ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 694

ชวีจงเทียนที่กำลังสะลึมสะลือจากการงีบช่วงบ่าย เขาขยี้ตา ในอกของเขายังคงหนีบขวดที่เคยใส่เลือดบริสุทธิ์ของชวีฝานไว้แน่น ด้านในขวดเหลือเพียงความว่างเปล่า สะอาดและโปร่งแสง

หากเป็นคนธรรมดาทั่วไปมาหาเขา เขาไม่เคยสนใจเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเหล่าขุนนางในราชสำนัก ชวีจงเทียนยิ่งไม่อยากพบ

แต่เซียวเฉวียนกลับไม่เป็นเช่นนั้น เลือดบริสุทธิ์ของชวีฝานอยู่กลางระหว่างคิ้วของเซียวเฉวียน เมื่อได้พบเซียวเฉวียน ชวีจงเทียนทำราวกับว่าได้พบชวีฝาน ซึ่งยังคงมีความคิดถึงอยู่บ้าง

เขาจะคาดคิดได้อย่างไรว่าเซียวเฉวียนไม่เพียงแค่คิดถึงเขา แต่ยังนำเด็กสาวมาให้เขาอีกด้วย!

เขาจำเสียงของเซียวเฉวียนได้ในทันที และรีบออกมาจากบ้านหลังน้อยที่แสนทรุดโทรม “เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอันใด?”

เขาที่เดินออกมา ก็พบกับเซียนชิวในทันที

เขาเริ่มจากความตกใจ จากนั้นก็อึ้ง ตามด้วยดวงตาที่เริ่มแดงก่ำ

เซียนชิวไม่เพียงมีบุคลิกที่คล้ายคลึงกับเซียวเฉวียน แต่ยังมีเงาสะท้อนที่คล้ายกับชวีฝาน

ชวีจงเทียนมองเพียงแวบเดียวก็เห็นสิ่งที่คล้ายกันของเด็กสาวและชวีฝาน เช่นเดียวกับไป๋ฉี่ที่สามารถรู้สึกได้เหมือนกันว่า เด็กสาวคนนี้ละม้ายคล้ายคลึงกับนายท่านอยู่มาก

“เจ้า... เจ้าคือ...”

ชวีจงเทียนน้ำตาไหลอาบแก้มสองข้าง เซียวเฉวียนรีบเล่าให้ฟังถึงที่มาที่ไปของเด็กคนนี้ เมื่อชวีจงเทียนฟังจบก็สั่นเทิ้มไปทั้งตัว “นางเกิดจากเลือดบริสุทธิ์ของฝานเอ๋อร์จริงหรือ?”

“หากพูดให้ถูก เพียงแค่ครึ่งเดียว” เซียนชิวแยกอย่างชัดเจน ความสามารถของท่านพ่อก็ควรถูกกล่าวถึงด้วย

หน้าตาละม้ายกันมาก

เสียงก็เหมือนกัน

น้ำเสียงและท่าทางการพูดคล้ายกันมากจริง ๆ

ชวีจงเทียนตื่นเต้นอย่างที่เซียวเฉวียนคาดไว้ “จะ เจ้า หนู ขะ ขะ ข้าเป็นท่านตาของเจ้า”

“ให้ตายเถอะ สภาพเช่นนี้ของข้า จักทำให้เด็กตกใจแย่เป็นแน่”

ชวีจงเทียนเนื้อตัวเลอะเทอะ เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ผมและหนวดเคราทั้งยาวและพันกันยุ่งเหยิง เขายุ่งวุ่นวายกับการจัดการรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเอง เกรงว่าจะสร้างความประทับใจแรกที่ไม่ดีให้แก่เด็กสาว

“ท่านชวี อย่าได้รีบร้อนเลย” เซียวเฉวียนเชื่อว่า เซียนชิวไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอก อย่างไรเสียเด็กคนนี้ก็จะเชื่อฟังเขา “จากนี้ต้องรบกวนท่านดูแลเด็กคนนี้ด้วย นี่คือค่าเลี้ยงดู เพียงพอที่จะให้ท่านซื้อบ้านหลังใหม่และเสื้อผ้าอาหาร ผ่านไปสักระยะหนึ่ง ข้าจะส่ังให้คนนำเงินมาให้ท่านอีก”

บ้านงั้นหรือ?

ชวีจงเทียนมองเซียวเฉวียน “อยู่ที่จวนชวีไม่ได้งั้นรึ?”

ที่แห่งนี้คือสถานที่ที่ชวีฝานเติบโตขึ้นมา ก่อนที่มันจะทรุดโทรมเช่นนี้ บ้านถูกตกแต่งตามที่ชวีฝานชอบ สวนทุกสวนล้วนเป็นดอกแอปเปิลปูที่ชวีฝานชอบ

ดอกแอปเปิลปูเป็นไม้ยืนต้นในตระกูลดอกไห่ถัง สูงตระหง่านราวกับเด็กสาวที่สะโอดสะอง ดอกสีแดง ใบสีเขียว ผลงาม ไม่ว่าจะเป็นปลูกเดี่ยว ๆ ปลูกเป็นแถว หรือปลูกเป็นไม้พุ่ม ล้วนมีความสวยงามมาก

ดอกของมันมีสีสดใส ดอกสีแดงอมชมพู ใบไม้สีเขียวสวยงาม ผลไม้น่าอร่อยและน่ารับประทาน ไม่ว่าจะปลูกเดี่ยว ๆ ปลูกเป็นแถว หรือเป็นพุ่มต่างก็ดูงามตา เหมาะที่สุดสำหรับปลูกริมน้ำหรือตามมุมสวนเล็กๆ

บทกวีชื่นชมดอกไห่ถังของกัวเจินในยุคฮว๋าเซี่ย กล่าวไว้ว่า : ริมรั้วแดงมีบุปผาสะท้อนน้ำ ดอกไม้งามส่งกลิ่นหอมรอบผนัง

นี่คือการเขียนพรรณนาดอกแอปเปิลปูได้สมจริงที่สุด เมื่อดอกไห่ถังบานสวยงามสะดุดตาผู้คน แต่ดอกไห่ถังทั่วไปจะไม่มีกลิ่นหอม มีเพียงดอกแอปเปิลปูที่ทั้งหอมและสวยรัญจวนใจ เป็นตระกูลของดอกไห่ถังที่ล้ำค่า เมื่อดอกไม้ยังไม่บาน ดอกตูมจะมีสีแดงสดเหมือนจุดสีแดง และหลังจากบานแล้ว จะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีชมพูเหมือนรุ่งสาง

ชวีฝานชื่นชอบดอกแอปเปิลปูเป็นที่สุด ชวีจงเทียนจึงปลูกไว้เต็มจวน เหตุผลที่เขาไม่เคยจากจวนชวีไปไหน ก็เป็นเพราะดอกไห่ถังเหล่านี้ต้องการคนดูแล

หลังจากชวีฝานจากโลกนี้ใบแล้ว แต่ดอกไห่ถังยังคงมีชีวิตอยู่ ชวีจงเทียนก็ยังพอหายคิดถึงอยู่บ้าง