ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 804

เรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นทุกปี โดยเฉพาะปีนี้!

มีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นเยอะมาก!

ผู้คนที่ลืมตาจ้องมองท้องฟ้าอย่างตื่นเต้น กลัวว่าพวกเขาจะพลาดฉากอันมหัศจรรย์หากพวกเขากระพริบตา!

ความโง่เขลาทำให้พวกเขาลืมกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเองโดยสิ้นเชิงและพวกเขาไม่กังวลว่ากิ่งไม้จะพุ่งมาหาตนเองหรือไม่ พวกเขายืนดูด้วยความตื่นตา!

พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ในขณะที่จ้องมองไปที่ท้องฟ้า

“ใครเก่งกาจถึงเพียงนี้!”

“ใครจะรู้ นี่อาจจะเป็นนักปราช์ญที่ไม่มีใครเทียบได้!”

“เซียวเฉวียนไม่ใช่หรือ? ข้าได้ยินมาว่าเขาเรียนรู้วิธีการใช้วาจาสักสิทธิ์”

“หึ๊! จะเป็นเขาได้อย่างไรกัน! เขาเพิ่งเรียนรู้ได้นิดเดียว!”

“ใช่เเล้ว หากเขามีความสามารถที่เก่งกาจเช่นนี้ จวนเซียวคงไม่ถูกสังหารหมู่!”

“เจ้าคิดว่า...นี้จะเป็นเว่ยเชียนชิวหรือเปล่า?”

ผู้คนลือกันให้ทั่วว่าเซีนวเฉวียนและเว่ยเชียนชิวไม่ถูกกัน หรือว่าตอนนี้เซ่นเชียนชิวกำลังแก้แค้นเซียวเฉวียน!

แต่ทำไมกิ่งไม้ถึงมาจากจวนเซียวเฉวียนไปยังจวนเจียนกั๋ว?

หรือว่าเว่ยเจียนกั๋วจะควบคุมจากระยะไกลเพื่อจัดการกับเซียวเฉวียน และตอนนี้กิ่งไม้ก็กำลังกลับไปหาเจียนกั๋ว!

ผู้คนในเมืองหลวงที่กว้างใหญ่นี้ คิดว่ามีเพียงเว่ยเชียนชิวเท่านั้นที่มีความแข็งแกร่งพอที่จะทำได้

การวิเคราะห์ของผู้คนเป็นเสียงเดียวกัน และพวกเขาทั้งหมดก็เห็นด้วยราวกับว่ามันเป็นเรื่องจริง: “ต้องเป็นเว่ยเจียนกั๋วแน่นอน!”

ในขณะที่ผู้คนพูดคุยกัน กิ่งก้านก็เคลื่อนย้ายไปได้ไกลแล้ว และมันก็ได้ลาหายจากสายตาพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว

หายเร็วมาก!

จากนั้นผู้คนก็แยกย้ายกันไปโดยไม่พูดอะไร

มีเพียงสองร่างราวกับลมกระโชกแรง ไล่ตามทิศทางของกิ่งก้านอย่างรวดเร็ว!

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าหยุดทันทีหลังจากไล่ตามมา พบว่ากิ่งก้านเข้าไปยังจวนเจียนกั๋ว พวกเขาหายใจหอบ พร้อมด้วยสีหน้าประหลาดใจ!

ราวกับว่าประสาทสัมผัสทุกจุดได้ตื่นตัวขึ้นมา พวกเขาจ้องมองฉากตรงหน้าดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ!

พวกเขาส่งหลี่มู่และจ้าวหลานกลับ และกำลังจะกลับตาม เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่โดยไม่คาดคิด ดังนั้นพวกเขาจึงรีบติดตามไป

นี่... นี่ นี่...

กิ่งก้านที่หนาแน่นในอากาศเป็นเหมือนลูกธนูนับพันดอก และลูกธนูแหลมคมหลายพันลูกก็พุ่งตรงไปที่จวนเจียนกั๋ว!

พลังเช่นนี้! ความรุนแรงเช่นนี้!

ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา จวนเจียนกั๋วก็พรุนเป็นรังแตน!

ใครกันนะมีความสามารถได้ถึงเพียงนี้?

กล้าหาญ! ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าประทับใจมาก!

พวกเขาไม่เคยคิดว่าเจ้านายของตนจะลงมือ ตระกูลเซียวพึ่งถูกสังหารหมู่ไป พลังชีวิตก็ได้รับความเสียหายรุนแรง นายท่านบอกให้พวกเขาทำตัวเงียบๆ อย่าไปยุ่งกับใคร ยกเว้นว่ามีคนมายุ่งกับเราก่อน

กิ่งก้านที่พุ่งลงมาตรงหน้าทำให้ผู้คนในจวนกรีดร้องและหวาดกกลัวกันถ้วนหน้า

ไป๋ฉีและเหมิงเอ้าตกตะลึง มีความสุขมากเสียจนเกือบลืมตัวปรบมือและโห่ร้องออกมา แต่ไม่นานก็เรียกสติได้!

นี่คือหน้าประตูจวนของเว่ยเชียนชิว ผู้คนผ่านไปผ่านมาเยอะพอสมควรไม่เหมาะที่จะอยู่นาน!

