ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 733

เทือกเขาคุนหลุน

ชาวคุนหลุนทอดมองไปทางต้าเว่ยจากระยะไกลอยู่ตลอดเวลา

พวกเขาได้เตรียมพร้อมซึ่งอาวุธ เสบียงอาหาร และกลยุทธ์การต่อสู้แล้ว พวกเขากำลังรอให้ตราจูเสินถูกทำลายแล้วจะไปพิชิตโลกใต้ฟ้านี้

และเซียวเฉวียนเป็นกุญแจที่สำคัญสุด

ที่ต้าเว่ย มีเพียงเซียวเฉวียนคนนี้ที่ชิงหลงห่วงใยอยู่

สำหรับเจี้ยนเหล่า เย่าเหล่าหรือชาวคุนหลุนคนอื่นๆ ในสายตาของชิงหลง พวกเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ ตายแล้วก็ตายไป ทุกคนล้วนต้องตาย ไม่ต้องไปเศร้ามันมาก

ชิงหลงกระตือรือร้นที่จะทำลายตราประทับจูเสิน แต่เซียวเฉวียนเป็นคนมีระเบียบวินัยและมีเหตุผล แม้ว่าชาว คุนหลุนคิดทุกวันอยากให้ทำลายตราจูเสินในวันนี้เลย แต่เซียวเฉวียนก็มีจังหวะและขั้นตอนของเขาเอง ใครจะมาเร่งไม่ได้ จะมายุ่นอะไรก็ไม่ได้

ดังนั้นชิงหลงจึงได้แต่รอเท่านั้น

เย่าเหล่าเริ่มแรกส่งข่าวมาบอกว่าเซียวเฉวียนจะทำลายตราจูเสิน หลังจากการสอบคัดเลือกขุนนาง

นี่ทำให้ชาวคุนหลุนที่ใจร้อนวิตกกังวลมาก แต่ก็ต้องรออีกสามเดือนตามที่เซียวเฉวียนคิดไว้ ชาวคุนหลุนรอคอยมานานเป็นพันปีจากรุ่นสู่รุ่น รออีกสามเดือนคงไม่เป็นไร

ทุกวันขณะที่รอ ชิงหลงกังวลมาก กลัวว่าเซียวเฉวียนจะทิ้งชีวิตในต้าเว่ยเสียก่อน

โชคดีที่เซียวเฉวียนรอดชีวิตจากภยันตรายในเส้นทางเดินมาทุกครั้ง ชิงหลงที่กินไม่ได้นอนไม่หลับ จึงยังพอที่จะโล่งอกได้

สุดท้ายในวันนี้ เย่าเหล่าส่งข่าวมาบอกว่าเซียวเฉวียนตัดสินใจจะทำลายตราจูเสินในอีกสิบวัน เลื่อนเร็วขึ้นสองเดือนเต็มๆ

ข่าวนี้ทำให้ชาวคุนหลุนรู้สึกปลาบปลื้ม และชิงหลงก็ยินดีอย่างยิ่ง อย่างนี้อิสรภาพของชาวคุนหลุนใกล้จะมาถึงแล้ว!

แต่หลังจากที่เย่าเหล่าส่งข่าวดังกล่าวมา ชิงหลงก็ขาดการติดต่อกับเย่าเหล่า

จากรายงานของสายลับ ชิงหลงได้รับรู้ว่าเกิดเหตุเปลี่ยนแปลงในพระราชวังต้าเว่ย ชิงหลงจึงเกิดกังวลในใจอีกครั้ง เพราะต้นเหตุสำคัญของการเปลี่ยนแปลงในวังคือเซียวเฉวียนและไทเฮา

ชาวคุนหลุนคนอื่นๆ มีความสุขมาก พวกเขาเฉลิมฉลองด้วยการดื่มเหล้ากินเนื้อกัน ต้าเว่ยวุ่นวายดีแล้ว อีกสิบวัน พวกเขาก็จะออกจากสถานที่แสนขมขื่นหนาวเหน็บแห่งนี้แล้ว! มีความสุข! มีความสุขจริงๆ!

ชิงหลงยืนอยู่บนยอดเขาหิมะ ทอดมองไปที่ทิศทางของต้าเว่ย หนักอกหนักใจ ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนจะสามารถรอดจากเหตุการณ์นี้อย่างปลอดภัยหรือไม่

ชิงหลงเข้าใจสถานการณ์ในต้าเว่ยเป็นอย่างดี แต่นั่นไม่เกี่ยวกับชาวคุนหลุน ชิงหลงจึงไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการของต้าเว่ยอย่างแน่นอน

ตอนนี้เซียวเฉวียนและไทเฮากำลังวิวาทกัน ซึ่งก็หมายความว่าองค์จักรพรรดิและไทเฮาวิวาทกัน องค์จักรพรรดิจะผงาดขึ้น จึงต้องขยายอำนาจของตนเองอย่างรวดเร็ว ชิงหลงเชื่อว่า การทำลายตราจูเสินไม่ใช่วันนี้ก็เป็นพรุ่งนี้ ไม่ใช่อีกสิบวัน

เงื่อนไขเบื้องต้นคือเซียวเฉวียนต้องมีชีวิตอยู่รอดได้

กำหนดวันเลื่อนเร็วขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาถึงตรงหน้าแล้ว ฝ่ามือของชิงหลงตื่นเต้นจนเหงื่อออกซิบๆ

ถูกตราจูเสินครอบงำมายาวนานเกินไป กำลังจะต้อนรับความอิสระ ชิงหลงรู้สึกตื่นเต้นตัวสั่นไปทั้งร่าง

“ท่านชิงหลง ท่านอยู่หรือเปล่า? ข้าเอง”

