ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 759

เว่ยเป่าได้ตะโกนโหวกเหวกโวยวายเช่นนี้ คล้ายกับที่คนอื่นร้องตะโกนโหวกโวยวายใส่เซียวเฉวียนเหมือนในอดีตมาก แต่ทว่าตัวเขาเล็กเกินไป มองดูแล้วก็เหมือนกับมันฝรั่งลูกเล็กๆน่าขบขัน

และด้วยเหตุนี้ เว่ยเป่าดูทีไรก็รู้สึกน่ารำคาญ

"ข้าแค่แกล้งเล่นๆ" เซียวเฉวียนใช้เท้าถีบไปอย่างรวดเร็วจนตัวลอยขึ้นกลางอากาศ

"อ่า อ้าว!" แรงกระแทกที่รุนแรง ทำให้เว่ยเป่าลอยออกไป ขวดสองขวดในมือของเขาก็ลอยไปด้วย

หลังจากนั้น เซียวเฉวียนก็ได้คว้าจับขวดด้วยความเร็วสูง

"อั๊ก" เว่ยเป่า ล้มตกลงกับพื้นอย่างแรง เลือดได้พุ่งออกจากปากของเขา "ฟู่"

เซียวเฉวียนเป็นคนใจร้ายไร้ความปราณี บอกให้เปลี่ยนหน้าก็เปลี่ยนหน้า บอกให้ทำร้ายใครก็ทำ!

เว่ยเป่าปิดหน้าอกที่เจ็บปวดของเขา เขาต้องการที่จะตบเซียวเฉวียนคืนอย่างมากแต่ไม่สามารถทำได้

เขาถูกถีบ เจ็บปวดอย่างมาก!

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฉวียนหยิบเลือดบริสุทธิ์สองขวด ดูเหมือนก็ยิ่งไม่ต้องเป็นห่วงอีกต่อไป เขายกดาบดาบจิงหุนขึ้นมา

"ไม่นะ!"

เว่ยเป่าอ้าปากกว้างและตะโกนดุเสียงดังเสียงดัง "เจ้ากล้าดียังไงลอบฆ่าข้า! เจ้าไม่อยากเป็นขุนนางชั้นสูงแล้วหรือ!"

"การฆ่าสมาชิกราชวงศ์เป็นโทษร้ายแรง เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วหรือ?"

"หากเจ้ากล้า ก็ลองดูสิ!"

ดาบจิงหุนนั้นกำลังจะแทงเขาอย่างช้าๆ เว่ยเป่าพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์

“ตึง!” เสียงดาบตก เว่ยเป่ารู้สึกปวดหัวมาก

"อ๊าา" เว่ยเป่ากรีดร้องราวกับว่าเอาค้อนมาทุบหัว

"อ๊าาโอ๊ยยย! "

เว่ยเป่าร้องเสียงดัง ไม่ถึงสองวินาทีเขาก็เข้าสู่ความมืด

ในที่สุดเขาก็มองอะไรไม่เห็นทั้งนั้น

เขาตายแล้ว

เว่ยเป่าอดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องนั้น ตัวเองไม่เพียงแต่ตายแล้ว แต่เซียวเฉวียนเจาะหน้าผากของเว่ยเป่าออกมา

ตอนนี้เขาควรจะอยู่ในขวดแล้ว

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เว่ยเป่าไม่มีความรู้สึกนึกคิดอีกต่อไป เพราะกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว

เขาต้องกลับไปเริ่มชีวิตช่วงวัยห้าขวบ จากตอนเกิดถึงช่วงวัยเด็ก และกลับมาช่วงที่ตาย

"ไม่นะ... ไม่..."

เว่ยเป่าส่ายหัว เขาไม่ต้องการ เขาไม่อยากตาย

เขาอยากมีชีวิต!

เขาอยากมีชีวิต!

แต่วิญญาณของเขาร่วงหล่นไปอย่างรวดเร็ว มีแสงสว่างจ้าสะท้อนออกมา เลือดบริสุทธิ์ของเว่ยเป่าทำให้ย้อนกลับมาเกิดในช่วงวัยเด็กอีกครั้ง

เขาได้เข้าสู่การกลับชาติมาเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สัมผัสความเจ็บปวดจากการสูญเสียพ่อและพี่ชายครั้งแล้วครั้งเล่า

ระลึกถึงความสุขที่ได้สังหารหมู่ตระกูลเซียวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในท้ายที่สุด ก็ถูกเซียวเฉวียนฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลังจากถูกเซียวเฉวียนฆ่า เขาจะเริ่มกลับสู่วัยทารกอีกครั้ง ซ้ำไปซ้ำมา

"ไม่..."

"ไม่นะ..."

จิตสํานึกของเว่ยเป่าปฏิเสธทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวินาทีสุดท้ายอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาไม่มีอํานาจที่จะตอบกลับ เขาแค่รู้สึกว่าร่างกายของเขาจมลงและตกอยู่ในความมืดที่ไร้ขอบเขต...