ไป๋ฉี่ลากเหมิงเอ้าที่ยังที่ยังยืนนิ่งอยู่ เขาทำท่าไม่พอใจ: “ข้าขอดูอีกครู่หนึ่ง ขอดูอีกแค่นิดเดียว!”

“ไปเร็ว!” ไป๋ฉีลากเขาออกไป เหมิงเอ้าไม่สามารถต้านทานพี่ชายของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกลับไปที่จวนเซีย และเตรียมบอกข่าวดีกับเซียวเฉวียน!

ความโกลาหลครั้งใหญ่ในจวนเจียนกั๋ว ดึงดูดให้ผู้คนเข้ามาดูเหตุการณ์เป็นจำนวนมาก

แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าจวนเจียนกั๋วพรุนเป็นรังแตน พวกเขาก็ตกใจมากจนอ้าปากค้าง ทุกคนรีบกลับจวนของตนและปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา!

คุณพระช่วย! ใครกันที่ทำเช่นนี้?

นับตั้งแต่เซียวเฉวียนปรากฏตัว เว่ยเชียวชิวก็เหมือนถูกเทพเจ้ากลั่นแกล้ง เขาโชคร้ายอยู่ร่ำไป ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง!

แม้แต่จวนเจียนกั๋วก็พรุนเป็นรังแตนจากกิ่งไม้ที่มาจากไหนก็ไม่รู้!

จวนเจียนกั๋วถือเป็นหน้าเป็นตาของเว่ยเชียนชิว การทำเช่นนี้ราวกับว่าเอื้อมมือตีไม่ให้เห็นตัว อันตรายจะได้มาไม่ถึง!

อย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ชั่วช้า บังอาจมาทำลายจวนของเขา นี้ไม่เป็นแค่การดูถูก แต่เป็นการกระชายคอเสื้อเว่ยเจียนกั๋วขึ้นมาแล้วตบเข้าไปที่หน้าเขาเต็มเเรง!

การกระทำที่อุกอาจเช่นนี้ ต้องเป็นเซียวเฉวียนไม่มีผิด!

แต่อีกใจหนึ่ง เว่ยเชียนชิวรู้สึกว่าเซียวเฉวียนไม่น่าแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!

การเคลื่อนไหวนี้จะต้องไม่ใช่เซียวเฉวียนแป็นแน่!

ไม่ว่ายังไงก็ตาม เว่ยเชียนชิวจะต้องหาตัวคนที่ทำให้เจอ เว่ยเชียนชิวสาบานว่าใครก็ตามที่ทำเช่นนี้มันจะต้องถูกตัดออกเป็นชิ้นๆ!

“เฮยหลัง!” เว่ยเชียนชิวตะโกนด้วยความโกรธ

เขาเห็นเงาเคลื่อนย้าน และเฮยหลังก็ปรากฏตัวขึ้น เขาเห็นว่าจวนอยู่ในความยุ่งเหยิง และข้ารับใช้ก็ดูยุ่งวุ่นวาย เขาแอบตกใจต่อภาพที่เห็น: “นายท่าน ข้ามีเรื่องมารายงานขอรับ”

อะไรจะสำคัญไปกว่าการค้นหาว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้? เว่ยเชียนชิวพูดขัดขึ้นมา: "จวนเจียนกั๋วกลายเป็นเช่นนี้ ไปสืบมาว่าใครมันเป็นคนทำ ไปลากคอมันมา ข้าจะจับมันหักแข้งหักขาแล้วฆ่าให้ตาย!!"

เป็นเรื่องนี้ที่เฮยหลังต้องการรายงาน เขาเปล่งเสียงและพูดว่า: "นายท่าน เรื่องที่ข้าจะรายงานก็คือ เหตุการณ์ครั้งเป็นเซียวเฉวียน!"

กิ่งก้านที่พุ่งมาเมื่อครู่ เฮยหลังก็เห็นมันเช่นกัน ผู้คนในเมืองหลวงต่างพากันพูดถึง เฮยหลังกำลังจะกลับมารายงาย แต่ก่อนที่จะรายงาน จวนเจียนกั๋วก็กลายเป็นรังแตนเช่นนี้แล้ว!

ในเวลานั้น เขาบังเอิญเห็นไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าที่ด้านหน้าจวน เฮยหลังรู้สึกตกใจ ไม่ใช่ว่าสองคนนี้ตายไปแล้วหรือ? เหตุใดถึงมาปรากฎตัวอยู่ที่นี้?

มีบางอย่างเกิดขึ้นในจวนเจียนกั๋ว และผู้อารักขาสองคนนั้นก็อยู่ มันจะเป็นเรื่องบังเอิญอย่างนั้นหรือ?

ดังนั้น เฮยหลังจึงติดตามไป๋ฉี่และเหมิงเอ้ากลับไปที่จวนเซียวอย่างเงียบๆ และจู่ๆ เขาก็ค้นพบความลับอันยิ่งใหญ่เข้า!

เป็นความลับอะไร? ความลับอะไรจะสำคัญไปกว่าความจริงที่ว่าหลังคาจวนเจียนกั๋วพรุนราวกับบ้านยาจก?

เว่ยเชียนชิวตะโกนขึ้น: "ถ้าความลับนี้ไม่ใหญ่พอ ข้าจะตัดหัวเจ้าเอง!"