ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 806

ไอ้คนอายุสั้น? พูดว่าไอ้คนอายุสั้นอีกแล้ว! เซียวเฉวียนรู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมา!

“นายท่าน! ข้าอยู่นี่ขอรับ!”

เสียงของไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าดังออกมา

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าหายตัววับ และปรากฏอยู่ด้านหน้าของเซียวเฉวียนด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน ในมือถือดาบจิงหุนรอรับคำสั่งอยู่!

เว่ยเชียนชิวอดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย พวกเขาสองคนยังไม่ตายจริง ๆ ด้วย!

โดนเซียวเฉวียนต้มอีกแล้ว!

ขณะนั้นเอง ความโกรธที่ลุกเป็นไฟในร่างกายของเซียวเฉวียนก็โหมขึ้นมา!

ตระกูลเซียว! ตระกูลเซียว!

ตระกูลเซียวก็คือไส้ศึกของเซียวเฉวียน!

เว่ยเชียนชิวกลับพูดถึงเรื่องของตระกูลเซียวซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

ในครานั้นหากไม่ใช่เพราะเว่ยเชียนชิวกระทำการใหญ่โต ส่งชาวยุทธ์แท้ไปฆ่าเซียวเทียนพร้อมกับกองทัพตระกูลเซียวอีกห้าหมื่นนาย!

จวนเซียวคงไม่ตกอับถึงเพียงนี้!

คนในตระกูลเซียวก็จะไม่ยากลำบากเช่นนี้!

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนทำเพื่อเว่ยเชียนชิว!

เขายังมีหน้ามาพูดว่าจวนเซียวเป็นคนอายุสั้นอย่างไม่ละอายใจอีกงั้นหรือ?

เซียวเฉวียนเช็ดรอยเลือดที่มุมปากครู่หนึ่ง ดวงตาราวกับไฟที่ลุกโชน จ้องมองเว่ยเชียนชิวอย่างเคียดแค้น!

อารมณ์ความอาฆาตที่อยู่ท่วมตัวเขาเดือดดาลมากขึ้น!

ความน่าสะพรึงกลัวปกคลุมไปทั่ว!

ความเด็ดขาดและกล้าหาญของเซียวเฉวียนปะทุออกมาจากด้านในสู่รอบ ๆ ด้านนอกอย่างรวดเร็ว ลมหายใจเหล่านี้ราวกับกำแพงกั้นที่ปกคลุมเขาไว้!

พลังที่ทรงอานุภาพเช่นนี้!

เว่ยเชียนชิวอดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย

ทว่า พลังอันน้อยนิดของเว่ยเชียนชิวยังสามารถทำให้เซียวเฉวียนบาดเจ็บเช่นนี้ แน่นอนว่าเว่ยเชียนชิวไม่เห็นเซียวเฉวียนอยู่ในสายตา!

เซียวเฉวียนในตอนนี้เป็นเพียงแค่ศัตรูที่อ่อนกำลังลง และใช้แรงเฮือกสุดท้ายในการต่อสู้ก็เท่านั้น!

นายท่านอยู่ในสภาพเช่นนี้แล้ว ผู้อารักขาอีกสองคนจะสามารถต่อกลอนได้อย่างไรเล่า!

“จุ๊ ๆ! ดูท่าแล้ว เจ้าคงไม่ยอมจริง ๆ นะ!” เว่ยเชียนชิวกัดเล็บของเขาอย่างหยิ่งทระนง จากนั้นก็เป่าฝุ่นที่ขูดออกมาจากเล็บเบา ๆ พลางจ้องมองเซียวเฉวียนอย่างเหยียดหยาม “ไม่ยอมแล้วจักทำสิ่งใดได้เล่า! เป็นเพียงแค่พวกตระกูลยาจก ไม่มีทางรู้จักที่ต่ำที่สูง! และไม่รู้จักประมาณตนเอง!”

