ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 772

จักรพรรดิแห่งต้าเว่ยมีสายลับอยู่ไม่เพียงแต่ทั่วต้าเว่ยเท่านั้น ยังรวมถึงต่างประเทศด้วย

เขาจงหนานซาน องค์จักรพรรดิทรงรู้จักอย่างแน่นอน

“ท่านราชครู ทำไมจู่ๆ ถึงถามเรื่องนี้?” องค์จักรพรรดิสับสนมาก พระองค์ไม่ได้จะปิดบังอะไรเซียวเฉวียน แต่พระองค์ประหลาดใจที่เซียวเฉวียนมาถามเกี่ยวกับสถานที่นี้

“คนที่มาสังหารจวนเซียวก็คือผู้คนของเขาจงหนานซาน ข้าสงสัยว่าอ้านยวนก็คือคนพวกนี้”

”อะไรนะ?” องค์จักรพรรดิขมวดคิ้ว “ท่านสงสัยหรือว่าคนของเขาจงหนานซานมาเปลี่ยนตัวโหรวเอ๋อ?”

“ถูกต้อง เป็นคนกลุ่มเดียวกันที่ทำ” เซียวเฉวียนพยักหน้า "แต่ครูสับสนจริงๆ ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้จงหนานซานขุ่นเคือง"

องค์จักรพรรดิขมวดคิ้ว กลอกตาราวกับว่าพระองค์นึกอะไรขึ้นมาได้

ยิ่งคิด องค์จักรพรรดิก็ยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้น

คิดถึงเรื่องนี้แล้วยิ่งขมวดคิ้ว องค์จักรพรรดิก็อดไม่ได้อีกต่อไป "ท่านหมายถึงคนที่เว่ยเป่าพามาสังหารจวนเซียวไม่ใช่คนชาวพเนจรธรรมดา? แต่เป็นคนของเขาจงหนานซานหรือ ? "

เซียวเฉวียนพยักหน้า

“เป็นไปได้หรือ ? ” องค์จักรพรรดิประหลาดใจเล็กน้อย

พระองค์ไม่พูดอะไรและก้มศีรษะลงราวกับว่าพระองค์กำลังแยกแยะความคิด

เซียวเฉวียนไม่ได้ซักถามต่อ เขารออย่างเงียบ ๆ เรื่องนี้ดูน่าประหลาดสำหรับจักรพรรดิและองค์จักรพรรดิต้องค่อยๆ ไตร่ตรอง

ผ่านไปนานพอสมควร องค์จักรพรรดิได้สะสางความทรงจำและข้อมูลเสร็จเรียบร้อย จึงเอ่ยปากพูดว่า "ท่านราชครู ท่านรู้ไหมว่าในบริเวณเทือกเขาคุนหลุนของภูมิภาคตะวันตก มีศาสดาพยากรณ์ลือชื่อผู้หนึ่ง เป็นที่รู้จักในนามนักปราชญ์ ? "

เซียวเฉวียนส่ายหัว

องค์จักรพรรดิสูดลมหายใจลึกและเล่าเรื่องราวของเจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตกให้ฟัง

นักปราชญ์ผู้นั้นลึกลับซับซ้อน มาไร้เงาไปไร้ร่องรอย แต่ด้วยเหตุใดไม่ทราบ เขามีเกียรติศักดิ์สูงมากในพื้นที่แถวนั้น

เจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตกเป็นหนึ่งในผู้ศรัทธาของเขา

ที่ว่าผู้ศรัทธา เรียกว่าผู้นับถือบูชาจะดีกว่า เจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตกมีความสามารถ ถนัดทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาเชื่อในศาสดาพยากรณ์มาโดยตลอดตั้งแต่ยังเล็ก

เขาขอคำแนะนำจากศาสดาพยากรณ์เป็นประจำ อยากทราบอนาคต และแลกเปลี่ยนบางอย่างกับศาสดาพยากรณ์

”เดี๋ยวก่อน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าล่ะ”

เหตุใดทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคุนหลุนจึงดูลึกลับอยู่เสมอ ? เซียวเฉวียนโบกมือ "ฝ่าบาท ทรงเอ่ยประเด็นสำคัญโดยตรงกับครูเลย"

เซียวเฉวียนไม่สนใจเจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตกคนนี้มากนัก

ในยุคปัจจุบัน ที่เขาเรียกว่านักปราชญ์ก็คือร่างทรงไม่ใช่หรือ! ยังรู้ประวัติศาสตร์ รู้อนาคต! เจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตกเชื่อพวกร่างทรง สติปัญญาคงจะงั้นๆ เซียวเฉวียนไม่อยากสนใจคนโง่ ๆ

"ท่านราชครู ใจเย็นๆ " องค์จักรพรรดิเหลือบมองเซียวเฉวียนและพูดเบา ๆ "เจ้าชายคนนี้บ้าไสยศาสตร์ขนาดนี้มันเหลือเชื่อจริง แต่......"

”แต่เจ้าชายคนนี้ก็เชื่อ เขาไม่เสียดายที่จะสละผมสีดำของตัวเองและลูกเล็กๆ คู่หนึ่งของเขาเพื่อแลกเปลี่ยนกับข่าวสารข้อหนึ่งจากศาสดาพยากรณ์”

องค์จักรพรรดิหยุดพักอยู่ตรงนี้ เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว "พูดต่อเลย"

เซียวเฉวียนมองดูจักรพรรดิซึ่งมีสีหน้ายากที่จะเอ่ยปากพูด เอนศีรษะเล็กน้อย "อย่าบอกนะ ไอ้ร่างทรงนั่นพูดไร้สาระเกี่ยวข้องกับข้า ?"

ไม่เพียงแต่จะเกี่ยวข้อง แต่เกี่ยวข้องกันมากเสียด้วย

“ท่านราชครู ท่านอย่าโมโหนะ ข้าฯ ก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องพิเรน ใครจะคิดว่าจะมีคนเชื่อจริงๆ“ องค์จักรพรรดิไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี พยักหน้าอย่างลำบากใจ "นักปราชญ์คนนั้นกล่าวว่า......เซียวเฉวียนคือผู้ที่จะทำลายประเทศในภูมิภาคตะวันตกในอนาคต”

เลือดเก่าเต็มปากแทบจะพุ่งออกมาจากปากของเซียวเฉวียน !

"อะไร?"

"ฮะ?"

”โอ้! เรื่องไร้สาระที่สุดในโลก! ไอ้ร่างทรงคนนี้บอกว่าข้าเซียวเฉวียนจะเป็นผู้ที่ทำลายภูมิภาคตะวันตกหรือ? นั่นคือสาเหตุที่ผู้คนในเขาจงหนานซานปฏิบัติต่อข้าเช่นนี้ อย่าบอกนะ! อ้านยวนของเขาจงหนานซานนั่นก็คือเจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตก!”

เซียวเฉวียนตกตะลึงจนตาค้างปากค้าง ให้ตายเถอะ!