ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 820

นี้......

ทำไมจู่ๆ หยางซูถึงลุกขึ้นมาได้ล่ะ ?

ตกใจจริงๆ !

หยางอวี้หวนและชาวบ้านหน้าตาตื่นตระหนกตกใจ มองด้วยความมึนงงไปที่เซียวเฉวียนซึ่งสงบนิ่งราวกับไก่

เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น "ไม่ต้องตกใจ หยางซูยังไม่ได้ตาย !"

ที่แท้ยังไม่ตายหรือ !

มาทำให้คนตกใจ เดี๋ยวคนก็ตายจริงหรอก !

ฝูงชนถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและตบหน้าอกเบา ๆ เพื่อปลอบสติที่ตกใจตื่นเต้น!

พอพวกเขาคืนสติ จู่ๆ ก็มีคนสังเกตเห็นเหตุพิรุธ "หือ? ด้วยความสามารถของท่านเซียว ถ้าท่านจะฆ่าหยางซู หยางซูจะต้องตายอย่างแน่นอนมิใช่หรือ !"

“ถูกต้อง !” ทุกคนเห็นด้วยทันที

เซียวเฉวียนต้องการชีวิตของหยางซูง่ายเหมือนปอกกล้วย หากเขาต้องการให้หยางซูตายในยามที่สาม ก็คงอยู่ไม่ถึงยามที่ห้าเด็ดขาด !

แต่หยางซูก็อยู่ได้จนถึงยามที่ห้า

แปลกแต่จริง!

หรือว่า ชาวบ้านลองเดาอย่างนอกลู่ "หรือว่า...... หยางซูแทงตัวเอง ?"

"ไม่ละมั่ง !"

ชาวบ้านคิดละเอียดใหม่อีกครั้ง สันดานอย่างหยางซู......

จู่ๆ ชาวบ้านก็ตระหนักได้ !

หยางซูคงรีบเร่งที่จะเคี่ยวเข็ญเซียวเฉวียนให้ตาย แต่เขาไม่มีกำลัง จึงกำกับเองแสดงเองในละครฉากนี้เพื่อใส่ร้ายเซียวเฉวียน!

เมื่อชาวบ้านคิดได้เช่นนี้ จู่ๆ พวกเขาก็รู้สึกว่ามุมมองทั้งสามของพวกเขาพังทลายหมดสิ้น!

ว้าว !

หยางซูเจ้าเล่ห์หน้าด้านคนนี้ !

อุตส่าห์ร่ำเรียนหนังสือปราชญ์มามากมาย ทำไมทำทุเรศอย่างนี้ !

เสียศักดิ์ศรีของผู้ร่ำเรียนหนังสือจนหมดสิ้น !

หลังถูกชาวบ้านจับผิดแผนชั่วร้ายนี้แล้ว หยางซูก็แค้นเคืองจนดวงตาลุกเป็นไฟ จ้องมองไปที่หยางอวี้หวนอย่างดุร้าย!

เขาดูเหมือนอยากจะกินเธอลงท้องทั้งตัวเป็นๆ !

ละครฉากยิ่งใหญ่ที่เขาวางแผนไว้อย่างรอบคอบกำลังจะบรรลุเป้าหมาย แต่หยางอวี้หวนก็เข้ามาตัดบท สุดท้าย เซียวเฉวียนเป็ดที่กำลังจะปรุงสุกก็บินหนีไปและผลักหยางซูไปที่ปากนินทาของชาวบ้าน !

กล่าวโทษหยางซูอย่างหมดจดสุดตัวว่า มือไม้สกปรก ทุเรศ โหดเหี้ยม !

จบกัน! หมดเสียทุกอย่าง !

ยังเอาชื่อเสียงของตัวเองไปเสี่ยง!

ให้ตายเถอะ!

ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงต้องมาร่วมสถานการณ์ในเวลานี้!

ทำเสียแผนของหยางซูจนหมด !

เซียวเฉวียนยังมีหน้าพูดแล้วพูดอีกว่าเขากับหยางอวี้หวนไม่มีอะไรกัน !

เซียวเฉวียนหน้าด้านจริงๆ !

ถ้าเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนไม่มีอะไรกัน หยางอวี้หวนจะใจดียอมสละชีวิตเพื่อรับเป็นฆาตกรแทนเซียวเฉวียนหรือ ?

เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อปกป้องคู่รักของเธอ!

ถึงหยางซูจะมีความเชื่ออยู่บ้างในความบริสุทธิ์ของเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนก่อนหน้านี้ มาตอนนี้หยางซูจะไม่เชื่อแม้ตีให้ตาย! บทสนทนาระหว่างเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนในเมื่อกี้ ฟังในหูของหยางซู สื่อถึงความรักอันลึกซึ้งและความเสน่หาระหว่างคนทั้งสอง มันน่าขยะแขยงจริงๆ !

หยางซูซึ่งมีสภาพจิตบิดเบี้ยว มองทุกสิ่งบิดเบี้ยวผิดรูปไปหมดในตอนนี้ !

หยางซูไม่คิดว่าหยางอวี้หวนเพียงต้องการจะตอบแทนบุญคุณคน

เขาเชื่ออยู่อย่างเดียวว่าหยางอวี้หวนเป็นหญิงหลายใจ กำลังนอกใจเขา !

อีนังหยางอวี้หวนตัวดี !