รอให้ชาวยุทธ์แท้ของเขามาเสียก่อน จักรื้อถอนจวนเซียว ฆ่าไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าให้สิ้น เซียวเฉวียนก็จะกลายเป็นหมาไร้ที่ซุกหัวนอน!

ทันทีที่คิดว่าเซียวเฉวียนเป็นหมาจนตรอกไร้ทางไป มุมปากของเว่ยเชียนชิวก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย พลางทำเสียงฮึดฮัด!

นี่เพิ่งเริ่มต้น!

ถึงเวลานั้น เขาจะนำตัวเซียวเฉวียนกลับไปยังจวนเจียนกั๋ว และทรมานเขาอย่างช้า ๆ!

วิธีการทรมานคนของเว่ยเชียนชิวยังมีอีกมาก!

เขาต้องทำให้เขาอยู่ต่อไปก็ไม่รอด แต่หากจะตายก็เป็นไปได้ยาก!

กล้าหลอกลวงเขา เซียวเฉวียนก็ต้องชดใช้!

เขาจักต้องทำให้เซียวเฉวียนคุกเข่าลงกับพื้น ทั้งร้องทั้งตะโกนและกอดขาเขาอย่างร้องขอชีวิต!

“เหอะ!” เมื่อเห็นท่าทางของเว่ยเชียนชิวที่ยโสโอหังอย่างยิ่ง เซียวเฉวียนพูดเสียงฮึดฮัด “เหลวไหล! การที่หลอกท่านได้ถือเป็นความสามารถของข้า! มาสิ!”

คำพูดของเซียวเฉวียน เรียกได้ว่าเป็นข้อห้ามที่กระทบต่อเว่ยเชียนชิวโดยตรง!

เป็นถึงเจียนกั๋ว ทว่ากลับถูกผู้ที่มาจากตระกูลยากจนหลอกลวงราวกับคนโง่!

เซียวเฉวียนไม่พูดก็ยังไม่เท่าไร แต่เมื่อเซียวเฉวียนเอ่ยถึง เว่ยเชียนชิวก็ปะทุความโกรธออกมา “เซียวเฉวียน! เจ้ารนหาที่ตายเสียจริง!”

เว่ยเชียนชิวหายตัวไปด้วยความว่องไว และโผล่ไปยังด้านซ้ายเพื่อหลบไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า ฝ่ามือวายุพุ่งตรงไปซัดกระหน่ำยังเซียวเฉวียน!

เมื่อเห็นเช่นนั้น เซียวเฉวียนจึงหายตัววับ หลบฝ่ามือวายุของเว่ยเชียนชิวได้ทันท่วงที

“ดูสิว่าเจ้าจะหลบไปที่ไหนได้อีก!”

เว่ยเชียนชิวกระตุ้นกำลังภายใน กระโดดขึ้นด้วยความเบาที่สุดและแปลงร่างกลายเป็นเงา พร้อมกับกวาดฝ่ามือวายุที่คมกริบเข้าโจมตีที่กลางหัวใจของเซียวเฉวียน!

ในขณะเดียวกันนั้นเอง เงาทั้งสองก็ปรากฏกายขึ้น ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าขวางอยู่ด้านหน้าเซียวเฉวียน ทั้งสองร่วมมือกันได้ดีโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด เหมิงเอ้าเน้นการป้องกันการโจมตีเป็นหลัก เพื่อคุ้มกันความปลอดภัยของเซียวเฉวียน

นับตั้งแต่เซียวเฉวียนเก็บงำผนึกจูเสินไว้ ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าก็ไม่สามารถอ่านใจของเซียวเฉวียนได้

ทว่าครั้งนี้เหมิงเอ้าที่ไม่เคยสนใจไยดีสิ่งใด ครั้งนี้กลับมีไหวพริบเข้าใจนายท่านในเสี้ยววินาที มือถือดาบจิงหุน ใช้กำลังภายในแทงไปยังเว่ยเชียนชิวด้วยความว่องไว!

