ยวเฟิงก็คือสิ่งๆเดียวกัน เพียงแต่เจี้ยนหลิงกลายเป็นคนด้วยการใช้เลือดบริสุทธิ์ กลายเป็นคนปราณเทพบริสุทธิ์

แต่เซี่ยวเฟิงกลายเป็นคนด้วยการใช้พลังคำกวีของกวีสมุทรคุนหลุน

ทั้งสองคนเกิดจากพลังของจิตวิญญาณ เพียงแต่ว่าเซี่ยวเฟิงเกิดมาจากพลังของกวีสมุทร คุณหนูเกิดจากพลังจากจิตวิญญาณที่มาจากเซียวเฉวียนและชวีฝาน

วันนี้เจี้ยนหลิงเป็นตัวนำพาพลังหยินของกระบี่ชีวันออกมา ดังนั้นจึงกลายเป็นคนผู้หญิง

ถ้าเป็นพลังหยางจากกระบี่ฉุนจุน ก็จะเป็นคนผู้ชาย หรือสามารถเป็นลูกชาย

เซี่ยวเฟิงสัตว์สงครามอย่างนี้พบเจอได้ยากมาก เจี้ยนหลิงยิ่งพบเจอได้ยากยิ่งกว่าในรอบหลายร้อยปี

ในหนังสือโบราณของคุนหลุน ก่อนหน้านี้เป็นพันปี เจี้ยนหลิงกับเซี่ยวเฟิงสองสิ่งนี้ สามารถพบเจอได้ง่ายมีทั่วไป

ต่อมาหลังจากที่เกิดผนึกจูเสินขึ้นมา หนังสือโบราณเหล่านนี้ได้บันทึกสิ่งต่างๆไว้มากมาย และก็ไม่ได้พบเห็นมานานแล้ว

ตอนนี้ เจี้ยนหลิงโผ่ลออกมาหนึ่งอัน และยังร้องเรียกเสี่ยวเฉวียนว่าพ่อ

เย่าเหล่าสั่นเล็กน้อย เซียวเฉวียนช่วยรักษาฉินซูโหรว ช่วยไว้คุ้มค่าจริงๆ！

จากคำพูดของคุณหนู บอกว่าเซียวเฉวียนเป็นพ่อของนาง ที่จริงแล้วก็ไม่ผิดอะไร

ดังนั้น ที่คุณหนูกับเซียวเฉวียนมีพลังที่เหมือนกัน ก็เป็นเพราะสาเหตุนี้

คุณหนูไม่เพียงแต่เหมือนกับเซียวเฉวียน และยังเหมือนกับชวีฝานมากด้วย

เซียวเฉวียนพูดร้องตะโกน รีบวิ่งหนี：“ข้าไม่เอา！ข้าไม่อยากเป็นพ่อ！”

ทุกคนหัวเราะ คุณหนูก็รีบวิ่งตาม：“ท่านพ่อ！ท่านจะไปไหน！ค่อยข้าด้วย！”

เซียวเฉวียนรีบวิ่งหนีไปอย่างเร็ว คุณหนูก็วิ่งตามไป ท่าทางวิ่งของทั้งสองคนนั้นเหมือนกัน

“เย่าเหล่าลูกสาวของนายท่านเก่งกาจเหมือนนายท่านใช่ไหม？” เหมิงอ้าวเป็นห่วงกังวลเรื่องนี้ ตอนนี้สถานการณ์ของนายท่านไม่ค่อยดีนัก คงไม่ปล่อยให้นายท่านต้องตกอยู่ในอันตรายหรอกนะ

แนวคิดนี้ของนายน้อย เหมิงอ้าวยอมรับได้อย่างรวดเร็ว เขาชอบเด็กผู้หญิงมากที่สุด รู้สึกว่าเด็กผู้หญิงน่ารักและเชื่อฟัง น่ารักนุ่มนวล

เย่าเหล่าไม่พูดอะไร เจี้ยนเหล่าตอบรับ และพูดต่อว่า：“นางเก่งกาจกว่านายท่านของเจ้า”

คุณหนูเกิดจากเลือดบริสุทธิ์ รับส่งต่อปราณเทพบริสุทธิ์มาจากทั้งเซียวเฉวียนและชวีฝาน ก็เท่ากับว่าได้รับส่งต่อพลังมาจากทั้งสองคน

คนเราเมื่อได้รับการสั่งสอนและได้เรียนรู้ก็สามารถปรับปรุงพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นได้ คุณหนูไม่เพียงแต่แข็งแกร่งกว่าเซียวเฉวียน แต่แข็งแกร่งกว่ามาก เป็นเพราะพลังของชวีฝานนั้นไม่ธรรมดา นางเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เป็นปรมาจารย์วรรณคดี ถึงแม้ว่าจะมีคนรุ่นหลังเกิดขึ้นมาใหม่ ก็มีผู้หญิงเพียงไม่กี่คนที่จะมีพลังได้มากเท่ากับชวีฝาน

เมื่อคุณหนูคนนี้ปรากฏตัวออกมา ไม่มาเพื่อตอบแทนบุญคุณก็มาเพื่อทำชั่ว

มีคำพูดหนึ่งที่ว่า บางครั้งลูกสาวก็คือเจ้าหนี้ พ่อแม่จะต้องชดใช้คืน

ไป๋ฉี่และคนอื่นๆหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง เจี้ยนเหล่าหน้าตาเคร่งขรึม แต่ไม่ได้มีท่าทางข่มขู่ให้กลัวแต่อย่างใด

โอ๊ะ คุณหนูคนนี้ดูแล้วท่าทางคล่องแคล่วฉลาด แต่มีเอกลักษณะไม่เหมือนใคร？

“ย๊า ดีจริง” ตอนที่ทุกคนนิ่งเงียบ ในใจของเหมิงอ้าวรู้สึกดีใจอย่างมาก：“หลังจากนี้จวนเซียวก็จะได้คึกคักขึ้นมา เจ้าดูสิคุณหนูดูมีชีวิตชีวาน่ารัก มาก......”

