ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 786

นี่กลางวันแสกๆ ทำมาไม่มีเงาของเจ้านาย ?

สิ่งมีตัวตนทุกชนิดอยู่ใต้แสงอาทิตย์ย่อมต้องมีเงา เวลานี้เป็นกลางวัน และมีแสงอาทิตย์ด้วย!

หรือว่า...เจ้านายเป็นภาพลวงตา?

ไป่ฉีจำได้ลุงเจ้าสิบหกเคยบอกพวกเขาว่า ชาวคุนหลุนมีฝีมือพิเศษ ชาวคุนหลุนเก่งในการวางผังกลและสร้างภาพลวงตา

ภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดยชาวคุนหลุนนั้นแปลกมาก ภาพลวงตาสามารถสร้างเหตุการณ์ที่ตรงกันข้ามกับความปรารถนาของศัตรู แล้วทำลายที่พึ่งทางใจของศัตรูให้แตกเป็นเสี่ยง ให้ศัตรูติดในภาพลวงตา และสุดท้ายตายอย่างสิ้นหวังในภาพลวงตา

พูดง่ายๆ ก็คือ ภาพวาดบนภูเขาจงหนานซานเป็นอาวุธบวกผังกลที่สร้างขึ้นโดยชาวคุนหลุน

หลังจากที่ไป่ฉีและเหมิงเอ้าบังเอิญซุ่มซ่ามถูกดูดเข้าไปในภาพวาดประหลาดนี้ จึงตกอยู่ในผังกลของคนคุนหลุนนี้

ชาวคุนหลุนคนนี้ ต้องเก่งกาจเป็นพิเศษ

ในศูนย์กลางของผังกลนี้ ก็คือภาพลวงตาที่สร้างขึ้น และภาพลวงตานี้มีความสามารถมาก สามารถตรวจจับความคิดภายในของไป่ฉีและเหมิงเอ้าได้โดยอัตโนมัติ

ภาพลวงตารู้ว่าเซียวเฉวียนคือเสาค้ำจุนทางจิตวิญญาณของไป่ฉีและเหมิงเอ้า และรู้ว่าไป่ฉีและเหมิงเอ้าหวังให้เซียวเฉวียนมาช่วยพวกเขา จึงสร้างฉากให้เซียวเฉวียนมาฆ่าพวกเขาต่อหน้าไป่ฉีและเหมิงเอ้า!

ถ้าเซียวเฉวียนอยู่ที่นี่ เขาคงสาปแช่งอย่างแน่นอน "ไปตายซะ! กล้าดียังไงมาทำเสียภาพพจน์คุณธรรมของข้าแบบนี้ !"

ที่ว่าภาพลวงตาคือการใช้ด้านชั่วภายในใจของคู่ต่อสู้เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ และมันก็มีลวดลายมากมายอีกต่างหาก!

ใช่แล้ว ชาวคุนหลุนคิดค้นอาวุธอย่างภาพลวงตานี้ขึ้นมาเพราะพวกเขาพบว่ามันสนุก เช่นเดียวกับที่นักล่าเฝ้าดูเหยื่อดิ้นรนในกับดักที่นักล่าวางเอาไว้ ความสนุกนั้นสุดยอดมาก!

ในระหว่างการสู้รบ มันใช้ต้นทุนน้อยที่สุดในการสังหารศัตรู ชาวคุนหลุนใช้ภาพลวงตาชนิดที่ไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่าย

แต่ในนั้นก็มีความลึกลับอยู่ หากชาวคุนหลุนไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย พวกเขาไม่กล้าสร้างภาพลวงตาง่ายๆ พวกเขากลัวว่าภาพลวงตาจะไม่สามารถทำให้จิตใจของศัตรูสับสน ผู้สร้างภาพลวงตาจะถูกตีกลับ พลังต้นทางถูกทำร้ายอย่างมหันต์ ฉวยโอกาสไม่สำเร็จยังขาดทุนอีกด้วย

กล่าวอีกนัยหนึ่งไป่ฉีและเหมิงเอ้าได้เจอคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังอย่างยิ่งเข้าแล้ว!

ตามที่ลุงเจ้าสิบหกกล่าวไว้ ไป่ฉีและเหมิงเอ้าต้องตระหนักก่อนว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเป็นของเท็จก่อน ซึ่งจุดนี้ไป่ฉีก็ตระหนักได้แล้วว่าเซียวเฉวียนที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ใช่ของจริง!

ต่อจากนั้น ไป่ฉีและเหมิงเอ้าต้องทำลายเซียวเฉวียนตัวปลอมนี้ ภาพลวงตาก็จะหายไปเอง เมื่อภาพลวงตาหายไป ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังจะถูกตีกลับ ผังกลก็จะอยู่ไม่ได้ ไป่ฉีและเหมิงเอ้าก็จะสามารถเดินออกจากสถานที่หลอกลวงนี้ได้!

แต่จะจัดการกับคนภาพลวงนี้อย่างไร?

แม้คนนี้เป็นคนปลอมแต่บาดแผลนั้นเป็นของจริง!

ไป่ฉีเอามือปิดแผลไว้ ช่างมัน! เอาดาบแทงมันเลย!

คิดมันคิดได้ แต่ไป่ฉีรู้สึกไม่มีแรง ไม่สามารถใช้กำลังทั้งตัวของเขาในนี้ได้เลย

เขามองดู "เซียวเฉวียน" นี้อย่างไม่ละสายตา กัดฟันและยกดาบจิงหุนขึ้น "แกมันจอมปลอม! ล้อเลียนเจ้านายข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า! ล้อเล่นกับชีวิตเจ้านายข้า! ตอนนี้จะมาล้อเล่นกับข้าอีกหรือ!"

