ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 788

สรุปบท บทที่ 788 มีเจตนาที่แอบแฝง: ซูเปอร์ลูกเขย

อ่านสรุป บทที่ 788 มีเจตนาที่แอบแฝง จาก ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง

บทที่ บทที่ 788 มีเจตนาที่แอบแฝง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายจีนโบราณ ซูเปอร์ลูกเขย ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ชิงเฉิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เว่ยเซียนชิวกำลังโกรธจนไม่รู้จะระบายไปที่ไหน แต่จู่ ๆ สายลับก็บุกเข้ามาอย่างร้อนรนและเสียงดัง นี่ยิ่งทำให้เว่ยเซียนชิวโกรธมากขึ้นไปอีก

ออกไป! เรื่องไร้สาระอะไรจะสำคัญไปกว่ายาอายุวัฒนะของเจียนกั๋วนี้!” เว่ยเฉียนชิวตะโกนด้วยความโกรธ และในขณะเดียวกันก็หยิบถ้วยชาบนโต๊ะแล้วฟาดใส่สายลับอย่างแรง!

ถ้วยชาล้มลงกับพื้น “เสียงดังโครมคราม” และแตกเป็นเสี่ยงๆ

ชาร้อน ๆ ลวกปากสายลับจนเขาต้องเม้มปากแน่น ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย ทำได้เพียงถอนหายใจในใจด้วยความเสียใจว่าตนเองเป็นคนโชคร้าย

เจียนกั๋วเดือดอีกแล้ว! หัวใจของสายลับเต้นแรงด้วยความตื่นตระหนก ดวงตาของเขาหันไปทางซ้ายและขวา สิ่งที่ตนเองกำลังจะพูดนั้นสำคัญมาก!

ต้องบอกเว่ยเจียนกั๋วให้ได้!

สายลับเอามือถูไปมา ไม่รู้ว่าจะนั่งหรือจะยืน

ท้ายที่สุดเว่ยเซียนชิวเคยออกคำสั่งว่าทุกการเคลื่อนไหวของเซียวเฉวียน แม้ว่าขณะเซียวเฉวียนผายลมหรือถ่ายหนักจะต้องรายงานให้เขาทราบเช่นกัน!

ถ้าสายลับหนีไป แล้วถ้าเว่ยเซียนชิวสืบทราบภายหลังและพบว่าเขารู้เห็นเป็นใจ แต่กลับไม่รายงานให้ทราบ สายลับก็จะต้องตายแน่!

แต่ถ้าเขาไม่ออกไป ตอนนี้เว่ยเซียนชิวก็เต็มไปด้วยความโกรธ และมีโอกาสที่ชีวิตของสายลับจะต้องตกอยู่ในความเสี่ยงจากไฟร้ายนี้!

สายลับตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่สบายใจ ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ แทบจะฉี่รดกางเกงอยู่แล้ว

แม้แต่จางจิ่นที่เฝ้าดูอยู่ ก็ยังแอบเหงื่อแตกออกมา เจียนกั๋วโกรธมากจน ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!

แต่เด็กคนนี้ต้องพบหลักฐานอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเซียวเฉวียนแน่ ๆ จางจิ่นกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเสี่ยวควงทำให้เจียนกั๋วโกรธจนสุดขีด จางจิ่นก็ไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวควงจะมีชีวิตอยู่!

เมื่อถึงเวลานั้น จะไม่มีใครแข่งขันกับจางจิ่นในตำแหน่งอัครเสนาบดีได้ และตำแหน่งอัครเสนาบดีจะต้องเป็นของเขาให้ได้!

จางจิ่นแค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว!

จางจิ่นเหลือบมองที่เว่ยเซียนชิวอย่างระมัดระวัง มีความกล้าหาญ พูดกับเว่ยเซียนชิวด้วยความเคารพอย่างมาก: "ทำไมเจียนกั๋วไม่ฟังสิ่งที่สายลับคนนี้พูดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน แล้วจึงไล่เขาออกไปล่ะ"

จางจิ่นที่กล้าพูดประโยคนี้ออกมา ย่อมผ่านการไตร่ตรองมาเป็นอย่างดีแล้ว

จางจิ่นสามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นว่าที่อัครเสนาบดีได้ต่อหน้าต่อตาเว่ยเซียนชิว ย่อมแสดงว่าฝีมือการอ่านสถานการณ์ของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก

จางจิ่นมีลางสังหรณ์ว่า ข่าวที่สายลับนำกลับมาจะต้องเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเซียวเฉวียน เป็นไปได้ไหมว่าข่าวลือที่ตนเองได้ยินนั้นเป็นเรื่องจริงเซียวเฉวียนไปทำลายผนึกจูเสินจริงๆ!

ถ้าเป็นเช่นนั้น นั่นจะเป็นโอกาสที่ดีในการกำจัดเซียวเฉวียน! เซียวเฉวียนเป็นคนที่ประเมินความสามารถของเขาสูงเกินไปจริงๆ!

จางจิ่นคิดว่านี่ เป็นเพียงข่าวลือ หลังจากนั้น ด้วยระดับของเซียวเฉวียน จะกล้าสัมผัสผนึกศักดิ์สิทธิ์พันปีอย่างง่ายดายหรือไม่?

