ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 804
เรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นทุกปี โดยเฉพาะปีนี้!
มีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นเยอะมาก!
ผู้คนที่ลืมตาจ้องมองท้องฟ้าอย่างตื่นเต้น กลัวว่าพวกเขาจะพลาดฉากอันมหัศจรรย์หากพวกเขากระพริบตา!
ความโง่เขลาทำให้พวกเขาลืมกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเองโดยสิ้นเชิงและพวกเขาไม่กังวลว่ากิ่งไม้จะพุ่งมาหาตนเองหรือไม่ พวกเขายืนดูด้วยความตื่นตา!
พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ในขณะที่จ้องมองไปที่ท้องฟ้า
“ใครเก่งกาจถึงเพียงนี้!”
“ใครจะรู้ นี่อาจจะเป็นนักปราช์ญที่ไม่มีใครเทียบได้!”
“เซียวเฉวียนไม่ใช่หรือ? ข้าได้ยินมาว่าเขาเรียนรู้วิธีการใช้วาจาสักสิทธิ์”
“หึ๊! จะเป็นเขาได้อย่างไรกัน! เขาเพิ่งเรียนรู้ได้นิดเดียว!”
“ใช่เเล้ว หากเขามีความสามารถที่เก่งกาจเช่นนี้ จวนเซียวคงไม่ถูกสังหารหมู่!”
“เจ้าคิดว่า...นี้จะเป็นเว่ยเชียนชิวหรือเปล่า?”
ผู้คนลือกันให้ทั่วว่าเซีนวเฉวียนและเว่ยเชียนชิวไม่ถูกกัน หรือว่าตอนนี้เซ่นเชียนชิวกำลังแก้แค้นเซียวเฉวียน!
แต่ทำไมกิ่งไม้ถึงมาจากจวนเซียวเฉวียนไปยังจวนเจียนกั๋ว?
หรือว่าเว่ยเจียนกั๋วจะควบคุมจากระยะไกลเพื่อจัดการกับเซียวเฉวียน และตอนนี้กิ่งไม้ก็กำลังกลับไปหาเจียนกั๋ว!
ผู้คนในเมืองหลวงที่กว้างใหญ่นี้ คิดว่ามีเพียงเว่ยเชียนชิวเท่านั้นที่มีความแข็งแกร่งพอที่จะทำได้
การวิเคราะห์ของผู้คนเป็นเสียงเดียวกัน และพวกเขาทั้งหมดก็เห็นด้วยราวกับว่ามันเป็นเรื่องจริง: “ต้องเป็นเว่ยเจียนกั๋วแน่นอน!”
ในขณะที่ผู้คนพูดคุยกัน กิ่งก้านก็เคลื่อนย้ายไปได้ไกลแล้ว และมันก็ได้ลาหายจากสายตาพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว
หายเร็วมาก!
จากนั้นผู้คนก็แยกย้ายกันไปโดยไม่พูดอะไร
มีเพียงสองร่างราวกับลมกระโชกแรง ไล่ตามทิศทางของกิ่งก้านอย่างรวดเร็ว!
ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าหยุดทันทีหลังจากไล่ตามมา พบว่ากิ่งก้านเข้าไปยังจวนเจียนกั๋ว พวกเขาหายใจหอบ พร้อมด้วยสีหน้าประหลาดใจ!
ราวกับว่าประสาทสัมผัสทุกจุดได้ตื่นตัวขึ้นมา พวกเขาจ้องมองฉากตรงหน้าดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ!
พวกเขาส่งหลี่มู่และจ้าวหลานกลับ และกำลังจะกลับตาม เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่โดยไม่คาดคิด ดังนั้นพวกเขาจึงรีบติดตามไป
นี่... นี่ นี่...
กิ่งก้านที่หนาแน่นในอากาศเป็นเหมือนลูกธนูนับพันดอก และลูกธนูแหลมคมหลายพันลูกก็พุ่งตรงไปที่จวนเจียนกั๋ว!
พลังเช่นนี้! ความรุนแรงเช่นนี้!
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา จวนเจียนกั๋วก็พรุนเป็นรังแตน!
ใครกันนะมีความสามารถได้ถึงเพียงนี้?
กล้าหาญ! ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าประทับใจมาก!
พวกเขาไม่เคยคิดว่าเจ้านายของตนจะลงมือ ตระกูลเซียวพึ่งถูกสังหารหมู่ไป พลังชีวิตก็ได้รับความเสียหายรุนแรง นายท่านบอกให้พวกเขาทำตัวเงียบๆ อย่าไปยุ่งกับใคร ยกเว้นว่ามีคนมายุ่งกับเราก่อน
กิ่งก้านที่พุ่งลงมาตรงหน้าทำให้ผู้คนในจวนกรีดร้องและหวาดกกลัวกันถ้วนหน้า
ไป๋ฉีและเหมิงเอ้าตกตะลึง มีความสุขมากเสียจนเกือบลืมตัวปรบมือและโห่ร้องออกมา แต่ไม่นานก็เรียกสติได้!
นี่คือหน้าประตูจวนของเว่ยเชียนชิว ผู้คนผ่านไปผ่านมาเยอะพอสมควรไม่เหมาะที่จะอยู่นาน!
ไป๋ฉี่ลากเหมิงเอ้าที่ยังที่ยังยืนนิ่งอยู่ เขาทำท่าไม่พอใจ: “ข้าขอดูอีกครู่หนึ่ง ขอดูอีกแค่นิดเดียว!”
“ไปเร็ว!” ไป๋ฉีลากเขาออกไป เหมิงเอ้าไม่สามารถต้านทานพี่ชายของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกลับไปที่จวนเซีย และเตรียมบอกข่าวดีกับเซียวเฉวียน!
ความโกลาหลครั้งใหญ่ในจวนเจียนกั๋ว ดึงดูดให้ผู้คนเข้ามาดูเหตุการณ์เป็นจำนวนมาก
แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าจวนเจียนกั๋วพรุนเป็นรังแตน พวกเขาก็ตกใจมากจนอ้าปากค้าง ทุกคนรีบกลับจวนของตนและปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา!
คุณพระช่วย! ใครกันที่ทำเช่นนี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...