“ไปตายซะ!”

"เซียวเฉวียน" มองอย่างเย็นชา ยกดาบขึ้นสู้ "มาเลย! ไม่เจียมตัวจริงๆ!"

............

............

ที่เกาะจูเสิน

เซียวเฉวียนได้เตรียมการอย่างชัดเจนในการทำลายตราจูเสิน

นอกเกาะ ชิงหลงยังคงเป็นผู้ชมต่อไป

บนเกาะ ฉินหลังเป็นผู้ชม

เมื่อฉินหลังรู้ว่าเซียวเฉวียนจะทำลายตราจูเสิน ปฏิกิริยาแรกของเขาคือเซียวเฉวียนต้องบ้าแน่ๆ!

ไม่งั้น เหตุใดเซียวเฉวียนไม่อยู่เป็นราชครูเสียดีๆ มาท้าทายตราจูเสินทำไม?

ตราประทับจูเสินคืออะไร? มันคือตราศักดิ์สิทธิ์พันปี! อยากทำลายก็ทำลายได้งั้นหรือ?

เซียวเฉวียนสติฟั่นเฟือน! ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ! กล้าเกินขอบเขต!

แต่พอเห็นท่าทางที่สนับสนุนและจริงจังขององค์จักรพรรดิ ฉินหลังเริ่มดีดลูกคิดเสียดังต๊อกแต๊กในใจ

ในเมื่อองค์จักรพรรดิมีส่วนเกี่ยวข้อง โอกาสที่จะทำลายตราสำเร็จคงมีอยู่ แทนที่จะอยู่บนเกาะร้างแห่งนี้ไปตลอดชีวิต ควรลองเสี่ยงดูจะดีกว่า

เมื่อนึกได้ ฉินหลังจึงคิดจะเข้าร่วมสนุกและมีส่วนร่วม หากตราถูกทำลายสำเร็จ ฉินหลังก็จะขออภัยโทษกับองค์จักรพรรดิเพื่ออนุญาตให้เขากลับเมืองหลวงได้

นี่คือ...... พู่กันเฉียนคุนแข็งแกร่งเกินไป หรือตราจูเสินอ่อนแอลงตั้งแต่เมื่อไร? มันเหลือเชื่อมาก!

ไม่เพียงแต่องค์จักรพรรดิและฉินหลังเท่านั้นที่งง ชิงหลงก็ดูจนงงเช่นกัน

เมื่อพู่กันเฉียนคุนออกทำศึก ก็ไม่เห็นมีอะไรยากเลยใช่ไหม?

เซียวเฉวียนเคยแลกหมัดกับตราจูเสินมาแล้ว เซียวเฉวียนรู้ว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น เซียวเฉวียนส่งเสียงดังเตือน พู่กันเฉียนคุน "อย่าเพิ่งเหลิง! ตั้งใจหน่อย ระวังตราจูเสินจะ...... "

ปากของเซียวเฉวียน เป็นปากอีกาจริงๆ!

อย่างว่า ตราจูเสินออกกำลังเพิ่มพูนขึ้น เซียวเฉวียนยังไม่ทันจะพูดจบ พู่กันเฉียนคุนก็ถูกตราจูเสินพลิกกลับมากด!

พู่กันเฉียนคุนประมาทไม่ทันได้ระวัง จู่ๆ ก็ถูกตราจูเสินกดทับ พู่กันเฉียนคุนไม่สามารถทรงตัวในอากาศได้และร่วงลงมาข้างล่าง

”โอ้แม่เจ้า! เจ้านายรับตัวข้าไว้เร็ว ๆ !” พู่กันเฉียนคุนส่งข้อความเรียกร้องถึงเซียวเฉวียน

หากพู่กันเฉียนคุนร่วงถึงพื้น และถูกตราจูเสินไล่กวดตามมากดมันลงจากที่สูงเช่นนี้ พู่กันเฉียนคุนคงจะไม่มีวันฟื้นตัวขึ้นมาอีกแน่

เซียวเฉวียนทะยานตัวขึ้น รับพู่กันเฉียนคุนไว้ได้ จากนั้น เซียวเฉวียนก็โยนพู่กันเฉียนคุนขึ้นไปในอากาศอย่างไม่ได้ตั้งใจ "ไปสิ! สู้เขาไม่ได้ก็รีบกลับมา! “

สักพักหนึ่ง พู่กันเฉียนคุนก็ปล่อยแสงจ้าออกมาอีกครั้ง มุ่งหน้าไปยังตราจูเสิน

ครั้งนี้แสงสีแดงจากตราจูเสินนั้นสว่างจ้ามากจนทั้งสามคนบนเกาะแทบจะไม่สามารถลืมตาได้ พวกเขาทั้งหมดหรี่ตาลงเป็นรอยกรีด ผ่านรอยกรีดนั้นจึงมองเห็นตราจูเสินและพู่กันเฉียนคุนรบกัน

ครั้งนี้ พู่กันเฉียนคุนเป็นรองตราจูเสินอย่างเห็นได้ชัด ไม่สามารถแม้แต่จะเข้าใกล้อีกหนึ่งก้าว

แสงสีแดงของตราจูเสินนั้นแรงเกินไปจริงๆ!

ถึงแม้พวกเขาจะหรี่ตาจนเป็นเส้นกรีด น้ำตาของทั้งสามคนก็อดไม่ได้ที่จะไหลออกมาเพราะมันแทงตาเหลือเกิน

หากเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่ว่าตราจูเสินจะทำลายได้หรือไม่ ทั้งสามคนจะตาบอดอย่างแน่นอน!

ไม่ได้!

เซียวเฉวียนต้องแก้สถานการณ์ที่ถูกกระทำเช่นนี้!