เหมิงอ้าวยังไม่ทันจะพูดจบ ทางด้านนั้นก็ได้ยินเสียงร้อง “โอ๊ย” ของเซียวเฉวียนดังขึ้น

ที่แท้ก็เพราะคุณหนูไล่ตามเซียวเฉวียนขึ้นไปบนต้นไม้ เซียวเฉวียนเหยียบไม่มั่นคง ทำให้ล้มลงมาบนพื้นอย่างน่าอนาถ！

ไป๋ฉี่ขมวดคิ้ว กำลังจะเข้าไปช่วย คุณหนูตกใจ ร่างกายเปล่งประกาย ตะโกนเรียกพ่อเสียงดัง รีบเข้าไปรับตัวของเซียวเฉวียนไว้

ร่างกายของเซียวเฉวียนสูงใหญ่แข็งแกร่ง คุณหนูตัวผอมบาง แต่กลับเข้าไปรับเขาไว้ได้อย่างง่ายดาย

หลักสำคัญไม่ได้อยู่ตรงนี้

สิ่งที่สำคัญก็คือเซียวเฉวียน.........ถูก.......คุณหนูตัวเล็กคนหนึ่ง........ช่วยเอาไว้

“ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว！” เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้น ตะโกนพูดออกไป！

เจี้ยนหลิงอะไร！

นี่มันของบ้าบออะไร！

ไม่ว่าเซียวเฉวียจะทำหน้าตาบูดบึ้งอย่างไร นางก็ตะโกนเรียกท่านพ่อเสียงหวาน มีคำถามหนึ่งก็ตามต่อมาอีกคำถามหนึ่ง นางเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโลกใบนี้

แต่เซียวเฉวียนที่เป็นพ่อ โดนตาตื้อก็ไม่เลิก เขาไม่ว่างพอที่จะมาพูดกับเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้จัก

คุณหนูยิ่งรู้สึกน้อยใจมากยิ่งขึ้น แต่ก็ยังคงพยายามต่อไป：“ท่านพ่อ ท่านแม่ของข้าอยู่ที่ไหน？”

เซียวเฉวียนหยุดชะงักลง：“แม่เจ้าตายไปแล้ว”

ชวีฝานตายไปนานแล้ว แล้วจะมีแม่มาจากไหนได้อีกละ

คุณหนูขมวดคิ้ว ดวงตาแดงเล็กน้อย

เซียวเฉวียนแปลกมาก เซี่ยวเฟิงไม่มีแม้แต่รูปร่าง เรื่องกินอยู่ไม่เคยมีขาดตกบกพร่องแม้แต่นิดเดียว

คุณหนูคนนี้ก็เหมือนกัน เป็นแค่เพียงเจี้ยนหลิงเท่านั้น ทำไมถึงได้มีความรู้สึกดีใจเสียใจมากมายอย่างนี้ เอาอารมณ์มากมายขนาดนี้มาจากไหน？

ในความคิดของเซียวเฉวียน นางและเซี่ยวเฟิงไม่นับว่าเป็นคน อยู่นอกเหนือขอบเขตที่เซียวเฉวียนจะรับรู้ได้

เซียวเฉวียนยิ่งรู้สึกมากขึ้นว่า พวกเขาเปรียบเสมือนปัญญาประดิษฐ์ระดับสูงในรูปแบบคนหรือสัตว์ กระบวนการขั้นตอนมีความสับสนอย่างมาก ทำให้พวกเขาไม่ยอมเชื่อฟัง

ครั้งนี้คุณหนูได้ยินคำตอบของเซียวเฉวียน ไม่ตามเซียวเฉวียนอีกแล้ว

นางมองออกว่า เซียวเฉวียนไม่ต้องการนาง

ท่านแม่ก็ตายไปแล้ว นางไม่มีที่ไปจริงๆ

นางยืนนิ่งอยู่ในป่าไม่ขยับไปไหน พูดขึ้นว่า：“ความรักควรจะบริสุทธิ์เหมือนหิมะบนภูเขา และสว่างไสวราวพระจันทร์ท่ามกลางหมู่เมฆ”

“หวังจะได้รับความจริงใจจากคนๆหนึ่ง ไม่ทิ้งกันอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า”

“ท่านพ่อ.......ท่านไปจะไปก็ไปเถอะ”

ดวงตาของนางเปล่งประกายด้วยน้ำตา เซียวเฉวียนชะงักเล็กน้อย ยกมุมปากขึ้น ทนต่อไปไหวอีกแล้ว！

เขาหันหลังกลับ มองดูคุณหนูที่โดดเดี่ยวน่าสงสารที่อยู่ในป่า ในใจสั่น อดทนระงับอารมณ์โกรธที่เพิ่มขึ้นไม่ไหวแล้ว เขาโกรธตะโกนออกไปว่า：“บทกวีนี้เป็นบทกวีที่เขียนให้คนรัก！เจ้ายังเป็นเด็กอยู่ เอามาใช้มั่วซั่ว！นี่เจ้าไปเลียบแบบมาจากใครกัน！เว่ยอวี๋ใช่ไหม！”