ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 713

ทันทีที่ฮ่องเต้มีรับสั่งให้เหล่าบรรดาแพทย์ต่าง ๆ มาช่วยเหลือเซียวฉว

แพทย์เหล่านั้นก็ผลัดกันจับชีพจรของเซียวฉวนและได้ผลลัพธ์ออกมาว่า: ชีพจรของเซียวฉวนนั้นมีความแปลกเล็กน้อย

พวกเขาใช้ม่านกั้นกั้นไว้ในขณะที่ตรวจดูอาการของเซียวฉวน แต่ผู้คนด้านนอกก็ยังได้ยินเสียงของเซียว

ฉวนเล็ดรอดออกมาอยู่ดี

เหล่าแพทย์กลัวว่าเขาอาจอายที่ต้องตรวจโรคท่ามกลางผู้คน เพราะโรคนี้ไม่ใช่โรคทั่วไปที่สามารถพบเจอได้บ่อย

หลังจากนั้นแพทย์ทยอยกันเข้ามาเพื่อตรวจร่างกายของเขาทีละคน

จิ่นเซ่อมีหน้าที่ต้อนรับและส่งแขก

หลังจากที่ได้ส่งแพทย์คนสุดท้ายกลับ จิ่นเซ่อก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อหันไปมองทางประตูทางเข้าจวน ก็เห็นว่ามีใครคนหนึ่งแอบมองอยู่ จิ่นเซ่อรีบตะโกนถาม:"นั่นใครน่ะ"

หลังจากที่คนคนนั้นถูกจับได้ เขาก็รีบหลบทันที

ที่แท้ก็คือเจ้าหัวขโมยนี่เอง จิ่นเซ่อก้าวเดินไปข้างหน้าเล็กน้อย:"เอาล่ะ ไหน ๆ พวกเจ้าก็กล้าเข้ามาเหยียบในจวนตระกูลเซียว แม้ขโมยตัวเล็ก ๆ ก็กล้าที่จะเข้ามา ท่านไป๋ฉี่....."

"อย่า ๆ ๆ อย่าเรียกข้าว่าไป๋ฉี่นะ"

ในเวลานี้ชายคนนั้นได้ปรากฏตัวออกมา จิ่นเซ่อมองดู นี่จ้าวหลานเองนี่นา......

"ขอรับ"จ้าวหลานเกาหัวด้วยความเคอะเขิน:"ท่านคงเป็นพี่สาวคนที่สามของของตระกูลใช่ไหม ข้า......ข้ามาพบกับท่านเซียว ตอนนี้เขาอยู่ไหม"

จิ่นเซ่อเป็นน้องสาวคนที่สามของเซียวฉวน ผู้คนมักลืมกันว่าจิ่นเซ่อมักจะถูกเซียวฉวนชักจูงอยู่บ่อย ๆ เพราะไม่ว่าเซียวฉวนจะรับสั่งให้ทำอะไรเธอก็ทำตามเสียหมดทุกอย่าง

"เขาอยู่ด้านใน"จิ่นเซ่อคิดอยากจะไล่เขาออกไปเต็มที แต่ยังไงเขาก็คือเพื่อนพี่ชายของพี่เธอ:"เจ้ารอข้าอยู่นี่แหละ ข้าไม่รู้ว่าท่านพี่จะให้เจ้าเข้าพบไหม"

"ได้ ยังไงก็รบกวนเจ้าด้วยล่ะ"

จ้าวหลานพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอทำลังเดินหันหลังกลับไป เขาก็ได้รู้สึกเหมือนกับตัวเองคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้มาก

จ้าวหลานยังคงรอเซียวฉวนเรียกเข้าพบ สุดท้ายจิ้นเซ่อก็ได้เดินมาปิดประตู:"พี่ชายของข้าไม่ต้อนรับคนอย่างเจ้า! คิดอยากแต่งกับพี่สองข้า ฝันไปเถอะ!"

“ปัง!”

นางปิดประตูทางเข้าจวนด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

จ้าวหลานพูดอย่างน่าสงสาร:"ช่างเถอะ ไว้พรุ่งนี้ข้า จะมาใหม่"

ถึงแม้เขาจะเห็นว่าข้าไม่เอาไหน แต่เขาก็ควรให้โอกาสคนอย่างข้าบ้างสิ"

จ้าวหลานเดินออกมาด้วยความเศร้า

เซียวฉวนที่ยืนอยู่บนหลังคาได้กำลังกอดเจ้าสุนัขตัวสีเหลืองอยู่ เขาก็ได้มองจ้าวหลานที่ต้องการแต่งงานกับเซียวจิ้ง

ดูเหมือนว่าเซียวฉวนจะพูดถูก คนจากตระกูลจ้าวโดยส่วนมากมักมีนิสัยชอบกังวล ไม่เอาไหน ซึ่งไม่เหมาะกับการที่น้องของข้าจะแต่งงานด้วย

"ขอบใจเจ้ามากเลยนะ นี่ ข้าให้ขาไก่แก่เจ้า" เซียวฉวนลูบตัวสุนัขสีเหลืองตัวน้อย มันเเหงนหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจที่มีเจ้านายที่ดีขนาดนี้!

แท้จริงแล้วที่แพทย์ทุกคนไม่สามารถตรวจชีพจรของเซียวฉวนได้ ก็เพราะเขาแอบเอาชีพจรของสุนัขให้พวกแพทย์เหล่านั้นตรวจ

แน่นอนเขาจะให้พวกเขารับรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะรู้ได้ว่าเซียวฉวนกำลังโกหกอยู่

หมอชาวบ้านแบบนี้ไม่สามารถบอกความแต่งต่างระหว่างอุ้งเท้าคนและสัตว์ได้

เซียวฉวนนั่งอยู่บนนั้นสักพัก จู่ ๆ ก็มีเสียงเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

"ไอ้สารเลว เจ้ารีบลงมาเดี๋ยวนี้"

บรรยากาศในตอนนั้นค่อนข้างที่จะตึงเครียดเล็กน้อย

ที่แท้ก็แพทย์เย่นี่เอง

วันนี้แพทย์เย่กำลังจะพักผ่อน แต่ได้ยินข่าวมาว่าวันที่มีแพทย์หลายท่านมาที่จวน

แพทย์เย่ไม่พอใจอย่างยิ่ง ที่นี่มีเขาอยู่นี่ทั้งคน เหตุไฉนต้องไปเชิญแพทย์ท่านอื่นเพื่อมาดูอาการด้วย

ตอนนั้นข้าตรวจให้ก็บอกอาการปกติ แต่ทำไมตอนนี้กลับต้องจ้างแพทย์ทั้งเมืองหลวงมาตรวจด้วยล่ะ

ครั้งนี้แพทย์เย่ได้อารมณ์เสียอย่างมาก เขาเป็นถึงแพทย์ที่เก่งอาจที่สุดในคุณหลุนซวี!

เซียวฉวนป่วยแต่กลับไม่บอกเขา ยังมีหน้าไปเชิญแพทย์ท่านอื่นมาตรวจให้อีก