จางจิ่นเห็นเว่ยเฉียนชิวเงียบไปนาน จึงส่งสายตาให้สายลับอย่างมีไหวพริบ เป็นสัญญาณให้สายลับรายงานข่าวที่สืบมาได้

สายลับคนนี้เป็นญาติห่างๆ ของจางจิ่น พวกเขามีความสัมพันธ์กันอยู่บ้าง และทั้งสองคนก็ทำงานให้กับเว่ยเซียนชิวคนเดียวกัน ดังนั้น จางจิ่นและสายลับจึงมักมีปฏิสัมพันธ์กันเป็นการส่วนตัว

สายลับมองจางจิ่นด้วยความขอบคุณ เขาแค่อยากรายงานเรื่องนี้โดยเร็วที่สุดและออกจากสถานที่ที่มีแรงกดดันสูงนี้

สายลับไม่สนใจว่าขาของเขายังสั่นอยู่หรือไม่ เขารีบเดินไปหาเว่ยเซียนชิว และกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูเขาก่อนจะรีบเดินออกไป

แม้ว่าจางจิ่นที่อยู่ด้านข้างจะไม่ได้ยินสิ่งที่สายลับพูด แต่จางจิ่นรู้จากการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเว่ยเซียนชิว ว่ามันเป็นความผิด 90% ของเซียวเฉวียน ที่ทำลายผนึกจูเสิน

จางจิ่นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจขึ้นมา คิดว่าครั้งนี้ แม้ว่าเซียวเฉวียนจะโชคดีไม่ตายในเกาะจูเสิน และกลับมายังเมืองหลวง เว่ยเซียนชิวก็จะต้องลงโทษเซียวเฉวียนอย่างหนัก!

หลังจากได้ยินสิ่งที่สายลับพูด ใบหน้าของเว่ยเซียนชิวกลายเป็นสีหน้าม่วงคล้ำ เขาโกรธมากอยู่นานจึงพูดว่า: "มากเกินไป... มันมากเกินไปแล้ว... เซียวเฉวียนมากเกินไปแล้วจริงๆ"!"

เว่ยเซียนชิวให้เวลาเซียวเฉวียนสามเดือนเพื่อปรับแต่งยาอายุวัฒนะ! เป็นเวลานานมากแล้ว ยาอายุวัฒนะก็ไม่มีให้เห็น โชคดีที่เซียวเฉวียนไปที่เกาะจูเสินเพื่อทำลายผนึกจูเสิน!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซียวเฉวียนจะไม่ปรากฏตัวในเมืองหลวงนี้

เซียวเฉวียน!เจ้า เอาหน้าเจียนกั๋วนี้ไปไว้ที่ไหนแล้ว?

อ๊าก! อ๊าก! อ๊าก!

เว่ยเซียนชิวขมวดคิ้ว ตราบใดที่เซียวเฉวียนหัวเป็นมังกรแต่ไม่เคยเห็นหาง ไม่ได้อยู่บนเกาะจูเสิน และยังไม่ตาย

เฮยหลังและจางจิ่นที่ซ่อนตัวอยู่ที่ประตูต่างก็คิดว่าเว่ยเซียนชิวกำลังจะระเบิดอารมณ์อีกครั้ง

ใครจะรู้เว่ยเซียนชิวเงียบไปสักพักแล้วพูดสองสามคำเบา ๆ : "เข้าใจแล้ว เจ้าลงไปเถอะ"

นี่คือจุดจบหรือ?

เฮยหลังหันกลับมาด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

นี่คือจุดจบหรือ?

เว่ยเซียนชิวอดทนต่อเซียวเฉวียนขนาดนั้นเลยหรือ?

จางจิ่นเต็มรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก รีบจากไปก่อนที่เฮยหลังจะออกมา

จากจิ่นออกจากจวนเจียนกั๋วอย่างหดหู่ใจ ระหว่างทาง จางจิ่นกำลังคิดถึงเรื่อวงเซียวเฉวียนในหัว ถ้าเซียวเฉวียนไม่ได้อยู่บนเกาจูเสิน แล้วจะอยู่ที่ไหน?

เป็นไปได้ไหมที่เขาแอบกลับมาเมืองหลวงแล้ว?

เซียวเฉวียนเป็นเหมือนก้างที่ติดอยู่ในลำคอของจางจิ่น หากไม่ได้รับการจัดการ ก็จะทำให้จางจิ่นรู้สึกอึดอัดและกระสับกระส่ายอยู่เสมอ!

จางจิ่นตัดสินใจไปที่จวนเซียวด้วยตนเองเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น!

แม้ว่าตระกูลเซียวจะถูกสังหารหมู่และจวนเซียวจะอยู่ในสภาพทรุดโทรม แต่มันก็เป็นรังของเซียวเฉวียน จะตกต่ำลง แต่เขาก็ยังมีความสามารถที่จะฟื้นตัวกลับมาได้ หาดกเซียวเฉวียนกลับมาที่เมืองหลวง เขาจะกลับไปที่จวนเซียวก่อนแน่นอน

จางจิ่นรีบไปที่จวนเซียว เห็นว่าประตูแง้มอยู่ เขาแนบหูไปที่ประตูและตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใด ๆ จากภายใน ดังนั้นเขาจึงกำลังจะหันหลังกลับและจากไป

เมื่อจางจิ่นหันกลับมา ก็มีเสียงฝีเท้ามาจากข้างใน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย