ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 764

ฮ่องเต้มองไปที่กระดานหมากรุกดวงตาเป็นประกาย: "เหล่าขุนนางพูดกับข้าว่า เราต้องเอาพู่กันเฉียนคุนมาไว้ในมือ ถึงจะจัดการนางได้”

ในเมื่อไทเฮาก่อการรัฐประหารในวัง ตามกฎหมายถือเป็นการก่อกบฏ และวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะจัดการกำเรื่องนี้คือการถอดตำแหน่งไทเฮา และมอบเหล้าพิษให้

แต่ไทเฮาทรงมีพู่กันจินหลุนเฉียนคุนอยู่ในมือ เพื่อใช้มันข่มขู่ฮ่องเต้ เหล่าขุนนางปรารถนาพู่กันเฉียนคุนมาเป็นเวลานาน ไม่นานไทเฮาจะถูกลงโทษ พู่กันก็จะต้องตกมาอยู่ในมือ หากไม่เป็นเช่นนั้นพู่กันเฉียนคุนอายุเป็นพันปีก็จะสูญเปล่าไปด้วย

พู่กันเฉียนคุนเป็นอาวุธของเซียวเฉวียน ดังนั้นฮ่องเต่จึงรอให้เซียวเฉวียนมา

เพียงแค่รอ ไม่ได้มีคำสังเรียกตัว

เนื่องจากฮ่องเต้ไม่รู้ว่าตอนนี้เซียวเฉวียนอยู่ที่ไหน สังหารเว่ยเปาและพรรคพวกสำเร็จหรือไม่ พระองค์จึงทำได้แค่เพียงรอ

ฮ่องเต้ไม่ได้รอเพียงลำพัง แต่ยังพาสวีซูผิงและเว่ยหยู้มารอด้วยกัน

สวีซูผิงและเว่ยหยู้คิดว่าฮ่องเต้เก็บพวกเขาไว้ที่นี้เพราะว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น แต่จริงๆแล้ว หน้าที่หลักของพวกเขาคือรอคอยไปพร้อมกับฮ่องเต้

ในวัง สองคนนี้เป็นคนที่ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้

ไทเฮาเริ่มทำการรัฐประหารในวัง ขุนนาง องครักษ์และเหล่าข้ารับใช้ก็ปฏิบัติตามคำสั่งของไทเฮา แม้ฮ่องเต้ต้องการให้องครักษ์ส่งสารให้ เจ้าพวกนั้นก็ยังปฏิเสธ

ฮ่องเต้จึงได้ตระหนักว่า ขณะนี้พระราชวังแห่งนี้ไม่ใช่ของพระองค์อีกต่อไป หากแต่เป็นของไทเฮา

ดังนั้น หลังจากที่ฮ่องเต้ขึ้นว่าการและได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมด พระองค์จึงมีรับสั่งต่อกองทัพตระกูลฉินให้สังหารข้ารับใช้และขันทีทั้งหมด รวมถึงเหล่าองครักษ์ด้วย

คนเหล่านี้ถูกพาไปยังลานประหารที่ชานเมือง หลังจากประหาร ศพทั้งหมดจะถูกย้ายไปยังหลุมศพที่อยู่ติดกัน

คนพวกนี้ส่วนใหญ่อยู่ในช่วงวัยรุ่น ถือว่ายยังเด็กมาก แต่กลับถูกโชคชะตากำหนดให้ตาย

นี่คือเหตุผลที่สวีซูผิงและเว่ยหยู้รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก พระที่นั่งของฮ่องเต้ที่พวกเขาอยู่เงียบสงบเป็นปกติ แต่ด้านนอกนั้น เสียงร้องขอความเมตตาดังยิ่งกว่าห่าฝนใหญ่

ในประวัติศาสตร์ ฝ่ายที่ล้มเหลวในการรัฐประหาร ย่อมประสบเคราะห์กรรมเสมอ ผู้ชนะเป็นกษัตริย์ ผู้แพ้เป็นกบฏ

หากฮ่องเต้ล้มเหลวในวันนี้ หากฮ่องเต้ยังถูกขังต่อไป เฉาซิงจือคงไม่ใช่ผู้เดียวที่จะเสียชีวิต

เซียวเฉวียนจะเป็นรายต่อไป

ต่อมาจะเป็นคนของฮ่องเต้

สุดท้ายคือเหล่าประชาชน

สิ่งแรกที่ฮ่องเต้จะทำคือการกวาดล้างกบฏ จะมีฮ่องเต้พระองค์ไหนบ้างที่สามารถทนอยู่ในวังกับคนที่ไม่หวังดีกับตน แม้อีกฝ่ายจะเป็นพระราชมารดาของตนก็ตาม

แต่......

ในทางกลับกัน หากเหล่าข้าราชบริพารไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของไทเฮา พวกเขาก็จะต้องตายเช่นกัน

ในวังแห่งนี้ คนต่ำต้อยไม่มีทางเลือกมากนัก ซ้ายก็ตาย ขวาก็ตายอยู่ดี

เซียวเฉวียนผู้มีหูที่เฉียบแหลม ได้ยินเสียงร้องของผู้คนมาแต่ไกล

ฮ่องเต้มองดูกระดานหมากรุกต่อไปเงียบๆ อย่างไม่แยแส พระองค์ได้ยินทุกอย่าง เซียวเฉวียนก็รับรู้

“ฝ่าบาท ปล่อยพวกเขาไปเถิด”

เซียวเฉวียนพูดเบา ๆ : "ไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกเขา แค่ลงโทษพวกเขาก็เพียงพอแล้ว"

“เจ้าอยากจะช่วยเหลือพวกเขาอย่างนั้นรึ?”

ฮ่องเต้ศีรษะแล้วหยิบถ้วยชาขึ้น: "ทำไม"

“ฝ่าบาท พระองค์จะฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เลือกหน้าไม่ได้”

คำพูดของเซียวเฉวียนทำให้สวีซูผิงสำลักน้ำลาย และไออยู่หลายครั้ง: “แค๊ก แค๊ก แค๊ก! ฝ่าบาท กระหม่อมขอประทานอภัย กระหม่อมหยาบคายยิ่งนัก”

ก่อนที่สวีซูผิงจะพูดจบ เซียวเฉวียนก็พูดขึ้นมาก่อน: “ในบ้านเกิดของกระหม่อม นี้ถือเป็นพฤติกรรมของทรราช และผู้คนจะวิพากษ์วิจารณ์การกระทำนี้”

ทรราช!

ทรราช?