นี้......
ทำไมจู่ๆ หยางซูถึงลุกขึ้นมาได้ล่ะ ?
ตกใจจริงๆ !
หยางอวี้หวนและชาวบ้านหน้าตาตื่นตระหนกตกใจ มองด้วยความมึนงงไปที่เซียวเฉวียนซึ่งสงบนิ่งราวกับไก่
เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น "ไม่ต้องตกใจ หยางซูยังไม่ได้ตาย !"
ที่แท้ยังไม่ตายหรือ !
มาทำให้คนตกใจ เดี๋ยวคนก็ตายจริงหรอก !
ฝูงชนถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและตบหน้าอกเบา ๆ เพื่อปลอบสติที่ตกใจตื่นเต้น!
พอพวกเขาคืนสติ จู่ๆ ก็มีคนสังเกตเห็นเหตุพิรุธ "หือ? ด้วยความสามารถของท่านเซียว ถ้าท่านจะฆ่าหยางซู หยางซูจะต้องตายอย่างแน่นอนมิใช่หรือ !"
“ถูกต้อง !” ทุกคนเห็นด้วยทันที
เซียวเฉวียนต้องการชีวิตของหยางซูง่ายเหมือนปอกกล้วย หากเขาต้องการให้หยางซูตายในยามที่สาม ก็คงอยู่ไม่ถึงยามที่ห้าเด็ดขาด !
แต่หยางซูก็อยู่ได้จนถึงยามที่ห้า
แปลกแต่จริง!
หรือว่า ชาวบ้านลองเดาอย่างนอกลู่ "หรือว่า...... หยางซูแทงตัวเอง ?"
"ไม่ละมั่ง !"
ชาวบ้านคิดละเอียดใหม่อีกครั้ง สันดานอย่างหยางซู......
จู่ๆ ชาวบ้านก็ตระหนักได้ !
หยางซูคงรีบเร่งที่จะเคี่ยวเข็ญเซียวเฉวียนให้ตาย แต่เขาไม่มีกำลัง จึงกำกับเองแสดงเองในละครฉากนี้เพื่อใส่ร้ายเซียวเฉวียน!
เมื่อชาวบ้านคิดได้เช่นนี้ จู่ๆ พวกเขาก็รู้สึกว่ามุมมองทั้งสามของพวกเขาพังทลายหมดสิ้น!
ว้าว !
หยางซูเจ้าเล่ห์หน้าด้านคนนี้ !
อุตส่าห์ร่ำเรียนหนังสือปราชญ์มามากมาย ทำไมทำทุเรศอย่างนี้ !
เสียศักดิ์ศรีของผู้ร่ำเรียนหนังสือจนหมดสิ้น !
หลังถูกชาวบ้านจับผิดแผนชั่วร้ายนี้แล้ว หยางซูก็แค้นเคืองจนดวงตาลุกเป็นไฟ จ้องมองไปที่หยางอวี้หวนอย่างดุร้าย!
เขาดูเหมือนอยากจะกินเธอลงท้องทั้งตัวเป็นๆ !
ละครฉากยิ่งใหญ่ที่เขาวางแผนไว้อย่างรอบคอบกำลังจะบรรลุเป้าหมาย แต่หยางอวี้หวนก็เข้ามาตัดบท สุดท้าย เซียวเฉวียนเป็ดที่กำลังจะปรุงสุกก็บินหนีไปและผลักหยางซูไปที่ปากนินทาของชาวบ้าน !
กล่าวโทษหยางซูอย่างหมดจดสุดตัวว่า มือไม้สกปรก ทุเรศ โหดเหี้ยม !
จบกัน! หมดเสียทุกอย่าง !
ยังเอาชื่อเสียงของตัวเองไปเสี่ยง!
ให้ตายเถอะ!
ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงต้องมาร่วมสถานการณ์ในเวลานี้!
ทำเสียแผนของหยางซูจนหมด !
เซียวเฉวียนยังมีหน้าพูดแล้วพูดอีกว่าเขากับหยางอวี้หวนไม่มีอะไรกัน !
เซียวเฉวียนหน้าด้านจริงๆ !
ถ้าเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนไม่มีอะไรกัน หยางอวี้หวนจะใจดียอมสละชีวิตเพื่อรับเป็นฆาตกรแทนเซียวเฉวียนหรือ ?
เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อปกป้องคู่รักของเธอ!
ถึงหยางซูจะมีความเชื่ออยู่บ้างในความบริสุทธิ์ของเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนก่อนหน้านี้ มาตอนนี้หยางซูจะไม่เชื่อแม้ตีให้ตาย! บทสนทนาระหว่างเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนในเมื่อกี้ ฟังในหูของหยางซู สื่อถึงความรักอันลึกซึ้งและความเสน่หาระหว่างคนทั้งสอง มันน่าขยะแขยงจริงๆ !
หยางซูซึ่งมีสภาพจิตบิดเบี้ยว มองทุกสิ่งบิดเบี้ยวผิดรูปไปหมดในตอนนี้ !
หยางซูไม่คิดว่าหยางอวี้หวนเพียงต้องการจะตอบแทนบุญคุณคน
เขาเชื่ออยู่อย่างเดียวว่าหยางอวี้หวนเป็นหญิงหลายใจ กำลังนอกใจเขา !
อีนังหยางอวี้หวนตัวดี !
ดวงตาของหยางซูเต็มไปด้วยอาฆาตแค้น "หยางอวี้หวน! นังหญิงไร้ยางอาย ! ไปตายซะ !"
แต่ว่า แทงหยางอวี้หวนให้ตายทีเดียว เธอไม่สบายไปหน่อยหรือ !
หยางซูต้องการทรมานเธอและทำให้เธอตายอย่างช้าๆ !
ให้เธอรู้สึกถึงความกลัวของการขาดลมหายใจเสียบ้าง!
หยางซูหยิบสายผ้าไหมออกมาจากแขนเสื้อของเขา รัดที่คอของหยางอวี้หวนให้เร็วที่สุดที่เขาจะทำได้ และกระชับให้แน่น !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...