ดวงตาของหยางซูเต็มไปด้วยอาฆาตแค้น "หยางอวี้หวน! นังหญิงไร้ยางอาย ! ไปตายซะ !"

แต่ว่า แทงหยางอวี้หวนให้ตายทีเดียว เธอไม่สบายไปหน่อยหรือ !

หยางซูต้องการทรมานเธอและทำให้เธอตายอย่างช้าๆ !

ให้เธอรู้สึกถึงความกลัวของการขาดลมหายใจเสียบ้าง!

หยางซูหยิบสายผ้าไหมออกมาจากแขนเสื้อของเขา รัดที่คอของหยางอวี้หวนให้เร็วที่สุดที่เขาจะทำได้ และกระชับให้แน่น !

แต่กฎเหล่านี้ใช้ไม่ได้กับเซียวเฉวียน เขาต้องช่วยชีวิตคนให้ได้ !

ร่างของเซียวเฉวียนเคลื่อนไหวอย่างไว หยางซูยังไม่ทันเห็นชัดเจนว่าเขาลงมืออย่างไร ดาบสั้นในมือของหยางซูก็ถูกเขาคว้าไป !

เซียวเฉวียนสะบัดมือ และดาบสั้นก็ตัดสายผ้าขาดเรียบร้อย หยางอวี้หวนร่วงลงกับพื้นเสียงดัง "ปัง" หยางอวี้หวนที่กำลังจะตายได้ฟื้นคืนสติขึ้นมา เธอนั่งวางมือบนพื้นและอ้าปากสูดลมหายใจเข้าด้วยอากาศที่สดชื่น

ใบหน้าถูกรัดจนเป็นสีแดงของเธอดูยิ่งมีเสน่ห์และน่าสงสาร !

ถ้าเว่ยอวี๋อยู่ตรงนี้ เขาคงจะช้ำใจอย่างแน่นอน

ไม่ใช่ว่าเซียวเฉวียนจะไม่สงสารและทะนุถนอมร่างสตรี เขาสามารถอุ้มตัวหยางอวี้หวนลงมาได้ในสภาพดี

แต่คนบ้าอย่างหยางซูอยู่ตรงนี้ ถ้าเซียวเฉวียนทำเช่นนั้น หยางซูจะต้องเอาเรื่องชายหญิงชิดกายไม่ได้มาขยายเรื่องราวให้ใหญ่โตอีกแน่นอน !

เซียวเฉวียนไม่กลัวหยางซู และไม่ติดใจเรื่องชื่อเสียงตัวเอง แต่หยางอวี้หวนเป็นหญิงอ่อนแอ เซียวเฉวียนต้องปกป้องชื่อเสียงของเธอต่อหน้าสาธารณชน

ในสมัยโบราณ ชื่อเสียงเสมอหนึ่งชีวิตของสตรี !

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น เซียวเฉวียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้หยางอวี้หวนอดทนหน่อย เขาพูดเบา ๆ "คุณหนูหยาง ลำบากเจ้าหน่อยนะ !"

หยางอวี้หวนเข้าใจความหมายในคำพูดของเซียวเฉวียน ชายและหญิงสนิทสนมใกล้ชิดไม่ได้ เขากำลังคิดรักษาชื่อเสียงของเธอ

เธอลุกขึ้นยืนด้วยความลำบาก ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า "ขอบคุณท่านเซียวที่ช่วยชีวิต !"

เซียวเฉวียนพยักหน้า "ไปเถอะ! อย่ามาอยู่ตรงนี้ !"

“ที่นี่ข้าจัดการเองได้ !”

หยางอวี้หวนน้ำตาซึม และดูเหมือนเธอกำลังจะพูดอะไรแต่ก็ห้ามไว้ ท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็ไม่ได้ไปจากสนามสอบ

พวกสอดรู้สอดเห็น ผู้คนที่อยู่นอกประตูอกสั่นขวัญแขวน ตามองอย่างไม่กะพริบ เฝ้าดูอย่างใจจดใจจ่อว่าเรื่องราวจะพัฒนาไปอย่างไร

ในสายตาของพวกนั้น หยางอวี้หวนดูอ่อนแอ แต่เธอก็เป็นคนมีใจคอดี มีเหตุผล เข้าใจสถานการณ์โดยรวมเป็นอย่างดีด้วย!

น่าเสียดาย โชคชะตาของเธอต้องมาเกี่ยวดองกับคนอย่างหยางซู !

หยางซูจ้องมองที่เซียวเฉวียนด้วยความโกรธแค้น เขายกริมฝีปากดูเหี้ยมโหด ทั้งเซียวเฉวียนและหยางอวี้หวนหนีไม่พ้นแน่วันนี้ !

เลือกลูกพลับที่อ่อนนุ่มขยี้ก่อน!

หยางซูกล่าวด้วยสีหน้าอย่างภาคภูมิ "หยางอวี้หวน เซียวเฉวียนช่วยเจ้าเพราะเขาดูหมิ่นกฎหมายของประเทศ เขาในฐานะเจ้าของชิงหยวน เขารู้กฎแต่เจตนาฝ่าฝืนกฎ ! โทษผิดจะเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับ !"

เขาดูหมิ่นกฎหมายของประเทศ ข้อหาใหญ่โตนี้ หยางซูไม่เชื่อว่าเซียวเฉวียนจะยังสามารถแบกรับได้!