ในเวลาสำคัญยังไม่มีสิ่งผิดพลาด เซียวเฉวียนพยักหน้าอย่างพอใจ

การต่อสู้ของคนโบราณที่ผ่านมา สิ่งที่ห้ามเกิดขึ้นคือความผิดพลาดระหว่างการต่อสู้

โดยเฉพาะเมื่อมีการต่อสู้ครั้งใหญ่ เว่ยเชียนชิวต้องจดจ่อกับการต่อต้านไป๋ฉี่ หากเผลอไปเพียงนิด เว่ยเชียนชิวก็จะถูกโต้กลับด้วยกำลังภายใน!

หากไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต!

เหมิงเอ้าเปิดฉากโจมตีเว่ยเชียนชิวอย่างเปิดเผย เขาต้องการบอกกับเว่ยเชียนชิวว่า เขาจะเปิดฉากโจมตีเว่ยเชียนชิวแล้ว เจ้ารับมือให้ดีล่ะ!

นายบ่าวหน้าไม่อาย! เว่ยเชียนชิวขมวดคิ้ว คนหมู่มากรังแกคนกลุ่มน้อยงั้นหรือ?

ตัวของเหมิงเอ้าเข้าไปใกล้เว่ยเชียนชิวมากขึ้นเรื่อย ๆ ดาบจิงหุนที่น่าหวาดกลัวเล่มนั้นห่างจากเว่ยเชียนชิวเพียงคืบเดียวก็จะแทงเข้าไปในร่างกายเขา!

เว่ยเชียนชิวส่งกำลังภายในที่มีทั้งหมด รวบรวมพลังภายในทั้งหมดพร้อมกับโจมตีอย่างรุนแรง ทำให้ไป๋ฉี่กระเด็นตัวปลิว!

ความแข็งแกร่งของกำลังภายในของคู่ต่อสู้เพิ่มขึ้นอย่างมากในฉับพลัน แม้ว่าไป๋ฉี่จะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่อาจตามความเร็วของเว่ยเชียนชิวได้ทัน!

ไป๋ฉี่รับการโจมตีจากกําลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้อย่างกะทันหัน ทำให้เขาไม่อาจรับไหวในชั่วขณะ พร้อมกับพ่นเลือดพรวดออกมาเต็มปาก เขาถอยหลังอยู่หลายก้าวจึงสามารถยืนอย่างมั่นคง

และเว่ยเชียนชิวก็โซเซอยู่หลายก้าวจึงจะยืนได้อย่างมั่นคง เพื่อหลบการโจมตีของเหมิงเอ้า

เว่ยเชียนชิวรู้สึกถึงรสคาวหวานที่พวยพุ่งออกมาจากลำคอของเขา เขากลั้นไม่ให้เลือดที่คาวหวานพวยพุ่งออกมา!

หมาป่าดำและชาวยุทธ์แท้ยังไม่มา เว่ยเชียนชิวไม่อาจให้เซียวเฉวียนรู้ได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บแล้ว!

นี่เป็นครังแรกที่เว่ยเชียนชิวต่อสู้กับเซียวเฉวียน

หากพูดให้ถูกต้องก็คือต่อสู้กับผู้อารักขาของเซียวเฉวียน

ความสามารถของไป๋ฉี่ อยู่เหนือการคาดการณ์ของเว่ยเชียนชิว แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะได้เคยยินมาก่อนว่า ไป๋ฉี่เพียงแต่ดุร้ายและเด็ดขาด ทว่าการต่อสู้ในวันนี้ทำให้เขาตะลึงได้เล็กน้อย

ผู้อารักขาธรรมดาทั่วไปที่ได้รับฝ่ามือของเขาจักต้องตายโดยไม่ต้องสงสัย แต่แม้ว่าไป๋ฉี่จะกระอักเลือดออกมา แต่กลับดูเหมือนว่าไม่ได้อันตรายถึงชีวิตเลย!

ความเร็วของเหมิงเอ้า ก็รวดเร็วมากพอที่จะปะทะกับเขาได้!

นายและบ่าวสามคนนี้! มิใช่ผู้ที่ไร้น้ำยา!