ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 805

...

...

จวนเซียว

เซียวเฉวียนยืนอยู่ในเรือน กิ่งไม้จำนวนนับไม่ถ้วนลอยมุ่งหน้าไปยังจวนเจี้ยนกั๋ว เขาจะขวางก็ขวางไม่อยู่ เหลือเพียงสายตาที่เบิกมองพวกมันลอยผ่านไป

เซียวเฉวียนเหนื่อยหน่ายขั้นสุด แม่แกสิ!

วิชาถ้อยคำนี้ยากจะควบคุมนัก!

นี่มิใช่บีบให้เขากับเว่ยเชียนชิวต้องสู้กันหรอกหรือ!

ไม่สนแล้ว จนป่านนี้แล้ว!

แม่แกยังจะทำอะไรได้อีกหรือ？

สู้สิ!

เช่นนั้นก็สู้กันให้ตายไปข้างเลย!

พอคิดได้เช่นนี้แล้ว จิตสังหารบนร่างของเซียวเฉวียนก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

เขายืนอยู่กลางเรือนเซียวด้วยสีหน้าเย็นชา แสงตะวันอันแรงกล้าส่องผ่านเรือนร่างสูงใหญ่ของเขา เผยให้เห็นเงาร่างสูงตระหง่าน พาให้ผู้พบเห็นรู้สึกสะท้านใจและโดดเดี่ยว!

ทว่า ก็ไม่รู้ว่าพลังคุกคามของกิ่งไม้ที่พุ่งผ่าสะท้านสายลมไปยังจวนเจี้ยนกั๋วเมื่อครู่จะเป็นเช่นไรบ้าง!

“นายท่าน! นายท่าน!”

และในเวลานี้เอง น้ำเสียงเดือดร้อนกังวลของเหมิงเอ้าก็ลอยเข้าหูของเซียวเฉวียน

เหมิงเอ้าร้อนใจอยากจะพูดกับเซียวเฉวียนเรื่องฉากอันรุนแรงเมื่อครู่นี้ ขณะที่เขากำลังมาถึงประตูจวนตระกูลเซียว เหมิงเอ้าก็ตะโกนร้องตกใจเสียงดังขึ้นมา น้ำเสียงของเขานั้นคล้ายปิดบังความตื่นเต้นไม่มิด

“ดีใจเช่นนี้เพราะเหตุใดกัน?”

เซียวเฉวียนขมวดคิ้วอย่างสงสัยครั้งหนึ่ง กระทั่งไป๋ฉี่ที่แต่ไหนแต่ไรมาสงบนิ่งก็ยังไม่อาจปิดบังความตื่นเต้นบนใบหน้าได้

“เกิด เกิดเรื่องกับจวนเจี้ยนกั๋วแล้ว!” เหมิงเอ้าร้อนใจจนกลืนน้ำลายต่อก่อนจะพูด “ไม่รู้ว่าเป็นผู้สูงส่งท่านใด บังคับให้กิ่งไม้จำนวนนับพันหมื่นพุ่งใส่จวนเจี้ยนกั๋วดังห่าฝน ปักจนจวนเจี้ยนกั๋วคล้ายเป็นรังแตนไปแล้วขอรับ! ช่างทำให้คนสะเทือนขวัญแท้จริง!”

นับแต่จวนเซียวจัดงานศพเป็นต้นมา นายท่านก็ไม่ได้มีกะจิตกะใจใดๆ ตอนนี้เว่ยเชียนชิวโชคร้ายครั้งใหญ่ หากว่านายท่านทราบเรื่องเข้า นายท่านจะมิดีใจตายหรอกหรือ?

ไป๋ฉี่พยักหน้าคล้อยตาม “เกรงว่าตอนนี้เว่ยเชียนชิวจะโทสะท่วมฟ้ากระมัง!”

“นั่นสิ! นั่นสิ! นี่ถือว่ามีผู้สูงส่งช่วยพวกเราลงแรงแล้ว!”

เซียวเฉวียนมุมปากกระตุก นี่...

นี่...

ไป๋ฉี่จับสัมผัสได้ถึงสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงฉับไวของเซียวเฉวียน เขาพลันลองถามขึ้นมาอย่างกึ่งคาดเดากึ่งสงสัย “นายท่าน หรือว่ามิใช่...”

เหมิงเอ้าเหม่อมองเขา “อะไรหรือ?”

“ไม่ผิด ข้าเอง” เซียวเฉวียนพยักหน้าอย่างปลอดโปร่งใจนัก ไป๋ฉี่ตาเหม่อลอย

นี่! นี่! นี่!

เหมิงเอ้าแฟนคลับตัวยงผู้นี้ตกใจจนกรามล่างแทบจะร่วงลงพื้นแล้ว!

นายท่านเก่งกาจปานนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

มิน่าล่ะ เมื่อครู่พวกเขาถึงรู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองเบาลงไม่น้อย เดิมทีกำลังอันแท้จริงของนายท่านก็แข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว！

นี่มันนายท่านระดับเทพองค์ใดกันนะ？ เก่งชะมัด!

สายตาของเหมิงเอ้าทั้งเผยประกายชื่นชมและอิจฉา ในเวลาเดียวกันในใจก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาโดยไม่ทราบเหตุ

ครั้นพวกเขาเข้าประตูมาก็รู้สึกว่า จิตสังหารบนร่างของนายท่านนั้นแข็งแกร่งยิ่งขึ้น กระแสคุกคามบนร่างของเขาสามารถทำให้คนเกิดความกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เหมิงเอ้ากับไป๋ฉี่นำข่าวนี้กลับมาให้เขา ทำให้เซียวเฉวียนตกใจขึ้นมาเล็กน้อย

ยิ่งเดิมทีเขาคิดว่ากิ่งไม้อาจจะหมดพลังไประหว่างทางก็ได้ จากนั้นก็ค่อยๆ ร่วงหล่นลงกลางพื้นทีละแท้ง ไม่ได้คิดเลยว่ากิ่งไม้มันจะลอยข้ามพื้นที่กว่าครึ่งเมืองหลวงไปปักยังจวนเจี้ยนกั๋วเหมือนรังแตนได้ซะนี่!

สวรรค์มอบรางวัลแก่ผู้ขยันขันแข็ง!

บทกลอนของประเทศจีนช่างลึกล้ำไพศาล! สามารถควบคุมกิ่งไม้ให้มุ่งหน้าไปไม่จำกัดได้!

หลายวันมานี้ที่เขาถึงพลังแห่งถ้อยคำ ยังคงได้ผลลัพธ์กลับมาบ้างแล้ว

พวกเซียวเฉวียนสามคนกำลังจมจ่อมอยู่กับความยินดีและพรึงเพริดที่พลังยกระดับขึ้นสูง พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นเฮยหลังที่แอบลอบฟังอยู่ด้านนอกเลย

...

...

“อะไรนะ!” เว่ยเชียนชิวคำรามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เป็นไปไม่ได้!

จะเป็นเซียวเฉวียนไปได้อย่างไรกัน!

เหตุใดเขาถึงมีพลังถึงปานนี้