"อ๊ากกกกกก... "

ด้านเจวี๋ยซาและพวกที่กําลังต้านดาบหยินและพู่กันเฉียนคุนอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเห็นเซียวเฉวียนระเบิดหัวของเว่ยเป่าก็ตกใจมาก อย่างไรเสียเว่ยเป่าก็เป็นถึงสมาชิกราชวงศ์และลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิ เซียวเฉวียนคิดจะฆ่าก็ฆ่างั้นหรือ!

ตอนนี้เจวี๋ยซาพึ่งเข้าใจว่าทําไมคนต้าเว่ยถึงวิจารณ์ว่าเซียวเฉวียนดื้อรั้น อายุน้อยแต่หยิ่งผยอง!

เจวี๋ยซาไม่ได้เป็นคนต้าเว่ย แต่พวกเขายังคงมีความเกรงกลัวเว่ยเป่า อ๋องรองแห่งต้าเว่ย แต่เซียวเฉวียนกลับทำเหมือนเว่ยเป่าเป็นเศษขยะ?

"ถอย!"

เซียวเฉวียนตะโกนและดาบหยินเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา แต่มันคือคำสั่งของเจ้านาย พวกเขาทำได้แค่ล่าถอยเท่านั้น

หมอกสีดําหนาทึบออกจากสถานที่นี้อย่างรวดเร็วและวนเป็นวงกลมขนาดใหญ่อยู่บนท้องฟ้าหลายครั้ง จากนั้นส่งเสียงบ่นและกลับไปที่สุสานดาบ

พู่กันเฉียนคุนก็กลับมาอยู่ในมือของเซียวเฉวียนอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ร่างของพวกเจวี๋ยซาทั้งเจ็ดคนถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและเนื้อเน่าเปื่อยแล้ว เจ้าแห่งภูเขาที่พวกเขาตะโกนเรียก ไม่ได้ออกมาช่วยพวกเขาสักนิด

ทันทีที่อาวุธของเซียวเฉวียนถูกถอนออก เด็กชายเหล่านี้ก็มีโอกาสรอดชีวิต

เซียวเฉวียนบอกว่าเขาต้องการคืนดาบสี่ร้อยสามสิบเก้าเล่มและตอนนี้ดูเหมือนว่ามีดาบอย่างน้อยหนึ่งพันเล่ม!

กล้ามเนื้อและกระดูกของพวกเขาหัก และร่างเต็มไปด้วยบาดแผลมีเลือดไหลตั้งแต่หัวจรดเท้า!

"ฮู่..."

"ฮู่..."

พวกเขาหายใจหนัก ทุกๆลมหายใจทําให้พวกเขาทรมาน

พวกเขาคิดว่าเซียวเฉวียนกําลังจะฆ่าพวกเขา แต่เซียวเฉวียนกลับถอนอาวุธของเขา

ไม่ใช่ว่าเซียวเฉวียนไม่อยากฆ่าพวกเขา แต่เป็นกระบี่ชีวันที่ทรงพลังจริงๆ พู่กันเฉียนคุนและโจโฉบวกกับดาบหยินสามารถทําให้พวกเขามีรอยแผลเท่านั้น แต่ก็ยากที่จะปลิดชีพพวกเขา

เซียวเฉวียนก็แอบหายใจไม่ออก เขาจึงถอนพู่กันเฉียนคุน

ประการแรกคือไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้

ประการสองคือเซียวเฉวียนต้องการรู้ว่าใครคือเจ้าแห่งภูเขาจงหนานที่พวกเขากล่าวถึง ผู้ที่ยื่นมือออกมายุ่งเป็นเวลานาน เขาต้องการสร้างกระบี่ชีวันหลายเล่ม และมาถึงต้าเว่ยเพื่อต่อสู้กับเซียวเฉวียน

ภูเขาจงหนานอยู่ทางตอนเหนือของต้าเว่ย ถ้าบอกว่ามันเป็นของดินแดนของต้าเว่ย แต่มันก็อยู่ติดกับซินเจียง หากบอกว่ามันไม่ใช่ แต่ว่ามันก็อยู่ในอาณาเขตของภูเขาจงหนานเพียงครึ่งเดียว

นอกจากนี้ในฮวาเซี่ยยังมีภูเขาจงหนานหรือที่เรียกว่าภูเขาไท่อี้ ซึ่งตั้งอยู่กลางเทือกเขาฉินหลิ่งทางตอนใต้ของเมืองโบราณฉางอันที่เป็นจุดกําเนิดของการพูดถึงเช่น "อายุยืนยาวกว่าภูเขา" และ "หนทางแห่งลาภยศราบรื่นเหมือนภูเขาจงหนาน" ซึ่งเป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่สําคัญในฮวาเซี่ย

นอกเหนือจากภูเขาคุนหลุน นี่เป็นชื่อสถานที่ที่คุ้นเคยอันดับสองที่เซียวเฉวียนเคยได้ยิน

เมื่อเจวี๋ยซาเห็นเซียวเฉวียนหยุด ก็คิดว่าเซียวเฉวียนกลัว ท่าทางของเขาก็หยิ่งผยองอย่างน่าขัน "ทําไม ทำไมเจ้าไม่ฆ่าข้าล่ะ? เพราะฆ่าพวกข้าไม่ได้ ดังนั้นเจ้าจึงกลัวแล้วสิ?"