เวลานี้ เสียงขององค์หญิงดังมาจากจี้หยกที่ห้อยอยู่บนตัวของชิงหลง

เซียวเฉวียนอยู่ในต้าเว่ย และชิงหลงไม่สามารถเข้าออกต้าเว่ยได้อย่างอิสระ แต่ว่าภูมิภาคตะวันตกอยู่ห่างจาก คุนหลุนใกล้หน่อย เพื่อที่จะประจบ ไม่ เพื่อบรรเทาความกังวลของเซียวเฉวียน ชิงหลงจึงแอบคอยดูแลองค์หญิงต้าถง ยังให้จี้หยกที่สามารถส่งเสียงไกลหมื่นลี้ไว้กับเธอ ให้เธอติดต่อเขาได้ยามมีเหตุฉุกเฉิน

ชิงหลงขยันทำงานสนับสนุนเซียวเฉวียนอยู่แนวหลัง ก็เพื่อเป็นสินน้ำใจกล่าวต่อหน้าเซียวเฉวียนในวันข้างหน้า

เพียงแต่ว่าองค์หญิงมีกษัตริย์และพี่ๆ ในภูมิภาคตะวันตกคอยดูแลอยู่แล้ว การกระทำของชิงหลงจึงดูเหมือนเกินความจำเป็นและมีเจตนา เจตนาจนชิงหลงถูกมองว่าทำประจบสอพลอ แน่นอนว่า ชิงหลงถึงตายก็ไม่ยอมรับราชทายาทแห่งคุนหลุนอย่างเขาคนนี้จะประจบสอพลอใคร

นี่เป็นครั้งแรกที่องค์หญิงติดต่อหาเขา

ไม่ต้องพูดก็รู้ องค์หญิงคงกังวลเรื่องเกิดเหตุเปลี่ยนแปลงในพระราชวัง

ทันทีที่องค์หญิงเปิดปาก เธอก็ขอร้องให้ชิงหลงพาเธอไปที่ต้าเว่ยเพื่อพบเซียวเฉวียน ตอนนี้เซียวเฉวียนเป็นตายร้ายดียังไงไม่รู้ เธอเป็นห่วงมาก

ชิงหลงปฏิเสธทันที "องค์หญิง ตอนนี้เป็นเวลาที่อันตรายที่สุด หากเสด็จไปในเวลานี้ ไม่เท่ากับไปเพิ่มปัญหาหรือ?"

“ข้าต้องไปช่วยเซียวเฉวียน!”

”ไม่มีใครทำลายมันได้ก็ช่างเถอะ!” ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อโกรธมาก “ใครบอกว่าเซียวเฉวียนจะสามารถทำลายตราจูเสินได้อย่างแน่นอน ท่านองค์ชาย! เซียวเฉวียนคนนี้แปลกประหลาด ประพฤติตัวไม่เหมือนชาวบ้านชาวเมือง ท่านจะเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงตามเขาไม่ได้!"

ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อเคาะไม้เท้าอย่างแรง หิมะบนพื้นถูกเคาะกระเด็นขึ้นไป ซึ่งแสดงให้เห็นถึงพลังอันล้ำลึก "ยังไงก็ตาม! ท่านองค์ชาย! ภูเขาคุนหลุนถูกวางกลไกลล้อมไว้แล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้ท่านทำสิ่งมิควร!"

”แม้วันนี้ท่านจะออกไป ก็ไปไม่ได้อยู่ดี!”

ใบหน้าของผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อดูภูมิใจมาก เขาเชื่อว่า ครั้งนี้ท่านองค์ชายจะแอบลงจากภูเขา ไม่มีทางจะทำได้

“ท่านอาวุโส ดูแลตัวเองให้ดีๆ นะ ข้าจะกลับมาให้เร็วที่สุด”

”ไม่ ท่านองค์ชาย ท่านจะออกไปหรือ? ท่านจะออกไปทางไหน?” ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อทำหน้างง กลไกที่เขาออกแบบ ท่านองค์ชายคิดจะออกไปยังต้องฝึกฝนเป็นเวลาหลายปี “เพื่อเซียวเฉวียน ชีวิตท่านก็ไม่เอาแล้วหรือ? แม้กระทั่งพสกนิกรชาวคุนหลุน ท่านก็ไม่ต้องการแล้วหรือ?”

นี่กล่าวร้ายแรงเกินไปแล้ว จะพูดได้อย่างไรว่าไม่ต้องการพวกเขา?

ชิงหลงยิ้มเบาๆ "แน่นอนว่าข้าไม่สามารถแก้กลไกลของท่านอาวุโสได้ แต่ว่าข้ายังมีทางลัดอยู่"

เขาตบไหล่ของผู้อาวุโสอย่างแรง "ดูแลตัวเองและรอข้ากลับมานะ"

พูดจบ ชิงหลงก็หันศีรษะและทะยานกระโดดลงจากยอดเขาคุนหลุน ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อตกใจและตะโกนด้วยเสียงดัง "ท่านองค์ชาย!"

ลมและหิมะปลิวไหว พัดกลบเสียงเรียกของผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อ

ผู้อาวุโสเข่าอ่อน นั่งล้มลงบนหิมะ เขาบ้าไปแล้ว! นี่มันบ้าไปแล้ว! เพื่อเซียวเฉวียน ชิงหลงถึงกับกระโดดจากยอดเขาคุนหลุน!

ทีนี้กลไกลก็ไม่ต้องฝ่า แล้วท่านองค์ชายจะยังมีชีวิตรอดอยู่ไหมเนี่ย?

“ท่านองค์ชาย!” ผู้อาวุโสเรียกอีกครั้ง แต่สิ่งที่เขาได้ยินมีเพียงเสียงลมและหิมะ