ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 7

เซียวเฉวียนเดินออกจากห้องส่วนตัว โดยไม่สนใจต่อสายตาแปลก ๆ เหล่านั้นของลูกหลานขุนนางปัญญาชน

รอจนถึงวันประกาศรายชื่อ คนเหล่านี้ก็จะเก็บสายตาดูถูกด้วยความมีสติโดยธรรมชาติ

เซียวเฉวียนส่งข้อสอบก่อนเวลา ทำให้หัวหน้าขุนนางผู้คุมสอบที่นั่งอยู่ที่ประตูเกิดความประหลาดใจเป็นอย่างมาก เพราะในสนามสอบไม่เคยมีคนอวดดีเช่นนี้มาก่อน

หัวหน้าขุนนางผู้คุมสอบมีชื่อว่าเฉาสิงจือ เป็นมนตรัรัฐพิธีหนึ่งในขุนนางผู้ใหญ่เก้าตำแหน่ง เขาเป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่คนสนิทของฮ่องเต้ วันนี้ตั้งใจมาคุมสอบระดับชนบทของเมืองหลวง

บุคคลที่มีความสามารถที่ฮ่องเต้รักและเคารพ เฉาสิงจือก็เช่นกัน ดังนั้นจึงให้ความสนใจผู้สมัครสอบในปีนี้เป็นพิเศษ

ดังนั้น เซียวเฉวียนที่เดินออกจากสนามสอบ จึงดึงดูดความสนใจของเฉาสิงจือทันที

เฉาสิงจือขมวดคิ้ว เขาเป็นคนชอบคนที่มีความสามารถ แต่ก็ไม่ใช่จะชอบไปเสียทุกอย่าง

คิดว่าเซียวเฉวียนเป็นผู้สมัครสอบที่ที่เฉยเมยต่อการสอบ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทุกปีจะมีผู้เข้าสอบมาเดินเตร่ในสนามสอบ

เพียงแต่คนที่ไม่ใส่ใจการทดสอบระดับชนบทเหล่านั้น ล้วนเป็นลูกหลานตระกูลขุนนางที่มีเส้นสาย ตอนนี้ลูกที่มาจากครอบครัวที่ยากจนคนนี้กลับทําลวก ๆ แบบนี้ เป็นการทำลายอนาคตตัวเองจริงๆ!

ทว่าระยะเวลาแค่ครึ่งวัน เขาคนนี้จะเขียนบทความได้ดีขนาดไหนกัน? ปัญญาชนธรรมดา เกรงว่าเรียนอีกสามปี ก็คงไม่สามารถเขียนบทความที่งดงามได้

ภายใต้ฝนที่ตกหนักลงมา เซียวเฉวียนเดินตากฝนจากไป

เฉาสิงจือหันไปมองร่มกระดาษที่อยู่ข้าง ๆ คนผู้นี้ทั้ง ๆ ที่เขาเห็นแล้วว่าตรงนี้มีร่มอยู่ ถ้าเขาอ้าปากขอละก็ เฉาสิงจือต้องให้อย่างแน่นอน แต่เขากลับยอมเดินตากฝนไป ไม่อ้าปากขอร้องคนอื่น ยังคงอายุน้อยที่ไม่รู้จักอยู่เลยจริง ๆ

เฉาสิงจือผิดหวังเป็นอย่างมาก ลูกในครอบครัวยากจนที่ยึดมั่นในคุณธรรม เขาผู้นี้ไม่มีข้อยกเว้น

ข่าวที่เซียวเฉวียนเดินออกจากสนามสอบเป็นคนแรก แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

ขุนนางชั้นสูงที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ ลูกหลานตระกูลขุนนางของเมืองหลวง ต่างรู้ว่าการสอบเริ่มต้นขึ้นได้ไม่นาน ก็มีบุคคลหนึ่งส่งข้อสอบแล้ว ทำให้เหล่าผู้คุมสอบต่างไม่พอใจ

ดังนั้น ข่าวที่ลูกเขยของตระกูลฉินส่งข้อสอบเปล่าแพร่จากหนึ่งเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย ทำให้เซียวเฉวียนกลายเป็นตัวตลกของเหล่าคุณชายและคุณผู้หญิงอีกครั้ง

ชื่อของเซียวเฉวียน กลายเป็นเรื่องตลกอันดับหนึ่งของเมืองหลวงอย่างรวดเร็วไม่สามารถต้านทานได้ ชื่อที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง

"ฮู้!" ได้ยินเพียงแค่เสียงแตรดัง และลูกธนูแหลมคมปักอยู่ที่ประตูครัวของเซียวเฉวียน

มีคนส่งจดหมายมาให้เขา

คนสมัยโบราณช่างน่าสนใจจริง ๆ ไหว้วานคนฝากข้อความมา ทำอย่างกับอาฆาตมาดร้าย

เซียวเฉวียนหยิบกระดาษของพี่น้องเซียวแผ่นหนึ่งออกจากหัวธนู ข้าคือเว่ยชิง ส่งรถม้าไปรับเจ้าแล้ว ได้โปรดมารวมกันที่หอจืออี้

ดูเหมือนเว่ยชิงกลัวว่าเซียวเฉวียนจะไม่ไป ในตอนท้ายจึงเพิ่มอักษรตัวหนาเป็นพิเศษสามตัว

ฮ่า ๆ เซียวเฉวียนที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีวางตะเกียบและถ้วยลง ออกไปนอกลานบ้าน รถม้าอันหรูหราจอดรออยู่แล้ว

"ไป" เซียวเฉวียนออกคำสั่ง คนเลี้ยงหมาทำความเคารพอย่างนอบน้อม พาเซียวเฉวียนควบม้าออกไป